Την ερχόμενη βδομάδα είναι προγραμματισμένο να ξεκινήσει στη Βουλή η συζήτηση για τη συγκρότηση Εξεταστικής Επιτροπής για την Υγεία. Ηδη, τα επιτελεία των αστικών κομμάτων δίνουν το στίγμα της αντιπαράθεσης που θα ακολουθήσει, πρόγευση της οποίας πήραμε άλλωστε και κατά την πρόσφατη συζήτηση για τη σύσταση ανάλογης Επιτροπής για τα εξοπλιστικά. Τι είναι αυτό που θα κυριαρχήσει; Αντεγκλήσεις για το ποιος ευθύνεται περισσότερο ή λιγότερο για τα υπαρκτά σκάνδαλα στην Υγεία, που «αγγίζουν» διάφορες πλευρές, από τις δαπάνες για τις προμήθειες των νοσοκομείων μέχρι την τιμολόγηση των φαρμάκων και την κρατική φαρμακευτική δαπάνη. Ολα αυτά σε κλίμα τεχνητής έντασης που καλλιεργείται από τώρα, για τα όρια της περιόδου που θα ερευνήσει η Εξεταστική, η οποία στην πρόταση της κυβέρνησης περιορίζεται σε ορισμένες μόνο κυβερνητικές θητείες της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, από το 1997 μέχρι το 2014. Κατά τ' άλλα, η κυβερνητική πρόταση δεν διευκρινίζει τι είδους έρευνα θα γίνει και σε ποιους, αν θα περιλαμβάνει όλους τους επιχειρηματικούς ομίλους που δραστηριοποιούνται στο χώρο της Υγείας κ.ά.

Η αρνητική πείρα που έχει συσσωρευτεί από τις μέχρι τώρα Εξεταστικές Επιτροπές (για τα μνημόνια, τα υποβρύχια κ.ο.κ.) και οι χρονικές περίοδοι που επιλέχθηκαν για να συσταθούν, ένα πράγμα αποδεικνύουν: Οχι μόνο δεν κατάφεραν να λύσουν κανένα από τα προβλήματα για τα οποία συγκροτήθηκαν, προς όφελος του λαού, αλλά επιπλέον λειτούργησαν αποπροσανατολιστικά. Συγκάλυψαν τις πραγματικές αιτίες των ζητημάτων που απασχόλησαν την έρευνα και «ξέπλυναν» το αστικό πολιτικό σύστημα και την αντιλαϊκή πολιτική, επιμερίζοντας - στην καλύτερη περίπτωση - τις όποιες ευθύνες για τα σκάνδαλα σε ορισμένα μόνο πολιτικά πρόσωπα. Ενα χαρακτηριστικό παράδειγμα: Τον Απρίλη του 2015 η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ συγκροτεί μετά από ψηφοφορία στη Βουλή Εξεταστική Επιτροπή «για τους υπαίτιους των μνημονίων». Τέσσερις μήνες μετά, τον Αύγουστο, η ίδια κυβέρνηση υπογράφει το τρίτο μνημόνιο, μαζί φυσικά με τους πρωταγωνιστές των προηγούμενων μνημονίων. Απ' αυτή τη σκοπιά, δεν είναι τυχαία η περίοδος που επιλέγεται και σήμερα για να αναθερμανθεί η σκανδαλολογία, την ώρα που κορυφώνεται η επίθεση της κυβέρνησης, του κεφαλαίου και των κομμάτων του σε βάρος του λαού.

Η άθλια και επικίνδυνη για το λαό κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στην Υγεία, με τις τεράστιες ελλείψεις σε υποδομές, αναλώσιμα και προσωπικό, με αύξηση των άμεσων πληρωμών από τους ασθενείς και εξαντλητικές συνθήκες δουλειάς για τους υγειονομικούς, είναι αποτέλεσμα της πολιτικής εμπορευματοποίησης και ιδιωτικοποίησης της Υγείας, της λειτουργίας του κρατικού συστήματος στη λογική «κόστους - οφέλους» και της πολιτικής μείωσης του μη μισθολογικού κόστους για τους εργοδότες και το κράτος. Είναι αποτέλεσμα των περικοπών στο όνομα της «δημοσιονομικής εξυγίανσης», που θεωρείται όρος αναγκαίος για την ανάκαμψη της κερδοφορίας του κεφαλαίου, τόσο με την επέκταση των επιδοτήσεων και των προνομίων που προσφέρει το κράτος για τη στήριξη των επιχειρηματικών ομίλων, όσο και με το άνοιγμα νέων κερδοφόρων πεδίων δράσης στον τομέα της Υγείας. Την πολιτική αυτή υπηρετούν και στηρίζουν διαχρονικά τα κόμματα του κεφαλαίου, είτε από τη θέση της κυβέρνησης, είτε από αυτή της αντιπολίτευσης. Αυτή η πολιτική εξυπηρέτησης των συμφερόντων του κεφαλαίου είναι το «θερμοκήπιο» των σκανδάλων και στην Υγεία, που φύονται στο έδαφος της διαπλοκής των μονοπωλίων με το αστικό κράτος.

Αναδεικνύοντας αυτές τις ουσιαστικές πλευρές και παρά την αρνητική πείρα, το ΚΚΕ θα συμμετέχει στη συγκρότηση της Επιτροπής για την Υγεία, διεκδικώντας η έρευνα να διευρυνθεί συνολικά για όλους τους παράγοντες που διαμορφώνουν την επικίνδυνη κατάσταση στο χώρο της Υγείας και χωρίς χρονικούς περιορισμούς, δηλαδή μέχρι σήμερα. Ταυτόχρονα, καλεί την εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα με μεγαλύτερη αποφασιστικότητα να θέσουν στο κέντρο της πάλης τους το ζήτημα της δημόσιας Υγείας - Πρόνοιας, να διεκδικήσουν λύσεις στα καυτά και οξυμένα προβλήματα που βασανίζουν τις εργατικές - λαϊκές οικογένειες. Να έχουν όλοι και χωρίς όρους και προϋποθέσεις πλήρεις και δωρεάν υπηρεσίες Υγείας από τις κρατικές μονάδες, οι οποίες πρέπει να χρηματοδοτηθούν επαρκώς από τον κρατικό προϋπολογισμό, να ενισχυθούν με προσωπικό όλων των ειδικοτήτων με πλήρη και αποκλειστική απασχόληση.