ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Τετάρτη 25 Δεκέμβρη 2002
Σελ. /32
ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ
ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΟ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ
Βούλιαξε στην ανυποληψία

Sportidea

Σε λίγες μέρες το 2002 θ' αποτελεί μέρος της Ιστορίας. Στην αυγή λοιπόν μιας ακόμα νέας χρονιάς, ως είθισται, όλοι θα κάνουν όνειρα για ένα καλύτερο αύριο. Στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο όμως αυτά είναι... απαγορευμένα. Κάθε ελπίδα και προσμονή για κάτι διαφορετικό, καλύτερο από πέρυσι, ισοδυναμεί με ουτοπία. Φρόντισαν και φροντίζουν γι' αυτό όσοι θυσίασαν το άθλημα στην εξυπηρέτηση των προσωπικών τους συμφερόντων.

Κάθε ευχή ή εξαγγελία για «καινούρια μέρα» δεν είναι τίποτα άλλο από μια ακόμα κοροϊδία. Ενα παραισθησιογόνο που κρατάει κοιμισμένο το πόπολο, ώστε να θησαυρίζουν οι «εκλεκτοί» και να «λεονταρίζουν» οι υπεύθυνοι. Γιατί; «...μα το ντέρμπι είναι στημένο και από πριν ξεπουλημένο και συ πνίγεσαι σε δίχρωμα κασκόλ», απαντάει, μελωδικότατα, ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου. Εννοια και στόχος των κάθε λογής... ταγών του ποδοσφαίρου είναι το ίδιον όφελος. Κυβέρνηση «επενδυτές», παράγοντες στραγγάλισαν το άθλημα στο βωμό του (κάθε είδους) κέρδους. Και απλά κρατούν στη ζωή, τον κλινικά νεκρό ασθενή, με μηχανική υποστήριξη, μόνο για να τον εκμεταλλεύονται όσο ακόμα μπορούν.

Μα, θα πουν κάποιοι, η κυβέρνηση κοντράρεται με τους επιχειρηματίες, ΕΠΟ και ΕΠΑΕ παρεμβαίνουν, ψηφίζονται νόμοι, πέφτουν ποινές, γίνονται πλάνα κλπ. Πόσο αληθινά όμως είναι όλα αυτά; Οπως και τις προηγούμενες φορές οι λόγοι αλλά και οι λύσεις που προτείνονται καμιά σχέση δεν έχουν με τα πραγματικά προβλήματα. Στην ουσία όλοι όσοι προφασίζονται και επικαλούνται το καλό του αθλήματος απλά «μάχονται» για την πάρτη τη δική τους ή της παρέας τους. Χωρίς αιδώ «σκυλεύουν το πτώμα» που οι ίδιοι δημιούργησαν, κατηγορώντας ταυτόχρονα τους (κατά περίσταση) «κακούς». Μικροεξωραϊσμοί, προχειρότητες αλλά από ουσία μηδέν. Ισως γιατί (σκόπιμα) το αιτιατό δεν αντιμετωπίζεται σε σχέση με την αιτία του. Κανείς δεν παραδέχεται την αποτυχία του μοντέλου και το σάπιο των υλικών...

Παρά τις όποιες πρόσκαιρες και περιπτωσιολογικές διαφωνίες τους, ομονοούν στα βασικά. Τη φιλοσοφία και τους όρους του παιχνιδιού. Τη με κάθε μέσο και τρόπο διατήρηση του μοντέλου. Ετσι «όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα τα ίδια μένουν». Η κυβέρνηση (ξανα)παρουσιάζει σαν πανάκεια ένα νόμο που ψήφισε. Μόνο που πριν ακόμα στεγνώσει το μελάνι των υπογραφών της, τον καθιστά ανενεργό στα επίμαχα σημεία. Οσο για τις πραγματικές προθέσεις της; Θυμίζουμε ότι τον Απρίλη οι περισσότερες ΠΑΕ έπρεπε να κλείσουν για παράβαση σωρείας διατάξεων και νόμων. Τι έγινε; Τίποτα... Οι περισσότεροι από αυτούς που ευθύνονται για τη «μαύρη και άραχλη» πραγματικότητα... ζουν και βασιλεύουν με τις ευλογίες της κυβέρνησης. Ετσι η σαπίλα και τα εκφυλιστικά φαινόμενα, συνέπειες των έργων τους, είναι ζήτημα χρόνου να επανεμφανίζονται στον έναν ή τον άλλο βαθμό. Απλήρωτοι παίχτες και προπονητές, σκηνές ζούγκλας και θύματα τύπου Ευθυμιάδη, εφαρμογή νόμων αλά Ζε Ελίας, πόλεμος των οργανωμένων οπαδών με τους «βαρβάρους». Φαινόμενα τύπου «ισχυρών ανδρών» χωρίς θεσμική υπόσταση, αλλά με ενεργή συμμετοχή σε θεσμοθετημένα όργανα π.χ. ΕΠΑΕ, «συμπτώσεις» με εμπρησμούς αυτοκινήτων, ασυδοσία, ξυλοδαρμοί, εκβιασμοί και τελειωμό δεν έχει ο κατάλογος.

Σ' όλα αυτά οι αρμόδιοι απαντούν με «κροκοδείλια» δάκρυα για την απαξίωση του αθλήματος και τις άδειες εξέδρες. Και αφού τελειώσει η παράσταση, βγάζουν τις μάσκες και συνεχίζουν την πορεία τους. «Τιμωρούν» τους «κακούς» υπεύθυνους, χαρίζοντας δισ. δρχ., φτιάχνοντάς τους γήπεδα, εξασφαλίζοντάς τους ατιμωρησία και γενικώς ικανοποιώντας σχεδόν κάθε τους απαίτηση. Σε στιγμιαίες κρίσεις ειλικρίνειας παραδέχονται ότι η συνεχώς αυξανόμενη εμπορευματοποίηση «σκοτώνει» το ποδόσφαιρο και με δικανικούς προσπαθούν να θυμίσουν τις αρχές και την αγνή ομορφιά του ποδοσφαίρου. Το παραμύθι όμως κάποτε τελειώνει. Τότε όλοι οι ταγοί φοράνε τα επίσημα και το πραγματικό πρόσωπό τους και διαπιστώνουν ότι «ο αθλητισμός, όπως και ο πολιτισμός, ανήκουν σ' ένα εξαιρετικά γόνιμο και κερδοφόρο πεδίο επιχειρηματικής και γενικότερα οικονομικής δραστηριότητας, που είναι αυτό που ονομάζουμε συνήθως, η οικονομία του ελευθέρου χρόνου... Να μιλήσουμε δηλαδή πολύ σοβαρά για το μέγεθος της αγοράς, για τις δυνατότητες και τα κρυμμένα πλεονεκτήματα της αγοράς αυτής, να συζητήσουμε για της πηγές άντλησης εσόδων για τον τρόπο οργάνωσης επενδύσεων και για την ορθολογική διαχείριση των δαπανών» (Ευ. Βενιζέλος σε ημερίδα του Ιδρύματος Κόκκαλη). Και του χρόνου...

ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ - Α' ΕΘΝΙΚΗ
«Κόκκινη» κυριαρχία

Κάθε τίτλος έχει τη γλύκα του, συνηθίζουν ν' αναφέρουν οι κερδισμένοι, αλλά όπως και να το κάνουμε υπάρχουν επιτεύγματα που έχουν την ιδιαίτερη σημασία τους. Αυτό ακριβώς ισχύει για τον Ολυμπιακό που ...κόβοντας πρώτος το νήμα του 23ου Επαγγελματικού Πρωταθλήματος Ποδοσφαίρου, κατέκτησε το 6ο συνεχόμενο πρωτάθλημα και 31ο στην ιστορία του. Ομως, για τους «ερυθρόλευκους» δεν είναι απλά άλλος ένας τίτλος. Είναι κάτι περισσότερο.

Ο Τάκης Λεμονής, ο Αλεξανδρής, ο Τζόρτζεβιτς, ο Γιαννακόπουλος και οι άλλοι παίχτες δημιούργησαν μια ξεχωριστή σελίδα στο «λίμπρο ντόρο» του Πειραϊκού συλλόγου - αλλά και του ελληνικού ποδοσφαίρου γενικότερα - αφού, εξασφαλίζοντας τον τίτλο του πρωταθλητή για την περίοδο 2001 - 2002, ταυτόχρονα ισοφάριζαν ένα μοναδικό ρεκόρ. Μετρούσαν έξι συνεχόμενες κατακτήσεις, όπως και η μεγάλη ομάδα του Ολυμπιακού τη δεκαετία του '50 (1954, '55, '56, '57, '58, '59).

Πάντως, ο τίτλος αυτός ήταν μάλλον ο πιο δύσκολος της εξαετίας. Ισοβάθμησαν με την ΑΕΚ στους 58 βαθμούς, ενώ δύο αγωνιστικές πριν το τέλος όλα ήταν ...ανοιχτά. Τελικά η νίκη επί των «κιτρινόμαυρων» με 4 - 3, έφερε τον Ολυμπιακό «αγκαλιά με τ' όνειρο» και η άνετη επικράτηση στου Χαριλάου με 5 - 1, υλοποίησε το ποθητό. Το κατόρθωμα του 6ου συνεχόμενου τίτλου τιμήθηκε δεόντως σε αναμέτρηση - φιέστα με την Πάρμα.

Για την ΑΕΚ, η χρονιά που σε λίγο φεύγει άφησε «γλυκόπικρη» γεύση. Από το... πουθενά βρέθηκε να γίνει φαβορί για την κατάκτηση του τίτλου, παίρνοντας έναν σημαντικό «αέρα» στην κούρσα. Ομως σε ρόλο «ιδανικού αυτόχειρα» δημιούργησε όλες εκείνες τις προϋποθέσεις που τελικά την άφησαν εκτός νυμφώνος. Δύο μπορούν να θεωρηθούν τα καθοριστικά γεγονότα. Το «μπάχαλο» του Γενάρη με το μένω - φεύγω του Σάντος και η λιγοψυχία των παιχτών της τις κρίσιμες στιγμές. Πάντως, για τους «κιτρινόμαυρους» και κυρίως τη διοίκηση της ΠΑΕ η χρονιά κάθε άλλο παρά αποτυχημένη ήταν τελικά. Αφ' ενός εξασφάλισαν την παρουσία τους στο Τσάμπιονς Λιγκ και (προσωρινά) έδιωξαν... τις αράχνες από το ταμείο τους. Αφ' ετέρου κέρδισαν στον τελικό του κυπέλλου τον Ολυμπιακό με 2 - 1 και κατέκτησαν έτσι έναν τίτλο.

Ο Παναθηναϊκός αρκέστηκε στην τρίτη θέση και την έξοδό του στο κύπελλο ΟΥΕΦΑ, όπου τον ακολούθησαν ΠΑΟΚ, Ξάνθη και Ηρακλής. Οι «σπρόμαυροι» και οι ακρίτες είχαν εξασφαλίσει σχετικά νωρίς το... εισιτήριό τους, αντίθετα ο «γηραιός» το... βούτηξε στο τσακ από τον Πανιώνιο. Στην τελευταία αγωνιστική του περασμένου πρωταθλήματος οι συνδιεκδικητές τέθηκαν αντιμέτωποι στο Καυταντζόγλειο. Οι φιλοξενούμενοι κέρδιζαν 1 - 0 και οι γηπεδούχοι έπαιζαν με 9 παίχτες. Και ενώ όλα ήταν εναντίον τους στο 94' ισοφάρισαν και «έγιναν» αυτοί Ευρωπαίοι. Την κατηγορία «αποχαιρέτησε» ο Εθνικός Αστέρας.

ΕΘΝΙΚΕΣ ΟΜΑΔΕΣ
Μία από τα ίδια

«Τι είχες Γιάννη, τι είχα πάντα». Η λαϊκή ρήση ταιριάζει απόλυτα στην Εθνική Ανδρών, που, για μια ακόμα φορά, ακολούθησε την ...πεπατημένη. Με τον Ρεχάγκελ στον πάγκο ξεκίνησε την περιπέτειά της στα προκριματικά του ΕΥΡΩ 2004, έχοντας όνειρα και στόχους. Εντός παιδιάς, όμως, η πραγματικότητα έγινε γκρίζα. Στην πρεμιέρα ηττήθηκε από την Ισπανία στη Λεωφόρο με 2 - 0 και στο επόμενο παιχνίδι στην Ουκρανία ξανάχασε με το ίδιο σκορ. Οι μουρμούρες και οι γκρίνιες έγιναν οργισμένες φωνές. Σαν αυτή του προέδρου στην ΕΠΟ, Β. Γκαγκάτση, που «ξεσπάθωσε» κατά των παιχτών. Η τρίτη συνάντηση, με την Αρμενία, ήταν καλή, αφού η Εθνική κέρδισε με 2 - 0 και διατήρησε «ζεστές» τις όποιες ελπίδες. Μόνο που πλέον παίζει με ...την πλάτη στο τοίχο. Τα παράπονα, αλλά και οι αμφιβολίες για το πόσο πιθανή είναι η επίτευξη του στόχου, δε στηρίζονται μόνο στ' αποτελέσματα, αλλά και στις εμφανίσεις. Οσο για τις «μουρμούρες» των υπολοίπων, πλην διοίκησης ΕΠΟ, αφορούν περισσότερο τον προπονητή και τις εν γένει επιλογές του και λιγότερο τους παίχτες.

Τα «κουσούρια» («λίγοι» την κρίσιμη στιγμή) των Ανδρών επηρέασαν και την Ελπίδων. Υπό τις οδηγίες του Μιχαλόπουλου, προκρίθηκε στην τελική φάση του Πανευρωπαϊκού, το οποίο έγινε στην Ελβετία. «Πιστεύω ότι εμείς είμαστε φαβορί για να πάρουμε το Κύπελλο. Θεωρώ ότι θα είναι αποτυχία, αν δεν προκριθούμε στα ημιτελικά, ακόμη και στον τελικό», δήλωσε ο εκλέκτορας. Ομως, μέσα στον αγωνιστικό χώρο μετρούν οι πράξεις, όχι τα λόγια. Ηττες με Βέλγιο (2-1) και Γαλλία (3-1) και ισοπαλία με την Τσεχία (1 - 1) ήταν τα ...εισιτήρια της πρόωρης επιστροφής.

Η αποτυχία, εκτός από προβληματισμό και απογοήτευση, έφερε και αλλαγές. Την τεχνική ηγεσία ανέλαβε ο Στέλιος Μανωλάς, σ' ένα στοίχημα του παλαίμαχου διεθνή με τον εαυτό του και της διοίκησης στην ΕΠΟ με το αύριο. Μέχρι τώρα, αμφότεροι δικαιώνονται. Οι «γαλανόλευκοι» κέρδισαν την Ισπανία (1 - 0) και την Αρμενία (2 - 1), απέσπασαν ισοπαλία από την Ουκρανία (1 - 1) και προηγούνται στον όμιλο, έχοντας την τύχη τους στα ...πόδια τους.



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ