Πόνος, περηφάνια, μνήμη, προβληματισμός. Ο άνθρωπος και η προστάτιδά του φύση. Η Ελλάδα και η πρόσφατη ιστορία της. Η δύναμη του καλού και οι "δαίμονες" του κακού. Οι αγωνιστές της πατρίδας και οι πατριδοκάπηλοι διώκτες τους. Η ζωή και ο θάνατος. Καθένα από αυτά ξεχωριστά κι όλα αυτά μαζί, συνθεμένα σε αδιαίρετο - θεματολογικά και αισθητικά - σύνολο, με ακλόνητο βάθρο την αυθεντική, αδιάψευστη "κατάθεση" ανθρώπων που μαρτύρησαν παντοιοτρόπως στα εμφυλιακά και μετεμφυλιακά χρόνια στο "κόκκινο νησί", την Ικαρία,"τροφοδότησαν" όχι μόνο το σενάριο, αλλά και την πραγματοποίηση της ταινίας του Λεωνίδα Βαρδαρού "Ούλοι εμείς Εφέντη".

Μια ταινία που συμμετείχε στο τελευταίο (39ο) Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, που μετά την επίσημη μονοήμερη προβολή της στο "Παλλάς", καθώς αξίζει - προς χάριν της πρόσφατης ιστορίας μας, αλλά και για την αισθητική της ποιότητα, το ιστορικό θέμα της, την αλήθεια και τον προβληματισμό της, τη συγκίνηση που προσφέρει - να βρει τη μαζική ανταπόκριση του κοινού, θα βγει στις 29 Ιανουαρίου κατ' αρχήν σε τρεις αίθουσες της Αθήνας ("Αβόρα" τέρμα Ιπποκράτους, "Ορφέας" αρχή λεωφ. Βουλιαγμένης, "Αφαία" Καλλιθέας). Στη συνέχεια θα προβληθεί στη Θεσσαλονίκη και σε άλλες πόλεις.

Η ταινία, κράμα ντοκιμαντέρ και μυθοπλασίας, κριτικού ρεαλισμού και ποιητικής ευαισθησίας, "αναβιώνει" μια πραγματική ιστορία: Στα τέλη του Εμφυλίου, μια ομάδα οκτώ διωκόμενων μαχητών του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας και εξορίστων στην Ικαρία,"ερμηνεύει", σύμφωνα με τις δικές της καταβολές και τις σκληρές συνθήκες του αγώνα της στο νησί καθώς κυνηγιέται από τα τοπικά όργανα της Χωροφυλακής, συνεχώς και για έξι χρόνια μετά τη λήξη του Εμφυλίου, την κομματική απόφαση "το όπλο παρά πόδα". Η ομάδα που κρύβεται σε απρόσιτες βουνοκορφές, σε παραθαλάσσιες βραχοσπηλιές, σε σπίτια του πατροπαράδοτα αριστερού αυτού νησιού, που βοηθιέται από μεγάλους και παιδιά, που αυτοδιδάσκεται αλλά και διδάσκει τι σημαίνει ακλόνητη πίστη στα σοσιαλιστικά ιδανικά, για τα οποία αγωνίστηκαν όλα τα μέλη της, τι σημαίνει στην πράξη κομμουνιστική αλληλεγγύη, πειθαρχία, καθήκον, αυτοθυσία, τι σημαίνει να μάχεσαι και το σαράκι της καχυποψίας συντρόφου κατά συντρόφου, γίνεται η έγνοια σχεδόν όλων των κατοίκων και ο "θρύλος" του νησιού.

Το σημειώσαμε ήδη. Δεν πρόκειται για θρύλο. Πρόκειται για μια αληθινή ιστορία που διαδραματίστηκε στην Ικαρία, με γνωστούς κομμουνιστές, αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης και του ΔΣΕ, που, και όταν μετά από μύρια εμπόδια και βάσανα κατάφεραν να φυγαδευτούν από το νησί, πήραν τον πικρό "δρόμο" της εξορίας και της αναγκαστικής υπερορίας.

Η πραγματοποίηση της ταινίας του Ικαριώτη Λεωνίδα Βαρδαρού - ταινία αγάπης για το νησί του, τους ανθρώπους του, τους αγώνες του, ταινία πολιτικοϊστορικού προβληματισμού για μια ιστορική περίοδο "απαγορευμένη" για τα κινηματογραφικά μας πράγματα - έγινε "υπόθεση" όχι μόνο εξήντα επαγγελματιών ηθοποιών και ερασιτεχνών, αλλά πλήθους κατοίκων του νησιού, που συμμετείχαν στα γυρίσματα, ερμηνεύοντας τη "συλλογική φιγούρα" του ικαριώτικου λαού στα εμφυλιακά και "πέτρινα χρόνια".

Να θυμίσουμε ότι η ταινία είναι συμπαραγωγή του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου, της ΕΡΤ και ανεξάρτητων παραγωγών, ενώ είχε την υποστήριξη του δήμου Χαλανδρίου, της ΤΑ της Ικαρίας - και κυρίως την πολύπλευρη υποστήριξη των κατοίκων του νησιού.

Το σενάριο είναι των Βασίλη Χατζηβασιλείου - Λεωνίδα Βαρδαρού,η μουσική του Χρήστου Λεοντή,η φωτογραφία του Γιάννη Βαλερά,η σκηνογραφία - ενδυματολογία του Τάσου Διακομανώλη,ο ήχος του Κώστα Πουλαντζά,η διεύθυνση παραγωγής της Μαίρης Οικονομίδου,το μοντάζ του Ανδρέα Ταρνανά.Τα βασικά πρόσωπα, με εξαίρετες αποδόσεις, υποδύονται οι ηθοποιοί:Βασίλης Κολοβός, Περικλής Μουστάκης, Αλέκος Ουδινότης, Γιάννης Τσικής, Αντώνης Μοϊμπατζής, Αντώνης Βλησίδης, Φωτεινή Μελετέα, Θοδωρής Γράψας, Δημήτρης Γεννηματάς, Τάκης Χρυσούλης, Κατερίνα Καραγιάννη, Γιάννης Καλατζόπουλος, Ρήγας Αξελός, Θανάσης Σκαρλίγκος, Κατερίνα Παπλωματά, Στέλιος Γούτης, Δημήτρης Παλαιοχωρίτης, Ανδρέας Βαρούχας, Κυριάκος Κατριβάνος, Νίκος Λύτρας, Δημήτρης Μπικιρόπουλος, Νίκος Μόσχοβος, Δημήτρης Κανέλλος, Μιχάλης Θεοδώρου, Τάσος Αναγνώστου, Παντελής Μπατάγιας, Τάσος Κοντραφούρης, Δώρα Στηλιανέση, Μοσχούλα Μοσχοπούλου, Νίκος Μαυροειδής,κ. ά.

Αφορμή για φιέστα έψαχνε ο υπουργός Πολιτισμού, Ε. Βενιζέλος, και τη βρήκε. Η παράδοση στο ΥΠΠΟ των αρχαίων αντικειμένων,που είχαν κλαπεί πέρυσι από την αποθήκη του αρχαιολογικού χώρου του Ραμνούντα,έγινε εν μέσω τυμπανοκρουσιών.... Θυμίζουμε ότι είχαν αφαιρεθεί από την αποθήκη ένα άγαλμα θεραπαινίδος και μία επιτύμβια στήλη με παράσταση εφήβου του 4ου αι. π.Χ. Οπως είπε χθες ο προϊστάμενος της Β Εφορείας Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων, κ. Σταϊνχάουερ,"το άγαλμα της θεραπαινίδος αποτελεί μέρος επιτύμβιας σύνθεσης με τεράστιο ενδιαφέρον". Στη διάρκεια της εκδήλωσης τονίστηκε ότι στον εντοπισμό και την αναγνώριση των κλεμμένων βοήθησε ιδιαίτερα το ότι είχαν δημοσιευτεί. Ακριβώς γι' αυτό επαναλήφθηκε η ανάγκη για έγκαιρες δημοσιεύσεις.Τα δύο αντικείμενα θα επιστρέψουν στο Ραμνούντα.

Επειδή όμως από τότε μέχρι σήμερα καμία μέριμνα δεν υπήρξε για την ασφαλή φύλαξη των αρχαιολογικών χώρων, ο Ε. Βενιζέλος προέβη σε αόριστες εξαγγελίες,από εκείνες που ακούγονται σε τέτοιου τύπου τελετές, όπως: "αναζητούμε νέες ιδέες για τη φύλαξη των αρχαιολογικών χώρων με την τελευταία λέξη της τεχνολογίας"!Δηλαδή ο υπουργός Πολιτισμού ξεκίνησε από το τέλος, αφού χωρίς φυλακτικό προσωπικό τα μηχανήματα θα είναι άχρηστα. Οσο για την υποδομή είπε το αυτονόητο: "το κτιριακό υπάρχει και το αντιμετωπίζουμε".

Στην τελετή παραβρέθηκε και ο υπουργός Δημόσιας Τάξης, Φίλιππος Πετσάλνικος, που αναφέρθηκε στη δυσκολία εντοπισμού της αρχαιοκαπηλικής δράσης και στην ανάγκη μεθοδικών και συντονισμένων κινήσεων.

Μετά την παράδοση των αρχαίων αντικειμένων ακολούθησε δεύτερη τελετή,για τον αποχαιρετισμό του απερχόμενου γενικού διευθυντή Πολιτιστικής Ανάπτυξης, Σπ. Ρέπουλη,και μία τελευταία για την κοπή της πρωτοχρονιάτικης πίτας του Συλλόγου Υπαλλήλων του ΥΠΠΟ "Γλαυκώπις Αθηνά".Εκεί ο υπουργός Πολιτισμού μίλησε για το "διφυή χαρακτήρα του υπουργείου Πολιτισμού", ο οποίος εκφραζόταν καλύτερα όταν τα πολιτιστικά ζητήματα "ήταν μοιρασμένα στο υπουργείο Προεδρίας και το υπουργείο Παιδείας".Και συμπλήρωσε ότι το υπουργείο Πολιτισμού αυτονομήθηκε στη χούντα. Αρα "είναι ανάμνηση αυτής της εποχής".Τι να εννοεί ή τι περιμένει άραγε ο υπουργός;

Ενα ελληνικό θέατρο στην καρδιά της Γερμανίας διατηρεί άσβηστο το πάθος και μεταφέρει σε όλη την κεντρική Ευρώπη την ελληνική "φωτιά". Πρόκειται για το "Ελληνικό Θέατρο του Βούπερταλ",που συμπλήρωσε οκτώ χρόνια συνεχούς λειτουργίας με παραστάσεις σε όλη τη Γερμανία και το Βέλγιο. Πήρε επάξια τη θέση του στο θεατρικό χώρο της Γερμανίας, αποσπώντας άριστες κριτικές. Ιδρύθηκε από την Ελληνίδα ηθοποιό Μαρία Καραβία,η οποία και το διευθύνει μέχρι σήμερα. Τα έργα που παρουσιάστηκαν είναι τα εξής: "Γέρμα" του Λόρκα, "Κουραμπιέδες" του Χασάπογλου, "Ηλέκτρα" του Σοφοκλή, "Λυσιστράτη" του Αριστοφάνη, "Μήδεια" του Ευριπίδη. Επίσης δύο λογοτεχνικά αφιερώματα, στον Γιάννη Ρίτσο με τίτλο "Κουβέντα με ένα λουλούδι" και στον Οδυσσέα Ελύτη με τίτλο "Αυτός ο κόσμος, ο μικρός, ο μέγας".

Το "Ελληνικό Θέατρο του Βούπερταλ",εκτός του ότι μέσω του θεάτρου προβάλλει τον ελληνικό πολιτισμό και την ελληνική γλώσσα, φέρνοντας επίσης τη νέα γενιά των μεταναστών σε επαφή με τις ρίζες της, τα τελευταία τρία χρόνια ανεβάζει δίγλωσσες παραστάσεις (ελληνικά - γερμανικά) σε μια προσπάθεια προσέγγισης και συνύπαρξης λαών με διαφορετικό πολιτισμό και γλώσσα. Σ' αυτή την προσπάθεια εντάσσεται και το ανέβασμα της τραγωδίας του Ευριπίδη "Μήδεια", με την οποία πραγματοποίησε θεατρική περιοδεία και στην Κύπρο. Η "Μήδεια" ανέβηκε σε σκηνοθεσία Μαρίας Καραβία και Ράινχαρτ Σίλε.Τα σκηνικά είναι του Ιλία Ντε Ρίσκα και η μουσική του Σταμάτη Κραουνάκη.Παίζουν: Μαρία Καραβία, Ράινχαρτ Σίλε, Ολαφ Ράιτζ, Βάγια Μάννα, Ροδούλα Αδαμίδου, Γιώργος Μαυροφρύδης.Τα χορικά τραγουδά η Μαρία Θωίδου.Κρουστά παίζει ο Φρανκ Πετερνέλλυ.

Ο θίασος "Ανήσυχοι θεατρίνοι" θα παρουσιάσει στις 27/1 στο Μέγαρο Μουσικής μια παράσταση, με μουσική, τραγούδια, και χορούς, που προσπαθεί να προσεγγίσει τα πρότυπα της κομέντια ντελ άρτε, μέσω του αυθεντικού σεναρίου του 16ου αιώνα με τίτλο "Ο Σίλβιο είναι ερωτευμένος". Το σενάριο προέρχεται από μια ιταλική συλλογή, που περιέχει σενάρια με εύληπτη ερωτική πλοκή, παραδοσιακούς κωμικούς τύπους, αυτοσχεδιασμούς για κωμικά επεισόδια.

Το έργο θα παρουσιαστεί σε μετάφραση - σκηνοθεσία Αθ. Κεφαλά, δραματουργική επεξεργασία Α. Ξεπαπαδάκου, κοστούμια Π. Βεάκη, μουσική Σπ. Μακαρούνα - Σ. Μελίσση. Συμμετέχουν οι ηθοποιοί Κ. Γεωργίου, Ε. Μυλωνά, Α. Καμαρινέας, Λ. Μουστάκη, Μ. Βουρδουμής, Π. Σακελλαρίου και οι μουσικοί Μ. Αργυροπούλου, Β. Σαγρής, Π. Πρίφτης, Ε. Ποιλίτη, Β. Πριόβολος, Σ. Χαραλαμπίδου.

Το Διοικητικό Συμβούλιο και η Επιτροπή Εκδηλώσεων του Επιμελητηρίου Εικαστικών Τεχνών Ελλάδας προσκαλεί τα μέλη και τους φίλους του, την Παρασκευή (8μμ) στο χώρο της Εθνικής Πινακοθήκης για να γιορτάσουν το κόψιμο της πίτας του και τον ερχομό του τελευταίου χρόνου του αιώνα μας. Η βραδιά περιλαμβάνει μουσική, δρώμενα και πολλές πολλές εκπλήξεις.

Επίσης, στις 25 Ιανουαρίου (8μμ) στην αίθουσα Λόγου της Στοάς του Βιβλίου, το ΕΕΤΕ διοργανώνει μία ενδιαφέρουσα εκδήλωση. Θα παρουσιαστεί η τέχνη και η φιλοσοφία του χώρου της Μεγάλης Ελλάδας (Κάτω Ιταλία, Σικελία) με ομιλίες, προβολή σλάιτς και θέμα: "Μια ιστορική διαδρομή στην τέχνη και τη φιλοσοφία της Μεγάλης Ελλάδας".Θα μιλήσουν οι: Φωτεινή Καϊμάκη (φιλόλογος, εκπαιδευτικός), Μάχη Καρανίκη (αρχαιολόγος).

Στην αποθήκη του Ραμνούντα επιστρέφουν το άγαλμα θεραπαινίδας και η επιτύμβια στήλη