Οι ποινικές διώξεις σε βάρος κρατικών αξιωματούχων και στελεχών της Τοπικής Διοίκησης, που συνδέονται με την καταστροφική πυρκαγιά στο Μάτι, όπου έχασαν τη ζωή τους 100 άνθρωποι, πυροδότησε έναν κύκλο αντιπαράθεσης ανάμεσα σε κυβέρνηση, ΝΔ και τα άλλα αστικά κόμματα, κυρίως γύρω από το πρόσωπο της περιφερειάρχη Αττικής, Ρένας Δούρου. Οπως και τότε, πάνω στ' αποκαΐδια και τα άψυχα σώματα των κατοίκων της περιοχής, αλλά και πάνω στην οργή των συγγενών τους, έτσι και τώρα, προσπαθούν να κρύψουν όχι μόνο τις εγκληματικές πολιτικές ευθύνες που έχουν διαχρονικά όλες οι κυβερνήσεις, αλλά πολύ περισσότερο το ΓΙΑΤΙ ευθύνονται και το ΠΟΙΑ είναι η πραγματική αιτία για την καταστροφή. Κυρίως, επειδή όλα όσα συνιστούν αυτήν την αιτία, τα υπερασπίζονται τόσο η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ όσο και η ΝΔ και τα υπόλοιπα αστικά κόμματα, και δεν είναι άλλα από την εμπορευματοποίηση της γης, τον χωροταξικό σχεδιασμό με κριτήριο τις ανάγκες του κεφαλαίου, τα ματωμένα πλεονάσματα, που έχουν συνέπεια τις περικοπές κρατικών δαπανών στους τομείς της πυρόσβεσης και της πολιτικής προστασίας.

Προφανώς, η ποινική και πολιτική απόδοση ευθυνών και η αυστηρή τιμωρία των υπευθύνων είναι επιτακτική ανάγκη. Αυτό που αναδείχτηκε όμως περίτρανα με την πυρκαγιά στο Μάτι, όπως προηγούμενα με τις πλημμύρες στη Μάνδρα, είναι ότι όσα βιώνουν ο λαός, οι εργαζόμενοι, τα λαϊκά νοικοκυριά, είναι συνέπειες του δρόμου ανάπτυξης που έχει ως κριτήριο το καπιταλιστικό κέρδος και όχι την ικανοποίηση των σύγχρονων κοινωνικών αναγκών. Με αυτό το κριτήριο, τη διασφάλιση του καπιταλιστικού κέρδους, λαμβάνονται όλες οι σχετικές κρατικές αποφάσεις σε όλα τα επίπεδα. Και γι' αυτό είναι υπόλογες όλες οι κυβερνήσεις, όλες οι τοπικές και περιφερειακές αρχές, νυν και προηγούμενες, που λειτουργούν ακριβώς με αυτήν τη λογική. Είναι αποτέλεσμα του σημερινού τρόπου οργάνωσης της οικονομίας και της κοινωνίας, όπου οι μονοπωλιακοί όμιλοι διαγκωνίζονται μεταξύ τους για τα μερίδια της αγοράς, υπονομεύοντας κάθε δυνατότητα κεντρικού σχεδιασμού με γνώμονα τις κοινωνικές ανάγκες. Κάτω από αυτό το πρίσμα πρέπει να δουν και οι εργαζόμενοι το γεγονός ότι είναι στο έλεος των φυσικών φαινομένων και ότι κάθε φορά που βρέχει, που πιάνει μια φωτιά, γίνεται ένας σεισμός, πνίγονται, καίγονται και σκοτώνονται άνθρωποι. Γιατί λεφτά υπάρχουν για να δίνονται σε ΝΑΤΟικούς εξοπλισμούς, και μάλιστα 4 δισ. το χρόνο, ενώ για έργα υποδομής και σχέδιο πραγματικής προστασίας δίνονται με το σταγονόμετρο και πολύ πίσω από τις πραγματικές ανάγκες.

Σήμερα η γη, οι δασικές εκτάσεις, οι υποδομές αντιμετωπίζονται ως εμπορεύματα για την ενίσχυση της κερδοφορίας των κατασκευαστικών και άλλων επιχειρηματικών ομίλων και όχι ως κοινωνικό αγαθό. Πρόκειται για μια πολιτική χρήσεων γης που επιτρέπει την ανεξέλεγκτη «συμβίωση» βιομηχανίας - κατοικίας με κίνδυνο ενός μεγάλου τεχνολογικού ατυχήματος, με καταστροφικές συνέπειες για τον πληθυσμό. Τα μπαζωμένα ρέματα, η άναρχη επέκταση του σχεδίου πόλης και η τσιμεντοποίηση των οικοπέδων, οι ελλείψεις αντιπλημμυρικών έργων, η κατασκευή μεγάλων οδικών αξόνων και άλλων υποδομών, χωρίς να λαμβάνεται υπόψη το κριτήριο της επίδρασης στη συνολική τρωτότητα μιας περιοχής απέναντι στις πλημμύρες, η απουσία αντιπυρικών ζωνών, η απουσία οδών μαζικής διαφυγής σε περιπτώσεις ανάγκης εκκένωσης περιοχών και οδών για την πρόσβαση των πυροσβεστικών οχημάτων, η απουσία ελεύθερων χώρων, αποτελούν ορισμένα μόνο ενδεικτικά παραδείγματα αυτής της πολιτικής χωροταξικού σχεδιασμού, στο πλαίσιο του σημερινού δρόμου ανάπτυξης. Η κρατική πολιτική δαπανών υπηρετεί την κερδοφορία του μεγάλου κεφαλαίου, καθώς ιεραρχούνται έργα με βάση τις προτεραιότητές του.

Για όλα αυτά είναι πολιτικά υπόλογοι, απέναντι στις εργατικές - λαϊκές οικογένειες, όλοι όσοι σήμερα «κοκορομαχούν» με αφορμή την άσκηση ποινικών διώξεων. Κι ας μην κάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν, ας μην προσπαθούν να κοροϊδέψουν το λαό, πάνω στα συντρίμμια της πολιτικής τους. Οι εργαζόμενοι πρέπει με τη στάση και τη δράση τους να καταδικάσουν και να συγκρουστούν με την πολιτική που υλοποιεί και η σημερινή κυβέρνηση, να βγουν αγωνιστικά στο προσκήνιο. Μπροστά στις εκλογές του Μάη, δεν πρέπει να ψάχνουν τις διαφορές για το ποιος τους καίει ή τους πνίγει καλύτερα, αλλά με ισχυρό ΚΚΕ να κάνουν τη διαφορά στην πάλη για ουσιαστική προστασία της περιουσίας και της ζωής της εργατικής - λαϊκής οικογένειας.