Η συναινετική αναθεώρηση του υπάρχοντος Συντάγματος από τους θιασώτες του νεοφιλελευθερισμού, ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, έρχεται ως οδοστρωτήρας να σαρώσει αυτά τα ελάχιστα που είχαν απομείνει στο περιβάλλον της χώρας μας. Προσηλωμένοι οι δυο εταίροι του δικομματισμού στο δόγμα «όσο περισσότερα στο κεφάλαιο, τόσο καλύτερα για το σύστημα και τους ίδιους», χωρίς τον παραμικρό ενδοιασμό πλειοδοτούν στην οικολογική βαρβαρότητα, αδιαφορώντας για το μέλλον αυτού του τόπου. Το «όραμά τους», τούτη τη φορά, η Ολυμπιάδα του 2004, που πρέπει να διεξαχθεί πάση θυσία. Πριν ήταν η τουριστική «ανάπτυξη». Πάντα εφευρίσκεται ένα άλλοθι, θωρακίζεται «ιδεολογικά» κι όποιον πάρει ο χάρος. Στο στόχαστρό τους τα άρθρα 24, 94, 95 και 100 και η προστασία των δασών.

Επειδή όμως η πρόκλησή τους είναι μεγάλη, πρέπει όσο μπορούν να υποστηρίξουν την εν ψυχρώ δολοφονία του δασικού πλούτου της χώρας και εναγωνίως αναζητούν συμμάχους για τις πομπές τους. Είναι αλήθεια, ότι ενώ υπάρχουν πρόθυμοι υπερασπιστές της «Μεγάλης Ιδέας του Εκσυγχρονισμού» από ΑΕΚΑτζήδες και μέλη δορυφορικών ΠΑΣΟΚογενών ομίλων και κινήσεων της συμφοράς, που τους θαυμάσαμε στον πόλεμο της Γιουγκοσλαβίας να υποστηρίζουν ξεδιάντροπα τους βομβαρδισμούς, για την καταστροφή του περιβάλλοντος είναι διστακτικοί. Κι έτσι χάσαμε την ευκαιρία να γελάσει λίγο το χείλι μας παρακολουθώντας τους στα κανάλια. Δυστυχώς το ρόλο αυτό ανέλαβε να παίξει - με προσεκτικό τρόπο - ο συνεργαζόμενος με το «κίνημα» υφυπουργός Περιβάλλοντος κ. Ευθυμιόπουλος. Με κείμενο που δημοσιεύτηκε στα «ΝΕΑ» στις 29/1/2001 και με το βαρύγδουπο τίτλο «Το άρθρο 24 και το βάρος της ιστορίας», προσπαθεί να δώσει άφεση αμαρτιών στην κυβέρνηση, ως «άλλος Πάπας της οικολογίας», και να μας πείσει ότι η αναθεώρηση των άρθρων γίνεται προς όφελος του περιβάλλοντος!

Είναι άχαρος ο ρόλος να απαντάς σ' ένα κείμενο δημοσιευμένο σ' άλλο έντυπο. Ομως δεν μπορούμε να αφήσουμε ασχολίαστα τα λεγόμενα ενός ανθρώπου που κατέχει υπουργική θέση εξαιτίας της εμπλοκής του στο παρελθόν με την οικολογία («Νέα Οικολογία», Γκρινπίς). Από την πρώτη πρόταση του άρθρου φαίνεται πού το πάει ο συγγραφέας του: «Υστερα από ένα παραγωγικό και με εντάσεις διάλογο». Και καλά οι εντάσεις. Το παραγωγικό από πού προκύπτει; Οι τροποποιήσεις ελάχιστα αλλάζουν την ουσία. Και συνεχίζει: «Η διατύπωση του εισηγητή της πλειοψηφίας φαίνεται να βρίσκει σύμφωνες τις περισσότερες πλευρές». Μάλιστα. Πού το είδατε όμως, υφυπουργέ μου; Μήπως τολμήσατε κάποιο δημοψήφισμα (για να σας θυμίσουμε τις παλιές ιδέες του χώρου σας περί άμεσης δημοκρατίας) ή κάποια δημοσκόπηση; Μόνο οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ επιμένουν! Ούτε καν τα κομματικά τους μέλη. Το σύνολο των κομμάτων της Αριστεράς, όλες οι οικολογικές οργανώσεις, το Συμβούλιο της Επικρατείας, εκατοντάδες πανεπιστημιακοί και άνθρωποι των Γραμμάτων και των Τεχνών έχουν εναντιωθεί. Δεν τους πήρατε χαμπάρι; Εκτός κι αν όλοι αυτοί δε σας αφορούν. Οπότε πάσο. Αλλά ξεκαθαρίστε το. Επιμένετε επίσης στο ΠΑΣΟΚοβενιζελικό έκτρωμα «λόγοι εθνικής σημασίας». Ξέρετε, τέτοιου είδους προσδιορισμοί φέρνουν στη μνήμη μας σκοτεινές ιστορικές περιόδους της χώρας. Πολύ σκοτεινές, που τις ζήσατε κι εσείς. Και το επισημαίνουμε μια και στον τίτλο του άρθρου σας μιλάτε για το βάρος της ιστορίας.

Μιλάτε κάπου για «επίλυση συσσωρευμένων εκκρεμοτήτων» και αναφέρετε τους δασικούς συνεταιρισμούς, δασωθέντες αγρούς κτλ.

Δεν καταλάβαμε. Να μπουν πριόνια; Αλλά οι οικοπεδικοί συνεταιρισμοί είναι μια πολύ αμαρτωλή ιστορία και γνωρίζετε καλά ότι πρόκειται για κερδοσκόπους γης, που συνεχίζουν ανενόχλητα το έργο τους δεκαεφτά χρόνια «σοσιαλιστικής» και δυο «οικοσοσιαλιστικής» διακυβέρνησης. Ορθά εντοπίζετε τη «συρρίκνωση της γεωργικής γης». Πώς όμως αυτή συντελέστηκε; Με τις Οδηγίες ποιων μειώθηκε ο αγροτικός πληθυσμός της χώρας; Μήπως δεν είναι το ΠΑΣΟΚ που αδιαφορεί για την ελληνική περιφέρεια και εξακολουθεί να επιμένει αθηνοκεντρικά; Τρανή απόδειξη η Ολυμπιάδα. Γράφετε για «σύζευξη επιστήμης και πολιτικής». Εμπίπτει στην κατηγορία αυτή η Δασολογική Σχολή του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου; Κι αν ναι, πόσο πήρατε στα υπόψη σας τις θέσεις των Ελλήνων δασολόγων πανεπιστημιακών; `Η στους επιστήμονες ανήκουν μόνο οι κλαδικάριοι κρατικοδίαιτοι που τα βρίσκουν όλα θαυμάσια;

Ομως, η πιο άστοχη επιχειρηματολογία του κ. υφυπουργού έχει να κάνει με την αμφιλεγόμενη ορολογία της αειφορίας. Ο καθένας τη χρησιμοποιεί και της δίνει τη διάσταση που θέλει και τον βολεύει. Μιλάτε «για δικαιώματα των επόμενων γενιών» και «κοινωνική δικαιοσύνη». Τι να πρωτοπούμε; Για το αεροδρόμιο στα Σπάτα, τον Ελαιώνα, την Πάρνηθα, την παραλιακή που παραδίδονται στο μπετόν. Πώς θα γίνει η διασφάλιση; Ως προς την κοινωνική δικαιοσύνη κάτι θα έχετε διαβάσει για το 22% των συμπολιτών μας που τους αγγίζει η φτώχεια, για το 12% των ανέργων και για την εκτεταμένη διαφθορά που μας φέρνει στη δεύτερη θέση της Ευρώπης. Για ποια αειφορία λοιπόν μιλάμε; Καπιταλισμό έχουμε και μάλιστα στην πιο βάρβαρη μορφή του, ό,τι προσδιορισμό κι αν του δώσετε. Ο επίλογος του άρθρου σας είναι όντως εντυπωσιακός. Αντιγράφουμε: «Η κοινωνία, έλεγε κάποιος σοφός, θέτει μόνο εκείνα τα ερωτήματα που μπορεί να απαντήσει». Εμείς θα προσθέταμε, όχι σαν σοφοί αλλά ως πολίτες, ότι η κοινωνία έθεσε τα ερωτήματα και πρότεινε λύσεις. Εκτός κι αν η κοινωνία για σας περιορίζεται στα κτίρια του Μαξίμου και της Χαριλάου Τρικούπη!