Σε μια παλιά καλή ελληνική ταινία ο μεγάλος κωμικός ηθοποιός Δ. Παπαγιαννόπουλος, αντιδρώντας στα ξενόφερτα ήθη και έθιμα, κάπου στα μέσα της δεκαετίας του '60, έριχνε την αθάνατη ατάκα «τι το κάναμε εδώ μέσα, αμέρικαν μπαρ;». Σχεδόν τέσσερις δεκαετίες από τότε πάρα πολλά άλλαξαν στο ελληνικό τοπίο. Το αμέρικαν μπαρ, όχι μόνο ως προς την πολιτισμική του διάσταση, αλλά δυστυχώς και ως προς την κοινωνικοπολιτική του εκδοχή, έχει πάρει μορφή επιδημίας. Μια μικρή ιστορία από αυτές που εκτυλίσσονται πλέον καθημερινά δίπλα μας είναι ενδεικτική γι' αυτά που συμβαίνουν. Αρχές Δεκεμβρίου, χωρίς να ενημερωθεί ουδείς στην περιοχή του περιφερειακού του Πολυγώνου φύτεψαν μια τεράστια κεραία της «Πάναφον». Χωρίς άδεια από τις πολεοδομικές αρχές και από το υπουργείο Μεταφορών! Παρά τις διαμαρτυρίες των κατοίκων, οι οποίοι ανησυχούν για τις πιθανές επιπτώσεις στην υγεία τους, κανείς δεν κάνει τίποτα. Η υπόθεση θα φτάσει στα δικαστήρια μια και οι περίοικοι δεν είναι διατεθειμένοι να δεχτούν τα μαρκούτσια της οποιασδήποτε εταιρίας μπροστά στα σπίτια και δίπλα στα σχολεία των παιδιών τους. Το ερώτημα, όμως, που τίθεται είναι αν υπάρχουν διατεταγμένα όργανα της πολιτείας που θα προστατεύουν τους πολίτες αυτής της χώρας από το τσαμπουκά και τις παρανομίες του κάθε διαπλεκόμενου μεγαλοεπιχειρηματία.

{ΟΙΚΟΑΛΙΕΥΜΑΤΑ}

Η στήλη είναι αναρμόδια να σχολιάσει την πρόσφατη επίσκεψη του ΥΠΕΞ στην Τουρκία. Το ίδιο αναρμόδια είναι να κρίνει τα μοντελάκια που επιδείχτηκαν από μανεκέν στην κυρία υπουργού. Ομως, δικαιούται να θέσει ένα ερώτημα στα πλαίσια της «χαμηλής» πολιτικής, που ασκεί ο εκσυγχρονιστής υπουργός. Με τα πυρηνικά εργοστάσια, που σχεδιάζει η Τουρκία τι έγινε; Τέθηκε ως θέμα ή πήγε κι αυτό στο πακέτο της «υψηλής» πολιτικής; Να περιμένουμε απάντηση;

{ΚΑΙ ΟΙΚΟΑΝΑΓΝΩΣΕΙΣ}

Ενα άκρως ενδιαφέρον και επίκαιρο βιβλίο του πανεπιστημιακού Γ. Μανουσάκη από τις εκδ. ΠΑΤΑΚΗ. Με εκλαϊκευτικό τρόπο - κάτι που δεν είναι συνηθισμένο στη χώρα μας - ο συγγραφέας επιχειρεί μια ιστορική αφήγηση του χημικού και βιολογικού πολέμου από την εμφάνισή του μέχρι τις μέρες μας. Το βιβλίο αυτό δεν έχει ως αποδέκτες μόνο τους χημικούς και τους βιολόγους, αλλά το μέσο πολίτη που μπορεί να πληροφορηθεί αυτά που συμβαίνουν γύρω του και που υποθηκεύουν το μέλλον του πλανήτη, χωρίς κανείς υπεύθυνος να δίνει πεντάρα τσακιστή. Παρά τις υπάρχουσες διεθνείς συμφωνίες συμφωνούμε με τον συγγραφέα ότι τίποτα δεν αποκλείει στο μέλλον τη χρήση αυτών των όπλων. Κι αν δεχτούμε ότι καλός πολίτης είναι ο ενήμερος πολίτης, τότε το βιβλίο αυτό είναι κάτι παραπάνω από χρήσιμο.

Το πρόβλημα της ρύπανσης των νερών και της χαμηλής ποιότητάς τους είναι μια από τις πολύ σοβαρές υποθέσεις που απασχολεί τις μεσογειακές χώρες. Τις τελευταίες δεκαετίες, η βιομηχανική ρύπανση, η κατάχρηση των αγροχημικών, η παντελής έλλειψη σύγχρονων δικτύων ύδρευσης, η απουσία βιολογικών καθαρισμών και οι παράνομες εκχύσεις λυμάτων σε λίμνες και ποτάμια έφεραν την κατάσταση σε οριακά επίπεδα. Αν στα παραπάνω συνυπολογίσουμε τις μεγάλες πιέσεις, που υφίστανται οι μεσογειακές χώρες τους θερινούς μήνες από τον τουρισμό, συμπληρώνεται ο καμβάς του προβλήματος με τους υδάτινους πόρους. Οι γαστρεντερίτιδες είναι φαινόμενο πολύ συνηθισμένο και οι μακροπρόθεσμες επιπτώσεις της υγείας μας από τα χαμηλής ποιότητας ύδατα, παρά τις υπάρχουσες ευρωπαϊκές προδιαγραφές, είναι ακόμα άγνωστες, αν και πολλοί επιστήμονες κρούουν τον κώδωνα από καιρό, επισημαίνοντας ένα ζοφερό μέλλον. Στη Λέσβο, η ΤΕΔΚ εδώ και δέκα χρόνια έχει επιτύχει να λειτουργεί το εργαστήριο ελέγχου και ποιότητας νερών, το οποίο έχει πραγματοποιήσει μέχρι σήμερα πάνω από 20.000 μικροβιολογικές αναλύσεις. Πηγές, γεωτρήσεις, δεξαμενές και δίκτυα ελέγχονται τουλάχιστον δυο φορές το χρόνο. Παράλληλα, το τελευταίο διάστημα, έχουν ενταχθεί και πολλές ακτές του νησιού. Ενα σημαντικό βήμα για την ποιότητα της ζωής του ακριτικού νησιού, αν σκεφτούμε ότι τα δείγματα για τις αναλύσεις του νερού απαιτούν χρόνο για να φτάσουν στο εργαστήριο που περιορίζεται στις 24 ώρες. Ο εξοπλισμός και το επιστημονικό προσωπικό εμπλουτίζονται και πιστεύουμε ότι σε συνδυασμό με την παρουσία του Πανεπιστημίου Αιγαίου μπορούν να γίνουν πολλά βήματα μπρος τουλάχιστον στα θέματα του περιβάλλοντος. Ας μην ξεχνάμε, η ρύπανση της ΔΕΗ στην πόλη αναδείχτηκε ως θέμα από το Πανεπιστήμιο και σ' αυτό οφείλεται η ανύψωση των καμινάδων (ακόμα η μετεγκατάσταση δεν έχει επιτευχθεί) που περιορίζει το πρόβλημα. Γιατί αν περίμεναν οι ακριτικές περιοχές από την κεντρική εξουσία...