Λίγους μόλις μήνες πριν την αυγή της νέας χιλιετίας και σχεδόν το μισό του παγκόσμιου πληθυσμού ζει σε μεσαιωνικές συνθήκες, όσον αφορά το νερό και τις εγκαταστάσεις υγιεινής που σχετίζονται με αυτό. Αυτό επισημαίνει με αφορμή τη χτεσινή Παγκόσμια Ημέρα Νερού η "Γιούνισεφ",και δίνει τα εξής συγκλονιστικά νούμερα: Περισσότεροι από ένα δισεκατομμύριο άνθρωποι στον κόσμο δεν έχουν πρόσβαση σε ασφαλές πόσιμο νερό, ενώ τρία δισεκατομμύρια άνθρωποι δεν έχουν πρόσβαση σε τουαλέτες!

Αποτέλεσμα αυτής της ντροπιαστικής κατάστασης είναι κάθε χρόνο να πεθαίνουν 3.000.000 παιδιά από διάρροια. Μάλιστα, οι διαρροϊκές παθήσεις, εκτός από τα παιδιά που σκοτώνουν, αφήνουν πολλά περισσότερα με πνευματική και σωματική καθυστέρηση, ευάλωτα σε άλλες θανατηφόρες ασθένειες. Η "Γιούνισεφ" επισημαίνει πως η προμήθεια νερού στην ύπαιθρο της Αφρικής είναι πολύ δύσκολη και απαιτεί 40 δισεκατομμύρια ώρες ετήσια από τη ζωή των κατοίκων της με επιπτώσεις στην εκπαίδευση, την υγεία και την οικονομία. "Οι διαφορές στη διαθεσιμότητα νερού μεταξύ αναπτυγμένου και αναπτυσσόμενου κόσμου είναι τεράστια. Για παράδειγμα, ενώ στη Ναμίμπια η ημερήσια κατανάλωση νερού κυμαίνεται από 15 - 30 λίτρα ανά άτομο, στη Σουηδία είναι δέκα φορές μεγαλύτερη, δηλαδή 150 - 220 λίτρα", υπογραμμίζει.

Μια από τις σοβαρότερες ασθένειες που προκαλεί το μολυσμένο νερό είναι η λεγόμενη νόσος "σκουλήκι της Γουινέας". Μια μικροσκοπική κάμπια, μέσω του μολυσμένου νερού, εισχωρεί στον οργανισμό και έναν χρόνο μετά σκάβει το σώμα για να βρει δίοδο κάτω από το δέρμα, προκαλώντας τρομακτικό πόνο, πυρετό, ναυτία, εμετό, διάρροια και γενική αδυναμία. Το 1990 περίπου 3.000.000 ενήλικες και παιδιά σε Αφρική και Ασία υπήρξαν θύματα αυτής της νόσου. Παρ' όλο το 1997 τα κρούσματα μειώθηκαν στις 77.000, παρότι η ασθένεια έχει εξαφανιστεί από 109 περιοχές και χώρες, παραμένουν 17 χώρες για την πλήρη εξάλειψή της. Μεταξύ τους και το Σουδάν και η Υεμένη, όπου η ασθένεια εντοπίστηκε σε κατοίκους πολλών χωριών τους...

Και η τραγικότητα της άλλης πλευράς αυτού του κόσμου δε σταματά εδώ. Σε σχέση με το 1990, επιπλέον 300.000.000 άτομα δεν έχουν πρόσβαση σε συστήματα υγιεινής, υπογραμμίζει η διεθνής οργάνωση. Ενδεικτικά, μεγαλουπόλεις όπως το Νέο Δελχί της Ινδίας και το Ιμπαντάν της Νιγηρίας έχουν ποσοστά αποχέτευσης 40% και 1% αντίστοιχα. "Οταν οι άνθρωποι χρησιμοποιούν ως τουαλέτα οποιοδήποτε διαθέσιμο χώρο, τότε το έδαφος μολύνεται με βακτήρια, τα παιδιά που παίζουν τριγύρω κινδυνεύουν από μολύνσεις, το νερό που ρέει εκεί κοντά και που θα το χρησιμοποιήσουν στη συνέχεια για μαγείρεμα ή πόση στα νοικοκυριά μολύνεται κι αυτό. Ετσι εξαπλώνονται ασθένειες όπως ο τύφος, οι δυσεντερίες και αυτές που μεταφέρονται από έντομα όπως η ελονοσία και ο κίτρινος πυρετός. Σε αυτό το εύθραυστο περιβάλλον, τα τρωκτικά μεταφέρουν ασθένειες όπως η πανούκλα. Οι πρόσφατες επιδημίες χολέρας (π. χ. Σομαλία) ή βουβωνικής και πνευμονικής πανούκλας, πιστοποιούν του λόγου το αληθές", αναφέρεται στην ανακοίνωση της "Γιούνισεφ" για την αυριανή Παγκόσμια Ημερα Νερού. Πάντως, τα πράγματα "ζορίζονται" και για τον αναπτυσσόμενο κόσμο, μιας και όπως επισημαίνουν οι ειδικοί, στο εγγύς μέλλον ενδέχεται να παρατηρηθούν φαινόμενα λειψυδρίας...

Την τραγική αμέλεια των εκάστοτε κυβερνήσεων για τη δημιουργία έργων υποδομής προκειμένου να προστατευτούν και να αυξηθούν οι διαθέσιμοι υδάτινοι πόροι, με αποτέλεσμα να έχουν δημιουργηθεί οριακές καταστάσεις στο βασικότερο φυσικό αγαθό, επισημαίνουν με Ερώτηση που κατέθεσαν στη Βουλή, προς τους υπουργούς Γεωργίας και ΠΕΧΩΔΕ, οι βουλευτές του ΚΚΕ Σταύρος Παναγιώτου,Αποστόλης Τασούλας και Βαγγέλης Μπούτας.

Οπως υπογραμμίζουν οι βουλευτές του Κόμματος, πρόκειται για ένα σοβαρό θέμα με πολύπλευρες και μακροπρόθεσμες αρνητικές συνέπειες και η κατάσταση που επικρατεί επιβάλλει την αφύπνιση της κυβέρνησης. Οποιαδήποτε ολιγωρία, τονίζουν, απειλεί τη δημόσια υγεία, προκαλεί οικονομικές συνέπειες με ανυπολόγιστο κόστος και δημιουργεί δυσμενείς και μη αντιστρέψιμες περιβαλλοντικές αλλαγές. Παράλληλα, καλούν την κυβέρνηση να απαντήσει για το πώς σκοπεύει να αντιμετωπίσει ένα τόσο μεγάλο και σοβαρό πρόβλημα, καθώς είναι εμφανής η έλλειψη συνολικότερης πολιτικής διαχείρισης και προστασίας των υδάτινων πόρων, σε μια περίοδο που το κατάλληλο νερό έχει γίνει είδος σε ανεπάρκεια.

Συγκεκριμένα, όπως επισημαίνεται στην Ερώτηση, η καταστροφή των δασών, που γίνεται εξαιτίας συγκεκριμένων οικονομικών συμφερόντων, σε συνδυασμό με την αναδάσωση μόνο του 10% των καμένων εκτάσεων, μείωσε σημαντικά τους διαθέσιμους υδάτινους πόρους της χώρας μας. Και αυτό γιατί "έσπασε" ο φυσικός κύκλος του νερού και καταστράφηκε ο σημαντικότερος φυσικός μηχανισμός συγκράτησης των ομβρίων υδάτων και εμπλουτισμού των υπόγειων υδροφόρων οριζόντων, με αποτέλεσμα τεράστιες ποσότητες ομβρίων υδάτων να χάνονται στη θάλασσα και ταυτόχρονα να διαβρώνονται τα εδάφη.

Επίσης, η ανυπαρξία έργων ανάσχεσης και εμπλουτισμού των υπογείων υδροφόρων οριζόντων σε συνδυασμό με την υπεράντληση λόγω αυξημένων αναγκών και κακής χρήσης, την αλόγιστη χρήση λιπασμάτων και φυτοφαρμάκων και τον εγκληματικό τρόπο διαχείρισης των αποβλήτων, έχουν ως αποτέλεσμα τη μόλυνση και υποβάθμιση των υπόγειων υδροφόρων οριζόντων και την κατακόρυφη αύξηση του κόστους άρδευσης και ύδρευσης. Αυτό έχει σαν συνέπεια το νερό να εξελίσσεται σε έναν από τους βασικότερους περιοριστικούς παράγοντες σε οποιαδήποτε παραγωγική δραστηριότητα (γεωργία, τουρισμός, κτλ.).

Παράλληλα, ανησυχητικές διαστάσεις για τη δημόσια υγεία προσλαμβάνει η συγκέντρωση μεγάλων ποσοτήτων νιτρικών αλάτων στους υπόγειους υδροφόρους ορίζοντες των περιοχών, με έντονη και αλόγιστη γεωργική δραστηριότητα, όπως και η μόλυνση των επιφανειακών και υπογείων υδάτων με βιομηχανικά απόβλητα και κακή διαχείριση σκουπιδιών. Ομως, γενικευμένη είναι και η υφαλμύρωση των υπόγειων υδροφόρων οριζόντων στις περιοχές που βρίσκονται κοντά σε παραλίες, που δεν είναι λίγες, αφού η χώρα μας έχει μεγάλο μήκος παραλιών (15.000 χιλ.) σε σχέση με την επιφάνειά της.

Τεράστια ποσά ξοδεύονται κάθε χρόνο για διάνοιξη νέων γεωτρήσεων βάθους εκατοντάδων μέτρων και για την άντληση του νερού απ' αυτές, προκειμένου να εξασφαλιστεί το απαραίτητο νερό για τις αρδευτικές ανάγκες και δραστηριότητες, σημειώνουν οι βουλευτές του ΚΚΕ. Το αποτέλεσμα είναι τα κονδύλια αυτά να είναι πολλαπλάσια από τα απαιτούμενα κονδύλια για έργα υποδομής, που αυξάνουν τους διαθέσιμους υδάτινους πόρους και διασφαλίζουν φθηνότερο και καλύτερο νερό.