ΔΙΕΘΝΗ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

ΔΙΕΘΝΗ

Πέντε Κουβανοί ήρωες φυλακισμένοι των ΗΠΑ

Στις 21 Γενάρη 2002 κυκλοφόρησε στην Αβάνα το βιβλίο με τον τίτλο «Πέντε ήρωες αιχμάλωτοι της αυτοκρατορίας». Πρόκειται για τους Κουβανούς πατριώτες, Ρενέ Γκονσάλες Σεβερέρτ, ειδικό σε τεχνικά θέματα αεροπορίας, Ραμόν Λαμπανίνο Σαρασάρ, αριστούχο απόφοιτο του Πανεπιστημίου της Αβάνας στην Οικονομία, Φερνάντο Γκονσάλες Γιορτ, απόφοιτο του Ανωτάτου Ινστιτούτου Διεθνών Σχέσεων, Αντόνο Γκερέρο Ροδρίγες, πολιτικό μηχανικό, ειδικευμένο στην κατασκευή αεροδρομίων και Χεράρδο Ερνάντες Νορντέλο, επίσης απόφοιτο του Ανώτατου Ινστιτούτου Διεθνών Σχέσεων. Ας δούμε όμως πώς και γιατί βρέθηκαν οι πέντε Κουβανοί πατριώτες «Αιχμάλωτοι της αυτοκρατορίας».

Αντεπαναστατική δράση από το έδαφος των ΗΠΑ

Associated Press

Από πρόσφατη διαδήλωση διαμαρτυρίας χιλιάδων Κουβανών στην Αβάνα, με επικεφαλής τον Φ. Κάστρο, για την πολιτική των ΗΠΑ απέναντι στην Κούβα

Την Πρωτοχρονιά του 1959 με το θρίαμβο της Κουβανικής Επανάστασης, η κυβέρνηση των ΗΠΑ υποδέχτηκε στο έδαφός της τους διαβόητους εγκληματίες της δικτατορίας του Φουλχένσιο Μπατίστα, η οποία αφαίρεσε τη ζωή περίπου 20.000 Κουβανών κατά τη διάρκεια των επτά χρόνων της αιματηρής καταπίεσής της. Μόλις λίγες ημέρες μετά, από τις τάξεις των εγκληματιών εμφανίστηκε στο έδαφος των ΗΠΑ η πρώτη από τις εκατοντάδες αντεπαναστατικές οργανώσεις, οι οποίες κατά τη διάρκεια των τεσσάρων και άνω δεκαετιών έχουν προσπαθήσει να καταστρέψουν με οποιοδήποτε μέσο το κοινωνικό - σοσιαλιστικό πρόγραμμα που οικοδομείται στο νησί. Στα 43 χρόνια που έχουν περάσει από τότε, μαζί με τον καταστροφικό για τον πληθυσμό οικονομικό αποκλεισμό, που οι διαδοχικές κυβερνήσεις των ΗΠΑ έχουν επιβάλει εναντίον της Κούβας, για να προκαλέσουν στο λαό της ασφυξία, πείνα και αρρώστιες, ανέρχονται σε χιλιάδες οι δολιοφθορές οι οποίες διαπράχθηκαν, με τη συγκατάθεση και τη χρηματοδότηση των αρχών των ΗΠΑ και των οργάνων των υπηρεσιών πληροφοριών τους, από την κουβανική μαφία, με έδρα την πόλη του Μαϊάμι, πολλά από τα βασικά μέλη της οποίας εκπαιδεύτηκαν από τη ΣΙΑ στις δεκαετίες του '60 και του '70 για να οργανώσουν δολιοφθορές και εγκληματικές ενέργειες κάθε είδους. Τέτοιες επονείδιστες πράξεις έχουν κοστίσει τη ζωή 3.478 Κουβανών πολιτών, καθώς και σωματικές βλάβες, που έχουν προκαλέσει τη μόνιμη αναπηρία 2.099 ανθρώπων.

Μισθοφορικές επεμβάσεις, ανατινάξεις και εμπρησμοί σε βιομηχανίες, εμπορικά καταστήματα και κέντρα αναψυχής, τοποθετήσεις βομβών σε γραφεία κουβανικών διπλωματικών αντιπροσωπειών στο εξωτερικό, δολοφονίες κουβανικού διπλωματικού προσωπικού, κάψιμο φυτειών, ζαχαροκάλαμου, εισαγωγή λοιμών, ιών και ασθενειών, ανταλλαγές πυροβολισμών σε πολυσύχναστες παραλίες και τουριστικές εγκαταστάσεις, εκατοντάδες απόπειρες δολοφονίας εναντίον των βασικών αρχηγών της Επανάστασης και συγκεκριμένα εναντίον του Φιντέλ Κάστρο, ένοπλες επιθέσεις είναι μέρος του μεγάλου καταλόγου, καταλόγου πράξεων δολιοφθοράς και εγκλημάτων.

Η δράση της μαφίας του Μαϊάμι

Associated Press

Η δεκαετία του '90 υπήρξε ιδιαίτερα έντονη όσον αφορά στην ποσότητα των βίαιων ενεργειών εναντίον της Κούβας. Εξαιτίας της ανατροπής των σοσιαλιστικών καθεστώτων της Κεντρικής Ευρώπης και της ΕΣΣΔ και με το όνειρο να δει σύντομα το τέλος της Επανάστασης, η δολοφονική μαφία του Μαϊάμι εκτέλεσε πάνω από διακόσιες πράξεις εναντίον της Κούβας, δίνοντας ιδιαίτερη έμφαση στις τουριστικές εγκαταστάσεις, γιατί ο τουρισμός αποτελούσε το βασικό στήριγμα μιας οικονομίας που είχε χάσει εν μία νυκτί το 85% του εξαγωγικού της εμπορίου και είχε εισέλθει σε σοβαρές δυσκολίες. Πυροβολισμοί εναντίον ξενοδοχείων στο Βαραδέρο και το Κάγιο Κόκο, ένα κύμα εκρήξεων σε πέντε ξενοδοχεία της πόλης της Αβάνας το 1997, διεισδύσεις βαριά οπλισμένων στοιχείων με προέλευση από τη Φλόριδα, με αποστολή να τοποθετήσουν εκρηκτικούς μηχανισμούς στο παγκοσμίως διάσημο κέντρο «Τροπικάνα» - η πρόσφατη από αυτές τις ομάδες συνελήφθη τον Απρίλη του 2001 - και η απειλή να ανατινάξουν αεροπλάνα, που μεταφέρουν τουρίστες από τη Λατινική Αμερική στην Κούβα, αποτελούν μέρος των εγκληματικών μεθόδων που χρησιμοποιήθηκαν την τελευταία δεκαετία.

Στο έδαφος των ΗΠΑ η εγκληματική αντικουβανική μαφία έχει διαπράξει εκατοντάδες δολοφονικές ενέργειες εναντίον ιδρυμάτων ή προσώπων συνδεδεμένων με την Κούβα ή θετικά διακείμενων σε μια ομαλή σχέση με την Κούβα. Ετσι έχουν τοποθετήσει βόμβες σε γνωστά δημόσια Κέντρα του Μαϊάμι, όπως το Σέντρο Βάσκο, πυροβόλησαν εν ψυχρώ τον Αουσιάνο Νιέβες, έναν πολιτικό πρόσφυγα υποστηρικτή της ειρηνικής συνύπαρξης με την Κούβα, δολοφόνησαν με βόμβα στο αυτοκίνητό του τον πρώην υπουργό Εξωτερικών της Χιλής Ορλάντο Λετελιέρ και την Αμερικανίδα γραμματέα του Ρόνι Μόφιτ στους δρόμους της Ουάσιγκτον, έκαψαν δημοσίως στο Μαϊάμι το διάσημο ζωγραφικό πίνακα «Το παγόνι» του Κουβανού δασκάλου των εικαστικών τεχνών Μανουέλ Μεντίβε και πολλά άλλα περιστατικά βανδαλισμού.

Μπροστά σε αυτή την «Κατάσταση ανάγκης», για να προστατεύσει το λαό της από το θάνατο, η Κουβανική Επανάσταση αναγκάστηκε να καταφύγει στην αναζήτηση πληροφοριών μέσα στις ίδιες τις εγκληματικές ομάδες. Τον Ιούνιο του 1998 η Κούβα παρέδωσε σε μια αποστολή σημαντικών ειδικών του FBI ογκώδη έγγραφα, μαγνητοφωνήσεις και βιντεοσκοπήσεις σχετικές με τις σχεδιαζόμενες δολιοφθορές από τη μαφία του Μαϊάμι. Αυτές οι αρχές υποσχέθηκαν να δώσουν απαντήσεις στις αποδείξεις που παρουσιάστηκαν από την Κούβα. Η «περίεργη» απάντηση του FBI ήταν η σύλληψη στις 12 Σεπτέμβρη 1998 των πέντε Κουβανών πατριωτών, οι οποίοι είχαν διεισδύσει σε διάφορες αντεπαναστατικές οργανώσεις, συγκέντρωναν πληροφορίες για τα εγκληματικά τους σχέδια και τις έστελναν στην πατρίδα τους με τον αποκλειστικό σκοπό να ματαιώσουν αυτές τις δολοφονικές πράξεις που προορίζονταν να σπείρουν τον πόνο, τον πανικό και το θάνατο στο λαό της Κούβας. Από τότε οι πέντε γενναίοι Κουβανοί νέοι υφίστανται άδικη, ταπεινωτική και σκληρή φυλάκιση στις φυλακές των ΗΠΑ, με μοναδικά τους εγκλήματα τον πατριωτισμό και την αξιοπρέπειά τους. Κατά τη διάρκεια 17 μακρών μηνών, αυτοί οι ηρωικοί άνδρες παρέμειναν κλεισμένοι στην Ειδική Μονάδα Απομόνωσης (SHU), κοινώς γνωστή στους κρατούμενους ως «Κενό». Χρονικό διάστημα κατά το οποίο οι τρεις από αυτούς δεν μπορούσαν να έχουν επαφή με τις οικογένειές τους, ούτε με τη χώρα τους. Ο τέταρτος μετά βίας μπόρεσε να δει από τα παράθυρα του Ομοσπονδιακού Κέντρου Κράτησης στο Μαϊάμι τις κόρες του, μία από τις οποίες ήταν τότε μόλις ενός έτους. Παρά την τόσο βάναυση μεταχείριση τίποτε δεν μπόρεσε να λυγίσει το πνεύμα και την ακεραιότητα αυτών των ανδρών.

Το προκατασκευασμένο κατηγορητήριο

Τη στιγμή της σύλληψης, το ένταλμα που παρουσιάστηκε από το FBI στις 15 του Σεπτέμβρη 1998, κατηγορούσε αυτούς τους ανθρώπους για συνωμοσία και ότι ήταν ξένοι πράκτορες. Στην απαγγελία των κατηγοριών ενώπιον της Δικαιοσύνης τον Οκτώβρη του 1998, η Εισαγγελία κατηγόρησε τους κρατούμενους για συνωμοσία, συνωμοσία για κατασκοπία, ως ξένους πράκτορες χωρίς άδεια και για κατοχή πλαστών εγγράφων. Περίπου οκτώ μήνες μετά, το Μάη του 1999, παρουσιάστηκε καινούριο κατηγορητήριο, στο οποίο συμπεριλήφθηκε για έναν από τους κρατούμενους η κατηγορία της συνωμοσίας για διάπραξη δολοφονίας, σχετίζοντάς την, αδέξια, με τα γεγονότα της 24ης του Φλεβάρη 1996, στα οποία καταρρίφθηκαν δύο ελαφρά αεροπλάνα της εγκληματικής αντικουβανικής οργάνωσης «Αδέλφια σε διάσωση», τα οποία παραβίασαν επανειλημμένα τον κουβανικό εναέριο χώρο. Γεγονός άξιο λόγου ότι οι νέες κατηγορίες έγιναν πρώτα γνωστές από τον Τύπο του Μαϊάμι πριν ακόμα επισημοποιηθούν από την Εισαγγελία. Στις 27 του Νοέμβρη 2000 με τη διαδικασία επιλογής ενόρκων άρχισε μια πλαστή και κυνική δίκη εναντίον των πέντε Κουβανών πατριωτών. Ηδη από τη διαδικασία της επιλογής των ενόρκων υφίσταντο συνεχώς πιέσεις και απειλές, οι οποίες φανερώνουν το εχθρικό περιβάλλον που επικρατεί σε μία πόλη όπου απουσιάζει η νομιμότητα. Στις 2 του Δεκέμβρη 2002, για παράδειγμα, η NEW HERALD σε άρθρο με τίτλο «Φοβάμαι να είμαι ένορκος στη δίκη των κατασκόπων», επιβεβαίωνε: «Ο φόβος για βίαιη αντίδραση εκ μέρους των Κουβανών εξορίστων, αν το σώμα των ενόρκων αποφασίσει να αθωώσει τους πέντε άνδρες, οι οποίοι κατηγορούνται για κατασκοπία υπέρ του σοσιαλιστικού καθεστώτος του νησιού, έχει οδηγήσει πολλούς πιθανούς υποψηφίους στο να ζητήσουν από το δικαστή να τους απαλλάξει από το πολιτικό τους καθήκον». Δήλωνε δε ένας από αυτούς τους πολίτες: «Ναι, φοβάμαι για την ασφάλειά μου, αν η ετυμηγορία δεν είναι της αρεσκείας της κουβανικής κοινότητας».

Το στήσιμο της δίκης

Στις 6 του Δεκέμβρη της ίδιας χρονιάς, άρχισε η προφορική συζήτηση της δίκης. Κατά τη διάρκεια των επτά μηνών, πραγματογνώμονες και μάρτυρες της Εισαγγελίας καθώς και μάρτυρες της υπεράσπισης κατέθεσαν στις συνεδριάσεις του δικαστηρίου. Η παρουσίαση της Εισαγγελίας ήταν ασυνεπής και ελλιπής σε αποδείξεις, με καταθέσεις από τους πραγματογνώμονες ξεκάθαρα κατευθυνόμενες και μάρτυρες με χωρίς ηθικό βάρος, όπως ο Ροδόλφο Φρόμετα, βασικός αρχηγός της αντεπαναστατικής οργάνωσης «Κομάντος F-4», ο οποίος με τρομερό θράσος και μπροστά στο συγκαταβατικό βλέμμα των εισαγγελέων καυχήθηκε για τις πολλαπλές απόπειρές του να δολοφονήσει τον Φιντέλ Κάστρο. Οι φτωχοί εισαγγελικοί χειρισμοί, ταιριαστοί σε μια δίκη που «στήθηκε» με εμφανείς πολιτικούς σκοπούς, που ήταν τόσο εμφανείς ώστε μέχρι, στις 2 του Μάρτη 2001, ο Ερνέστο Μπετάν Κουρτ, πρώην διευθυντής του αντικουβανικού ραδιοφωνικού σταθμού, που εσκεμμένα ονομάζεται «RADIO MARTI», σε σχόλιό του δήλωσε: «Υπάρχει η αντίληψη ότι στην πράξη οι κατηγορούμενοι έχουν πάψει να είναι κατάσκοποι και έχει τεθεί η κουβανοαμερικανική κοινότητα, και συγκεκριμένα τα "Αδέλφια σε διάσωση", στο εδώλιο των κατηγορουμένων».

Αντίθετα, οι δικηγόροι της υπεράσπισης, οι οποίοι είχαν διοριστεί από το δικαστήριο, πέτυχαν να παρουσιάσουν μέσω των μαρτύρων τους συντριπτικές αποδείξεις για την ακεραιότητα καθενός από τους κατηγορουμένους, για την ανυπαρξία κινδύνου για την εθνική ασφάλεια των ΗΠΑ, για το πλούσιο εγκληματικό παρελθόν της αντικουβανικής μαφίας, για το παράνομο της κατηγορίας της συνωμοσίας, της διάπραξης ανθρωποκτονίας και για τη συνενοχή και συνεργασία ορισμένων αρχών των ΗΠΑ με αυτή τη μαφία. Η υπεράσπιση κάλεσε να καταθέσουν πολιτικές προσωπικότητες, όπως ο πρώην σύμβουλος του Κλίντον για την Κούβα, Ρίτσαρντ Νούσιο, καθώς και ο στρατηγός Τσαρλς Βίλχελμ, πρώην αρχηγός της Νότιας Μεραρχίας, ο οποίος εξέφρασε την πεποίθηση ότι οι κατηγορούμενοι δεν είχαν αναζητήσει πληροφορίες που αφορούσαν στην ασφάλεια των ΗΠΑ. Επίσης, ο στρατηγός Τζέιμς Κλάπερ, πρώην διευθυντής της DIA (Υπηρεσία Πληροφοριών του Πενταγώνου), ο οποίος κατέθεσε στο δικαστήριο ως μάρτυρας της Εισαγγελίας, αναγνώρισε ότι οι κατηγορούμενοι δεν είχαν διαπράξει κατασκοπία εναντίον των ΗΠΑ. Σε πολυάριθμες περιπτώσεις η υπεράσπιση υπέβαλε στην ομοσπονδιακή δικαστίνα, στην οποία είχε ανατεθεί η υπόθεση, το αίτημα και ζητούσε την αλλαγή του τόπου διεξαγωγής της δίκης και τη μεταφορά της σε άλλη πόλη εκτός Μαϊάμι, όπου το περιβάλλον είναι τόσο εχθρικό και μεροληπτικό, όπου η αντικουβανική μαφία εξαγοράζει δικαστές και εισαγγελείς, μέσα επικοινωνίας και αστυνομικούς, αρχές πολιτικές και του FBI, όπου μια μειοψηφία επιβάλλει σε μια σιωπηρή πλειοψηφία την επιθετική της τακτική. Ολα απορρίφθηκαν. Σε αυτό το περιβάλλον αποφάσισε το σώμα των ενόρκων. Με ομόφωνη ετυμηγορία οι πέντε κηρύχτηκαν ένοχοι για όλες και καθεμία από τις κατηγορίες.

Υπεράσπισαν τη σοσιαλιστική πατρίδα

Στις 11 του Δεκέμβρη 2001 ξεκίνησε η διαδικασία απαγγελίας των ποινών εναντίον των πέντε γενναίων Κουβανών, στους οποίους η ομοσπονδιακή δικαστίνα Τζόαν Λέναρντ επέβαλε τις ανώτατες δυνατές ποινές, σε συνεδριάσεις που διήρκεσαν μέχρι τις 27 του Δεκέμβρη. Ο Χεράρδο Ερνάντες καταδικάστηκε δύο φορές σε ισόβια κάθειρξη συν 15 χρόνια, ο Ραμόν Λαμπανίνο σε ισόβια κάθειρξη και 18 χρόνια, ο Αντόνιο Γκερέρο σε ισόβια κάθειρξη και 10 χρόνια, ο Φερνάντο Γκονσάλες σε 19 χρόνια και ο Ρενέ Γκονσάλες σε 15 χρόνια. Τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, οι πέντε ήρωες δεν είναι γνωστό πού ακριβώς βρίσκονται. Είναι γνωστό μόνον ότι ο Χεράρδο θα σταλεί στη φυλακή του Λόμποκ, η οποία βρίσκεται στην Πολιτεία της Καλιφόρνιας. Ο Ραμόν στο Μπομόντ στο Τέξας. Ο Φερνάντο στην Οξφόρδη στο Γουισκόνσιν. Ο Ρενέ στο Λορέτο στην Πενσιλβάνια και ο Αντόνιο στο Φλόρενς του Κολοράντο. Αν κάποιος παρατηρήσει έναν χάρτη των ΗΠΑ, θα καταλάβει ότι επέλεξαν πέντε σημεία όσο το δυνατόν πιο απομακρυσμένα και διάσπαρτα στη γεωγραφία της χώρας, για να κόψουν κάθε δεσμό μεταξύ τους και, επιπλέον, να κάνουν ιδιαίτερα δύσκολη την επικοινωνία με τους συγγενείς τους που κατοικούν στην Κούβα και με τους Κουβανούς διπλωματικούς αντιπροσώπους, οι οποίοι, σύμφωνα με τους διεθνείς κανόνες, πρέπει να έχουν πρόσβαση σε αυτούς. Είναι πέντε φυλακές υψίστης ασφαλείας, όπου σίγουρα στέλνουν άτομα καταδικασμένα για τα χειρότερα εγκλήματα.

Η αδικία δε λύγισε αυτούς τους άνδρες. Απόδειξη είναι το γράμμα που ο Χεράρδο Ερνάντες έγραψε στη γυναίκα του δυο μέρες μετά την απόφαση των ενόρκων: «Εγώ αισθάνομαι πολύ ήρεμος. Με την ηρεμία που προσφέρει το αίσθημα της αθωότητας, η καθαρή συνείδηση, η γνώση ότι είσαι θύμα μιας αδικίας. Εχω εμπιστοσύνη ότι κάποια μέρα θα επικρατήσει η αλήθεια και θα αποδοθεί δικαιοσύνη, αλλά ακόμη και αν δε συμβεί αυτό, γιατί γνωρίζω ότι μερικές φορές δεν αποδεικνύεται εύκολα στην πράξη, μπορείς να είσαι πεπεισμένη ότι η συμπεριφορά μου θα παραμείνει πάντα ίδια. Οταν έχουμε μια αιτία, για την οποία αξίζει να παλεύουμε και να αντισταθούμε, έναν λαό να υπερασπιστούμε, μια οικογένεια που μας στηρίζει και έναν άνθρωπο που αγαπάμε και μας αγαπά, και όταν ξέρουμε ότι δεν μπορούμε να τους απογοητεύσουμε, μπορούμε να αντιμετωπίσουμε, οτιδήποτε, όσο δύσκολο και αν είναι, με τη μεγαλύτερη ηρεμία και αξιοπρέπεια του κόσμου».

Η διεθνιστική αλληλεγγύη

Με την καταδίκη τους ο κουβανικός λαός ξεκίνησε μια εξαιρετική μάχη για την απελευθέρωση αυτών των πέντε πολιτικών κρατουμένων, μέσω τηλεοπτικών συζητήσεων στα λεγόμενα στρογγυλά τραπέζια. Ανοιχτές συζητήσεις σε διάφορους δήμους της χώρας και πατριωτικές πορείες. Περισσότεροι από ένα εκατομμύριο κάτοικοι της Αβάνας συμμετείχαν στην πορεία μπροστά στην αντιπροσωπεία των ΗΠΑ, σε μια πολυπληθή και πατριωτική διαμαρτυρία στις 26 του Ιούλη 2001. Επιτροπές αλληλεγγύης έχουν δημιουργηθεί σε πόλεις των ΗΠΑ, όπως στη Νέα Υόρκη, στο Λος Αντζελες και στο Μαϊάμι, στην Αργεντινή, στη Βολιβία, στη Δομινικανή Δημοκρατία, στην Ιταλία, στη Γαλλία, στην Αγγλία και άλλες χώρες.

Το παράδειγμα αυτών των πέντε ηρωικών ανδρών γιγαντώνεται καθημερινά στα μάτια του κουβανικού λαού και τους καθιστά αξιοθαύμαστα πρότυπα τιμής και αρχών για τους νέους του κόσμου. Επειδή εκπλήρωσαν με υποδειγματική αφοσίωση, αξιοπρέπεια και αποφασιστικότητα την αποστολή να υπερασπίσουν τη σοσιαλιστική πατρίδα, διατρέχοντας μεγάλους κινδύνους για τη ζωή τους και υπομένοντας τεράστιες θυσίες στο πιο εχθρικό και επιθετικό περιβάλλον, στις 29 του Δεκέμβρη 2001, σε έκτακτη συνεδρίαση, η Εθνική Συνέλευση της Λαϊκής Κυριαρχίας της Δημοκρατίας της Κούβας αποφάσισε, μετά από πρόταση του Προέδρου του Συμβουλίου του Κράτους και των Υπουργών, να απονείμει τον τιμητικό τίτλο των Ηρώων της Επανάστασης της Δημοκρατίας της Κούβας στους πέντε πατριώτες. Ετσι, με το παράδειγμά τους άνοιξαν και αυτοί έναν ακόμη δρόμο για να μπορούν να περνάνε ελεύθεροι αυτοί που «δε φοβούνται το φως».

ΚΕΙΜΕΝΑ
Κώστας ΤΟΥΜΑΣΑΤΟΣ
Γραμματέας του ΔΣ του Ελληνοκουβανικού Συνδέσμου Φιλίας και Αλληλεγγύης

Διαμαρτυρία μαζικών φορέων

Αύριο στις 7 το απόγευμα

Γραπτή δήλωση διαμαρτυρίας για την πρόσφατη καταδίκη πέντε Κουβανών από ομοσπονδιακό δικαστήριο των ΗΠΑ στο Μαϊάμι, θα επιδώσει μετά τις 19.00 αύριο Δευτέρα στην αμερικάνικη πρεσβεία αντιπροσωπεία φορέων, από τον Ελληνοκουβανικό Σύνδεσμο Φιλίας, την ΑΔΕΔΥ, το ΠΑΜΕ, το Παγκόσμιο Συμβούλιο Ειρήνης, την ΕΕΔΔΑ και την ΟΓΕ.