Ουφ, μπαϊλντίσαμε αυτό το καλοκαίρι και άντε, έστω και καθυστερημένα, ας προσπαθήσουμε να πάμε καμιά βδομάδα διακοπές, μπας και ανασάνουμε λίγο.

- Και πού λες να πάμε Παναγιώτη; ρωτάει περιχαρής η σύζυγος, μόλις ακούει τη σχετική απόφαση του άντρα της.

- Μάλλον στη Ριβιέρα, Ασπασία!

- Δεν αφήνεις τις σάχλες, καημένε;

- Να τις αφήσω, γυναίκα, αλλά και συ τι ερωτήσεις είναι αυτές που κάνεις; Μήπως δεν ξέρεις πως, έτσι που μας έχουν καταντήσει εμάς τους μισθοσυντήρητους, τρία είναι όλα κι όλα τα "θέρετρα", όπου μπορούμε να πάμε: Η ...Βάρη, το ...Λιγουριό κι η ...Ψάθα!

Τάσος ΑΥΓΕΡΙΝΟΣ

"Δώσαμε όλοι μαζί τη μάχη και η νίκη ανήκει σε όλους. Δεν ήμουν μόνος, η αλληλεγγύη που είχαμε με τα παιδιά ήταν αυτό που έφερε τη νίκη. Στην ίδια μοίρα με μένα, όμως, είναι και άλλα παιδιά, τα οποία πρέπει να βοηθηθούν". Κυριακή, λίγο μετά τις 12 το μεσημέρι. Είναι τα πρώτα λόγια του 20χρονου Χρήστου Λεμπέση μπροστά στο μικρόφωνο του "902 Αριστερά στα FM".Βρίσκεται ξανά πλάι στους συντρόφους του, της ραδιοφωνικής ομάδας του "18 Ανω". Υστερα από 42 μέρες στις φυλακές του Κορυδαλλού, ο Χρήστος στέλνει το μήνυμα. "Η νίκη ανήκει σε όλους μας... Μια μικρή νίκη, σε μια μικρή μάχη", λέει ο Χρήστος, που βρέθηκε αντιμέτωπος με την πραγματική πολιτική της κυβέρνησης απέναντι στους νέους που παλεύουν να ξεφύγουν από τον ψεύτικο κόσμο των ναρκωτικών.

Εξι μέρες, λοιπόν, μετά την απελευθέρωσή του και πέντε ραδιοφωνικές βδομάδες μετά, ο Χρήστος είναι πάλι εδώ. Μαζί με τον Κωστή, τον Βασίλη, την Λεμονιά, τον Νίκο, την Μαρία, τον Γιώργο, την Κατερίνα και όλα τα παιδιά του "18 ΑΝΩ" στη ραδιοφωνική εκπομπή στον "902 Αριστερά στα FM" "Χαμογελώντας στο φόβο", που κάθε Κυριακή, 12 με 2 το μεσημέρι, στέλνει το δικό της μήνυμα ζωής.

Η συγκίνηση ήταν πολύ μεγάλη σε όλη τη διάρκεια της εκπομπής. Και κορυφώθηκε, όταν ακούστηκε το μήνυμα από τον συγκρατούμενο του Χρήστου στο κελί 78. Του Αριστοτέλη. Κι αυτός είναι στη φυλακή για τον ίδιο λόγο. Παρακολουθεί εκεί το πρόγραμμα απεξάρτησης μια φορά τη βδομάδα. "Ητανε σαν να γνωριζόμασταν χρόνια. Μιλάγαμε συνεχώς για το μέλλον μας. Εμεινα έκπληκτος με την αλληλεγγύη που είχατε μεταξύ σας και την υποστήριξη που είχε ο Χρήστος",ήταν τα λόγια του Αριστοτέλη μέσα από τη φυλακή.

Η φωνή του Αριστοτέλη φέρνει και πάλι στο νου του Χρήστου τις 42 μέρες στον Κορυδαλλό. "Πρέπει να τροποποιηθεί αυτός ο νόμος. Πρέπει να καταλάβουν ότι οι τοξικομανείς δεν είναι εγκληματίες. Ελπίζω ο υπουργός Δικαιοσύνης να κρατήσει το λόγο που έδωσε και να τον τροποποιήσει". Τα λόγια του Χρήστου είναι οργισμένα, καταγγέλλουν μια πολιτική που θέλει τους νέους πελάτες των ναρκωτικών και όχι σκεπτόμενους, με άποψη και όρεξη για ζωή.

Η μία μετά την άλλη υποομάδα μπαίνει στο στούντιο. Ο καθένας καταθέτει τους δικούς του προβληματισμούς, τις δικές του αγωνίες και τις ενώνει με όλους τους υπόλοιπους. "Δεν αγοράζουμε. Φωνάζουμε!", "Αξίζουμε να μας δοθεί μια ευκαιρία!", "Θέλουμε επίκεντρο τον άνθρωπο, όχι το χρήμα!", "Αγωνίζομαι σημαίνει ζω!", "Καμιά φυλακή δε θα μας κλείσει το στόμα!". Ηταν κάποια από τα μηνύματα, που έστειλαν από το μικρόφωνο του "902 Αριστερά στα FM".

Η ώρα είναι 2.00, η εκπομπή τελειώνει. Το ραντεβού δίνεται για την επόμενη Κυριακή. Τα παιδιά μαζεύονται σε έναν κύκλο και συζητάνε για την εκπομπή. Κανονίζουν την επόμενη συνάντηση και καλωσορίζουν για μία ακόμη φορά τον Χρήστο.

Θα τον έχουν και πάλι μαζί τους στον αγώνα που δίνουν για ζωή...

Γιώργος ΜΙΧΑΗΛΑΡΗΣ

Η αλληλεγγύη και ο ενωμένος αγώνας έφεραν "μια μικρή νίκη σε μια μικρή μάχη", δίνοντας ελπίδα σε πολλούς νέους να νικήσουν τα ναρκωτικά

"Χαμογελώντας στο φόβο" είναι η ραδιοφωνική εκπομπή των παιδιών του "18 ΑΝΩ". Την Κυριακή υποδέχτηκαν και πάλι τον Χρήστο, έξι μέρες από την αποφυλάκισή του