Την ώρα που κλιμακώνεται ολόπλευρα η ενδοϊμπεριαλιστική αντιπαράθεση ΝΑΤΟ - Ρωσίας, μ' ένα πεδίο εκδήλωσης των αντιθέσεων τη Μέση Ανατολή, όλοι οι ενδιαφερόμενοι «σπρώχνονται» για να βρουν μια ...«καλή θέση» στην κόντρα, να αποκτήσουν προβάδισμα και πλεονεκτήματα που θα διασφαλίσουν τα συμφέροντα των μονοπωλίων που εκπροσωπούν. Σε αυτό το πλαίσιο, τους τελευταίους μήνες ανασκουμπώνεται ακόμα περισσότερο και η ιμπεριαλιστική Γαλλία, ψάχνοντας ενεργότερο ρόλο και τρόπους να μη μείνει πίσω από άλλους «εταίρους» της, στην προώθηση γεωπολιτικών αλλά και επιχειρηματικών σχεδιασμών σε όφελός της.

Ετσι, το απόγευμα της Δευτέρας, η Γαλλία φιλοξένησε για δεύτερη φορά μια υπουργική συνάντηση του «διεθνούς συνασπισμού κατά του "Ντάες"» (αραβικό ακρωνύμιο για το «Ισλαμικό Κράτος»). Την περασμένη βδομάδα, είχε μαζέψει στο Παρίσι και τους υπουργούς Εξωτερικών του συνασπισμού, λίγες μέρες μετά την έναρξη της κρίσιμης επιχείρησης για την ανακατάληψη της Μοσούλης. Η προθυμία της Γαλλίας να υποδεχτεί τέτοιες μαζώξεις αν μη τι άλλο αναδεικνύει το ενδιαφέρον της για τις εξελίξεις και βέβαια τις «ισορροπίες» στη Μέση Ανατολή, όπου έχει παραδοσιακά στρατηγικά συμφέροντα και ενώ μαίνονται ανακατατάξεις σε γεωπολιτικό επίπεδο, με ό,τι αυτό μπορεί να σημαίνει και για τα σύνορα στην περιοχή, την αναβάθμιση ή την ανασύνθεση διαφόρων συμμαχιών, γεωστρατηγικών αλλά και επενδυτικών κ.τ.λ.

Τη συνάντηση «άνοιξε» ο ίδιος ο Πρόεδρος της Γαλλίας, Φρανσουά Ολάντ, ο οποίος συνέδεσε πάλι την απόφαση για εμπλοκή της χώρας στις στρατιωτικές επιχειρήσεις σε Συρία - Ιράκ με τις «τρομοκρατικές επιθέσεις» στη Γαλλία και, αναφερόμενος στην επιχείρηση για τη Μοσούλη, υπογράμμισε: «Αυτή η ανακατάληψη, που θα πάρει χρόνο, δεν είναι αυτοσκοπός, καθώς έχουμε ήδη και προσδοκάμε τις συνέπειες από τη φυγή από τη Μοσούλη. Γι' αυτό το σκοπό η Γαλλία, πριν μερικές μέρες, συγκέντρωσε το σύνολο των υπουργών Εξωτερικών των ενδιαφερόμενων χωρών στο Παρίσι, για να φανταστούμε αυτό που θα υπάρξει μετά το "Ντάες" στη Μοσούλη. Η πρόκληση είναι το πολιτικό μέλλον αυτής της μεγάλης πόλης, της περιοχής και του Ιράκ...». Επισημαίνοντας το ενδιαφέρον της χώρας του για τις εξελίξεις στη Μέση Ανατολή, ο Ολάντ θύμισε και τις πρόσφατες αποφάσεις για αποστολή πυρομαχικών στον ιρακινό στρατό. Μάλιστα, προχτές, η γαλλική προεδρία ανακοίνωσε ότι παρατείνει μέχρι τα μέσα Δεκέμβρη την αποστολή της αεροναυτικής ομάδας που συμβάλλει στην παραμονή του αεροπλανοφόρου «Σαρλ ντε Γκολ», που από τις αρχές του φθινοπώρου έχει επιστρέψει στη Μεσόγειο (στην ίδια συνεδρίαση του γαλλικού Συμβουλίου Ασφαλείας εγκρίθηκε και η συνέχιση της αποστολής στην Κεντροαφρικανική Δημοκρατία, με την επισήμανση ότι «η Γαλλία θα διατηρήσει εξίσου μια ικανότητα στρατιωτικής επέμβασης... σε περίπτωση σοβαρής απειλής ενάντια στην ειρήνη ή τους θεσμούς της χώρας»).

Η Συρία αποτελεί τουλάχιστον την τελευταία 5ετία σταθερό πόλο «ενδιαφέροντος» για τη Γαλλία, που - μην ξεχνάμε - ήταν και από τις χώρες που επέμειναν στην ανάληψη στρατιωτικής δράσης κατά της κυβέρνησης Ασαντ. Επιπλέον, πριν μερικές μέρες, ο Πρόεδρος Ολάντ επέλεξε να έχει στα Ηλύσια Πεδία συναντήσεις αφενός με τμήμα της συριακής αντιπροσωπείας, αφετέρου με την αντικαθεστωτική οργάνωση «Λευκά Κράνη», που δυτικοί χρηματοδοτούν για «σωστικό έργο» στο Χαλέπι, ενώ αυτή προπαγανδίζει συστηματικά τη σημασία ανατροπής της κυβέρνησης Ασαντ. Εγινε έτσι η πρώτη χώρα που αναγόρευσε σε συνομιλητή για τη Συρία τα «Λευκά Κράνη», αναζητώντας προφανώς συμμάχους και εργαλεία για τη στερεότερη διείσδυσή της στα τεκταινόμενα, γενικά στη Μέση Ανατολή.

Στο φόντο και των δυσκολιών ανάκαμψης της γαλλικής καπιταλιστικής οικονομίας, σε συνθήκες όξυνσης του ενδοϊμπεριαλιστικού ανταγωνισμού κι ενώ έχει χάσει σημαντικό προβάδισμα έναντι ανταγωνιστών της, όπως το γερμανικό κεφάλαιο, η γαλλική πλουτοκρατία εντείνει τις προσπάθειες να «χωθεί» πιο αποφασιστικά στη φονική κόντρα που δυναμώνει σε όλη τη Μέση Ανατολή. Είτε αυτό σημαίνει ένταση των «παρεμβάσεών» της σε Συρία - Ιράκ, σε στρατιωτικό αλλά και διπλωματικό επίπεδο. Είτε αυτό σημαίνει και «πρωτοβουλίες» όπως αυτές που έχει πάρει τον τελευταίο καιρό για νέες συνομιλίες στο Παλαιστινιακό. Είτε αυτό σημαίνει κινήσεις και σε άλλες περιοχές όπου συγκεντρώνονται σύννεφα πολέμου, όπως π.χ. στη Βόρεια Αφρική. Για παράδειγμα, τον τελευταίο καιρό, η Γαλλία έχει πυκνώσει τις τοποθετήσεις της και για την ανάγκη να υπάρξει έγκαιρη παρέμβαση στη Λιβύη. Σημειωτέον, παραμένουν τα ερωτήματα για το αεροσκάφος που συνετρίβη πριν μερικές μέρες στη Μάλτα, ενώ έκανε αναγνωριστικές αποστολές στη Μεσόγειο ναυλωμένο από το γαλλικό υπουργείο Αμυνας και το Παρίσι αρνήθηκε να διευκρινίσει την αποστολή και τον προορισμό του.

Σχετική με το ενδιαφέρον της Γαλλίας για τη Μέση Ανατολή και την Ανατολική Μεσόγειο ήταν όμως και η περιοδεία του ΥΠΕΞ, Ζαν Μαρκ Ερό, σε Τουρκία, Ελλάδα και Κύπρο, που ολοκληρώθηκε την Τρίτη, στη διάρκεια της οποίας η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ άδραξε την ευκαιρία να θυμίσει τη στενή συνεργασία των δύο χωρών, σπεύδοντας και να ενισχύσει στο λαό μας αυταπάτες του τύπου «δες τον ιμπεριαλιστή φίλο μου, να σου πω πόσο δυνατός μπορώ να γίνω». Ομως, τα παζάρια και οι όποιες κολεγιές κυριαρχούν ή αναθεωρούνται μεταξύ ιμπεριαλιστών, όχι μόνο δεν αφορούν την υπεράσπιση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών και κατακτήσεων, αλλά πατούν πάνω στην ισοπέδωση και στην υποθήκευσή τους. Γι' αυτό και το γεγονός ότι η ελληνική κυβέρνηση ιεραρχεί τέτοιους φίλους όπως η ιμπεριαλιστική Γαλλία, μόνο μπελάδες και κινδύνους γεννά για το λαό μας. Καθώς πυκνώνουν οι σχεδιασμοί και βαθαίνουν οι αντιθέσεις των ιμπεριαλιστών για την ευρύτερη «γειτονιά» μας, καθώς η κυβέρνηση κοκορεύεται για τις επικίνδυνες παρέες της και διατυμπανίζει την ετοιμότητά της να συνδράμει τη δήθεν ασφάλεια και τη σταθερότητα της περιοχής, μεγαλώνει όλο και περισσότερο η ανάγκη ο λαός και το κίνημά του να βρίσκονται σε ετοιμότητα, να οργανωθεί η λαϊκή πάλη σε κατεύθυνση ρήξης με τα μονοπώλια.