Σε λίγες μέρες, στις 9 και 10 του Απρίλη, πραγματοποιούνται γενικές εκλογές στην Ιταλία, όπου οι Ιταλοί ψηφοφόροι καλούνται να εκλέξουν τα μέλη του Κοινοβουλίου, δηλαδή 630 μέλη για τη Βουλή των Αντιπροσώπων και 315 για τη Γερουσία. Με αφορμή αυτές τις εκλογές συζητήσαμε με τον Φόσκο Τζανίνι, μέλος της Εθνικής Επιτροπής της «Κομμουνιστικής Επανίδρυσης», στέλεχος της κομμουνιστικής τάσης «Είμαστε Κομμουνιστές» και υποψήφιο βουλευτή.

Σε ό,τι αφορά στην πολιτική κατάσταση στην Ιταλία, ο Φόσκο Τζανίνι επισήμανε πως είναι σοβαρότατη. Η ανεργία είναι πολύ υψηλή. Σύμφωνα με σημερινά στοιχεία, το 2005 χάθηκαν 500.000 θέσεις εργασίας. Παράλληλα, η κατανάλωση είναι πολύ χαμηλή και η αύξηση του Ακαθάριστου Εθνικού Προϊόντος ισοδυναμεί με μηδέν. Υπάρχει μαζική εξαθλίωση. Χαρακτηριστικά ανέφερε ότι 11.000.000 οικογένειες βρίσκονται κοντά στο όριο της φτώχειας.

Με τον λεγόμενο νόμο 30, που έχει ψηφίσει η κυβέρνηση, θεσμοθετείται η ελαστικοποίηση της εργασίας. Ετσι, λοιπόν, η κατάσταση θυμίζει το 19ο αιώνα, μια κατάσταση που περιγράφει ο Ενγκελς στα έργα του για την εργατική τάξη της Αγγλίας. Στην ουσία ο εργαζόμενος έχει καταστεί εμπόρευμα, και ένας νέος άνθρωπος πηγαίνει από αφεντικό σε αφεντικό, στην κυριολεξία, δηλαδή, «νοικιάζεται».

Ταυτόχρονα, η κυβέρνηση ιδιωτικοποιεί το δημόσιο σχολείο και καταστρέφει εντελώς το κοινωνικό κράτος.

Οπως μας είπε, η κυβέρνηση αυτή είναι η χειρότερη στην ιστορία της Ιταλίας. Ο Μπερλουσκόνι κυριαρχεί και στην επιχειρηματική ζωή. Εχει δικά του τρία τηλεοπτικά ιδιωτικά δίκτυα, ελέγχει πάρα πολλές εφημερίδες, αλλά και τα δημόσια μέσα μαζικής ενημέρωσης, έχοντας επιβάλει μια δικτατορία στην ενημέρωση.

Παράλληλα, έχει θεσμοθετήσει νόμους για να προστατεύσει τις επιχειρηματικές του δραστηριότητες. Είναι εντελώς διεφθαρμένος και, ενώ έχει περάσει από πολλές δίκες, πληρώνει τους δικαστές και τις κερδίζει. Εξάλλου, οι πρώτοι νόμοι που θέσπισε αφορούσαν ακριβώς σε αυτό.

Πρόκειται, επίσης, για μια ρατσιστική κυβέρνηση, όπως μας επισήμανε ο συνομιλητής μας. Συνεργάζεται με τη ρατσιστική «Λίγκα του Βορρά» και με την ανοχή της κυβέρνησης ακροδεξιές ομάδες επιτίθενται σε μετανάστες και κακοποιούν γυναίκες. Χαρακτηριστικό είναι πως ο πρόεδρος της Γερουσίας, Μαρτσέλο Πέρα, δημοσίευσε ένα ρατσιστικό μανιφέστο, για την υποτιθέμενη «υπεράσπιση της Δύσης», που θυμίζει τους νόμους του '38, του καθεστώτος Μουσολίνι. Αυτές τις μέρες, ο Μπερλουσκόνι συμμάχησε με τους φασίστες της Αλεσάντρα Μουσολίνι και άλλα ακροδεξιά σχήματα, τη «Forza Nuova» του Φιόρι και τους ναζί του Τίλγκερ, που με αυτόν τον τρόπο θα μπορέσουν να μπουν στη Βουλή. Πρόκειται για τη χειρότερη Δεξιά της Ευρώπης, από αυτούς που αρνούνται το Ολοκαύτωμα, πρόσθεσε.

Ο συνομιλητής μας επισήμανε ότι η κυβέρνηση Μπερλουσκόνι είναι απόλυτα σύμφωνη με τον Μπους και τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο. Διατηρεί Ιταλούς στρατιώτες στο Ιράκ, στο Κόσσοβο και στο Αφγανιστάν. Η κυβέρνηση Μπερλουσκόνι είναι η περισσότερο υποταγμένη στον Μπους ευρωπαϊκή κυβέρνηση, ο πιστός του δούλος - αυτές τις μέρες μάλιστα έγινε δεκτός από τον Μπους. Αν ο Μπερλουσκόνι νικήσει, θα αποδεχτεί το σχέδιο του «μακριού πολέμου», στον οποίο θα εμπλέξει την Ιταλία.

Ο Ιταλός υποψήφιος βουλευτής πρόσθεσε ότι η κυβέρνηση επιτίθεται στο Σύνταγμα, που έχει γεννηθεί από την εθνική αντίσταση, ενώ η Αριστερά ζητά δημοψήφισμα με σκοπό την υπεράσπισή του.

Με μια λέξη, ο συνομιλητής μας χαρακτήρισε την πολιτική κατάσταση στην Ιταλία δραματική.

Σε ό,τι αφορά στις διεργασίες που υπάρχουν μέσα στα κόμματα ενόψει των βουλευτικών εκλογών, ο Φόσκο Τζανίνι τόνισε ότι ο συνασπισμός του Μπερλουσκόνι αποτελείται από την «κεντροδεξιά» και την άκρα Δεξιά. Είναι ο λεγόμενος «Πόλος», που αποτελείται από τα κόμματα «Forza Italia» του Μπερλουσκόνι, ένα κόμμα δεξιό, υπερφιλελεύθερο, τους ρατσιστές του Φίνι, τη «Λίγκα του Βορρά», που κινείται περισσότερο στο χώρο του κέντρου, αλλά και ναζιστικά και φασιστικά στοιχεία.

Στην πραγματικότητα, στην Ιταλία υπάρχει μια προσωπική δικτατορία του Μπερλουσκόνι. Οσον αφορά στην «Εθνική Συμμαχία» του Φίνι, πρόκειται για ένα μεταφασιστικό κόμμα, το οποίο στρέφεται εναντίον των μεταναστών.

Στην Ιταλία οι ναζιστικές και φασιστικές ομάδες είναι επιθετικές. Στη Λομβαρδία και στη Ρώμη έχουν σημειωθεί επιθέσεις από εκατοντάδες φασίστες εναντίον γραφείων κομμάτων και συνδικάτων και έχουν χτυπήσει μετανάστες, κομμουνιστές και γυναίκες. Ο συνομιλητής μας ανέφερε ότι το φασιστικό κόμμα «Forza Nuova»(Νέα Δύναμη) έχει 90 γραφεία σε ολόκληρη τη χώρα.Συχνά μάλιστα το ενοίκιο των γραφείων της «Εθνικής Συμμαχίας» και της «Λίγκας του Βορρά» πληρώνεται από τον Μπερλουσκόνι. Εξάλλου, μην ξεχνάμε ότι ο Μπερλουσκόνι ανέδειξε τον Φίνι στην πολιτική ζωή.

Σε ό,τι αφορά στην «κεντροαριστερά», μας είπε πως πρόκειται για μία αστικοδημοκρατική πολιτική δύναμη, μετριοπαθή, αντιρατσιστική, που ενδιαφέρεται για το περιβάλλον. Δε σηματοδοτεί μια πραγματική αλλαγή. Ενόψει των βουλευτικών εκλογών του Απρίλη, έχει εκπονήσει ένα πρόγραμμα ενότητας. Στη συμμαχία συμμετέχουν το κόμμα «Ελιά», το κόμμα «Μαργαρίτα» (στο οποίο ανήκει ο Πρόντι, επικεφαλής του συνασπισμού), καθολικοί, η «Κομμουνιστική Επανίδρυση» και το «Κόμμα των Ιταλών Κομμουνιστών». Η «Κομμουνιστική Επανίδρυση» συμμετέχει στη βάση της συμφωνίας με το πολιτικό πρόγραμμα και θα έχει υπουργούς στη μελλοντική κυβέρνηση.

Το «Κόμμα των Δημοκρατών Σοσιαλιστών» («Ελιά») είναι μία μετριοπαθής φιλελεύθερη «εκσυγχρονιστική» πολιτική δύναμη, υποταγμένη στις ΗΠΑ. Στο εσωτερικό του όμως υπάρχει μία συνεπής και σημαντική αριστερή πτέρυγα που αντιπροσωπεύει το 25% των μελών του.

Το κόμμα «Μαργαρίτα», με αρχηγό τον Ρουτέλι, είναι ένα εξαιρετικά μετριοπαθές κεντρώο κόμμα, φιλοαμερικανικό, με δεσμούς με την ιταλική αστική τάξη και την Εκκλησία. Σε εξέλιξη βρίσκεται μάλιστα ένα σχέδιο δημιουργίας ενός Δημοκρατικού Κόμματος, στα πρότυπα του αντίστοιχου αμερικανικού, με ηγέτη τον Πρόντι.

Στην Ενωση συμμετέχουν οι «Ριζοσπάστες» του Μάρκο Πανέλα, μια μικρή πολιτική δύναμη αποτελούμενη από πρώην σοσιαλιστές, επίσης φιλοαμερικανική.

Σε αυτό το σχήμα η «Κομμουνιστική Επανίδρυση» συμμετέχει διατηρώντας την αυτονομία της.

Ο κίνδυνος της Δεξιάς είναι πολύ σοβαρός. Το εργατικό κίνημα θέλει να τη διώξει, το λαϊκό αίσθημα είναι εναντίον του Μπερλουσκόνι. Απ' ό,τι ανέφερε ο συνομιλητής μας, το δύσκολο και κομβικό σημείο είναι ότι το πρόγραμμα της συμμαχίας είναι πολύ μετριοπαθές, δε δίνει εναλλακτική λύση.

Στο πρόγραμμα αυτό δεν αναγράφεται τίποτα για την απόσυρση των ιταλικών στρατευμάτων από το Ιράκ. Δε ζητά την κατάργηση του «νόμου 30». Επίσης, καθιερώνεται μία δραματική σχέση υποταγής στο Μάαστριχτ. Εξάλλου, μην ξεχνάμε ότι ο Πρόντι υπήρξε πρόεδρος της Κομισιόν. Ενώ ταυτόχρονα καθιερώνεται μία απόλυτη αποδοχή των πολιτικών του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ και μία σχέση απόλυτης υποταγής. Επίσης, υπάρχουν στοιχεία φιλελεύθερης πολιτικής.

Στόχος της πλατφόρμας «Είμαστε Κομμουνιστές», όπως είπε, είναι η ανάπτυξη της κοινωνικής διαπάλης. Δηλώνει την αναγκαιότητα της πάλης για την απόσυρση των στρατευμάτων, κάτι που έκανε η κυβέρνηση Θαπατέρο. Την αναγκαιότητα της πάλης να καταργηθεί ο «νόμος 30». Για μια πολιτική που δε θα υποτάσσεται στο ΝΑΤΟ, στις ΗΠΑ και στη Συνθήκη του Μάαστριχτ.

Η πλατφόρμα «Είμαστε Κομμουνιστές» ζητά την αύξηση των μισθών και των συντάξεων που είναι σε πολύ χαμηλά επίπεδα - περίπου 1.000 ευρώ το μήνα. Ο Φόσκο Τζανίνι μετέφερε και ένα παράδειγμα, που δείχνει ότι μια μέση οικογένεια με δύο παιδιά έχει εισόδημα γύρω στα 1.800 ευρώ το μήνα - 1.000 ο σύζυγος και 800 η σύζυγος, γιατί σε πολλούς κλάδους ο μισθός των γυναικών είναι χαμηλότερος. Από αυτά, τα 500 ευρώ διατίθενται για το ενοίκιο (αν η οικογένεια δεν έχει δικό της σπίτι) και άλλα 500 για την ικανοποίηση των βασικών αναγκών. Επομένως, για όλα τα υπόλοιπα, στην οικογένεια μένουν μόνο 800ευρώ. Δε φτάνει λοιπόν ο μισθός.

Τα τελευταία χρόνια επίσης δεν υπάρχει αυτόματη τιμαριθμική αναπροσαρμογή και η πλατφόρμα ζητά να γίνει δημοψήφισμα για το θέμα αυτό.

Στην Ιταλία, όπως μας επισήμανε, οι εργοδότες δεν πληρώνουν φόρους! Ισχύει γι' αυτούς ο τίτλος της παλιάς χολιγουντιανής ταινίας: «Πάρε τα λεφτά και τρέχα».

Ο Φόσκο Τζανίνι δηλώνει πολύ ανήσυχος σχετικά με το πολιτικό πρόβλημα. Οπωσδήποτε η ενότητα είναι απαραίτητη. Ομως, θα υπάρξει πρόβλημα αν η μελλοντική κυβέρνηση προδώσει τα συμφέροντα των εργαζομένων και σπάσουν οι δεσμοί με το κίνημα. Χρειάζεται λοιπόν ένα πραγματικά εναλλακτικό πρόγραμμα.