Associated Press

Παρόν το αντιπολεμικό κίνημα κατά το συνέδριο των Ρεπουμπλικανών. Δυστυχώς, η κατεύθυνση της πορείας έδειχνε... Δημοκρατικό Κόμμα

Ποιο όμως είναι πραγματικά το αντίκρισμα αυτής της προσπάθειας επιβολής της ισχύος τους για το μέσο Αμερικανό πολίτη; Η δημαγωγία «περί του φθηνού πετρελαίου που θα εισρεύσει και τα υπερβολικά οφέλη τόσο για την εγχώρια οικονομία όσο για τη μείωση του τεράστιου εμπορικού ελλείμματος» ήταν και παρέμενε απλώς δημαγωγία. Μπορεί ο υποψήφιος των Δημοκρατικών Τζον Φ. Κέρι να επιτίθεται όσον αφορά στο κόστος του πολέμου που το έχουν «αναλάβει εξ ολοκλήρου οι ΗΠΑ», στον Τζορτζ Ου. Μπους αλλά λίγα πράγματα έχει να πει όσον αφορά στην οικονομία... Κατά τους αναλυτές των αμερικανικών προεδρικών εκλογών, ο πιο δύσκολος τομέας είναι η οικονομία...

Δύο αιώνες και κάτι μετά την ανεξαρτησία της, η Αμερική έχει το πιο άδικο φορολογικό σύστημα που είχε ποτέ και το μεγαλύτερο χάσμα όλων των εποχών μεταξύ πλουσίων και φτωχών. Τι έγινε λίγες μέρες πριν τις εκλογές; Το Κογκρέσο υπερψήφισε το φορολογικό νομοσχέδιο της κυβέρνησης Μπους για περικοπές στη φορολογία των πλουσίων. Το σκεπτικό Μπους απλοϊκό (;)... αφού «έτσι κι αλλιώς δεν πληρώνουν ας τους απαλλάξουμε και ας δούμε τι θα κάνουμε εμείς οι υπόλοιποι» όπως είχε πει σε προεκλογική του ομιλία. Ο Κέρι ως μέλος της Γερουσίας δεν παρέστη κατά τη διάρκεια της ψηφοφορίας αλλά το επιτελείο του εξέδωσε ανακοίνωση ότι στηρίζει απολύτως το νέο φορολογικό νομοσχέδιο!

«Ακόμη κι ένας αληθινός λαϊκιστής, όμως, δε θα έπρεπε να θίξει ευθέως αυτά τα ζητήματα» τονίζει σε πρόσφατο άρθρο της η βρετανική εφημερίδα Guardian και προσθέτει: «Οι Αμερικανοί δεν αντιτίθενται στους κανόνες που προστατεύουν τους πλούσιους γιατί ελπίζουν ότι θα γίνουν κι αυτοί μια μέρα πλούσιοι».

Πρόκειται βέβαια για μια μαζική αυταπάτη, η οποία όμως φέρνει αποτελέσματα από τότε που ο Ρήγκαν έβαλε τους Ρεπουμπλικανούς να επιδεικνύουν τον πλούτο τους αντί να απολογούνται γι' αυτόν ενώ την ίδια στιγμή έθετε σε εφαρμογή όλα τα μέτρα που σταδιακά οδήγησαν και οδηγούν στη συρρίκνωση της πάλαι ποτέ κραταιάς μεσαίας τάξης.

Ο Κέρι εννοείται ότι δε δύναται να καταλάβει πως όταν η θεραπεία είναι αδύνατη, ο γιατρός πρέπει να μπει στον κόσμο των θυμάτων της αυταπάτης. Δεν το ομολογεί καθαρά αλλά η ρητορική του το τελευταίο διάστημα έχει αλλάξει και αντί να λέει πώς θα «διορθώσει» την κοινωνική ασφάλιση, αφήνει αχνά υποσχέσεις ότι θα οικοδομήσει ένα τέτοιο σύστημα συνταξιοδότησης που θα κάνει τους μεσοαστούς ψηφοφόρους να πιστέψουν ότι μια μέρα θα γίνουν πλούσιοι ενώ στο πίσω μέρος του μυαλού του είναι το σχέδιο της διάλυσης του «συστήματος κοινωνικής ασφάλειας», ένας από τους τελευταίους κοινωνικούς ιστούς που εξακολουθούν να υπάρχουν στις ΗΠΑ και ο οποίος δέχτηκε αλλεπάλληλα χτυπήματα όχι από τον Μπους αλλά από τον Κλίντον!

Και ενόσω οι προεδρικές εκλογές πλησιάζουν και όλοι εστιάζουν στις χαμηλότερες τιμές και στην αύξηση της κατανάλωσης, ουδείς κάνει λόγο για τα χαμένα εισοδήματα, τις χαμένες - οριστικά - θέσεις εργασίας, για το τεράστιο έλλειμμα στο εμπορικό ισοζύγιο. Οι «ξένες επενδύσεις» είναι αποκλειστικά ασιατικά κεφάλαια. Κυρίως από την Κίνα και την Ιαπωνία που κάνουν χρήση των κερδών από τα εμπορικά πλεονάσματά τους και αγοράζουν αμερικανικές μετοχές και κατά αυτόν τον τρόπο ενισχύουν οικονομικά το έλλειμμα του ισοζυγίου των ΗΠΑ. Κρατάνε όμως και το δολάριο «ψηλά» και επωφελούνται από τη συναλλαγματική διαφορά για να κρατούν τα προϊόντα τους σε χαμηλές τιμές, όπερ πολύ περισσότερο ανταγωνιστικά στις διεθνείς αγορές. Κατά τον Στίβεν Ρόατς, οικονομολόγο της Morgan Stanley, οι επενδύσεις στον επιχειρηματικό τομέα ήταν το 2003 κατά 60% λιγότερες απ' ό,τι το 2000.

Οι ΗΠΑ είναι και ο μεγαλύτερος οφειλέτης παγκοσμίως, αφού το χρέος της αντιστοιχεί στο 1/4 του Εθνικού Ακαθάριστου Προϊόντος της. Κατά τον πρώην υπουργό Οικονομικών Πολ Γκρεγκ Ρόμπερτς, τα ποσοστά του εξωτερικού χρέους αλλά και των εξαγωγών των ΗΠΑ πλησιάζουν τα επίπεδα κρίσης και συναγερμού, αυτά που κανείς συναντά στις πιο φτωχές υπό ανάπτυξη χώρες.

Για το μέσο Αμερικανό, τα στοιχεία αυτά μεταφράζονται σύμφωνα με την τελευταία δημοσιευμένη έρευνα the State of working America:

• Κατά την περίοδο 1979-2000 το πραγματικό εισόδημα της μέσης αμερικανικής οικογένειας αυξήθηκε μόνο εξαιτίας της συμμετοχής των γυναικών στην αγορά εργασίας. Το μεγαλύτερο εισόδημα είχε τις επιπτώσεις του. Για τις σχετικά χαμηλού και μεσαίου εισοδήματος οικογένειες, οι ώρες εργασίας αυξήθηκαν περίπου κατά 3 μήνες το χρόνο, αφού τα έξοδα για τους παιδικούς σταθμούς και τις νέες ανάγκες εκτοξεύτηκαν.
• Οι ώρες εργασίας αυξήθηκαν ενώ οι αποδοχές μειώθηκαν.
• Οι χαμένες θέσεις εργασίας πολλαπλασιάστηκαν. Εκατομμύρια είναι οι θέσεις που χάθηκαν και εξακολουθούν να χάνονται. Εκτός αυτών υπάρχουν και οι «χαμένοι εργαζόμενοι», δηλαδή περίπου 2,5 εκατομμύρια εργαζόμενοι - βάσει της αύξησης του πληθυσμού και των συγκριτικών στοιχείων των τελευταίων ετών της δεκαετίας του '90 - που θα έπρεπε να είναι τμήμα της αγοράς εργασίας αλλά έχουν περιθωριοποιηθεί είτε ως μόνιμα άνεργοι είτε μερικώς απασχολούμενοι. Εάν αυτοί οι άνθρωποι συμπεριλαμβάνονταν στις επίσημες στατιστικές για την ανεργία, τότε το ποσοστό θα ήταν τουλάχιστον 7,3% αντί του 5,6% που ήταν επισήμως για τον Ιούνη του 2004.
• Τέλος, το πλουσιότερο 1% των αμερικανικών οικογενειών ελέγχει το 1/3 του πλούτου όλης της χώρας ενώ το χαμηλότερο 80% μόλις το 16%.

Associated Press

Νέα ένταση στο Βελιγράδι προκαλεί το «δίλημμα» συμμετοχής των Σέρβων του Κοσσυφοπεδίου στις επικείμενες «εκλογές». Αυτές που θα γίνουν με συρματόπλεγμα και υπό τις κάννες των όπλων της ΝΑΤΟικής στρατιάς...

Ομως, την ίδια ώρα, «συμπτωματικά» επιχειρήθηκε να τονωθεί κατάτι το πεσμένο (σε δημοτικότητα) προφίλ του Προέδρου της Σερβικής Δημοκρατίας Μπόρις Τάντιτς. Ειδικά μετά το διάγγελμα που απηύθυνε την περασμένη Τετάρτη υπέρ της συμμετοχής της σερβικής κοινότητας στις επικείμενες «γενικές εκλογές» της 23ης του μήνα στο Κοσσυφοπέδιο, αψηφώντας την απόφαση της κυβέρνησης του Σέρβου πρωθυπουργού Βόισλαβ Κοστούνιτσα για μποϊκοτάρισμα των κάλπεων στο προτεκτοράτο...

Γι' αυτό και το παραπάνω μικρό σε έκταση (αλλά όχι και σε σημασία...) συμβάν, που διαδραματίστηκε μεταξύ των διαδρόμων του Κογκρέσου και του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, είναι ενδεικτικό ενός βασικού μοχλού άσκησης πιέσεων στον άξονα Ουάσιγκτον - Βελιγράδι - Πρίστινα... Η «εύφλεκτη» εκκρεμότητα καθορισμού του στάτους κβο του Κοσσυφοπεδίου, που κατά πληροφορίες θα τεθεί «στο τραπέζι» ως τα μέσα του 2005, είναι η «Δαμόκλειος Σπάθη» που χρησιμοποιεί τακτικά η Ουάσιγκτον όταν η ηγεσία του Βελιγραδίου δεν προωθεί (είτε γιατί δε θέλει, είτε γιατί δεν μπορεί...) στο έπακρον τις απαιτήσεις τής: Οπως, μεταξύ άλλων, η σύλληψη, απέλαση και παραπομπή Σέρβων πρώην στρατιωτικών και πολιτικών αξιωματούχων στη Χάγη, η κλιμάκωση φιλελεύθερων οικονομικών «μεταρρυθμίσεων» εντός της Ενωσης Σερβία - Μαυροβούνιο, η πλήρης ευθυγράμμιση και εξυπηρέτηση των αμερικανικών γεωπολιτικών συμφερόντων στην ευρύτερη περιοχή...

Γι' αυτό και είναι βέβαιο πως ό,τι και εάν γίνει στις προεδρικές εκλογές του ερχόμενου Νοέμβρη στις ΗΠΑ, τέτοια σχέδια όπως του γερουσιαστή Λάντος, θα μπαινοβγαίνουν από το τραπέζι, αναλόγως των εξελίξεων... Φέρνοντας, μεταξύ άλλων, τριγμούς στο ασταθές πολιτικό σκηνικό της Σερβικής Δημοκρατίας, το οποίο, για μία ακόμη φορά, σήμερα, «δονείται» επικίνδυνα...

Μετά από διαβεβαιώσεις ξένων αξιωματούχων, ζητώ από τη σερβική κοινότητα στο Κοσσυφοπέδιο - Μετόχια να συμμετάσχει στις εκλογές της 23ης Οκτώβρη, γιατί η συμμετοχή τής θα συμβάλει στη βελτίωση των σχέσεων με την αλβανική κοινότητα. Κάπως έτσι άρχιζε την περασμένη Τετάρτη το διάγγελμά του ο Σέρβος Πρόεδρος Μπόρις Τάντιτς, ώρες μετά την ολοκλήρωση σύντομης επίσκεψής του στις Βρυξέλλες και τις επαφές του με τους αξιωματούχους της ΕΕ, Κρις Πάτεν και Χαβιέ Σολάνα. Ομως, ο Τάντιτς δεν απηύθυνε ένα διάγγελμα που αντανακλούσε τη θέληση της κυβέρνησης, ή έστω, σημαντικής μερίδας του σερβικού λαού. Απηύθυνε ένα διχαστικό διάγγελμα, γραμμένο κατά τις υποδείξεις αξιωματούχων όπως οι Πάτεν και Σολάνα. Μολονότι παραμένει «δυναμίτης» η κατάσταση στο Κοσσυφοπέδιο. Μολονότι είχαν προηγηθεί οι προσχεδιασμένες επιθέσεις Κοσσοβάρων Αλβανών τον περασμένο Μάρτη. Μολονότι, οι τελευταίες εκθέσεις ΟΗΕ και ΝΑΤΟ για το Κοσσυφοπέδιο περιγράφουν την κατάσταση επικίνδυνα ρευστή και την εκεί αποστολή των Ηνωμένων Εθνών «καθαρή αποτυχία»...

Ετσι, το διάγγελμα Τάντιτς, δεν τάραξε μόνο το σερβικό Υπουργικό Συμβούλιο, που εξέφρασε «λύπη» για την απόφαση του Τάντιτς «να αντιταχθεί στην πολιτική θέση της κυβέρνησης». Ούτε μόνο τα κόμματα της αντιπολίτευσης, που κινούν διαδικασία πρότασης μομφής κατά του Προέδρου. Αλλά και τους επικεφαλής της σερβικής κοινότητας στο Κοσσυφοπέδιο, που «μοιράστηκαν» αίφνης σε υποστηριχτές και πολέμιους των «εκλογών» της 23ης του μήνα. Ως εκ τούτου, το πιεστικό «δίλημμα» πέφτει στις ράχες του εκλογικού σώματος των ελάχιστων χιλιάδων Σέρβων που απέμειναν στο Κοσσυφοπέδιο...

Η συμμετοχή τους στις κάλπες είναι «κρίσιμη» γι' αυτούς που εξαπέλυσαν τους βομβαρδισμούς του '99, γιατί η ψήφος τους θα εκληφθεί σαν έκφραση συγκατάθεσης στο άνομο προτεκτοράτο και στις «αρχές» που έχουν στήσει στην περιοχή ΟΗΕ και ΝΑΤΟ. Θα ρίξει, επιπλέον, νερό στο μύλο των σχεδίων αποσταθεροποίησης όταν θα τεθεί στο τραπέζι των συνομιλιών το «μέλλον» της περιοχής, αφού πρακτικά θα αποδυναμώσει την τακτική του Βελιγραδίου για μη απόσχιση της επαρχίας απ' τη Σερβία... Ενώ παράλληλα, οι υπέρμαχοι της ανεξαρτητοποίησης (βλέπε ηγεσία Κοσσοβάρων Αλβανών και όχι μόνον) θα πιέζουν, έτσι και αλλιώς, για το «δικό» τους κομμάτι στην πίτα...