Τις 150 παραστάσεις του θα γιορτάσει, την Πέμπτη 14 Μαρτίου, ο "Θείος Βάνιας" του Τσέχοφ,που παρουσιάζεται στο θέατρο "Διονύσια",σε σκηνοθεσία Μάγιας Λυμπεροπούλου,μετάφραση Αντιγόνης Φιλιπποπούλου και σκηνικά - κοστούμια Γιώργου Ζιάκα.Τους ρόλους ερμηνεύουν: Δημήτρης Παπαμιχαήλ, Αλέκος Αλεξανδράκης, Αντώνης Θεοδωρακόπουλος, Φιλαρέτη Κομνηνού, Μίνα Χειμώνα, Χριστίνα Κουτσουδάκη, Φώτης Θωμαϊδης και Μιράντα Οικονομίδου.

Στο έργο του αυτό ο Τσέχοφ περιγράφει "σκηνές από τη ζωή στην επαρχία"- όπως χαρακτηριστικά αναφέρει στον υπότιτλο ο ίδιος. Μια νωπογραφία του "ανθρώπινου" μέσα από μια φαινομενικά απλή ιστορία. Τρεις ανεκπλήρωτοι έρωτες, ένα κτήμα που καταρρέει, ένα κτήμα που πουλιέται. Τέλη του περασμένου αιώνα, στη ρωσική επαρχία. "Ο Τσέχοφ - επισημαίνει η Μάγια Λυμπεροπούλου - με μοναδική οξυδέρκεια, λεπτή ειρωνεία και ψύχραιμη διαύγεια, ανιχνεύει στο ακέραιο το πραγματικό και αποκαλύπτει "πόσο μυστήριο πράγμα είναι η ζωή, όταν δεν είναι ψυχολογική εφεύρεση"". Την παράσταση θα προλογίσει ο Κώστας Γεωργουσόπουλος.

• Εφυγε, φέτος, από τη ζωή αφήνοντας πίσω του ένα σημαντικό λογοτεχνικό και θεατρικό έργο, ο Γερμανός συγγραφέας Χάινερ Μίλερ.Από τη δραματουργία του Μίλερ, το "Ανοιχτό Θέατρο" επέλεξε να ανεβάσει, στα τέλη Μάρτη, το"Κουαρτέτο" του. Ενα έργο βασισμένο στο μυθιστόρημα του Λακλό "Επικίνδυνες σχέσεις". Δύο πρόσωπα, τα οποία ενσαρκώνουν η Δήμητρα Χατούπη και ο Κώστας Γαλανάκης, διαρκώς μεταμορφώνονται, μέσα στη σαθρότητα, την παρακμή και την πτώση. Την πτώση που βιώνεται μέσα στη σκηνική ένδειξη του συγγραφέα "σαλόνι πριν από τη Γαλλική Επανάσταση. Καταφύγιο μετά τον Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο". Ο Βαλμόν και η Μερτέιγ, μέσα από μια καταστροφική ερωτική σύγκρουση, χωρίς αρχή και χωρίς λήξη, ενσαρκώνουν τη φθορά, την ίδια την καταστροφή.

Το "Κουαρτέτο" ανεβαίνει σε σκηνοθεσία Γιώργου Μιχαηλίδη,σκηνικά Γιώργου Μιχαηλίδη και Αγνής Ντούτση και κοστούμια Αγνής Ντούτση.Η μουσική είναι του Θόδωρου Αντωνίου.

Στο μεταξύ συνεχίζονται οι παραστάσεις του έργου "Το ξύπνημα της Ανοιξης" του Φρανκ Βέντεκιντ.

Στο όνομα της ποιότητας, της κουλτούρας και του πρωτοποριακού "θυσιάζονται" αξίες και έννοιες εξ αρχής απαραίτητες γι' αυτό που λέγεται τέχνη. Παραβιάζοντας και ξεπερνώντας κάθε όριο ηθικής και ευθύνης, κάποιοι, που θέλουν να λέγονται καλλιτέχνες, κάποιοι που έχουν πλέον τη δύναμη να διαλέγουν και αισθάνονται ότι κατέχουν εξουσία, συμπεριφέρονται στους νέους ηθοποιούς σαν να είναι σκουπίδια. Την ελπίδα των νέων παιδιών την αναπτερώνουν με κάποιες ακροάσεις, για να την τσαλαπατήσουν στο τέλος υποβάλλοντάς τους σε δοκιμασίες, που κάθε άλλο παρά καλλιτεχνικές μπορούν να ονομαστούν.

* * *

Σε δύο από τις τελευταίες ακροάσεις που έγιναν, από δύο "σοβαρούς" και"ποιοτικούς" σκηνοθέτες συνέβησαν πράγματα "απείρου κάλλους". Στο θέατρο"Αμόρε", κάτω από το "ανακριτικό" φως και τις φωνές των "ιεροεξεταστών" στο σκοτάδι να δίνουν εντολές, οι νέες κοπέλες έπρεπε να "επιδείξουν" όχι μόνο το κάλλος της φωνής τους, αλλά και το "κάλλος" του σώματός τους. Οι προσβολές του στιλ "πού πάτε δεσποινίς μου με τέτοια φωνή; ", ή "γιατί επιλέξατε αυτή τη σχολή και όχι κάποια άλλη;" ήταν οι μικρότερες μπροστά στο"βγάλτε το ζακετάκι" σας ή "με το φόρεμα θα καθίσετε στην άμμο;". Στο τέλος, ο σκηνοθέτης Γιάννης Χουβαρδάς απεφάνθη ότι το επίπεδο των εξεταζομένων κοριτσιών "ήταν πολύ χαμηλό" (!). Γι' αυτό, σύμφωνα με πληροφορίες μας, αποφάσισε να δει και μανεκέν (!). Πού ξέρεις, μέσα στα καλοσχηματισμένα σώματα των μανεκέν, μπορεί να κρύβεται κάποιο "ταλέντο", άξιο για το Χορό της "Ελένης". Εντάξει, είπαμε, μπορεί οι δραματικές σχολές να μην είναι πάντα και όλες σε επίπεδο υψηλό, μπορεί κάποιος να έχει λιγότερο ή περισσότερο ταλέντο, αλλά, έλεος... αν υπάρχει τόση αχρηστία στους ανθρώπους που σπούδασαν, που διδάχτηκαν, που κόπιασαν και δεν αρνούνται να συνεχίσουν να κοπιάζουν, τότε ας κλείσουμε τα θέατρα κι ας κάνουμε σόου.

* * *

Δεν είναι μόνο, όμως, αυτή η προσβλητική διαδικασία - που ευτυχώς δε συμβαίνει πάντοτε - την οποία υφίστανται οι νέοι ηθοποιοί. Οι απαιτήσεις επεκτείνονται και σε οικονομικούς όρους, σε όποιους έχουν την "τύχη" να επιλεγούν. Η Ρούλα Πατεράκη, λοιπόν, σ' αυτούς που επέλεξε, μετά από ακρόαση επίσης, έθεσε τον όρο να μην εργαστούν πουθενά αλλού επί δέκα μήνες - τόσο θα κρατήσουν οι πρόβες και για τους οποίους δέκα μήνες, μάλιστα, δε θα πληρωθούν (!). Ελεος, κύριοι και κυρίες καλλιτέχνες, κύριοι και κυρίες "πρωτοπόροι" της ελληνικής τέχνης και οι ηθοποιοί, που εσείς εξευτελίζετε, πληρώνουν για να παίρνετε εσείς παχυλές επιχορηγήσεις εκατομμυρίων! Ελεος, κύριοι της ηγεσίας των υπουργείων Πολιτισμού και Εργασίας, θα ενισχύετε και θα επιτρέπετε αυτά τα νέα, δήθεν "καλλιτεχνικά ήθη", αυτή τη νέα εργασιακή, δήθεν "καλλιτεχνική", δουλεία;

Σ. Α.

Στο μικρό θεατρικό πατάρι του "Εμπρός" συντελείται ένα σημαντικό θεατρικό γεγονός, το οποίο εμπλουτίζει την πάντοτε ποιοτική δουλιά του θεατρικού οργανισμού "Μορφές" και δικαιώνει την επωνυμία του. Το ρεπερτόριο του θιάσου, και στις δύο σκηνές, αναδείχνει νέες, ή και παλιές αλλά με νέο, πειραματικό αισθητικό τρόπο καλλιτεχνικές "μορφές". Αξιόλογα και σπουδαία έργα, συγγραφείς, καλλιτεχνικούς συντελεστές και ηθοποιούς. Παράδειγμα χαρακτηριστικό η παράσταση - γνωριμία με τον άγνωστο στο ελληνικό κοινό Γερμανό συγγραφέα, Χέρμπερτ Αχτερνμπους,μέσω κειμένων του σε σύνθεση και απόδοση των Γιώργου Δεπάστα - Νίκου Μαστοράκη) με το γενικό τίτλο "Σε φιλώ Χέρμπερτ".Μια παράσταση που, εκτός από τη γνωριμία του κοινού με μια δυναμική (μορφολογικά και θεματολογικά) δραματουργία, αναδείχνει και νέους, ταλαντούχους, πολλά υποσχόμενους για το μέλλον καλλιτέχνες μας.

Το "Σε φιλώ Χέρμπερτ" στην εξαίρετη σύνθεση (σύνθεση που δημιουργεί την αίσθηση ότι πρόκειται για ατόφιο από τη "γέννησή" του θεατρικό έργο) δε διαθέτει μόνο την αυθεντικότητα, την αμεσότητα και αλήθεια του προσωπικού βιώματος (ο Αχτερνμπους αυτοβιογραφείται). Αυτό που κυρίως διαθέτει, αυτό που κυρίως προσδίδει στα κείμενά του θεματολογικό και κοινωνιολογικό ενδιαφέρον, είναι η κριτική αντίληψη για τα κοινωνικά αίτια της προσωπικής του ζωής. Μιας ύπαρξης, από τα γεννοφάσκια της τραυματικής, που όμως δεν υποκύπτει στα τραύματά της, αλλά τα μεταπλάθει σε καταγγελτικό, ανατρεπτικό, δηλητηριώδες χιούμορ, παραδίδοντας στη χλεύη έμμεσα και την προπολεμική Γερμανία (ο συγγραφέας γεννήθηκε το 1938) και τις τεράστιες κοινωνικές ανισότητες αυτού που αποκλήθηκε "γερμανικό θαύμα". Νόθο παιδί, ο Αχτερνμπους μεγάλωσε σε επαρχιακή πόλη με τη γιαγιά του. Δε στερήθηκε μόνο τον πατέρα, αλλά και τη μάνα του. Η μάνα του ρίχτηκε στη βιοπάλη "επενδύοντας" στην πρόοδο του γιου της και το λειψό της μεροκάματο και τα όνειρα της νιότης της. Ονειρα που τα σακάτεψε ο πόλεμος, η μοναξιά, η στέρηση κάθε χαράς και ο αγώνας για επιβίωση στη μεταπολεμική γερμανική κοινωνία, από την οποία η μάνα του "δραπέτευσε" αυτοκτονώντας.

Σκληρή η υπαρξιακή και κοινωνική αλήθεια του "Σε φιλώ Χέρμπερτ", λάμπει με τη σκηνοθετική δουλιά του Νίκου Μαστοράκη.Ο νέος σκηνοθέτης - συνεπικουρούμενος από το συμβολισμό του λιτού σκηνικού και των κοστουμιών (Τίτη Κυριακίδου), το ατμοσφαιρικό κλίμα που δημιουργούν οι φωτισμοί (Αλέκος Αναστασίου) και η μουσική επιμέλεια (Κωνσταντίνος Γώγος) - συνέθεσε μια παράσταση με αισθητική πρόταση. Μια παράσταση που με τον αφαιρετικό ρεαλισμό της, τους μετρημένους συμβολισμούς της και τη λεπτομερή υποκριτική καθοδήγηση των ηθοποιών αφήνει τον άμεσο, βιωματικό, "κοφτερό" λόγο του συγγραφέα να αποκαλύψει το κοινωνικό υπέδαφος των ατομικών δραμάτων και αδιεξόδων.

Η ποιότητα της σκηνοθετικής "ανάγνωσης" στηρίζεται και στις πολύ καλές ερμηνείες των τριών ηθοποιών της διανομής: Παρότι νέα η Κερσία Σαμαρά,διαθέτει ασκημένα και δυνατά εκφραστικά μέσα, συναισθηματική αλήθεια και αμεσότητα. Η Καλλιόπη Ταχτσόγλου,με την ευαίσθητη ιδιοσυγκρασία της, την αμεσότητά της, την έμφυτη λαϊκότητα του χιούμορ της και το από τη φύση της κωμικό παρουσιαστικό της, δημιουργεί ένα εκρηκτικό συνδυασμό δραματικού και κωμικού στοιχείου. Ο Γεράσιμος Σκιαδαρέσης,λιτός, αισθαντικός και μετρημένα "αποστασιοποιημένος", ερμηνεύει τον Χέρμπερτ (τον συγγραφέα).

ΘΥΜΕΛΗ

Τον "Ιωνα" του Ευριπίδη,ένα από τα λιγότερο παιγμένα αρχαία δράματα, θα παρουσιάσει το "Αμφι-Θέατρο" του Σπύρου Ευαγγελάτου τον προσεχή Αύγουστο, στην Επίδαυρο. Ο "Ιων" - λέει ο Σπύρος Ευαγγελάτος,που θα σκηνοθετήσει την παράσταση - "δεν είναι τραγωδία, αλλά ένα παράξενο "ειρωνικό δράμα", άλλοτε με ατμόσφαιρα γκροτέσκ, άλλοτε με λυρική - ειδυλλιακή διάθεση, άλλοτε με έντονη δραματικότητα και άλλοτε με σκηνές που αγγίζουν τα όρια της φάρσας".Η μετάφραση θα είναι του Σπύρου Ευαγγελάτου και η μουσική του Θάνου Μικρούτσικου.

Το Αετοπούλειο Πολιτιστικό Κέντρο του Δήμου Χαλανδρίου,παράλληλα με τις καθιερωμένες του δραστηριότητες, συμπληρώνει την πολιτιστική του πολιτική με εκπαιδευτικά προγράμματα τέχνης. Από τα τέλη Μάρτη θα λειτουργεί "Εργαστήριο Ερευνας Αρχαίου Δράματος",με υπεύθυνο τον σκηνοθέτη και ερευνητή Σπύρο Βραχωρίτη.Το Πολιτιστικό Κέντρο με το εργαστήριο αυτό εγκαινιάζει σειρά εκπαιδευτικών προγραμμάτων τέχνης, που απευθύνονται σε κάθε δημότη του Χαλανδρίου. Το εργαστήριο θα λειτουργεί με ετήσιο πρόγραμμα για ενδιαφερόμενους άνω των 18 χρόνων (Σάββατο 1 - 3 μμ) και για νέους 15 - 18 χρόνων (Κυριακή 11πμ - 1μμ). Πληροφορίες στα τηλέφωνα 6820.464 και 6825.373, 9πμ - 2μμ, κ. Παπαϊωάννου.