ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Κυριακή 24 Γενάρη 2010
Σελ. /32
ΔΙΕΘΝΗ
Η σοβιετική πολιτική ειρήνης

Οταν η επαναστατική εργατική κυβέρνηση των Μπολσεβίκων του Οχτώβρη του 1917 αποφάσιζε το διάταγμα για την ειρήνη έγραφε εκών άκων ιστορία. Εκείνο που αδυνατούσαν να διανοηθούν οι τότε πολιτικές δυνάμεις του καπιταλιστικού κόσμου από τη δεξιά έως την αριστερά ήταν ότι ένα νεαρό εργατικό κράτος μιας καθυστερημένης Ρωσίας μπορούσε να δώσει ένα επαναστατικό νόημα στην ανάγκη του ανθρώπου για ειρήνη και πρόοδο. Αυτό ήταν τότε το νόημα της Συνθήκης Ειρήνης του Μπρεστ - Λιτόφσκ. Ο γερμανικός μιλιταρισμός υποχρεώθηκε να συρθεί στην υπογραφή ειρήνευσης όταν ένιωσε την ανάσα του επαναστατημένου ρωσικού προλεταριάτου να σμίγει με την ανάσα των επιστρατευμένων στο πολεμικό μέτωπο Γερμανών εργατών. Αυτό επιβεβαιώθηκε αμέσως μετά με την εξέγερση των εργατών «Σπαρτακιστών» στη Γερμανία με επικεφαλής τους αργότερα δολοφονημένους ηγέτες Ρόζα Λούξεμπουργκ και Καρλ Λίμπκνεχτ. Ομως το δίδαγμα του επαναστατικού ντεφαιτισμού, της επαναστατικής ειρήνης είχε καταγραφεί ως ένας νέος τρόπος επικοινωνίας των λαών. Ανάλογη συνέχεια αυτής της πολιτικής βρίσκεται στη σοβιετική πολιτική ειρήνης, μετά το Δεύτερο Παγκόσμιο ιμπεριαλιστικό Πόλεμο. Ηταν η περίοδος της ουσιώδους σοσιαλιστικής ανασυγκρότησης του σοβιετικού κράτους, μετά το διχασμό και τις έριδες του Μεσοπολέμου, που η οριστική τους αλήθεια θα δοθεί από το ρωσικό προλεταριάτο της αφυπνισμένης επόμενης γενιάς.

Μέχρι τότε θα κυκλοφορούν φλύαρες εικασίες και σκοπιμότητες θεωρητικολογούντων πλάι στην αντιδραστική προπαγάνδα του αντικομμουνισμού. Η σοβιετική πολιτική ειρήνης υπήρξε ως μοναδικό δίδαγμα σωτηρίας και προόδου του ανθρώπου στην εποχή της πυρηνικής απειλής και της οικολογικής καταστροφής, με πρώτο κύριο όγκο τα πυρηνικά όπλα και απόβλητα. Τη μεταπολεμική εποχή του ψυχρού πολέμου η συσσώρευση όπλων μαζικής καταστροφής με πρώτα τα πυρηνικά μπορούσαν να καταστρέψουν τον πλανήτη σαράντα φορές, λες και δεν αρκούσε η μία. Το κυνήγι των υπερεξοπλισμών όπου έσυρε ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός τη Σοβιετική Ενωση εξετάζεται ακόμη από το διεθνές κομμουνιστικό κίνημα. Η πολεμική βιομηχανία παραγωγής οπλικών συστημάτων μαζικής καταστροφής αποτέλεσε οξυγόνο αναπνοής για την καπιταλιστική κεφαλαιοποιητική οικονομία. Αντίθετα για τη σχεδιασμένη σοσιαλιστική οικονομία έγινε ασφυξία και πνιγμός. Αποτελεί ζητούμενο η αναγκαιότητα του υπέρογκου σοβιετικού εξοπλισμού που περιόριζε τη λαϊκή οικονομία και άνοιγε ευκαιρίες στην καπιταλιστική καταναλωτική προπαγάνδα.

Ομως όλα αυτά αποτελούν κεφάλαιο προβληματισμού για το διεθνές εργατικό κίνημα που δεν το συζητά με την αστική τάξη και τους δεξιούς κι αριστερούς πολιτικούς της εργολάβους. Η σοβιετική πολιτική ειρήνης μένει ως παρακαταθήκη στην προσπάθεια του ανθρώπου για μια ειρηνική προοδευτική κοινωνία. Αυτό έχει ιδιαίτερη σημασία στην εποχή μας που η γνώση του όγκου και της απειλής των όπλων μαζικής καταστροφής μένει επτασφράγιστο μυστικό στα συρτάρια των διεθνών ιμπεριαλιστικών μιλιταριστικών επιτελείων, ως ένα από τα αρνητικά αποτελέσματα της απώλειας της Σοβιετικής Ενωσης. Το ιστορικό δίδαγμα από το Διάταγμα για την Ειρήνη της επαναστατικής εργατικής κυβέρνησης των Μπολσεβίκων τον Οχτώβρη του 1917 εξακολουθεί να μένει αξεπέραστο για την προσπάθεια επιβίωσης της ανθρωπότητας. Η υιοθέτησή του από το εργατολαϊκό κίνημα κάθε χώρας είναι άκρως ζωτικό ζήτημα και συνδέεται με το ζήτημα της εύκολης φυγής των λαϊκών πληθυσμών από τη χώρα τους όταν δε συντρέχουν λόγοι και συνθήκες όπως π.χ. Αφγανιστάν, Σομαλία, Ιράκ κλπ. Η απλή παλιά βασική αρχή του εργατικού κινήματος εξακολουθεί να ισχύει, ότι «το ζήτημα της αλλαγής του εκμεταλλευτικού συστήματος είναι αποκλειστική υποχρέωση του προλεταριάτου κάθε χώρας». Αυτό έχει ιδιαίτερη σημασία στην Ελλάδα με το μεγάλο μεταναστευτικό πληθυσμό, ιδιαίτερα από την πρώην ΕΣΣΔ και τις γειτονικές πρώην Λαϊκές Δημοκρατίες.


Αντώνης ΔΑΜΙΓΟΣ


ΡΟΥΜΑΝΙΑ
Νέα μέτρα λιτότητας με δεκάδες χιλιάδες απολύσεις

Αυξήσεις στους μισθούς και καλύτερες συνθήκες εργασίας διεκδίκησαν οι χιλιάδες εργαζόμενοι στο Βουκουρέστι το περασμένο φθινόπωρο
Αυξήσεις στους μισθούς και καλύτερες συνθήκες εργασίας διεκδίκησαν οι χιλιάδες εργαζόμενοι στο Βουκουρέστι το περασμένο φθινόπωρο
«Εξεταστική περίοδο» διανύει αυτές τις μέρες η κυβέρνηση της Ρουμανίας, για να αποδείξει σε όλους τους κεφαλαιοκρατικούς οργανισμούς πόσο υποταγμένη είναι στις επιταγές τους και πόσο πρόθυμη είναι να εξαπολύσει μια ακόμα, μεγαλύτερη επίθεση στους εργαζόμενους και το λαό.

Από τις 20 του Γενάρη βρίσκεται στη Ρουμανία κλιμάκιο του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ), της Παγκόσμιας Τράπεζας αλλά και της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για να ...αξιολογήσει τη ρουμανική οικονομία και τα αντιλαϊκά και αντεργατικά μέτρα που έχει πάρει η κυβέρνηση ώστε να της χορηγηθεί η επόμενη δόση του δανείου, περίπου 3,6 δισεκατομμυρίων ευρώ. Ο επικεφαλής της αποστολής του ΔΝΤ στο Βουκουρέστι, Τζέφρι Φρανκς, υποστήριξε πριν λίγες μέρες πως η Ρουμανία ενδέχεται να λάβει την τρίτη και τέταρτη δόση δανείου έστω και αν δεν άγγιξε το όριο του πληθωρισμού που της απαιτήθηκε το 2009. Σύμφωνα με την Κεντρική Τράπεζα της χώρας, ο πληθωρισμός ήταν στο 4,7% στα τέλη του Δεκέμβρη, ενώ το όριο που είχε τεθεί ήταν 4,5%.

Η Ρουμανία έχει λάβει ήδη 7 δισεκατομμύρια ευρώ από το ΔΝΤ και 1,5 δισ. ευρώ από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Υπενθυμίζεται ότι η χορήγηση των δόσεων του δανείου «πάγωσε» το Νοέμβρη εξαιτίας της πολιτικής κρίσης που ξέσπασε στη χώρα, όταν τον Οκτώβρη η κυβέρνηση του Εμίλ Μποκ - στενού συνεργάτη του Προέδρου Τράιαν Μπασέσκου - δεν κατάφερε να λάβει ψήφο εμπιστοσύνης με αποτέλεσμα να καταρρεύσει.

Αβάσταχτα αντιλαϊκά μέτρα

Η μεγάλη αυτή «επιτυχία» της ρουμανικής κυβέρνησης και της άρχουσας τάξης έρχεται σε βάρος του λαού. Για να επιτευχθούν οι στόχοι που έχουν επιβληθεί από τους οικονομικούς οργανισμούς, η κυβέρνηση έχει προχωρήσει σε σειρά αντιλαϊκών μέτρων. Πρόσφατα, μάλιστα, κατά τη διάρκεια της συζήτησης στη Βουλή του προϋπολογισμού του 2010 - που τελικά εγκρίθηκε με 192 ψήφους υπέρ και 138 κατά -, ο υπουργός Οικονομικών, Σεμπάστιαν Βλαντέσκου, υποστήριξε πως υπάρχουν σχέδια για απολύσεις 100.000 δημοσίων υπαλλήλων, ανάμεσα στους οποίους συμπεριλαμβάνονται και 17.000 εργαζόμενοι στην Τοπική Αυτοδιοίκηση και 15.000 εκπαιδευτικοί. Η εξέλιξη αυτή στο χώρο της εκπαίδευσης θα έχει αρνητικές επιπτώσεις στους μαθητές, καθώς θα κλείσουν ορισμένα σχολεία, θα αυξηθεί ο αριθμός των μαθητών ανά τάξη και οι εκπαιδευτικοί θα υποχρεωθούν να εργάζονται περισσότερες ώρες με αρκετά λιγότερες αποδοχές.

Οι σχεδιαζόμενες αυτές απολύσεις και περικοπές έρχονται να προστεθούν στις μεγάλες αυξήσεις των τιμών. Σύμφωνα με οικονομικούς αναλυτές, αναμένεται για το 2010 μια αύξηση κατά 30% στις τιμές των βασικών τροφίμων, των τσιγάρων, των καυσίμων, κ.ά., αλλά και αυξήσεις στα κτηνοτροφικά προϊόντα, στα οπωροκηπευτικά, κλπ.

Ηδη από πέρσι το φθινόπωρο η κυβέρνηση είχε εφαρμόσει νέα μέτρα λιτότητας με περικοπές στους μισθούς (15% στους δημοσίους υπαλλήλους) και στα επιδόματα ώστε να εκπληρώσει τις επιταγές και να μειώσει το έλλειμμα του 2010 στο 5,9% του ΑΕΠ με ανάπτυξη 1,3%. Προχώρησε στην επιβολή της «αναγκαστικής» απλήρωτης άδειας στους εργαζομένους. Επιπλέον, το Δεκέμβρη βγήκε στη δημοσιότητα πως θα ξεπεράσουν τους 6.300 από τους συνολικά 16.220 εργαζομένους της κρατικής σιδηροδρομικής εταιρείας «CFR Marfa» αυτοί που θα βρεθούν χωρίς δουλειά από την 1η του Μάρτη φέτος και δε θα λάβουν αποζημίωση, όπως προβλέπει το λεγόμενο πρόγραμμα αναδιάρθρωσης της εταιρείας.

Διαμαρτυρίες κατά των μέτρων λιτότητας

Τα μέτρα λιτότητας «άναψαν το φιτίλι» των διαμαρτυριών και εκατοντάδες χιλιάδες δημόσιοι υπάλληλοι βγήκαν στους δρόμους το φθινόπωρο πραγματοποιώντας ταυτόχρονα 24ωρη απεργία. Κινητοποιήσεις πραγματοποίησαν και οι εργαζόμενοι του μετρό του Βουκουρεστίου «Metrorex» διεκδικώντας αυξήσεις στους μισθούς και υπογραφή νέας συλλογικής σύμβασης εργασίας. Επιπλέον, εξαγριωμένοι αγρότες συγκρούστηκαν με αστυνομικές δυνάμεις έξω από το υπουργείο Οικονομικών απαιτώντας από την κυβέρνηση να τους καταβληθούν οι επιδοτήσεις. Τότε, οι συνδικαλιστικές ηγεσίες αποφάσισαν να περιορίσουν τη δράση και την κινητοποίηση των εργαζομένων, σήμερα, όμως, δέχονται έντονες πιέσεις από τα κάτω και προειδοποιούν με νέες διαμαρτυρίες. Σύμφωνα με τα ρουμανικά πρακτορεία ειδήσεων, ήδη τα εργατικά σωματεία σε ολόκληρη τη χώρα προετοιμάζονται για να διοργανώσουν μαζικές κινητοποιήσεις διαμαρτυρίας τις επόμενες μέρες. Την περασμένη Τετάρτη, η Εθνική Ομοσπονδία Εκπαιδευτικών αποχώρησε από τις συνομιλίες με αξιωματούχους του υπουργείου Παιδείας, σημειώνοντας πως η μείωση των δαπανών για την Παιδεία, οι απολύσεις εκπαιδευτικών θα έχουν άμεσες επιπτώσεις στους μαθητές και στους γονείς.

Μέσα σ' αυτό το κλίμα ήρθε και η δημοσιοποίηση των στοιχείων της στατιστικής υπηρεσίας της ΕΕ, της «Eurostat». Σύμφωνα με αυτά, το 76% των Ρουμάνων δηλώνει πως δεν έχει τα μέσα να έχει κάθε χρόνο μια βδομάδα διακοπές μακριά από το σπίτι του, ενώ το 49% δηλώνει πως δεν μπορεί να αγοράσει αυτοκίνητο. Επίσης, το 25% των Ρουμάνων δηλώνει πως δεν έχει τη δυνατότητα να έχει ικανοποιητική θέρμανση στο σπίτι του, το 23% του πληθυσμού της Ρουμανίας είναι εκτεθειμένο στον κίνδυνο της ανεργίας και το 33% των νέων έως 17 ετών κινδυνεύει από τη φτώχεια.

Επομένως, δεν είναι παράλογα και τα ευρήματα τελευταίας δημοσκόπησης του Ερευνητικού Κέντρου «Pew». Σύμφωνα με αυτά, πάνω από το 50% των ερωτηθέντων δηλώνει ότι σήμερα η κατάσταση στη χώρα είναι πολύ χειρότερη απ' ό,τι κατά τη διάρκεια της σοσιαλιστικής διακυβέρνησης.

Ολα έχουν ένα τίμημα. Οι ανατροπές του σοσιαλιστικού συστήματος και η παλινόρθωση του καπιταλισμού με την ένταξη της χώρας στο πολεμοκάπηλο ΝΑΤΟ το Μάρτη του 2004 και στη συνέχεια την ένταξη στην «οικογένεια» της Ευρωπαϊκής Ενωσης το Γενάρη του 2007 έχουν οδυνηρές συνέπειες για την πλειοψηφία των 21,5 εκατομμυρίων Ρουμάνων.


Κλωντίν ΧΕΣΠΕΡ



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ