Την Τετάρτη 19/2 ξεκινούν οι αρχαιρεσίες για την ανάδειξη των οργάνων του σωματείου και θα διαρκέσουν μέχρι τις 22/2. Οπως εξηγεί στον «Ριζοσπάστη» ο απερχόμενος πρόεδρος, Χρήστος Ματαράγκας, οι αρχαιρεσίες είναι άλλη μια μάχη για την ισχυροποίηση του σωματείου, για να φτάσει σε περισσότερους χώρους δουλειάς το κάλεσμα οργάνωσης και πάλης. Ακολουθεί η συζήτηση με τον Χρ. Ματαράγκα.

-- Οι εκλογές του κλαδικού Συνδικάτου γίνονται στο φόντο μιας σειράς σημαντικών και πολυεπίπεδων εξελίξεων στην Ενέργεια. Πώς μπορούμε να συνοψίσουμε τις εξελίξεις αυτές;

-- Στον κλάδο της Ενέργειας το κεφάλαιο βρίσκει διέξοδο για να επενδύσει στάσιμα κεφάλαια ώστε να εξασφαλίσει υψηλή κερδοφορία. Αυτήν την ανάγκη του κεφαλαίου η προηγούμενη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και η σημερινή της ΝΔ πασχίζουν να την εξυπηρετήσουν με την επιτάχυνση διαρθρωτικών αλλαγών προς όφελος των μονοπωλιακών ομίλων. Προωθούν νέες επενδύσεις, ολοκληρώνοντας τις ιδιωτικοποιήσεις. Ταυτόχρονα, παίρνουν πιο δραστικά μέτρα, όπως αυτό της «απολιγνιτοποίησης», το οποίο είναι στην ουσία προσκλητήριο επενδύσεων στις «πράσινες» μπίζνες, με σημαντικές επιπτώσεις και για τους εργαζόμενους του κλάδου και για όλο το λαό, που βυθίζεται ακόμα περισσότερο στην ενεργειακή φτώχεια.

-- Τι σημαίνουν για τους εργαζόμενους η ισχυροποίηση των ενεργειακών ομίλων, η στρατηγική της «απελευθέρωσης», η μεγάλη κερδοφορία επιχειρήσεων στα πετρέλαια, στην ηλεκτρενέργεια, στο φυσικό αέριο, στις ΑΠΕ;

-- Οι εργαζόμενοι του κλάδου είναι οι πρώτοι που ζουν στις πλάτες τους τι σημαίνει ισχυροποίηση των μονοπωλίων. Οι παραπάνω αναδιαρθρώσεις γίνονται με στόχο το διώξιμο από την παραγωγή εργαζομένων με συγκροτημένα δικαιώματα, το ξήλωμα κατακτήσεων, την επίθεση στις σταθερές σχέσεις εργασίας.

Για παράδειγμα, στη ΔΕΗ ΑΕ, που «έσωσε» η κυβέρνηση, δρομολογούνται χιλιάδες απολύσεις, ανεξάρτητα από το πώς θα τις βαφτίσουν. Για όσους παραμείνουν ετοιμάζονται σαρωτικές αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις, ειδικά για τους νεοπροσλαμβανόμενους (μείωση μισθών, κατάργηση των συμβάσεων αορίστου χρόνου, εξαίρεση από τις Συλλογικές Συμβάσεις). Ετσι εξασφαλίζεται η προσέλκυση επενδύσεων στον κλάδο.

Αυτή την «ισχυροποίηση» και την ανάπτυξη τη ζουν ήδη οι εργαζόμενοι στη συντήρηση των δικτύων του ΔΕΔΔΗΕ και στους καταμετρητές, όπου κυριαρχεί καθεστώς γαλέρας. Απληρωσιά, δουλειά με το κομμάτι, εργοδοτική ασυδοσία είναι η πραγματικότητα που βιώνουν οι συνάδελφοί μας.

Στον κλάδο του πετρελαίου έχουμε εντατικοποίηση και υπερεργασία, που αυξάνουν το βαθμό εκμετάλλευσης των εργαζομένων. Η υπερωριακή εργασία είναι πια «κανονικότητα». Τα προβλήματα υγείας αυξάνονται και οξύνονται ενώ είναι χαρακτηριστικά τα εργατικά «ατυχήματα», ως αποτέλεσμα αυτής της κατάστασης, με τους εργαζόμενους να παίζουν τις ζωές τους κορόνα - γράμματα.

Χιλιάδες είναι άλλωστε οι συνάδελφοί μας σε όλο τον κλάδο που δουλεύουν ως «εργολαβικοί» όχι προσωρινά, αλλά με συμβάσεις που αθροιστικά φτάνουν και τα δέκα χρόνια... Αρκετές είναι οι επιχειρήσεις που δεν υπογράφουν ΣΣΕ, όπου καταστρατηγούνται στοιχειώδη δικαιώματα, όπως το ωράριο κ.λπ.

Ταυτόχρονα, αναδεικνύουμε τους σφοδρούς ανταγωνισμούς μεταξύ μονοπωλιακών ομίλων στην περιοχή για το μοίρασμα του ενεργειακού πλούτου, που εξαιτίας τους αναζωπυρώνονται οι πολεμικές εστίες. Η «γεωστρατηγική αναβάθμιση» της αστικής τάξης, για την οποία γίνεται πολύς λόγος, έχει επίκεντρο τους ενεργειακούς σχεδιασμούς, τους αγωγούς, την αξιοποίηση του ορυκτού πλούτου από τα μονοπώλια. Προϋπόθεση για τα παραπάνω είναι η βαθιά εμπλοκή στους σχεδιασμούς των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, που όλες οι κυβερνήσεις προωθούν, μετατρέποντας τη χώρα σε πολεμικό ορμητήριο. Εκεί λοιπόν που οι μέτοχοι των ενεργειακών ομίλων βλέπουν «ευκαιρίες» από τη μετατροπή της χώρας σε «ενεργειακό κόμβο» και προϋπολογίζουν κέρδη και μερίσματα, εμείς βλέπουμε επίθεση στα εργασιακά μας δικαιώματα και θανάσιμους κινδύνους από τους ανταγωνισμούς τους.

-- Ποια είναι τα βασικά ζητήματα που ιεραρχεί το κλαδικό Συνδικάτο στη δράση του και πώς συνδέονται οι στόχοι του και οι μάχες που δίνει με τις αρχαιρεσίες του;

-- Το Κλαδικό Σωματείο Ενέργειας, από την ίδρυσή του, έχει αναπτύξει δράση για ζητήματα που αφορούν εργασιακά δικαιώματα, έχει παρέμβει για την καταβολή δεδουλευμένων, για να παρθούν πίσω απολύσεις. Εχει παλέψει απέναντι σε εργοδοτικά εγκλήματα, για την τήρηση των όρων υγιεινής και ασφάλειας στην εργασία. Αυτά όλα είναι ζητήματα που τα αντιμετωπίζουμε καθημερινά, και τα αντιμετωπίζουν όλα τα σωματεία που αναπτύσσουν δράση.

Τα τελευταία χρόνια ξεδιπλώθηκαν σημαντικές αγωνιστικές διεργασίες, όπου η δράση μας ήταν καθοριστική, όπως για την απληρωσιά στην «Τοξότης ΑΕ» με οργάνωση κινητοποιήσεων απέναντι σε εργοδοσία και αποφάσεις της Δικαιοσύνης.

Στόχος μας είναι το ουσιαστικό δυνάμωμα του σωματείου κύρια μέσα στους μεγάλους χώρους εργασίας. Η δημιουργία δηλαδή ενός διακριτού πόλου στο συνδικαλιστικό κίνημα, ο οποίος ενώνοντας τους εργαζόμενους, ανεξάρτητα από εργασιακή σχέση, να παίξει το ρόλο του οργανωτή της πάλης των εργαζομένων.

-- Πώς στέκονται οι δυνάμεις του εργοδοτικού συνδικαλισμού στον κλάδο απέναντι στα προβλήματα των εργαζομένων και τα ζητήματα που έχει αναδείξει με τη δράση του το σωματείο;

-- Η ΓΕΝΟΠ, η ΠΟΕ, οι ηγεσίες πολλών επιχειρησιακών σωματείων αποτέλεσαν και αποτελούν βασικά στηρίγματα για να προχωρήσουν οι αντεργατικές κατευθύνσεις των κυβερνήσεων και της ΕΕ. Για παράδειγμα, η ΓΕΝΟΠ σταθερά λιβάνιζε την πολιτική της «απελευθέρωσης» καθησυχάζοντας τους συναδέλφους και καλώντας τους να αναζητήσουν τον «υγιή ανταγωνισμό», προσφέροντας έτσι πολύτιμες υπηρεσίες σε όλες τις κυβερνήσεις.

Εχουν μεγάλη ευθύνη γιατί συντηρούν τον άθλιο διαχωρισμό των εργαζομένων σε «μόνιμους» και «εργολαβικούς», κάτι που είναι βούτυρο στο ψωμί της εργοδοσίας για να εντείνει συνολικά την εκμετάλλευση. Με τη στάση τους και με διάφορα προσχήματα, τα λεγόμενα επιχειρησιακά σωματεία δεν δέχονται τους εργολαβικούς εργαζόμενους για μέλη τους. Ακόμα και όταν υιοθετούν το αίτημα της μονιμοποίησης των εργολαβικών συναδέλφων, στην πράξη το υπονομεύουν, καθώς δεν παλεύουν σε αυτή την κατεύθυνση. Ενδεικτικά, σε απεργιακή κινητοποίηση ενάντια στο νομοσχέδιο της ιδιωτικοποίησης της ΔΕΠΑ, αλλά και σε απεργία για να μην απολυθούν συνάδελφοι εργολαβικοί εργαζόμενοι, ελάχιστα σωματεία στη δύναμη της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ενέργειας συμμετείχαν στις απεργίες, με τα περισσότερα να κάνουν στάση εργασίας ή και τίποτα απολύτως. Δείγμα της στάσης τους είναι επίσης η ανακοίνωση που έβγαλαν με αφορμή το εργοδοτικό έγκλημα στη «Motor Oil», όπου το μόνο που είχαν να πουν ήταν να συνεχίσουν οι εργασίες συντήρησης με ασφάλεια.

Η απάντηση είναι η ενίσχυση του Κλαδικού Σωματείου Ενέργειας, κόντρα στη διάσπαση του εργατικού κινήματος και στο συντεχνιασμό που καλλιεργεί ο εργοδοτικός και κυβερνητικός συνδικαλισμός. Ενίσχυση του Κλαδικού Σωματείου σε τροχιά σύγκρουσης με την εργοδοσία, για να ανοίγει ο δρόμος για την αντεπίθεση των εργαζομένων αλλά και για ριζικές αλλαγές που θα επιτρέπουν την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών.