Ο Γιώργος Νταλάρας, δεμένος άρρηκτα με τον Μάνο Λοΐζο και το έργο του, την Παρασκευή 18 Νοέμβρη θ' ανέβει στη σκηνή του «Christmas Theater» για να ερμηνεύσει τραγούδια του που στάθηκαν καύσιμο στους αγώνες μας, βάλσαμο στη λύπη μας, ρέκβιεμ των ερώτων μας και των αποχωρισμών μας...

«Αχ χελιδόνι μου», «Ηλιε μου σε παρακαλώ», «Δέντρο», «Τσιμινιέρα», «Λιώνουν τα νιάτα μας», «Εχω ένα καφενέ», «Δρόμος», «Ακορντεόν», «Σ' ακολουθώ», «Ολα σε θυμίζουν», «Γ' Παγκόσμιος», «Τα Νέγρικα», «Τσε Γκεβάρα», «Τίποτα δεν πάει χαμένο», «Γράμματα στην αγαπημένη» και τόσα άλλα...

Μαζί του στον μελωδικό δρόμο του Μάνου Λοΐζου η Ασπασία Στρατηγού και ο Κώστας Τριανταφυλλίδης, από τους σημαντικότερους ερμηνευτές της νεότερης γενιάς.

Μια συναυλία γεμάτη με τραγούδια-χρονοταξιδιώτες που ζουν και περιπλανώνται από εποχή σε εποχή καθώς ο Μάνος Λοΐζος είναι από τους συνθέτες που κατόρθωσαν με τις συμπαγείς μελωδίες τους να εισχωρήσουν στο μουσικό μας «συλλογικό υποσυνείδητο». Ποτισμένος από τη βαθιά πεποίθηση ότι ο κόσμος μπορεί και πρέπει να γίνει καλύτερος και ότι ο καθένας μπορεί και πρέπει να κάνει κάτι γι' αυτό, ο Λοΐζος υπήρξε ο πιο γενναιόδωρος μελωδός των μικρών στιγμών και των μεγάλων ελπίδων. Το πρώτο τραγούδι του κυκλοφόρησε το 1962 και ήταν το μελοποιημένο ποίημα του Λόρκα «Το τραγούδι του δρόμου» σε μετάφραση Νίκου Γκάτσου. Ο Μάνος Λοΐζος υπήρξε από τους πιο πολύπλευρους και επιδραστικούς συνθέτες τραγουδιών όλων των εποχών. Στην εικοσαετή μουσική διαδρομή του, μας έδωσε τραγούδια που συνεχίζουν να μας εμπνέουν. Ο Γιάννης Ρίτσος είχε πει ότι «η μουσική του, οικεία, φιλική, μας κερδίζει απ' το πρώτο της άκουσμα, χάρη σ' ένα πλατύτατο κοινωνικό συναίσθημα που περιλαμβάνει και το δικό μας». Χαρακτηριστικά τα λόγια και του Μίκη Θεοδωράκη: «Ο Λοΐζος δεν κατασκεύαζε. Και αν το ήθελε, δεν θα μπορούσε. Γεννούσε. Κι αυτό, γιατί έτσι το ένιωθε...». Ο Μάνος Λοΐζος μπορεί να πέθανε νεότατος, πριν συμπληρώσει τα 45 του χρόνια, αλλά το έργο που μας άφησε είναι βαρυσήμαντο. Μοιάζει άλλοτε ατσάλι κι άλλοτε βαμβάκι και μέχρι σήμερα μένει ζωντανό όπως και ο δημιουργός του.

Τον σκηνικό μονόλογο του μεγάλου μας ποιητή Γιάννη Ρίτσου «Η Σονάτα του Σεληνόφωτος», συνδυασμένο με την πρωτότυπη μουσική σύνθεση του μαέστρου Θοδωρή Λεμπέση, παρουσιάζει το ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας, σήμερα, Τρίτη 15 Νοέμβρη, στο Δημοτικό Θέατρο «Απόλλων», στις 9 μ.μ.

Η σκηνοθεσία είναι του Λευτέρη Γιοβανίδη και στον ρόλο της Γυναίκας με τα Μαύρα είναι η ηθοποιός Ολια Λαζαρίδου, ενώ την συνοδεύει η Ορχήστρα Δωματίου υπό τη διεύθυνση του Θοδωρή Λεμπέση (σολίστ: Χρήστος Ζερμπίνος ακορντεόν, Δημήτρης Κουφογιώργος κλασική κιθάρα).

Μια γυναίκα αναπολεί τη ζωή της μέσα από τις αναμνήσεις της. Την επισκέπτεται ένας φανταστικός νεαρός άντρας και ξεκινάει μια εξομολόγηση μιας ζωής που πέρασε. Μιας ζωής με στιγμές φωτεινές αλλά και σκοτεινές. Ενα ταξίδι γεμάτο αναμνήσεις και εικόνες. Ο άντρας δεν της απαντά ποτέ. Παραμένει σιωπηλός, όπως σιωπηλά παραμένουν όλα γύρω της πια. Ενα κείμενο εμβληματικό της πρόθεσης του ποιητή να «ξανακάνει την ποίηση να βλέπεται και να ακούγεται...», όπως ο ίδιος έλεγε.

Η παράσταση πραγματοποιείται στο πλαίσιο των εκδηλώσεων για τα 150 χρόνια λειτουργίας του θεάτρου «Απόλλων».

Με ανανεωμένο καστ παρουσιάζεται για 3η χρονιά στο θέατρο «Νέος Ακάδημος» το θρυλικό έργο μυστηρίου της Αγκάθα Κρίστι «Η Ποντικoπαγίδα», σε σκηνοθεσία και δραματουργική επεξεργασία Κίρκης Καραλή.

Στο μακροβιότερο έργο στην ιστορία του παγκόσμιου θεάτρου (παίζεται συνεχώς στο West End από το 1952 έως σήμερα), οκτώ ήρωες που όλοι τους κρύβουν ένα μυστικό, βρίσκονται αντιμέτωποι με σκληρές αλήθειες και επικίνδυνα ψέματα. Ο φόβος τους κυκλώνει και ένας δολοφόνος βρίσκεται ανάμεσά τους. Μια ιστορία εκδίκησης με μεγάλες ανατροπές, έξυπνα τεχνάσματα και μια ποντικοπαγίδα που περιμένει το επόμενο θύμα της...

Τον τίτλο «Ποντικοπαγίδα» η Αγκάθα Κρίστι τον εμπνεύστηκε από το θεατρικό έργο που στήνει ο Αμλετ στο ομώνυμο έργο του Σαίξπηρ για να συλλάβει την ενοχή της μητέρας και του πατριού του. Στήνει, δηλαδή, ένα θέατρο μέσα στο θέατρο, υιοθετώντας μια αλλοπρόσαλλη συμπεριφορά, προκειμένου να μπερδέψει τους ενόχους και να φέρει στο φως την αλήθεια. Κι αυτή η έμπνευση της Αγκάθα δεν είναι καθόλου τυχαία...

Στη νέα προσαρμογή του έργου από την Κίρκη Καραλή, μεταφερόμαστε, μια χιονισμένη μέρα στις αρχές της δεκαετίας του '90, σε μια απομονωμένη πανσιόν μιας επαρχίας, προτού μπουν τα κινητά τηλέφωνα στις ζωές μας και εκεί ξετυλίγεται η ιστορία...

Διανομή (αλφαβητικά): Μάριος Αθανασίου, Πηνελόπη Αναστασοπούλου, Ράνια Οικονομίδου, Δημήτρης Πετρόπουλος, Νίκος Πολυδερόπουλος, Βαγγέλης Σαλευρής, Χάρης Τζωρτζάκης, Σάννυ Χατζηαργύρη. Τις φωνές τους δανείζουν οι: Λιάνα Κανέλλη, Πάνος Σόμπολος και Σεμίνα Διγενή.

Παραστάσεις: Τετάρτη και Πέμπτη 20.00, Παρασκευή 19.00, Σάββατο 18.00, Κυριακή 20.30.

Διάρκεια παράστασης: 100 λεπτά χωρίς διάλειμμα.

Μια από τις επιτυχημένες παραστάσεις της περσινής χρονιάς, το έργο «Θέλω να σου κρατάω το χέρι», του Τάσου Ιορδανίδη, παρουσιάζεται φέτος για δεύτερη χρονιά στο θέατρο «Αλφα - Ληναίος - Φωτίου», κάθε Παρασκευή & Σάββατο στις 21.00, Κυριακή στις 19.00.

Ο Τάσος Ιορδανίδης και η Θάλεια Ματίκα επιστρέφουν στη σκηνή ως «παράνομοι» εραστές που αναζητούν διέξοδο στα προβλήματα των γάμων τους. Το σκηνικό ένα δωμάτιο σε ένα ξενοδοχείο ημιδιαμονής. Και οι δυο τους. Απέναντι αλλά και δίπλα. Μαζί αλλά και χωριστά. Ενα ζευγάρι σε ένα συναισθηματικό και ψυχολογικό bras de fer. Είναι και οι δύο γονείς. Εχουν και οι δύο τα δίκια τους. Εχουν κάνει και οι δύο λάθη.

Η παγκόσμια δραματουργία έχει συχνά ασχοληθεί με το ζήτημα των ανθρώπινων σχέσεων, με τις ανάγκες των δύο φύλων, με τα θέλω τους και τα πρέπει τους, ίσως επειδή ο θεατής άμεσα ή έμμεσα μπορεί να ταυτιστεί πολύ εύκολα και να κινητοποιηθεί συναισθηματικά. Οι δύο ήρωες μας «προσκαλούν» να ισορροπήσουμε ανάμεσα στο γέλιο και το δάκρυ και να αντιληφθούμε, μέσα από τις συναντήσεις τους, ότι αυτό που ψάχνουμε όλοι μας στο τέλος της μέρας είναι η ουσιαστική συντροφικότητα. Κάποιον να μας κρατάει το χέρι...

Σκηνοθεσία, μουσική επιμέλεια: Θάλεια Ματίκα.

Σκηνικά, κοστούμια: Ηλένια Δουλαδήρη.

Φωτισμοί: Ζωή Μολυβδά - Φαμέλη.

Σχεδιασμός ήχου: Στέφανος Κεραμίδας.

Βοηθός σκηνοθέτη: Μαρία Καρτσαφλέκη.

Παίζουν: Τάσος Ιορδανίδης - Θάλεια Ματίκα.

Το «Κέντρο Τέχνης και Πολιτισμού ΘΥΜΕΛΗ - ΕΛΛΗ ΒΟΖΙΚΙΑΔΟΥ» φέρνει την αγαπημένη και διαχρονική ιστορία της Γιοχάνα Σπίρι, «Χάιντι, η μικρούλα των βουνών», σε μια θεατρική παράσταση κατάλληλη για παιδιά από 2 ετών και για όλη την οικογένεια!

Η Χάιντι ζωντανεύει επί σκηνής για να μας μαγέψει με την τρυφερότητα, την εξυπνάδα και τη χάρη της. Είναι ένα μικρό, ορφανό κορίτσι, που αφήνεται από την θεία της την Ντέτε στο βουνό του Αλμ για να τη φροντίσει ο παππούς της, ο σκληρός «μπάρμπα Αλμ», ο οποίος μαγεύεται από την μικρή και αναπτύσσει γι' αυτήν αισθήματα τρυφερότητας και αγάπης. Ομως άλλος ένα χωρισμός ακολουθεί όταν η Χάιντι πάει στη Φρανκφούρτη, στην πλούσια οικογένεια Ζέζεμαν, για να κρατάει συντροφιά στην μικρή Κλάρα, που είναι ανάπηρη, αλλά και για να πάει σχολείο να μάθει γράμματα. Μετά από πολλά η Χάιντι ξαναγυρνάει στο όμορφο Αλμ, αυτήν τη φορά όμως μαζί με την Κλάρα, που η φύση και η αγάπη της Χάιντι αλλάζουν τη ζωή της και της δίνουν κίνητρα αλλά και δύναμη για να πιστέψει ότι θα περπατήσει...

Θεατρική διασκευή: Ελλη Βοζικιάδου. Σκηνοθεσία: Λόρνα Κούτση. Μουσική: Διονύσης Κούτσης. Χορογραφίες: Ιωάννα Κούτση - Ελλη Λορέντη. Σκηνικά: Χαράλαμπος Σεπεντζής. Κοστούμια: Ιωάννα Διονέλλη. Εκτέλεση κοστουμιών: Λούλα Τσάτσου. Φωτισμοί: Γιώργος Χαντζής.

Ηθοποιοί: Στέφανι Νεοφύτου, Βασίλης Ασημάκης - Γιάννης Λεβέντης, Ανδρέας Αποστόλου - Νικόλας Καννάς, Αμαλία Κλημοπούλου, Ζωή Φουρνιστάκη, Ελλη Λορέντη - Γωγώ Φάκου, Δέσποινα Παντελίδου. Στην αφήγηση ακούγεται η φωνή της Ελλης Βοζικιάδου.

Η παράσταση παρουσιάζεται στο «Studio New Star Art Cinema» (Σταυροπούλου 33 και Σπάρτης, πλατεία Αμερικής) τις Κυριακές 20/11, 4/12, 11/12, 18/12, 8/1, 15/1, 22/1, 5/2, 12/2, 19/2, 5/3, 12/3, 19/3, 2/4 και 9/4.

Γενική είσοδος 10 ευρώ, ειδική έκπτωση 50% για ανέργους, πολύτεκνους, εκπαιδευτικούς, συνταξιούχους, δωρεάν είσοδος για ΑμεΑ, ειδικές τιμές για εκδηλώσεις και παιδικά πάρτι. Διάρκεια: 90'.