Στη συνεχή μείωση του εργατικού κόστους, στη συρρίκνωση των μισθών, στην αφαίρεση δικαιωμάτων και κατακτήσεων, στην εντατικοποίηση της δουλιάς και τη χειροτέρευση των όρων της, στηρίζεται η λειτουργία και η κερδοφορία της ελληνικής μεταποίησης (βιομηχανία). Την ώρα που τα δημόσια και τα κοινοτικά κονδύλια, εισρέουν σχεδόν ανεξέλεγκτα στις ιδιωτικές επιχειρήσεις, τα αφεντικά, αντί να προχωρήσουν σε επενδύσεις και αύξηση της απασχόλησης, βάζουν τα κονδύλια και τα κέρδη από τη λειτουργία των επιχειρήσεών τους, απευθείας στις τσέπες τους. Ως γεγονός, η κατάσταση αυτή είναι γνωστή και μη αμφισβητήσιμη. Ωστόσο έχει άλλη «βαρύτητα» αφού τα στοιχεία αυτά προέρχονται από έρευνα του ΣΕΒ και της ICAP με τίτλο «η ελληνική μεταποίηση εκτιμήσεις για το 2003 και προσδοκίες για το 2004».

Σύμφωνα με τα στοιχεία της έρευνας, κατά το 2003 τα κέρδη των επιχειρήσεων με ενεργητικό άνω των 30 εκατομμυρίων ευρώ, (μεγάλες επιχειρήσεις) σε σύγκριση με το 2002 παρουσιάζουν αύξηση κερδών της τάξεως του 14,9%, ενώ οι επιχειρήσεις με ενεργητικό μικρότερο των 30 εκατ. ευρώ, (μικρές επιχειρήσεις) τα κέρδη τους αυξάνονται με ρυθμό 13,1%. Σημειώνουμε ότι σ' αυτή την κατηγορία των επιχειρήσεων, δε συμπεριλαμβάνεται ο κλάδος επεξεργασίας πετρελαίου.

Για την ίδια χρονική περίοδο, το εργατικό κόστος ανά επιχείρηση, διαμορφώνεται ως εξής: Για τις επιχειρήσεις με ενεργητικό άνω των 30 εκατ. ευρώ αυξάνεται κατά 3%, ενώ για τις κάτω των 30 εκατ. ευρώ, καταγράφεται μείωση της τάξεως του 1,5%. Ο μέσος όρος μεταβολής του εργατικού κόστους για το σύνολο της ελληνικής μεταποίησης είναι μόλις 0,7%! Ο αριθμός των απασχολούμενων στις μεγάλες επιχειρήσεις κατά το 2003, μειώθηκε κατά 3%, ενώ στις μικρές η μείωση ήταν της τάξεως του 2,7%.

Μεγάλο ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι ακαθάριστες πάγιες επενδύσεις οι οποίες στις μεγάλες επιχειρήσεις καταγράφουν πτώση το 2003 της τάξεως του 28,3%, ενώ στις μικρές επιχειρήσεις η μείωση ήταν της τάξεως του 0,4%.

Για το 2004 οι μεγάλοι επιχειρηματίες εκτιμούν ότι τα κέρδη τους θα καταγράψουν αύξηση της τάξεως του 18%, το εργατικό κόστος θα διαμορφωθεί στα 3,4% και η απασχόληση θα αυξηθεί μόλις κατά 1,1%. Οι πάγιες επενδύσεις θα συνεχίσουν την καθοδική τους πορεία κατά 4,2%. Για τις μικρές επιχειρήσεις τα κέρδη εκτιμάται ότι θα παρουσιάσουν αύξηση κατά 0,4%, το εργατικό κόστος μείωση κατά 1,7% ενώ ο αριθμός των απασχολούμενων θα καταγράψει μείωση κατά 2,4%. Οι πάγιες επενδύσεις θα κινηθούν πτωτικά με ρυθμό 4,2%.

Επικρίσεις για τον τρόπο φορολόγησης των ΕΒΕ και προτάσεις για τη διαμόρφωση του νέου φορολογικού και του νέου αναπτυξιακού νόμου περιέχουν τα υπομνήματα που κατέθεσε η Γενική Συνομοσπονδία Επαγγελματιών Βιοτεχνών Εμπόρων Ελλάδας στις αντίστοιχες επιτροπές του υπουργείου Οικονομίας και Οικονομικών. Αν και ορισμένες επισημάνσεις για την κατάσταση μέχρι τώρα, κυρίως για το φορολογικό καθεστώς, είναι σωστές, είναι εμφανής η προσπάθεια της πλειοψηφίας της διοίκησης της ΓΣΕΒΕΕ να υπερασπιστεί πλευρές της πολιτικής που έχει εφαρμοστεί, ενώ πολλές από τις προτάσεις της κινούνται, κυρίως σε σχέση με τον αναπτυξιακό νόμο, στο πλαίσιο της «πρασινογάλαζης» πολιτικής για την τόνωση της «επιχειρηματικότητας».

Για τη φορολόγηση αναφέρει ότι για τις μικρές και πολύ μικρές επιχειρήσεις ισχύει ένας «εκβιαστικός πειθαναγκασμός», οι καταβαλλόμενοι φόροι τους τελικά διπλασιάζονται με την εκ των υστέρων ρύθμιση του φορολογικού καθεστώτος, ο συντελεστής φορολόγησης 25% είναι πλασματικός για τις ΟΕ και ΕΕ. Καταλογίζει στο φορολογικό σύστημα αδιαφάνεια, πολυπλοκότητα, εξωλογιστικούς προσδιορισμούς, αναδρομικές φορολογίες και προτείνει μεταξύ άλλων: Διατήρηση του λογιστικού προσδιορισμού των κερδών, αφορολόγητο όριο 15 χιλ. ευρώ για όλα τα φυσικά πρόσωπα ανεξάρτητα από την προέλευση του εισοδήματος, μείωση των φόρων και διαμόρφωση του συντελεστή στο 20% και τελικά στο 15%, πλήρης κατάργηση του φόρου για ατομικές και προσωπικές εταιρίες με ακαθάριστα έσοδα έως 300 χιλ. ευρώ.

Για τον αναπτυξιακό νόμο, η ΓΣΕΒΕΕ θεωρεί ότι χρειάζονται αλλαγές ώστε να ενισχύει παλιές και νέες επιχειρήσεις χωρίς να συνδέεται η δημιουργία νέων θέσεων εργασίας με τις επιχορηγήσεις. Προτείνει κατηγοριοποίηση των επιχειρήσεων σύμφωνα με τους απασχολούμενους και ανάλογη δέσμευση κονδυλίων, τακτική αναπροσαρμογή των κονδυλίων αυτών και ειδικό κεφάλαιο στον αναπτυξιακό νόμο για τις μικρές και πολύ μικρές επιχειρήσεις. Τέλος, προτείνει συμμετοχή των συνδικαλιστικών οργάνων σε διάφορες επιτροπές.