Κάτι πολύ πολύ σημαντικό, πολύ ωφέλιμο και πολύ ωραίο συμβαίνει στο Μαραθώνα. Χώρος του το όμορφο υπαίθριο Δημοτικό Θέατρο Μαραθώνα (ΔΗΘΕΜΑ), που φέρει το όνομα «Βασίλης Τσάγκλος», προς τιμήν του εξαιρετικού ανθρώπινου και καλλιτεχνικού ήθους και αυθεντικά λαϊκού ηθοποιού Βασίλη Τσάγκλου, «θεμελιωτή», το 1988, και «δασκάλου» και σκηνοθέτη για χρόνια του ερασιτεχνικού Δημοτικού Θεάτρου Μαραθώνα. Ο λόγος για την εξαιρετικής πολιτιστικής σημασίας και αξίας, ψυχοπνευματικά ευφρόσυνης, υψηλής καλλιτεχνικής ποιότητας παράσταση της πολυμελούς σήμερα ερασιτεχνικής ομάδας του Δημοτικού Θεάτρου Μαραθώνα και για το σπουδαίο, βαθύτατα προοδευτικού και διαχρονικού και επίκαιρα αντιπολεμικού έργου του Ρουμάνου δραματουργού (2004) Ματέι Βισνιέκ «Η λέξη "πρόοδος" στο στόμα της μητέρας μου ηχούσε πολύ φάλτσα», σε μετάφραση Ερσης Βασιλικιώτη (η οποία το σκηνοθέτησε πριν δύο χρόνια στην Πειραματική Σκηνή της «Τέχνης»).

Η αξιοθαύμαστη, άξια κάθε επαίνου, παράσταση αυτής της ερασιτεχνικής ομάδας είναι αποτέλεσμα πολλών παραγόντων. Η δημοτική αρχή με σταθερή ετήσια επιχορήγηση (70.000 ευρώ) στηρίζει το Δημοτικό Θέατρο Μαραθώνα, το οποίο από το 2003, με δάσκαλο και σκηνοθέτη τον Νίκο Γκεσούλη, απέκτησε πολλά νέα μέλη (25 περίπου, κατοίκους του Μαραθώνα, άνδρες και γυναίκες, από 17 έως 70 χρόνων, διαφόρων επαγγελμάτων) και πραγματικά «ανθοφορεί» καλλιτεχνικά, ανεβάζοντας παραστάσεις, με απαιτητικά μάλιστα έργα (λ.χ. Μπρεχτ «Ο καλός άνθρωπος του Σε Τσουάν», Γκολντόνι «Καυγάδες στην Γκιότζα», «Ανδρομάχη», κ.ά.), όχι μόνο το καλοκαίρι αλλά και το χειμώνα (λ.χ. τον περασμένο χειμώνα με κείμενα των Μπρεχτ και Κοκτό, και σκηνικό αφιέρωμα στον Τάσο Λειβαδίτη, παρουσιάζοντας το ποιητικό έργο του «Τα χάρτινα πουλιά»). Απόδειξη αυτής της καλλιτεχνικής «ανθοφορίας», στην οποία συμβάλλουν επαγγελματίες καλλιτεχνικοί συντελεστές (συνθέτες, μουσικοί, σκηνογράφοι-ενδυματολόγοι, φωτιστές, κλπ.), είναι και τα βραβεία που έχει αποσπάσει η ομάδα του ΔΗΘΕΜΑ σε διάφορα πανελλαδικά και διαδημοτικά φεστιβάλ ερασιτεχνικού θεάτρου και η συγγραφή από την ομάδα, μετά από μαθήματα δραματουργίας, του έργου «Οι αναδυόμενες». Αξιοσημείωτο, επίσης, γεγονός είναι η λειτουργία Παιδικής και Εφηβικής Σκηνής (με 60 μέλη και από τα δυο δημοτικά σχολεία του Μαραθώνα) που έχει ανεβάσει τα έργα «Ιφιγένεια εν Αυλίδι», «Ο μπούφος», «Ειρήνη η ωραία κοιμωμένη», «Ο κύκλος με την κιμωλία» (στη θαυμάσια διασκευή του Γ. Καλατζόπουλου), «Ο στραβομούτσουνος».

Πριν την παράσταση ένα από τα παλαιότερα μέλη της ομάδας (από την εποχή του Τσάγκλου), ο μεσήλικας αγρότης Λάμπρος Πανόπουλος, άνθρωπος με μεγάλη αγάπη αλλά και συνείδηση για τη μορφωτική, ψυχ-αγωγικής αξίας και κοινωνικής χρησιμότητας του ερασιτεχνικού θεάτρου, μας είπε: «Για το Μαραθώνα, όπου η πλειοψηφία των ντόπιων, καθώς τους εκμεταλλεύονταν τσιφλικάδες, είχαν ψυχολογία κολίγου, η λειτουργία της ερασιτεχνικής θεατρικής ομάδας είναι πολύ σημαντικό γεγονός. Με το πνεύμα συνεργασίας, με το συλλογικό τρόπο που δουλεύουμε, με τα έργα που διαβάζουμε, αναλύουμε και ανεβάζουμε, κόντρα στην ασχήμια, στην αποβλάκωση, στην υποκουλτούρα της εποχής μας, διαπιστώνουμε μεγάλη και γενικότερη πρόοδο των μελών της ομάδας». Ο χώρος δεν επιτρέπει την ονομαστική αναφορά της πολυπρόσωπης αυτής συνδημιουργίας. Εξάλλου, έπαινο αξίζει η «κατάθεση» όλων, ανεξαιρέτως, των μελών της (και όσοι παίζουν τους 23 ρόλους του έργου, και όσοι βοηθούν από το παρασκήνιο).

Αδιαμφισβήτητη απόδειξη αυτής της προόδου ήταν και η επιλογή και η υψηλής ποιότητας, αληθινής, ουσιαστικής, αφυπνιστικής συγκίνησης σκηνοθεσία και με ψυχωμένη ερμηνευτική κατάθεση από όλα τα μέλη της ομάδας παράσταση του υπέροχου έργου του Ματέι Βισνιέκ. Εργο ποιητικά ρεαλιστικό, βαθιά ουμανιστικό, έργο τολμηρό «κατηγορώ» των επεκτατικών και εμφύλιων πολέμων που σ' όλη τη διάρκεια του 20ού αιώνα έσπειρε ο ιμπεριαλισμός στα Βαλκάνια, σπέρνοντας συντρίμμια και αμέτρητα, αδικοχαμένα παιδιά όλων των βαλκανικών λαών και όχι μόνο, του διαμελισμού της Γιουγκοσλαβίας, των «νέων συνόρων» που χάραξε, επέβαλε και θέλει να επεκτείνει σ' όλα τα Βαλκάνια η ιμπεριαλιστική ΝΑΤΟική και ευρωενωσιακή «νέα τάξη», με όχημα και την αρχιμαστροπό της «ελεύθερη αγορά».

Εργο και παράσταση που συστήνουμε να δει ο αναγνώστης μας και κάθε σκεπτόμενος, προοδευτικός άνθρωπος. Και μπορεί να το δει χάρη στη διαδημοτική συνεργασία ερασιτεχνικών ομάδων στους εξής δήμους: 27/6 Γραμματικό, 1/7 Αιγάλεω, 3/7 Ταύρος, 7/7 Κορυδαλλός, 10/7 Νέα Μάκρη, 19/9 Ρέντη.

Συνεχίζει τον κατήφορο του αυταρχισμού το ΥΠΠΟ, σέρνοντας τους εργαζομένους στα δικαστήρια, για δεύτερη φορά την τελευταία βδομάδα, απαιτώντας να χαρακτηριστεί ως «παράνομη και καταχρηστική» και η αυριανή προαναγγελθείσα απεργία του Συλλόγου Ελλήνων Αρχαιολόγων και του Ενιαίου Συλλόγου των εργαζομένων στο ΥΠΠΟ Αττικής - Στερεάς!

Η δίκη είναι προγραμματισμένη για σήμερα (10 π.μ.), ενώ η αυριανή 24ωρη απεργία θα συνοδευτεί από συγκέντρωση στις 10 π.μ. στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο. Στη δίκη της προηγούμενης βδομάδας, εκτός των δικηγόρων του υπουργείου, κατέθεσε κατά των εργαζομένων και ο πρόεδρος του Οργανισμού Ανέγερσης Νέου Μουσείου Ακρόπολης, Δ. Παντερμαλής. Ο οποίος, σύμφωνα με τους εργαζομένους, είπε ότι το Μουσείο Ακρόπολης θα έπρεπε να γίνει νομικό πρόσωπο ιδιωτικού δικαίου (ΝΠΙΔ), όμως η ελληνική κοινωνία δεν είναι ακόμη ώριμη να δεχτεί κάτι τέτοιο! Ο,τι ακριβώς είπε ο υπουργός Πολιτισμού, Μιχ. Λιάπης, παρουσιάζοντας το νομοσχέδιο για το Μουσείο Ακρόπολης, με το οποίο καθίσταται ΝΠΔΔ, γεγονός που ανοίγει το δρόμο για πλήρη ιδιωτικοποίησή του και διαχείρισή του με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια.

Οι εργαζόμενοι απαιτούν την απόσυρση του εν λόγω νομοσχεδίου, σταμάτημα των απολύσεων και επαναπρόσληψη των απολυμένων, μονιμοποίηση όλων των συμβασιούχων, στελέχωση και χρηματοδότηση της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας κ.ά.

Θυμίζουμε ότι, όπως κατήγγειλαν με ανακοινώσεις τους ο ΣΕΑ και ο Ενιαίος Σύλλογος, το ΥΠΠΟ προχώρησε και σε «φακέλωμα» των απεργών, ζητώντας από τις Διευθύνσεις τα ονόματά τους! Την ίδια στιγμή τα προβλήματα στην Αρχαιολογική Υπηρεσία οξύνονται και «λύνονται» με νέες «γενιές» εργασιακής ομηρίας, αλλά και μαύρης, ανασφάλιστης εργασίας, μέσω προγραμμάτων «Stage».