«Υπάρχει κι αλλού η αγωνία των συμμαχιών» είναι ο τίτλος άρθρου στη χτεσινή «Αυγή», στο οποίο διαβάζουμε μεταξύ άλλων ότι την περασμένη Δευτέρα ο πρόεδρος του γερμανικού Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος - αυτού που συγκυβερνά με το κόμμα της Μέρκελ - Ζ. Γκάμπριελ (αντικαγκελάριος σήμερα) συναντήθηκε στο Βερολίνο με το ηγετικό δίδυμο του αδελφού του ΣΥΡΙΖΑ κόμματος Die Linke, Κ. Κίπινγκ και Μπ. Ρίξινγκερ, στο κτίριο της βερολινέζικης αντιπροσωπείας του κρατιδίου του Βραδεμβούργου, του μοναδικού αυτήν την περίοδο όπου συγκυβερνούν SPD - Die Linke.

Το μόνο - κατά την «Αυγή» - που διέρρευσε από τη συνάντηση ήταν ότι είχε ενημερωθεί γι' αυτήν η Α. Μέρκελ. Και η «Αυγή» διερωτάται: «Επίκειται προσέγγιση; Ετοιμάζεται μια εναλλακτική συμμαχία εξουσίας; 'Η μήπως απλώς συζήτησαν για τις τοπικές βουλευτικές εκλογές στη Θουριγγία το φθινόπωρο, όπου πιθανότατα θα αναδειχτεί ο πρώτος αριστερός πρωθυπουργός στη Γερμανία, ο Μπόντο Ράμελο, με τη στήριξη των σοσιαλδημοκρατών, ως μικρών κυβερνητικών εταίρων; Γι' αυτό το τελευταίο δε χρειαζόταν συνάντηση κορυφής, κατά κανόνα το αποφασίζουν οι τοπικές οργανώσεις με το συνέδριό τους ... Οπότε πιθανά οι σοσιαλδημοκράτες αποφάσισαν επιτέλους να σπάσουν το ταμπού και να "εξομαλύνουν" τη σχέση τους με την Αριστερά, όπως... εκμυστηρεύτηκε ο εκ των αναπληρωτών προέδρων του SPD. Σημειώνεται ότι η Αριστερά ήδη εδώ και δύο χρόνια ... είχε ταχτεί υπέρ μιας κυβερνητικής συνεργασίας με το SPD, αλλά η προσφορά της δεν εισακούστηκε. Τώρα ποντάρει στη νίκη στη Θουριγγία και σε ανάλογες επιτυχίες μέχρι το 2016 ... με στόχο πάντα τη συγκυβέρνηση με το SPD, ώστε στις επόμενες ομοσπονδιακές ... να θεωρείται σχεδόν αυτονόητη η εκδοχή μιας "κοκκινο - πράσινης" κυβέρνησης...»!

Από το ύφος του κειμένου συνάγεται ότι η εφημερίδα του ΣΥΡΙΖΑ επικροτεί τις κολιγιές του «αδελφού» κόμματος του ΣΥΡΙΖΑ.

Αλλωστε δεν πάει καιρός που ο ίδιος ο Αλ. Τσίπρας καλούσε τους σοσιαλδημοκράτες της Γερμανίας να καταστήσουν συνομιλητή τους στην Ελλάδα το κόμμα του, αφού το ΠΑΣΟΚ έπνεε τα λοίσθια, όπως τους διεμήνυε, σχεδόν εκλιπαρώντας για αναβάθμιση των σχέσεων των δύο κομμάτων. «Πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι ο συνομιλητής της στην Ελλάδα είναι ο ΣΥΡΙΖΑ, μια παράταξη που έχει πρόταση για την Ευρώπη», δήλωνε για τη γερμανική σοσιαλδημοκρατία ο Αλ. Τσίπρας.

Ο ίδιος το Μάρτη του 2011, κατά την επίσκεψή του στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, απαντούσε στην επισήμανση του Κ. Παπούλια για ενδεχόμενη συνεργασία της «Αριστεράς, των Πρασίνων και του SPD»: «Αυτό θα άλλαζε το ρου της ευρωπαϊκής ιστορίας, αν συνέβαινε. Ηταν στους προγραμματικούς στόχους του συνεδρίου. Θα έδινε μια ανάσα στις λαϊκές δυνάμεις, διότι η ηγεμονία της Μέρκελ έχει επιφέρει πολλά δεινά, όχι μονάχα σε μας, αλλά και στους Γερμανούς βεβαίως»!

Ο «ρους της ιστορίας» βεβαίως έφερε το SPD να συνεργάζεται με τη Μέρκελ και το Die Linke να εκλιπαρεί το SPD να συγκυβερνήσουν και σε ομοσπονδιακό επίπεδο, αφού το πείραμα των συνεργασιών τους στα διάφορα κρατίδια ήταν άκρως επιτυχημένο, αν και όχι βεβαίως για τους εργαζομένους και τα λαϊκά στρώματα. Μάλιστα ο Γκίζι, ως επικεφαλής του Die Linke, δήλωνε με απαράμιλλο κυνισμό πως, αν το SPD δε συνεργαστεί μαζί τους, δε θα προσφέρει ανοχή σε μια ενδεχόμενη κυβέρνηση σοσιαλδημοκρατών και Πρασίνων: «Η ανοχή είναι βαρετή. 'Η θα είσαι στην αντιπολίτευση ή στην κυβέρνηση. Τα θέλω όλα να γίνονται σωστά».

Το ποιο όμως είναι το SPD το οποίο κορτάρουν τόσο έντονα ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και το Die Linke, είναι γνωστό στους πάντες. Εχει μια μακρόχρονη ιστορία προδοσίας της εργατικής τάξης της Γερμανίας ήδη από το 1914. Αποτέλεσε βασικό στήριγμα της καπιταλιστικής ανασυγκρότησης της Γερμανίας. Ομως υπάρχουν και πιο πρόσφατα στοιχεία. Είναι το κόμμα που, στις αρχές του 2000, επί προεδρίας Σρέντερ, πέρασε ένα κολοσσιαίο πακέτο αντιλαϊκών μεταρρυθμίσεων με το όνομα «Ατζέντα 2010» και με απευθείας αναφορά στην ευρωενωσιακή «Στρατηγική της Λισαβόνας», οι συνέπειες του οποίου πιο διακριτά φαίνονται τα τελευταία χρόνια, με τη γιγάντωση της ημιαπασχόλησης, μισθούς φιλοδωρήματα, δίχως ασφάλιση, δίχως πρόσβαση σε υπηρεσίας Υγείας, Πρόνοιας κλπ. Είναι το κόμμα, δηλαδή, που δέκα χρόνια πριν πήρε μέτρα όπως αυτά που πάρθηκαν τα τελευταία 3 - 4 χρόνια σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, π.χ. στην Ελλάδα, με σκοπό να φτηνύνει η τιμή της εργατικής δύναμης. Μάλιστα, τη συνεισφορά του προγράμματος εκείνου στην ενίσχυση της κερδοφορίας και της ανταγωνιστικότητας του γερμανικού κεφαλαίου αναγνωρίζει σήμερα το σύνολο του πολιτικού προσωπικού των αστών.

Οι πρωτεργάτες και πρωτομάστορες των αντεργατικών - αντιλαϊκών ανατροπών είναι αυτοί τους οποίους γλυκοκοιτάζει η ξεφωνημένη κατ' όνομα Αριστερά της Γερμανίας και της Ελλάδας. Η σοσιαλδημοκρατία στη Γερμανία, όπως και στις άλλες χώρες - μέλη της ΕΕ, μεταξύ αυτών και στην Ελλάδα, έφερε σε πέρας την αποστολή που της ανέθεσε η άρχουσα τάξη. Διεκπεραίωσε τη φιλομονοπωλιακή στρατηγική, εφαρμόζοντας παντού με πυγμή την πολιτική που είχαν ανάγκη τα συμφέροντα των αστών. Κέρδισε με το σπαθί της τον τίτλο του άξιου πολιτικού εκπροσώπου των μονοπωλίων, ικανού να ενσωματώνει τις λαϊκές αντιδράσεις και το κίνημα. Τη θέση αυτής της σοσιαλδημοκρατίας διεκδικεί ο ΣΥΡΙΖΑ και αναζητά τώρα συμμαχίες που θα του εξασφαλίσουν και την «ιστορική συνέχεια», εντός και εκτός συνόρων, για να εφαρμόσει το άλλο μείγμα της διαχείρισης που προτείνει προς όφελος των επιχειρηματικών ομίλων.