Εγκαινιάστηκε χτες στο αεροδρόμιο των Σπάτων η έκθεση αρχαιολογικών ευρημάτων, που προέκυψαν από τις αναγκαστικές σωστικές ανασκαφές που επέβαλαν οι -καταστροφικές για τις εκτεταμένες και σπουδαίες αρχαιότητες που υπήρχαν στα Μεσόγεια- εργασίες κατασκευής του νέου αεροδρομίου.

Η έκθεση «σε αίθουσα που παραχωρεί» (!!!) η εταιρία του αεροδρομίου - σύμφωνα με τη φρασεολογία του υπουργείου Πολιτισμού - περιλαμβάνει 172 αρχαία αντικείμενα από τη Νεολιθική και Πρωτοελλαδική εποχή μέχρι και τη Μεταβυζαντινή περίοδο. Βέβαια, μπροστά στην τεράστια και πολύπλευρη παραχώρηση (από τους όρους της σύμβασης μέχρι την καταστροφή αρχαιοτήτων) που έκανε για χάρη της γερμανικής εταιρίας η κυβέρνηση, η... «παραχώρηση» της αίθουσας από τη διοίκηση του αεροδρομίου σίγουρα δεν απαιτεί «ευχαριστώ». Πολύ περισσότερο που η αίθουσα με τις αρχαιότητες θα στολίζει τις κτιριακές εγκαταστάσεις, άρα πρόκειται για μια ακόμη παραχώρηση της κυβέρνησης στην εταιρία που εκμεταλλεύεται το αεροδρόμιο και σίγουρα όχι το αντίθετο.

Θυμίζουμε ότι η κυβέρνηση παρέδωσε προς... «ταπείνωση» (σύμφωνα με τον όρο του ΥΠΠΟ, δηλαδή διάλυση) το λόφο Ζάγανι με τον πρωτοελλαδικό οικισμό στο αεροδρόμιο των Σπάτων. Μάλιστα, στους «όρους» της «ταπείνωσης» που είχε θέσει τότε το ΥΠΠΟ «για τα μάτια του κόσμου» στους Γερμανούς, τους ζητούσε «να διευκρινιστεί εγκαίρως από την ανάδοχο εταιρία επί χάρτου ποιοι λόφοι εκτός του Ζάγανι απαιτείται (!) να ταπεινωθούν»! Γεγονός που είχε εξοργίσει τους αρχαιολόγους, ο σύλλογος των οποίων σημείωνε, μεταξύ άλλων, ότι με την υπουργική απόφαση «για πρώτη φορά τίθεται ζήτημα διαλύσεως και άλλων λόφων που ενδέχεται να έχουν αρχαία πλησίον του αεροδρομίου των Σπάτων. Προαποφασίζεται η τύχη, δηλαδή η καταστροφή και άλλων μνημείων, με συνοπτικές διαδικασίες, χωρίς να έχει προηγηθεί αρχαιολογική έρευνα, μελέτη και ερμηνεία τους και να έχει αξιολογηθεί η σημασία τους».

Ολα αυτά μπορεί να φαίνονται «μακρινά», αλλά τα χτεσινά εγκαίνια επιβάλλουν να διαφυλάξουμε τη μνήμη μας σχετικά με τις τεράστιες καταστροφές αρχαιοτήτων που έγιναν στα Μεσόγεια. Αλλωστε, όπως προκύπτει και από τη σχετική ανακοίνωση του ΥΠΠΟ πρόκειται για μνημεία, όπως οι νεολιθικές και πρωτοελλαδικές εγκαταστάσεις «των γύρω λόφων», γεωμετρικά νεκροταφεία, δρόμοι, σπίτια, εργαστήρια και ιερά των αττικών δήμων, μεγάλες αγρεπαύλεις των ύστερων ρωμαϊκών και βυζαντινών χρόνων, ο καταλανικός πύργος και το εκκλησάκι των πρώιμων μεταβυζαντινών χρόνων των Αγίων Πέτρου και Παύλου, που μεταφέρθηκε εκτός του αεροδρομίου.

Πέθανε την Κυριακή, στο σπίτι της στο Ολντ Σέιμπρουκ του Κονέκτικατ, σε ηλικία 96 ετών, η γνωστή Αμερικανίδα ηθοποιός, Κάθριν Χέπμπορν.

Η Χέπμπορν γεννήθηκε στις 12/5/1907 στο Χάρφορντ του Κονέκτικατ. Κατά τη διάρκεια της λαμπρής καριέρας της κέρδισε τέσσερα Οσκαρ α' γυναικείου ρόλου (τα περισσότερα που έχει κερδίσει ηθοποιός στη συγκεκριμένη κατηγορία), ενώ 11 φορές ήταν υποψήφια στην ίδια κατηγορία. «Κλασική», αλλά και σοβαρή χολιγουντιανή σταρ, κέρδισε το πρώτο Οσκαρ της το 1933 με τη δεύτερη ταινία της «Morning Glory». Το τέταρτο Οσκαρ το κέρδισε το 1981 για την ταινία «On Golden Pond» όπου πρωταγωνίστησε με τον Χένρι Φόντα. Τα άλλα δύο βραβεία τα πήρε για τις ερμηνείες της στις ταινίες «Guess Who's Coming to Dinner»(1967) και «The Lion in Winter» (1968).

Απόδειξη του μεγάλου υποκριτικού ταλέντου της ήταν η τεράστια «ευκολία» της να υποδύεται και κωμικούς και δραματικούς ρόλους. Κυριάρχησε για πέντε δεκαετίες στον παγκόσμιο κινηματογράφο, στη διάρκεια των οποίων συνεργάστηκε και με άλλους μεγάλους ηθοποιούς του Χόλιγουντ όπως ο Κάρι Γκραντ, ο Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ και ο σύντροφος της ζωής της, Σπένσερ Τρέισι.

Σύμφωνα με τους οικείους της, η υγεία της είχε επιδεινωθεί αρκετό καιρό πριν και τις τελευταίες μέρες δε μιλούσε. Η Χέπμπορν είχε επιστρέψει στο πατρικό της σπίτι πριν 7 χρόνια, ζώντας μια ήρεμη ζωή, χωρίς κοσμικότητες, ενώ σπάνια έκανε δημόσιες εμφανίσεις. Η εκτελέστρια της διαθήκης της, δήλωσε ότι δε θα γίνει επιμνημόσυνη τελετή και η κηδεία, που θα πραγματοποιηθεί τις επόμενες μέρες, θα γίνει σε στενό οικογενειακό περιβάλλον. «Πέθανε όπως έζησε, με αξιοπρέπεια και κομψότητα», συμπλήρωσε.

Ο Μήτσος Ευθυμιάδης, ένας από τους σημαντικούς θεατρικούς συγγραφείς μας, υπέκυψε το Σάββατο, στο «Σισμανόγλειο», χτυπημένος από την επάρατο και κηδεύτηκε χτες από το Α' Νεκροταφείο.

Ο δημιουργός του «Φονιά», ενός από τα πολύ σημαντικά έργα της μεταπολιτευτικής περιόδου, γεννήθηκε στην Αθήνα το 1945. Φοίτησε στη Νομική Σχολή του ΑΠΘ, την οποία όμως δεν τελείωσε, για να ασχοληθεί με τη θεατρική συγγραφή. Η πρώτη συγγραφική του εμφάνιση έγινε το 1975 με την εξαιρετική πολιτικοϊστορική σάτιρα, εμπλουτισμένη με καυστικά τραγούδια, «Οι προστάτες», την οποία ανέβασε στο «Θέατρο Τέχνης» ο ίδιος ο Κάρολος Κουν, με μουσική του Χρήστου Λεοντή. Με το έργο αυτό ο Μ. Ευθυμιάδης γέννησε πολλές ελπίδες για τη συγγραφική του πορεία. Ελπίδες που αυξήθηκαν με τα δύο επόμενα έργα του, «Ο Φώντας», το οποίο ανέβασε ο Θανάσης Παπαγεωργίου στη «Στοά» (1977-1978) και «Ο φονιάς», το οποίο ανέβασε με μεγάλη επιτυχία η «Θεατρική Σκηνή» του Αντώνη Αντωνίου (1981-1983).

Μετά από δεκαπέντε χρόνια συγγραφικής σιωπής, το 1997, ο Μήτσος Ευθυμιάδης «επανήλθε» με ένα εν πολλοίς αυτοβιογραφικό, σκληρής και αποκαλυπτικής κοινωνικής αλήθειας δράμα, το «Πέρα από τη νύχτα», του οποίου το ανέβασμα εμπιστεύτηκε στον Γιάννη Καλατζόπουλο. Το έργο παρουσιάστηκε στο θέατρο «Πολύτεχνο».

Ο Μ. Ευθυμιάδης είχε συγγράψει με τους Γ. Σκούρτη και Λ. Μιχαηλίδη την επιθεώρηση «Ελλην εξασθενής» (1997) και είχε δοκιμάσει τις δυνάμεις του και στη σκηνοθεσία, ανεβάζοντας στο «Πολυθέαμα» των Ιωαννίνων τους «Εμιγκρέδες» του Μρόζεκ, το «Περιμένοντας τον Γκοντό» και «Το τέλος του παιχνιδιού» του Μπέκετ. Εγραψε το μυθιστόρημα «Μοιραία σχέση» και μετέφρασε τους αριστοφανικούς «Ιππής» και τον αισχυλικό «Προμηθέα Δεσμώτη».