Στη διάρκεια του πρόσφατου συνεδρίου του Παγκόσμιου Συμβουλίου Ειρήνης, που πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα, είχαμε την ευκαιρία να συζητήσουμε με τον στρατηγό εν αποστρατεία του βουλγαρικού στρατού Κυρίλ Ιορντάνοφ Μάζνεφ.

-- Πείτε μας λίγα λόγια για τη σημερινή συνάντηση. Πώς μπορεί να συμβάλει στο παγκόσμιο κίνημα ειρήνης;

-- Πιστεύω ότι η σημερινή μας συνάντηση έχει μεγάλη σημασία, έχει παγκόσμια σημασία. Οι μέχρι τώρα ομιλητές έχουν τοποθετηθεί σαφώς ενάντια στον πόλεμο και στην προοπτική επέκτασης του πολέμου. Εχουμε γίνει μάρτυρες της εξάπλωσης του πολέμου σε διάφορες μεριές της Γης, με την επίθεση στη Γιουγκοσλαβία, στο Αφγανιστάν, στο Ιράκ και σίγουρα στους σχεδιασμούς υπάρχουν μια σειρά από άλλες χώρες. Γι' αυτό και το σημερινό Συνέδριο έχει ακριβώς ως στόχο να μπει εμπόδιο στην πρόθεση του ιμπεριαλισμού να οδηγήσει τον κόσμο σε νέο παγκόσμιο πόλεμο, ενάντια στη Νέα Τάξη Πραγμάτων που προσπαθούν να επιβάλουν στον κόσμο και ενάντια στο μονοπολικό κόσμο, όπου οι ΗΠΑ θα είναι εξουσιαστές όλης της υφηλίου. Οι αντιπρόσωποι που παρευρίσκονται σήμερα στις εργασίες του Συνεδρίου, αντιπρόσωποι από όλες τις γωνιές του κόσμου είναι έτοιμοι να παλέψουν για την ειρήνη, ενάντια στην ιμπεριαλιστική επιθετικότητα και να θέσουν τέρμα στις συρράξεις.

-- Ποιος πιστεύετε ότι μπορεί να είναι ο ρόλος ενός απόστρατου αξιωματικού στο κίνημα ειρήνης;

-- Πιστεύω ότι οι απόστρατοι αξιωματικοί έχουν να παίξουν έναν άκρως σημαντικό ρόλο, καθώς γνωρίζουν καλύτερα από όλους το τι σημαίνει πόλεμος και μπορούν να ενισχύσουν σημαντικά το κίνημα ειρήνης σε κάθε χώρα αλλά και συνολικότερα. Το αντιπολεμικό κίνημα στη Βουλγαρία καθοδηγείται από τους αξιωματικούς εν αποστρατεία.

-- Γνωρίζουμε ότι η βουλγαρική κυβέρνηση του Συμεών Σαξκομπουργκότσκι συμμετείχε ενεργά στον πόλεμο στο Ιράκ και μάλιστα απέστειλε και στρατιώτες, ενώ πρόσφατα η χώρα εντάχτηκε επίσημα και στο ΝΑΤΟ. Σχολιάστε μας αυτές τις εξελίξεις. Ποια είναι η «στρατηγική» της κυβέρνησης;

-- Οι Βούλγαροι, όπως και παλιότερα, είναι ένας ειρηνικός λαός. Ομως με τις ενέργειες σήμερα της συντηρητικής κυβέρνησης, που αυτοαποκαλείται κεντρώα, έχει δημιουργηθεί έλλειμμα δημοκρατίας. Εμείς καταλαβαίνουμε τη δημοκρατία σαν λαϊκή εξουσία. Αυτοί δε ρώτησαν το βουλγαρικό λαό αν θέλει να μπει στο ΝΑΤΟ ή αν θέλει να συμμετάσχει στον πόλεμο στο Ιράκ ή όχι. Οι κυβερνώντες υποτάχθηκαν στις επιθυμίες των ΗΠΑ, στην καταπάτηση της θέλησης του Συμβουλίου Ασφαλείας και έστειλαν τα στρατεύματά μας στο Ιράκ - 485 στρατιώτες μας βρίσκονται εκεί. Υποτίθεται ότι θα πήγαιναν για τη φύλαξη κτιρίων. Αλλά αποδείχτηκε ότι τους έστειλαν εκεί για να πολεμήσουν. Ηδη μετράμε 6 νεκρούς και η κατάσταση πλέον είναι απρόβλεπτη και οι σκέψεις όλων είναι τι θα γίνει με τους υπόλοιπους. Αυτός ο πόλεμος είναι ενάντια σε κάθε λογική και οι προθέσεις αυτών που οργάνωσαν αυτόν τον πόλεμο δε θα υλοποιηθούν.

-- Πρόσφατα 24 Βούλγαροι στρατιώτες γύρισαν από το Ιράκ έπειτα από αίτημά τους. Είναι αυτή μια εξέλιξη, την οποία μπορεί να εκμεταλλευτεί το κίνημα ειρήνης;

-- Να θυμηθούμε ότι πέρα από τους 24 που γύρισαν άλλοι 42 είχαν παραιτηθεί, ζητώντας αποστράτευση. Ομως, ήδη ετοιμάζουν να στείλουν το τρίτο κατά σειρά τάγμα. Αλλά, από την άλλη, δεν μπορούν να συμπληρώσουν το τρίτο τάγμα, επειδή δεν υπάρχουν εθελοντές. Η βουλγαρική κοινωνία κατανοεί ότι αυτός ο πόλεμος είναι χαμένος και αντιστέκεται. Ηδη έχει μπει το ζήτημα στο βουλγάρικο κοινοβούλιο και είναι πολύ έντονες οι συζητήσεις γύρω από την παρουσία των στρατιωτών μας στο Ιράκ.

-- Πόσο πιθανή είναι η δημιουργία αμερικανικής βάσης στο έδαφος της Βουλγαρίας;

-- Είναι η κυβέρνησή μας που έχει προτείνει στους Αμερικανούς να φτιάξουν βάση στη Βουλγαρία. Ομως, ο λαός μας δε συμφωνεί με αυτό. Μέχρι σήμερα ποτέ στο έδαφός μας δεν υπήρξαν ξένες βάσεις. Ούτε όταν ήμασταν μέλη του Συμφώνου της Βαρσοβίας. Ομως και γι' αυτό οι δημοκράτες μας δε ρωτάνε το λαό μας.

-- Πείτε μας, τέλος, τι κινήσεις σχεδιάζει το κίνημα ειρήνης στη Βουλγαρία.

-- Υπάρχει στη χώρα μας κίνημα στρατηγών και άλλων αξιωματικών ενάντια στον πόλεμο στο Ιράκ, αλλά και ενάντια σε όλους τους άλλους πολέμους. Και η διάθεση του βουλγάρικου λαού είναι αντιπολεμική. Ομως, ακόμα δεν υπάρχει εκείνο το οργανωμένο και μαζικό κίνημα ειρήνης στη Βουλγαρία. Αλλά το αντιπολεμικό αίσθημα συνεχώς αυξάνεται και εμείς κάνουμε ό,τι μπορούμε για να βοηθήσουμε αυτή την προσπάθεια.

Ετσι, ένα γεγονός, αυτό της επιλογής ψήφισης των κομμάτων που καθορίζεται και επηρεάζεται από ένα σύνολο αλληλοσυμπλεκόμενων εθνικών και διεθνών προβλημάτων, απλουστεύεται στις συμπληγάδες της ευρωενωσίτικης παραχάραξης. Ηχεί ακόμη στη μνήμη η αγωνιώδη πρόταση των Λακεδαιμόνων (ΚΚΕ) στην κοινοβουλευτική συζήτηση του 1992 που ζητούσε, τουλάχιστον, να εξεταστεί η Συνθήκη στις συγκεκριμένες κραυγαλέες περιπτώσεις που εθίγοντο αρνητικά βασικά εθνικά ζητήματα και να ζητηθεί η εξαίρεσή τους στην εφαρμογή. Η απάντηση εν σώματι των ευρωλάγνων ναιναίδων ήταν τόσο αμετροεπής που δεν εδέχοντο την παραμικρή αμφιβολία διατύπωση και στο ελάχιστο αρθρίδιο της Συνθήκης. Ηταν η εποχή των «ενόψει του 2000» με πρωτοστάτες μουσικάντηδες τους συνεχώς εκσυγχρονιζόμενους και μηδέποτε εκσυγχρονισμένους της παλαιοκομματικής αριστερής δογματίλας.

Οι ίδιοι άνθρωποι που πρωτοστάτησαν στη χαμερπή ευρωενωσίτικη υποταγή του 1992 και δώθε, εξακολουθούν να παρουσιάζουν το σαρκίο τους χωρίς εθνική και κοινωνική ντροπή. Τα ίδια κόμματα, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΝ, που χρεώνονται αυτή την εθνική κατάντια, ζητούν ξεδιάντροπα την ψήφο του λαού. Ενας λαός εκβιαζόμενος και χιλιοπροδομένος εξακολουθεί να τους ανέχεται κι εκείνους να επικαλούνται αυτή την ανοχή της ανημπόριας ως αποδοχή ενός αντίστοιχου πολιτικού ρόλου της ελληνικής αστικής τάξης, μιας κοινωνικής τάξης εθισμένης στην οικονομία της επιχειρηματικής βούτας και της αρπαχτής.