Ο Γραμματέας του ΣΚ Λετονίας, στο βήμα της Συνάντησης που έγινε στην Αθήνα, Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων της Ευρώπης

-- Ποιες συνέπειες βιώνει ο λαός της Λετονίας από την προώθηση των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων;

-- Κατ' αρχήν να σημειώσουμε πως η κυρίαρχη ελίτ κυριολεκτικά έσπρωξε τη Λετονία στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Το Σοσιαλιστικό κόμμα Λετονίας (ΣΚΛ) πολλές φορές προειδοποίησε για τις αρνητικές συνέπειες που θα υπάρξουν στη Λετονία από αυτήν την ενέργεια. Η πραγματικότητα αποδείχτηκε πολύ πιο χειρότερη απ' ό,τι κι εμείς νομίζαμε.

Προέκυψε μια καταστροφική μείωση του βιοτικού επιπέδου του 90% του πληθυσμού της Λετονίας. Φυσικά τα πρώτα θύματα ήταν οι συνταξιούχοι, τα άτομα με ειδικές ανάγκες, η νεολαία.

Ο μέσος μισθός και η μέση σύνταξη παραμένουν κάτω από το επίσημο όριο της φτώχειας, που έχει καθορίσει η κυβέρνηση. Η σφαίρα της Υγείας και της Παιδείας εμπορευματοποιείται.

Η σημερινή Λετονία είναι ένα αξιολύπητο εξάρτημα της πλούσιας Ευρώπης, που δεν έχει ούτε τη δική της εξωτερική πολιτική, ούτε δική της πολιτική στον τομέα της αγροτικής οικονομίας καθώς και της αλιείας. Ετσι ήδη εξολοθρεύτηκε ο κλάδος της ζάχαρης, σε άμεσο κίνδυνο βρίσκεται όλος ο κλάδος της αλιείας. Η ποσότητα της βιομηχανικής παραγωγής στο ΑΕΠ είναι μόλις στο 10%. Το υπόλοιπο 90% ανήκει στο εμπόριο καθώς και στις υπηρεσίες. Σ' αυτά τα 15 χρόνια, η Λετονία από μια αναπτυγμένη βιομηχανικά κι αγροτικά Δημοκρατία της ΕΣΣΔ, μετατράπηκε σε ένα κράτος που ζει από την παροχή υπηρεσιών.

Το ΣΚΛ θεωρεί ότι τα αποτελέσματα του δημοψηφίσματος, για την ένταξη της Λετονίας στην ΕΕ (όπου ενάντια είχε τοποθετηθεί το 33%), δε νομιμοποιούνται, αφού στο δημοψήφισμα δεν μπόρεσαν να πάρουν μέρος οι «μη πολίτες» της Λετονίας, την ώρα μάλιστα που αυτοί αποτελούσαν το 23% του πληθυσμού της χώρας. Σήμερα, όπως δείχνουν οι δημοσκοπήσεις, μόλις το 24,8% των κατοίκων της Λετονίας υποστηρίζει την παραμονή της χώρας στην ΕΕ.

Ο απαράδεκτος θεσμός των «μη πολιτών» διατηρείται στη Λετονία μέχρι και σήμερα, που οι «μη πολίτες» αποτελούν το 18% των κατοίκων της Λετονίας, και δεν έχουν πολιτικά δικαιώματα, ενώ θα έπρεπε. Στις 6 Μάρτη 2008 το κοινοβούλιο της Λετονίας ακόμα μια φορά απέρριψε τις τροπολογίες των βουλευτών από το ΣΚΛ για τη δυνατότητα των «μη πολιτών» να συμμετέχουν κατ' αρχήν στις δημοτικές εκλογές.

-- Πώς απαντάνε οι εργαζόμενοι σ' αυτήν την κατάσταση; Ποια η δράση του ΣΚ Λετονίας;

-- Η δυσκολία συνιστάται στο ότι το 75% όλων των επιχειρήσεων έχουν μόλις μέχρι 9 εργαζόμενους. Σ' αυτές τις επιχειρήσεις δεν υπάρχουν συνδικάτα. Γενικότερα σε όλες τις επιχειρήσεις απαγορεύεται η συγκρότηση κομματικών οργανώσεων των πολιτικών κομμάτων. Συχνά ένας από τους όρους που θέτουν οι εργοδότες για την πρόσληψη, είναι η δέσμευση από τον εργαζόμενο πως δεν θα ενταχθεί σε κάποιο σωματείο. Πολλοί δέχονται, αφού υπάρχει ανεργία.

Ετσι ουσιαστικά οργανωμένο αγώνα για τα δικαιώματα των εργαζομένων μπορούν να κάνουν μόνον τα συνδικάτα των εκπαιδευτικών, των αστυνομικών και των γιατρών. Στον τομέα της παραγωγής δεν υπάρχει οργανωμένο κίνημα.

Ταυτόχρονα στη χώρα μας επιδιώκεται το ξαναγράψιμο της Ιστορίας. Κάθε χρόνο στο κέντρο της Ρίγας πραγματοποιείται στις 16 Μάρτη η τακτική παρέλαση των πρώην λεγεωνάριων των Waffen SS.

Ακόμη και το φασιστικό στρατόπεδο συγκέντρωσης «Σαλασπίλς», το παρουσιάζουν απλώς ως «αστυνομική φυλακή καθώς και αναμορφωτικό-εργατικό στρατόπεδο». Την ώρα που οι οπαδοί των φασιστικών λεγεώνων προπαγανδίζουν ανοιχτά τις ιδέες τους και διηγούνται τα «κατορθώματά» τους, απαγορεύεται νομοθετικά η «προπαγάνδα των κομμουνιστικών ιδεών» στη Λετονία, όπως και η δράση του Κομμουνιστικού Κόμματος, που έχει απαγορευτεί εδώ και 17 χρόνια. Τα πρώην μέλη του ΚΚ δεν μπορούν να θέσουν υποψηφιότητα όχι μόνο στο εθνικό κοινοβούλιο, αλλά ακόμη και για τα όργανα της Τοπικής Αυτοδιοίκησης.

Δρώντας σ' αυτές τις δύσκολες συνθήκες, το Σοσιαλιστικό κόμμα Λετονίας συμμετέχει σ' όλες τις κοινοβουλευτικές και δημοτικές εκλογές από τη στιγμή της ανεξαρτησίας της Λετονίας.

Το ΣΚΛ κατηγορηματικά καταδικάζει κάθε προσπάθεια ρεβανσισμού κι αναγέννησης των ναζιστικών και φασιστικών ιδεών. Ζητά να σταματήσουν οι αντικομμουνιστικές απαγορεύσεις.

Στο Κοινοβούλιο της Λετονίας, που έχει 100 βουλευτές, εκλέχτηκαν τον Οκτώβρη του 2006, 4 βουλευτές του ΣΚΛ, στα πλαίσια μιας ευρύτερης συμμαχίας, που εξέλεξε συνολικά 17 βουλευτές.

Παρά την αποσιώπηση των ΜΜΕ, το κόμμα μας αγωνίζεται και με πικετοφορίες, συγκεντρώσεις που οργανώνει, όπως και για τη διάδοση της εφημερίδας του. Προσπαθεί να δουλέψει με το συνδικαλιστικό κίνημα. Ομως στις σημερινές συνθήκες κατασυκοφάντησης των σοσιαλιστικών ιδεών, της αντικομμουνιστικής υστερίας και τρομοκράτησης των εργαζομένων, ιδιαίτερη θέση κατέχει η ατομική πολιτική δουλειά που πρέπει να κάνουν τα μέλη του κόμματος.

Ναιναίδες, Πηλιογούσηδες και Νενέκοι εν πλήρει δράσει. Ωστόσο, τα δυο αυτά σημαντικά γεγονότα, όσο κι αν επιχειρήθηκε από τους αρουραίους της δημοσιογραφίας να παρουσιαστούν φευγαλέα και ξεκομμένα, σε πείσμα τους, βρίσκονται και θα βρίσκονται μπροστά σε κάθε πολιτικό γεγονός που ρυθμίζει την πορεία της Ελλάδας. Η πραγματικότητα είναι ότι είναι τόσο στενά δεμένα κι αλληλοεξαρτώμενα όπως το νύχι με το κρέας. Εντάσσονται στο ευρύτερο πλαίσιο μιας στρατηγικής αναδιάρθρωσης και προσπάθειας ανασυγκρότησης κι αποφυγής του ευρωπαϊκού καπιταλισμού από τον κίνδυνο των βαθιών, οξυμένων κρίσεων διαρκείας.

Η προσπάθεια ανασυγκρότησης του ευρωπαϊκού καπιταλισμού με πρωτοστάτη τη γαλλική μεγαλοαστική τάξη είναι το πολιτικό ζητούμενο της εποχής μας. Το πλέον αντιδραστικό δείγμα της είναι η απόφαση του ευρωενωσίτικου Συμβουλίου Υπουργών Απασχόλησης να περικοπούν τα πλέον βασικά δικαιώματα των εργατών με κορωνίδα την επιμήκυνση του εβδομαδιαίου χρόνου εργασίας και μάλιστα σε ορισμένες πλευρές απλήρωτου. Η ευρωπαϊκή αστική τάξη οδηγεί τον εαυτό της στο γνώριμο γι' αυτή κολασμένο παράδεισο και τους εργάτες στο βόρβορο των κολασμένων της Γης.

Εδώ βγαίνει και το ουσιώδες νόημα της ολόπλευρης γαλλικής υποστήριξης στην ελληνική πλευρά στην πρόσφατη Σύνοδο του ΝΑΤΟ για τα Σκόπια. Στο λεόντειο αυτό παιχνίδι, που έβαλε ο ελληνικός καπιταλισμός την Ελλάδα, πρέπει οι Ελληνες να προσέξουν ως έθνος, πατρίδα και λαός. Ειδικότερα η ελληνική εργατική τάξη και το κόμμα της θα 'χουν πολύ μαλλί να ξάνουν.