Κάλπες στήνονται σήμερα για την ηγεσία και τη συγκρότηση κοινοβουλίου ως νομοθετικού σώματος στις αυτοαποκαλούμενες Λαϊκές Δημοκρατίες του Ντονέτσκ και του Λουγκάνσκ. Τα εκλογικά τμήματα ανοίγουν στις 8 το πρωί και κλείνουν στις 8 το βράδυ και περιμένουν θεωρητικά 3,2 εκατομμύρια ψηφοφόρους, με δικαίωμα ψήφου στους άνω των 16 χρονών. Είναι οι πρώτες που γίνονται μετά την ανακήρυξη των δύο ανατολικών περιοχών σε ανεξάρτητες, από τη φετινή άνοιξη και τις ραγδαίες εξελίξεις με την ανατροπή του πρώην Προέδρου Β. Γιανουκόβιτς και την ανάδειξη της πραξικοπηματικής κυβέρνηση των εθνικιστικών και φασιστικών φιλοδυτικών δυνάμεων, που έφερε και τη δημιουργία πολιτοφυλακών στις ρωσόφωνες περιοχές. Στις εκλογές, που γίνονται καθώς ακόμα σημειώνονται σποραδικές ανταλλαγές πυρών ανάμεσα στον ουκρανικό στρατό και τους πολιτοφύλακες, αναμετρούνται αστοί πολιτικοί που πρωτοστάτησαν στις πολιτοφυλακές, που αντιτάχθηκαν στην αντιδραστική κυβέρνηση του Κιέβου και την πολεμική επιχείρηση που έστησε και προκρίνουν τις σχέσεις με τη Ρωσία. Στο Ντονέτσκ κατεβαίνουν δύο συνδυασμοί, η «Δημοκρατία του Ντονέτσκ» και το «Ελεύθερο Ντονμπάς» (που περιλαμβάνει και το Ντονέτσκ και το Λουγκάνσκ), ενώ για την ηγεσία της χώρας υπάρχουν 3 κεντρικοί υποψήφιοι, ο λεγόμενος σημερινός πρωθυπουργός Αλεξάντερ Ζακχρατσένκο (από τη «Δημοκρατία του Ντονέτσκ» και επικρατέστερος), ο Γιούρι Σιβονένκο, πρώην βουλευτής, και ο Αλεξάντερ Κοφμάν, αντιπρόεδρος του λεγόμενου κοινοβουλίου της «Νέας Ρωσίας». Στο Λουγκάνσκ συμμετέχουν 3 εκλογικοί συνδυασμοί, η «Ειρήνη για τη γη του Λουγκάνσκ», που στηρίζει το σημερινό λεγόμενο πρωθυπουργό Ιγκόρ Πλοτνίτσκι, επιχειρηματία μετά την ανατροπή του σοσιαλισμού, η «Οικονομική Ενωση του Λουγκάνσκ», που στηρίζει τον Ολεγκ Ακίμοφ, και η λεγόμενη «Ενωση του Λαού». Επίσης, υπάρχουν άλλοι δύο υποψήφιοι για την ηγεσία, η Λαρίσα Αιραπετιάν και ο Βίκτορ Πένερ.

Η Ρωσία έχει δηλώσει ότι θα αναγνωρίσει τα αποτελέσματα αυτών των εκλογών, ενώ οι Ευρωαμερικανοί ιμπεριαλιστές τις απορρίπτουν και τις εμφανίζουν ως κίνηση που υπονομεύει τη δήθεν ειρηνευτική διαδικασία. Η πραγματικότητα είναι ότι η αντιπαράθεση στην ουσία για τον έλεγχο της Ουκρανίας (του πλούτου της ειδικά στο ανατολικό τμήμα αλλά και τη σημασία της στους ενεργειακούς δρόμους) δεν πρόκειται να σταματήσει.

Διεργασίες γίνονται και τις φιλοδυτικές δυνάμεις στην Ουκρανία μετά τις εκλογές της περασμένης Κυριακής. Το Μπλοκ Ποροσένκο, του νυν προέδρου Πέτρο Ποροσένκο, που κερδίζει τις περισσότερες μονοεδρικές περιφέρειες (που είναι το 1/2 της 450μελούς Βουλής, το άλλο 1/2 είναι με απλή αναλογική), φαίνεται να συγκεντρώσει γύρω στις 150 έδρες, ενώ το κόμμα του προσωρινού πρωθυπουργού Αρσένι Γιατσενιούκ, Λαϊκό Μέτωπο, με μεγαλύτερο ποσοστό (22,16% έναντι 21,81% του Ποροσένο) έχει λιγότερες έδρες. Στα παζάρια συμμετέχουν και το τρίτο κόμμα «Αυτοάμυνα» του δημάρχου της δυτικής πόλης Λβιβ, Α. Σαντόβγι, το Ριζοσπαστικό Κόμμα του αντικομμουνιστή Ο. Λιάσκο και το κόμμα «Πατρίδα» της πρώην προέδρου της χώρας Γιούλια Τιμοσένκο.

Το βράδυ της Πέμπτης, Ουκρανία, Ρωσία και ΕΕ βρήκαν μια προσωρινή, ως το Μάρτη του 2015, συμβιβαστική λύση για το ζήτημα της τροφοδοσίας με ρωσικό φυσικό αέριο. Εφόσον υπάρξουν πληρωμές σε δόσεις του χρέους της Ουκρανίας (με πρώτη 1,45 δισ. δολάρια και στη συνέχεια, ως το τέλος του χρόνου, άλλα τα 1,65 δισ. δολάρια) η Ρωσία θα ξαναεπιτρέψει τη ροή φυσικού αερίου προς την Ουκρανία και την ΕΕ, κάτι για το οποίο πιέζουν ιδιαίτερα πρωτίστως τα γερμανικά αλλά και άλλα ευρωενωσιακά μονοπώλια που εξαρτώνται από τη ρωσική Ενέργεια. Παράλληλα με τη συμφωνία που υπέγραψαν οι αρμόδιοι υπουργοί Ουκρανίας και Ρωσίας, Γ. Πρόνταν και Α.Νόβακ, και ο επίτροπος της ΕΕ, Γκ. Εντιγκέρ, υπήρξε και υπογραφή εγγράφου εκπροσώπων των εταιρειών της ρωσικής «Γκαζπρόμ» και της ουκρανικής «Ναφτογκάζ», που αναφέρεται στις πληρωμές και στην τιμή του κυβικού τόνου, που σημειώνεται ότι θα είναι «κάτω από τα 385 δολάρια» ως το Μάρτη του 2015 και με δυνατότητα το πρώτο τρίμηνο του 2015 να μειωθεί. Προϋπόθεση, επίσης, της ομαλής ροής είναι οι νέες ποσότητες να προπληρώνονται. Βεβαίως, ο προσωρινός συμβιβασμός είναι εξαιρετικά «εύθραυστος» και προφανώς εξαρτάται από τις εσωτερικές διεργασίες στην Ουκρανία, που είναι στο επίκεντρο μιας ενδοαστικής και ενδοϊμπεριαλιστικής αντιπαράθεσης με τα λαϊκά στρώματα να «πληρώνουν το μάρμαρο».

«Η ολοένα και αυξανόμενη εχθρική διάσταση απόψεων μεταξύ Τουρκίας και ΗΠΑ εν σχέση με τη Συρία δοκιμάζει την ανθεκτικότητα μίας συμμαχίας 60 ετών, σε σημείο που κάποιοι αρχίζουν να αναρωτιούνται εάν οι δύο χώρες μπορούν πλέον να θεωρούνται σύμμαχοι», σημείωνε την Τετάρτη η αρθρογράφος της «Ουάσιγκτον Ποστ» Λιζ Σλάι με αφορμή τη συνεχιζόμενη άρνηση της κυβέρνησης του Τούρκου πρωθυπουργού, Αχμέτ Νταβούτογλου, να επιτρέψει τη χρήση των στρατιωτικών βάσεων και του εδάφους της από τις συμμαχικές δυνάμεις κατά των τζιχαντιστών του «Ισλαμικού Κράτους» (ΙΚ), διαιωνίζοντας τα παζάρια. Στο ίδιο άρθρο επισημαίνονται και οι δηλώσεις του έως πρότινος πρέσβη των ΗΠΑ στην Τουρκία, Φρασις Ρικιαρντόνε, πως «εάν η Τουρκία δεν είναι σύμμαχος, τότε εμείς και η Τουρκία έχουμε πρόβλημα».

Ο Μπουλέντ Αλιριτζά, Τούρκος αναλυτής του «Κέντρου Στρατηγικών και Διεθνών Μελετών της Ουάσιγκτον», θεωρεί πως οι αμερικανο-τουρκικές αντιθέσεις, με αφορμή το Κομπανί της Βόρειας Συρίας, αποκαλύπτουν στην ουσία «πολυετείς δυσάρεστες αλήθειες» για τις σχέσεις αμφοτέρων πλευρών, «όπου οι δύο εταίροι λένε στα λόγια πως συμφωνούν, ενώ κάτι τέτοιο στην πραγματικότητα δεν ισχύει». Επισημαίνει έτσι ότι οι σημερινές συμμαχικές «δυσκολίες» δεν είναι παρά συνέχεια ενός πολυετούς «σήριαλ» που εντάθηκε το 2003, από την τότε άρνηση της Τουρκίας να συμμετάσχει στην ιμπεριαλιστική επίθεση στο Ιράκ με πρόσχημα τα όπλα «μαζικής καταστροφής» του Σαντάμ Χουσεΐν. Σημειώνει μάλιστα ότι σήμερα, όπως και τότε, ο Ερντογάν (επιχειρώντας να διευρύνει την επιρροή του στην περιοχή αναλαμβάνοντας ρόλο «ισχυρού περιφερειακού παράγοντα»), κατηγορεί τις ΗΠΑ «ότι ενδιαφέρονται μόνο για τα πετρέλαια και όχι τους λαούς της περιοχής». Παράλληλα ξεκαθαρίζει, με την παραμικρή αφορμή, ότι δεν αντιμετωπίζει το «Ισλαμικό Κράτος» (ΙΚ) ως μεγαλύτερη απειλή από το Κόμμα Εργατών Κουρδιστάν (ΡΚΚ), το οποίο θεωρεί στενό σύμμαχο των Κούρδων στο Κομπανί της Βόρειας Συρίας.

Ως εκ τούτου, στο πλαίσιο των σύνθετων και εντεινόμενων ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων Ουάσιγκτον - Αγκυρας, μέρος της τουρκικής αστικής τάξης που στηρίζει τον Ερντογάν εμφανίζεται «βασιλικότερη του βασιλέως» και διατηρεί ως πρώτη προτεραιότητα την ανατροπή της κυβέρνησης του Προέδρου Μπασάρ Ασαντ. Ο βασικός λόγος είναι πως ο Ασαντ θεωρείται, στην παρούσα φάση, ότι λειτουργεί ως «εμπόδιο» για τα φιλόδοξα σχέδια των τουρκικών μονοπωλίων, πράγμα που (όπως καταγράφουν οι εξελίξεις) δεν ισχύει σε αυτό το στάδιο για την κυβέρνηση Ομπάμα στις ΗΠΑ και τα δικά τους μονοπώλια.

Αυτό, μεταξύ άλλων, εξηγεί γιατί η κυβέρνηση Νταβούτογλου μεθόδευσε και πέτυχε, την περασμένη βδομάδα, την ανάπτυξη (έστω και για συμβολικούς λόγους) στο Κομπανί της Βόρειας Συρίας μερικών δεκάδων ενόπλων από τον «Ελεύθερο Συριακό Στρατό». Η εξέλιξη προκάλεσε, ως εκ τούτου, την άμεση αντίδραση και αντίθεση της Δαμασκού, που χαρακτήρισε το γεγονός «κατάφωρη παραβίαση των διεθνών κανόνων, των συριακών κυριαρχικών δικαιωμάτων...»

Σε ανακοίνωση του συριακού υπουργείου Εξωτερικών, που εξεδόθη την Πέμπτη, επισημαίνεται, μεταξύ άλλων, ότι «για μία ακόμη φορά η Τουρκία δείχνει το συνωμοτικό ρόλο της, επιτρέποντας σε ξένες δυνάμεις και τρομοκρατικές ομάδες να εισέλθουν στη Συρία, γεγονός που συνιστά κατάφωρη παραβίαση της συριακής κυριαρχίας». Η Δαμασκός δε φάνηκε, ωστόσο, να επιφυλάσσει την ίδια αντίδραση για την εμφάνιση των πρώτων 10 εκ των περίπου 200 Κούρδων μαχητών Πεσμεργκά από το Βόρειο Ιράκ που πήγαν, είδαν και απήλθαν από το Κομπανί μέσα σε ένα 24ωρο, για να προετοιμάσουν την αποστολή βαρέος πυροβολικού και ισχυρών αντιαρματικών όπλων στις λεγόμενες Λαϊκές Δυνάμεις Αυτοάμυνας (PYG) των Κούρδων της Β. Συρίας.

Στο περιθώριο όλων αυτών, οι ΗΠΑ και πέντε αραβικές συμμαχικές χώρες συνεχίζουν τις επιδρομές σε θέσεις τζιχαντιστών εντός και πέριξ του Κομπανί. Σύμφωνα πάντως με προχτεσινά δημοσιεύματα αμερικανικών εφημερίδων, κάθε μήνα η στρατιά των τζιχαντιστών του ΙΚ μεγαλώνει κατά 1.000 άνδρες, όχι μόνο από μουσουλμανικές χώρες αλλά και από δυτικές, όπως η Βρετανία, η Γερμανία, η Γαλλία. Επιπλέον, έκθεση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, που αποκάλυψε προχτές η βρετανική εφημερίδα «Γκάρντιαν», ανεβάζει σε τουλάχιστον 15.000 τους ξένους που πολεμούν στο πλευρό του ΙΚ και σε πάνω από 45.000.000 δολάρια τα αποθεματικά του «ταμείου» του ΙΚ από λύτρα απαγωγών, σημειώνοντας ότι σε αυτά δε συμπεριλαμβάνονται τα ημερήσια έσοδα ενός ως τριών εκατομμυρίων δολαρίων από το λαθρεμπόριο πετρελαίου, από εγκαταστάσεις που ελέγχουν κυρίως στο Ιράκ.