Η Ακαδημία Αθηνών απένειμε τα βραβεία για το 2010. Από τον τομέα της Αρχαιολογίας, των Γραμμάτων και Καλών Τεχνών διακρίθηκαν οι εξής δημιουργοί:

Δήμητρα Ανδριανού για το αρχαιολογικό βιβλίο «The Furnitureand Furnishing of Ancient Greek Housesand Tombs» (έκδοση του Πανεπιστημίου του Καίμπρητζ). Γιώτα Αργυροπούλου για την ποιητική συλλογή «Διηγήματα». Ζέφη Δαράκη για την ποιητική συλλογή «Σε ονομάζω θα πει σε χάνω». Ολυμπία Καράγιωργα για την ποιητική συλλογή «Χειμώνας στη Λέρο». Βασίλειος Ρακιντζής (αριστούχος διπλωματία πιανίστα). Αντώνης Στάβερης (ζωγράφος). Βασίλης Παναγιωτόπουλος για το τετράτομο έργο «Αρχείο Αλή Πασά, Συλλογής Ι. Χιώτη, Γενναδείου Βιβλιοθήκης). Ιωάννης Σ. Παπαφλωράτος για το βιβλίο «Η Ελληνοϊταλική κρίση του 1923. Το επεισόδιο Tellini/ Κέρκυρας»).Αναστάσιος Αντωνάρας για το βιβλίο «Ρωμαϊκή και παλαιοχριστιανική υαλουργία, 1ος αι. π.χ. - 6ος αι. μ.Χ. Παραγωγή και προϊόντα. Τα αγγεία από τη Θεσσαλονίκη και την περιοχή της»). Αντώνης Β. Ρεγκάκος για το βιβλίο «Επινοώντας το παρελθόν. Γέννηση και ακμή της ιστοριογραφικής αφήγησης στην κλασική αρχαιότητα». Ξενοφώντας Τζαβάρας για τη «Συλλογή γλωσσικού υλικού από την Ιμβρο» και Ανδρέας Λενακάκης για το γλωσσολογικό βιβλίο «Πυργιώτισσα, Ονομάτων επίσκεψις». Ιωάννης Π. Χουλιαράς για το βιβλίο «Η εντοίχια θρησκευτική ζωγραφική του 16ουκαι 17ουαιώνα στο Δυτικό Ζαγόρι». Βασιλική Βλάχου για τη μελέτη «Γεωμετρικός Ωρωπός. Η τροχήλατη κεραμεική και οι φάσεις της εγκατάστασης». Γιάννης Τζανής - Πέτρος Μπέσπαρης για το βιβλίο «Η λογοτεχνική δημιουργία της Βόρειας Ελλάδας, 1875 - 2007). Μανώλης Γ. Βαρβούνης για το βιβλίο «Λαϊκές θρησκευτικές τελετουργίες στην Ανατολική και τη Βόρεια Θράκη». Κωνσταντίνος Ζάχος (διευθυντής της ΙΒ΄ Εφορείας Αρχαιοτήτων, για τη συντήρηση, μελέτη και αποκατάσταση των μνημείων της Νικόπολης). Ραχήλ Καπόν για το καλλιτεχνικό έργο της σε εκδόσεις). Ζυράννα Ζατέλη (για όλο το λογοτεχνικό έργο της). Γιάννης Βαρβέρης (για όλο το ποιητικό έργο του). Ηλίας Παπαδημητρακόπουλος (για όλο το λογοτεχνικό έργο του). Αντώνης Φωστιέρης (για όλο το ποιητικό έργο του). Νίκος Δαββέτας (για το βιβλίο «Η Εβραία νύφη»). Μαρία Κουγιουμτζή (για τα διηγήματα «Αγριο Βελούδο»). Αλκη Ζέη (για όλη τη λογοτεχνία της για παιδιά).

«Αλλη Διάσταση» τιτλοφορείται η δράση του Εθνικού Θεάτρου στην εκπαίδευση. Πρόκειται για πειραματικές παραστάσεις του σε σχολεία, νηπιαγωγεία και παιδικούς σταθμούς, των οποίων τα λιτά σκηνικά και κοστούμια μεταφέρονται σε βαλίτσες και προσαρμόζονται στον κάθε χώρο, με αντισυμβατικό τρόπο και για εκπαιδευτικό σκοπό.

Σε σχολεία της Αττικής το Εθνικό Θέατρο παρεμβαίνει στη σχολική διαδικασία με μια ευέλικτη παράσταση αρχαίας τραγωδίας για εφήβους και συγκεκριμένα με την «Αντιγόνη» του Σοφοκλή, που θα παίζεται σε σχολεία μέχρι τις 17/4/2011. Μετάφραση Νίκου Παναγιωτόπουλου, σκηνοθεσία Τάκη Τζαμαριά, σκηνικά - κοστούμια Εδουάρδου Γεωργίου, μουσική Πλάτωνα Ανδριτσάκη. Παίζουν: Προκόπης Αγαθοκλέους, Αλέξανδρος Μαυρόπουλος, Ηρώ Μπέζου, Αμαλία Τσεκούρα.

«Νερό, νεράκι και γρήγορο αλογάκι» τιτλοφορείται το έργο της Βίλιας Χατζοπούλου, που για δεύτερη χρονιά παίζεται (μέχρι τις 17/4/2011) σε νηπιαγωγεία και παιδικούς σταθμούς. Η διαδραστική παράσταση έχει θέμα το νερό, το πολύτιμο αυτό υγρό στοιχείο που αποτελεί τη βάση για τη ζωή στον πλανήτη μας. Σκηνοθεσία Βίλια Χατζοπούλου. Παίζει η Γεωργία Κατσίρη.

«Δούκισσα της Πλακεντίας - Η ιστορία που γέννησε το μύθο» τιτλοφορείται η έκθεση που παρουσιάζει (έως τις 13/2/2011) το Βυζαντινό - Χριστιανικό Μουσείο, το οποίο το 2011 θα παραδώσει στο κοινό τη «Villa Ilissia», δηλαδή τη χειμερινή κατοικία της φιλελληνίδας Αnne Marie Sophie de Marbois - Lebruh, γνωστής ως Δούκισσας της Πλακεντίας, όπου στεγάζεται το μουσείο. Τα εκθέματα προέρχονται από ελληνικούς και ξένους φορείς. Επιμέλεια Αναστασίας Λαζαρίδου.

«Οι Αντιγόνες» τιτλοφορείται η παράσταση της φλαμανδικής θεατρικής ομάδας «tg Stan», που θα φιλοξενηθεί (7-9/1, 8.30μμ) στη Μικρή Σκηνή της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών του ιδρύματος Ωνάση. Η ομάδα επιχειρεί μια νέα θέαση του μύθου της Αντιγόνης, μέσα από τα έργα του Ζαν Κοκτό και του Ζαν Ανούιγ. Η παράσταση εστιάζει στην «ανεξάρτητη» από σκηνοθέτη και συγγραφέα παρουσία των ηθοποιών και την επικοινωνία τους με τους θεατές, καθώς πρώτα αφηγούνται τον κάθε μύθο, ώστε μετά παίζοντάς τα ο θεατής να έχει μιαν αδιαμεσολάβητη επαφή με το κάθε κείμενο και την εξελικτική ερμηνεία του ηθοποιού.