Λίγες μέρες πριν καυτηριάζαμε το γεγονός ότι η κυβέρνηση τηρεί σιγή ασυρμάτου σχετικά με τα όσα συζήτησε και συμφώνησε με την Βικτόρια Νούλαντ, υφυπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ, που βρέθηκε στην Αθήνα για να συναντηθεί με τον Αλ. Τσίπρα, και τους υπουργούς Αμυνας και Εξωτερικών, Π. Καμμένο και Ν. Κοτζιά, αντίστοιχα.

Απ' ό,τι φαίνεται, τα συμφωνηθέντα σταδιακά βγαίνουν στη φόρα. Είναι χαρακτηριστικά τα όσα είπε το Σαββατοκύριακο ο Π. Καμμένος από τη Ν. Υόρκη, για μοιρασιά των ελληνικών υδρογονανθράκων με αμερικανικές εταιρείες, ή το ρόλο που μπορούν να παίξουν Ελλάδα και Κύπρος στην «αντιμετώπιση» των λεγόμενων ισλαμιστών. Σταδιακά γίνεται ολοένα και καθαρότερο ότι η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ αναπτύσσει την περιλάλητη «πολυδιάστατη» και «ενεργητική» εξωτερική πολιτική και «στρατιωτική διπλωματία» της με γνώμονα αποκλειστικά τα συμφέροντα των ντόπιων μονοπωλίων.

Σε αυτή τη βάση, εντείνει την εμπλοκή της χώρας στα ιμπεριαλιστικά σχέδια και τους ενδοαστικούς ανταγωνισμούς. Διατηρεί τη στρατιωτική βάση - ορμητήριο της Σούδας, το ΝΑΤΟικό στρατηγείο στη Θεσσαλονίκη, το ευρωενωσιακό στρατηγείο στη Λάρισα, τη βάση των ιπτάμενων ραντάρ στο Ακτιο και άλλες υποδομές. Συμμετέχει σε ευρωατλαντικές στρατιωτικές ασκήσεις και συνεκπαιδεύσεις, υλοποιεί στο μέτρο που της αναλογεί το «Σχέδιο Δράσης Ετοιμότητας του ΝΑΤΟ» που περιλαμβάνει και τη συγκρότηση «Στρατιωτικής Δύναμης Υψηλής Ετοιμότητας». Παίρνει έτσι ενεργά μέρος (κι ανεξαρτήτως του τι ισχυρίζεται) στην προετοιμασία του ευρωατλαντικού ιμπεριαλισμού για ενδεχόμενη σύγκρουση με τη Ρωσία, με αφορμή το Ουκρανικό, αλλά και στην ένταση των επιθέσεων στη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική με πρόσχημα την αντιμετώπιση των τζιχαντιστών. Αλλωστε, υιοθετεί ανοιχτά τα ιμπεριαλιστικά προσχήματα περί «πάταξης της τρομοκρατίας» και «ενεργειακής ασφάλειας», που χρησιμοποιήθηκαν και προηγουμένως για εξαπόλυση πολέμων των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ, της ΕΕ στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου.

Διόλου τυχαία, η κυβέρνηση όχι μόνο δεν καταγγέλλει π.χ. τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις στο Ιράκ και τη Συρία, που προκάλεσαν μεγάλα προβλήματα στους λαούς, όχι μόνο δεν καταγγέλλει ότι οι τζιχαντιστές είναι δημιούργημα των ΗΠΑ και των συμμάχων τους, που τους εξόπλισαν και τους εκπαίδευσαν για να τους χρησιμοποιούν στον έλεγχο της περιοχής, αλλά τους επικαλείται ως πρόσχημα για να δικαιολογήσει την εμπλοκή της στα ιμπεριαλιστικά σχέδια. Το ίδιο ισχύει και για τη χρησιμοποίηση των μεταναστών ως διαπραγματευτικής απειλής («διευκολύνετέ μας στη χρηματοδότηση, αλλιώς η Ελλάδα καταρρέει και εκατοντάδες χιλιάδες μετανάστες έρχονται στη Βόρεια Ευρώπη», λέει). Δεν βγάζει λέξη, δηλαδή, για το ρόλο των ιμπεριαλιστικών πολέμων, που προκαλούν κύματα αναγκαστικής μετανάστευσης και δυστυχία, αλλά επικαλείται τη δυστυχία των λαών ως ατού στα παζάρια της.

Αλλά και στις δηλώσεις της κυβέρνησης περί «αστάθειας» στην περιοχή από τη Μαύρη Θάλασσα έως τη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική, όπως και για το «σταθεροποιητικό» ρόλο Ελλάδας και Κύπρου, το ρόλο τους ως προπυργίου του ευρωατλαντικού άξονα στη νοτιοανατολική πτέρυγά του, αποκρύπτεται συστηματικά το γεγονός ότι η «αστάθεια» έχει αιτίες. Οτι είναι αποτέλεσμα των ενδοαστικών ανταγωνισμών για τον έλεγχο αγορών και πλουτοπαραγωγικών πηγών, για το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο, τους διαύλους μεταφοράς τους. Αυτή είναι η βάση των ανταγωνισμών ανάμεσα στις ισχυρές καπιταλιστικές χώρες, ανάμεσα σε ΗΠΑ, ΕΕ, Ρωσία και Κίνα.

Επιπλέον, και το χαρτί που παίζει η κυβέρνηση περί ανοίγματος σε άλλα κέντρα, π.χ. Ρωσία, Κίνα κ.λπ., επίσης έχει αφετηρία όχι τα συμφέροντα της εργατικής τάξης, των λαϊκών στρωμάτων, αλλά τα συμφέροντα των μονοπωλιακών ομίλων. Χώρια το γεγονός ότι, όπως αποδείχθηκε στην πράξη, οι όποιες τέτοιες διαφοροποιήσεις της κυβέρνησης από τον ευρωατλαντικό άξονα έχουν ημερομηνία λήξης. Αυτό έδειξαν η υπογραφή της στην παράταση και επέκταση των κυρώσεων της ΕΕ κατά της Ρωσίας, οι διαβεβαιώσεις που έδωσε ο Καμμένος στις ΗΠΑ περί αταλάντευτης στοίχισης της χώρας εδώ και 70 χρόνια στο «δυτικό στρατόπεδο».

Δεν περνά, επίσης, απαρατήρητο ότι η κυβέρνηση κάνει γαργάρα και το γεγονός ότι όλα αυτά τα χρόνια υπηρεσιών της σε ΝΑΤΟ και ΕΕ δεν περιόρισαν στο ελάχιστο την τουρκική προκλητικότητα στο Αιγαίο και την Κύπρο. Κάθε άλλο. Και πώς αλλιώς εφόσον αναπτύσσεται ακριβώς εντός ΝΑΤΟικού πλαισίου, με τους Αμερικανούς ως επικυρίαρχους να την τροφοδοτούν στην πράξη...

Ποιος είναι ο στόχος όλων αυτών των κινήσεων της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ; Να αναγνωριστεί ο ρόλος της ελληνικής αστικής τάξης ως βασικού παράγοντα στην υλοποίηση των επικίνδυνων για το λαό ιμπεριαλιστικών ευρωατλαντικών σχεδιασμών. Είναι κρίσιμο, λοιπόν, οι εργαζόμενοι, τα λαϊκά στρώματα να μη βάλουν πλάτη στις μεθοδεύσεις της. Να οργανώσουν την πάλη τους ενάντια στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και στη συμμετοχή της Ελλάδας που προωθούν ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ για λογαριασμό του κεφαλαίου. Λογαριασμό που πάντα πληρώνει ο λαός ακόμα και με αίμα.