Από 30 μέχρι και ...55 ευρώ κοστίζει μια βόλτα στο Σύνταγμα για μια οικογένεια. Η «Πόλη από Ζάχαρη», που έχει στήσει η διοίκηση του Δήμου Αθηναίων, μάλλον... ξινή θα βγει στους εργαζόμενους της πόλης, αφού μια τετραμελής οικογένεια που θα αγοράσει ένα κιλό ζαχαρωτά, μισό κιλό σοκολατάκια, δύο γλειφιτζούρια για τα παιδιά, «ποπ-κορν» και σουφλέ σοκολάτας, θα πρέπει να πληρώσει 55 ευρώ!

Οι Αθηναίοι, λοιπόν, που «κατεβαίνουν» στο Σύνταγμα και επισκέπτονται τα «σπιτάκια» της «Πόλης από Ζάχαρη», έρχονται αντιμέτωποι με εξωφρενικές τιμές, όπως για παράδειγμα, ότι ένα γλειφιτζούρι κοστίζει ...8 ευρώ. Τα «μαγαζάκια» αυτά που έχει στήσει ο Δήμος Αθηναίων έχουν δοθεί σε ιδιώτες, για να πουλάνε γλυκά, σοκολατάκια, γλειφιτζούρια κλπ. «Δε θα πάρουμε τίποτα. Είναι πολύ ακριβά. Ηρθαμε για να δούμε τις τιμές, να παίξουν τα παιδιά με τα "Καρουζέλ" και να φύγουμε», είπε στο «Ρ» μια κυρία που πήγε χτες στο χώρο με τα παιδιά της.

Συγκεκριμένα, οι τιμές στα γλειφιτζούρια κυμαίνονται από 1 έως και 8 ευρώ. Ενα κιλό σοκολατάκια φτάνει τα 25 ευρώ. Ενα κιλό μελωμένοι ξηροί καρποί τα 20 ευρώ. Ενα κιλό ζαχαρωτά τα 17 ευρώ. Ενα κομμάτι σουφλέ τα 4 ευρώ. Ενα κουτάκι «ποπ-κορν» τα 2 ευρώ.

Τα «σπιτάκια» αυτά δόθηκαν σε ζαχαροπλαστεία, κατόπιν ανοιχτής δημόσιας δημοπρασίας. Ανάμεσα σε αυτά διακρίναμε ορισμένα από τα πλέον «γνωστά» και ...ακριβά της πόλης, όπως για παράδειγμα το ζαχαροπλαστείο «Αγαπητός» ή μεγάλες αλυσίδες όπως η «Papagalino» (Παπαγκαλίνο). Γεγονός απόλυτα φυσιολογικό, αφού είχαν την οικονομική δυνατότητα να «χτυπήσουν» στη δημοπρασία πολύ υψηλότερες τιμές από τα μικρότερα ζαχαροπλαστεία.

Ετσι, οι τιμές που έφτασαν ορισμένα «σπιτάκια» ξεπερνούν ακόμη και τα 30.000 ευρώ, ενώ η χαμηλότερη τιμή είναι - όπως είπε στο «Ρ» ο αρμόδιος αντιδήμαρχος Θ. Σκυλακάκης - τα 4.000 ευρώ. Αντίστοιχα, στην πλατεία Κοτζιά, τα εκεί «σπιτάκια» στοίχισαν από 2.600 ευρώ και έφτασαν μέχρι και 17.000 ευρώ.

Ο αντιδήμαρχος ισχυρίστηκε ότι οι τιμές των προϊόντων στα «μαγαζάκια» είναι ίδιες με τις τιμές των αντίστοιχων ζαχαροπλαστείων, ενώ η εφαρμογή αυτής της «αρχής» θα είναι θέμα ελέγχου των υπηρεσιών, αφού ζητήθηκε από το δήμο να δοθεί από τα μαγαζιά συγκεκριμένος τιμοκατάλογος. Οπως και να έχει, πάντως, είναι δεδομένο ότι, εφόσον τα «μαγαζάκια» τα «χτύπησαν» τα ακριβά ζαχαροπλαστεία του κέντρου, οι αντίστοιχες τιμές θα είναι τουλάχιστον ...«τσιμπημένες». Από την πλευρά του ο Θ. Σκυλακάκης είπε ότι μερικά από τα «μαγαζάκια» της πλατείας Συντάγματος δόθηκαν και σε συνοικιακά ζαχαροπλαστεία.

Με προβλήματα στατικής επάρκειας λειτουργεί από το 1999 το κτίριο του Εκθεσιακού Κέντρου Πειραιά, σύμφωνα με χτεσινή ανακοίνωση του ΟΛΠ. Τα προβλήματα διάβρωσης εντοπίστηκαν κυρίως στην οροφή του κτιρίου - και μάλιστα διαρκώς επιδεινώνονται, σύμφωνα με τις τεχνικές υπηρεσίες του Οργανισμού. Το γεγονός αυτό από μόνο του φανερώνει πόσο «στο γόνατο» λειτουργούν στη χώρα μας οι προσεισμικοί έλεγχοι, πολύ περισσότερο σε τέτοια κτίρια που συναθροίζεται πλήθος κόσμου, και πόσο πίσω βρίσκονται τα θέματα της αντισεισμικής θωράκισης, με ευθύνη των κυβερνήσεων ΝΔ και ΠΑΣΟΚ.

Σύμφωνα με την ανακοίνωση, οι τεχνικές υπηρεσίες του ΟΛΠ μετά από πρόσφατο έλεγχο της στατικής επάρκειας των κτιριακών εγκαταστάσεων της Λιμενικής Ζώνης διαπίστωσαν ότι στο Εκθεσιακό Κέντρο το πρόβλημα διάβρωσης των τενόντων της οροφής έχει επιδεινωθεί και με έγγραφο που κατέθεσαν στις 6 Δεκέμβρη 2005 ζητούν να μην ανανεωθεί καμία άδεια λειτουργίας, πριν ολοκληρωθεί ο έλεγχος όλης της κατασκευής.

Ο ΟΛΠ αποφάσισε κατόπιν αυτών να διακοπεί προσωρινά η λειτουργία του, μέχρι να εξεταστεί από ομάδα τριών καθηγητών του ΕΜΠ και αποφασιστεί από τις υπηρεσίες της Νομαρχίας Πειραιά να δοθεί άδεια καταλληλότητας.

Το θέμα ωστόσο, αγγίζει ίσως τα όρια σκανδάλου, καθώς όπως σημειώνει ο ΟΛΠ, «από το έτος 1999, η τότε Διοίκηση του ΟΛΠ προέβη σε διαδοχικές απευθείας αναθέσεις, χωρίς διαγωνισμό, εργασιών ενίσχυσης του φέροντος οργανισμού του Εκθεσιακού Κέντρου, συμπεριλαμβανομένης και της επισκευής των τενόντων ανάρτησης της στέγης, συνολικού ύψους 6.812.000 ευρώ, χωρίς να εκτελεστούν ουδέποτε οι εργασίες ενίσχυσης των τενόντων αυτών»!

Οπως μάλιστα προσθέτει, «η εργολήπτρια εταιρία προσέφυγε στο Πενταμελές Εφετείο Πειραιώς, το οποίο με την υπ' αριθμό 559/2004 απόφασή του, έκρινε ότι η εταιρία ολοκλήρωσε καλώς (!) τις συμβατικές της υποχρεώσεις και ότι δεν είχε την υποχρέωση να προβεί στις εργασίες πλήρους αποκατάστασης των τενόντων ανάρτησης της στέγης»...