Μιλώντας για «νέο ΕΣΥ», γίνεται κατανοητό ότι η κυβέρνηση της ΝΔ, πατώντας στο έδαφος που της έστρωσαν ο ΣΥΡΙΖΑ και όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις, ενισχύει και επεκτείνει την επιχειρηματική λειτουργία των δημόσιων νοσοκομείων. Αυτές οι αλλαγές δεν μπορεί παρά να συνοδεύονται και από αλλαγές στον ρόλο και τις εργασιακές σχέσεις του έμψυχου υλικού, δηλαδή των υγειονομικών.

Η διαπαιδαγώγηση του μελλοντικού επιστημονικού και υγειονομικού δυναμικού, που θα στελεχώσει και θα στηρίξει ένα σύστημα Υγείας με τέτοια χαρακτηριστικά, προετοιμάζεται εδώ και πάρα πολλά χρόνια

Η μέχρι τώρα καθυστέρηση στην υλοποίηση των από χρόνια αποφασισμένων σχεδιασμών έχει να κάνει και με την αποφασιστική στάση που έχουν δείξει οι εργαζόμενοι στα δημόσια νοσοκομεία, ενάντια στην πολιτική που αντιμετωπίζει την Υγεία του λαού σαν κόστος για το κεφάλαιο και το κράτος του και ταυτόχρονα σαν χρυσωρυχείο για τους μεγαλοεπιχειρηματίες.

Η αξιολόγηση του συστήματος Υγείας βρίσκεται στην καρδιά του «νέου ΕΣΥ» και καθορίζει τον ρόλο των υγειονομικών. Να πούμε ότι η αξιολόγηση έχει άλλο περιεχόμενο και στόχευση όταν έχει σαν κριτήριο να συμβάλει στην ανταγωνιστικότητα και στην επιχειρηματική δράση, και άλλο όταν επιδιώκει να υπηρετεί τις κοινωνικές ανάγκες. Γι' αυτό και οι «δείκτες αξιολόγησης» των μονάδων Υγείας που χρησιμοποιεί η κυβέρνηση ταυτίζονται με τα ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια λειτουργίας μιας επιχείρησης.

Μερικά από αυτά είναι: Πόσοι νοσηλεύτηκαν, ή αλλιώς η πληρότητα, ημέρες νοσηλείας, πόσες και πόσο ακριβές εξετάσεις στάλθηκαν, χειρουργικές και άλλες επεμβάσεις, χρήση γενοσήμων, τεκμηριωμένη εξοικονόμηση πόρων.

Ο υγειονομικός, τελικά, θα εκπαιδεύεται, θα προσλαμβάνεται και τελικά θα αξιολογείται σχετικά με το πώς θα κοστίσει λιγότερα ο ασθενής και πώς θα εξοικονομήσει πόρους για το νοσοκομείο. Οπως χαρακτηριστικά αναφέρεται στο προσχέδιο, «είναι σημαντικό οι γιατροί να αναλάβουν την ευθύνη του κλινικού προϋπολογισμού, για να αναλάβουν την ευθύνη για το κόστος που επισύρουν οι αποφάσεις τους».

Πλούσια πείρα επί αυτών έχουμε ήδη. Για παράδειγμα, σε ορισμένα ογκολογικά νοσοκομεία, διοίκηση και διοικητικοί διευθυντές περικόπτουν απαραίτητες διαγνωστικές εξετάσεις καρκινοπαθών, πανάκριβες όμως, για να μη φουσκώσουν τον προϋπολογισμό των νοσοκομείων. Ως αποτέλεσμα, οι ασθενείς πληρώνουν σε εξετάσεις από 200 έως 1.000 ευρώ προκειμένου να ξεκινήσουν χημειοθεραπεία. Οι υγειονομικοί πρέπει να μάθουν και να συμβάλλουν στην εξοικονόμηση δαπανών και στον περιορισμό του κόστους, θυσιάζοντας την επιστημονική τους γνώση στον βωμό του κόστους - οφέλους.

Επιβεβαιώνεται ότι κριτήριο της αξιολόγησης των γιατρών είναι η προώθηση της λειτουργίας του δημόσιου νοσοκομείου με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια και με στόχο να εξασφαλίζει έσοδα από τους ασθενείς - «πελάτες». Με τη δαμόκλειο σπάθη της απόλυσης να κρέμεται πάνω από τα κεφάλια τους.

Οι νοσοκομειακοί γιατροί καλούνται όχι μόνο να υποταχθούν στην εμπορευματική λειτουργία των δημόσιων νοσοκομείων, για να εξασφαλιστεί η «βιωσιμότητά τους», αλλά και να συμβάλουν ενεργά στην υλοποίηση της πολιτικής που θέλει τους ασθενείς πελάτες. Το αποτυπώνουν απροκάλυπτα ως εξής: «Για να μπορέσουν να υλοποιηθούν οι προτεινόμενες αλλαγές θα πρέπει να αλλάξει και η εργασιακή κουλτούρα των εργαζομένων στο ΕΣΥ και να αναβαθμιστεί ο ρόλος τους, προκειμένου να ικανοποιηθούν βασικές ανθρώπινες ανάγκες, όπως αναγνώριση, αυτοεκτίμηση, κοινωνική καταξίωση, επιστημονική ανέλιξη. Μόνο όταν θα έχουν την αίσθηση ότι ανήκουν σε έναν οργανισμό που φροντίζει τους εργαζόμενους θα είναι πρόθυμοι να υποστηρίξουν τις προτεινόμενες αλλαγές».

Επί της ουσίας ζητάνε από τους υγειονομικούς να σταθούν απέναντι από τις ανάγκες υγείας των παιδιών τους, των γονιών, των φίλων τους. Θέλουν τους υγειονομικούς, τον γιατρό, τον νοσηλευτή, τον εργαζόμενο στο σύστημα Υγείας να συμβάλλουν στη λειτουργία του νοσοκομείου ως επιχείρησης. Να κόβουν με δική τους απόφαση φάρμακα, απαραίτητες εξετάσεις, θεραπευτικές επιλογές, μέρες νοσηλείας. Να θεραπεύουν και να περιθάλπουν όποιον έχει να πληρώσει. Να πληρώνουν οι ασθενείς για εξετάσεις, ακόμα και για επείγοντα περιστατικά. Να στέλνει το νοσοκομείο τα «ραβασάκια» στην εφορία των ανασφάλιστων ασθενών. Και από τα παραπάνω θα εξαρτώνται το εισόδημά τους, τα bonus αλλά και η επιστημονική τους εξέλιξη και σταδιοδρομία.

Και, φυσικά, τα νέα κριτήρια αξιολόγησης δεν μπορούν παρά να θίγουν τις εργασιακές σχέσεις των υγειονομικών. Η πλήρης ανατροπή τους είναι φαινόμενο που υπάρχει, διογκώνεται και τώρα επιχειρείται να γίνει η κύρια πραγματικότητα. Αναφερόμαστε στα εξής: Είσοδος ιδιωτών γιατρών, νοσηλεύτριες με «μπλοκάκι», αυτοαπασχολούμενοι εξωτερικοί συνεργάτες ή πανεπιστημιακοί υπότροφοι, ανάθεση τμημάτων λειτουργίας των νοσοκομείων (καθαριότητα, φύλαξη) σε ιδιώτες, σύναψη συμβολαίων με ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες και κάλυψη ελλείψεων ειδικοτήτων σε νοσοκομεία, κυρίως της επαρχίας και νησιών, με ιδιώτες ιατρούς.

Οπως δηλώνουν προκλητικά, «στον δημόσιο τομέα, μόνο τα στελέχη που προορίζονται να έχουν υψηλές διευθυντικές θέσεις, άρα και αυξημένο βάρος στη λήψη αποφάσεων και στην κατανομή των πόρων, τα ιατρικά διευθυντικά στελέχη, θα πρέπει να είναι πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης. Αντίθετα, ένα μεγάλο μέρος του λοιπού προσωπικού θα μπορούσε να είναι μερικής ή ακόμα και εποχιακής απασχόλησης».

Από τις ίδιες τις εξελίξεις θα κληθούν οι υγειονομικοί να διαλέξουν μεταξύ ενσωμάτωσης και ανυπακοής, ανάμεσα «στη βαρβαρότητα ή στον πολιτισμό». Θα πρέπει να αρνηθούν τη συμβολή τους στην πολιτική κυβέρνησης - ΕΕ, που τους οδηγεί να στέκονται εχθρικά απέναντι στους ασθενείς τους και τους μετατρέπει σε φτηνό ευέλικτο επιστημονικό δυναμικό του δημόσιου νοσοκομείου - επιχείρησης. Να σταθούν στο πλευρό των εργαζομένων, των φτωχών λαϊκών στρωμάτων, στον αγώνα για να πάψει η Υγεία να είναι εμπόρευμα, για να τεθεί η επιστημονική γνώση στην υπηρεσία των λαϊκών αναγκών.

Ειδικά οι κομμουνιστές υγειονομικοί έχουμε καθήκον να υπερασπίσουμε τον ρόλο που θα έπρεπε να έχουμε, ενάντια στην αξιολόγηση που προωθεί η κυβέρνηση με το «νέο ΕΣΥ». Εχουμε πάρει την απόφαση να θέσουμε την επιστήμη στην υπηρεσία του λαού. Εξάλλου η επιστημονική γνώση είναι προϊόν συλλογικής δουλειάς, δεν αφορά την ατομική προσπάθεια, ούτε τα «κέντρα αριστείας» που διαφημίζει η νέα υφυπουργός Υγείας.

Θέλουμε να ζούμε με αξιοπρέπεια από τον μισθό μας και να ασκούμε τις Επιστήμες Υγείας, τη Νοσηλευτική και την Ιατρική, με επιστημονικά κριτήρια, χωρίς τους κόφτες των DRG που καθιέρωσε η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και επεκτείνει η κυβέρνηση της ΝΔ. Δεν δεχόμαστε να στερούμε από τους αρρώστους μας αναγκαία φάρμακα και εξετάσεις, για να «κοστίζει» λιγότερο στο δημόσιο νοσοκομείο - επιχείρηση ο ασθενής - πελάτης.

Με αυτήν τη λογική, καλούμε σε συμπόρευση με το ΚΚΕ κάθε υγειονομικό που στέκεται απέναντι σε αυτές τις εξελίξεις, που αρνείται να υποτάξει την επιστήμη του στην κυβερνητική πολιτική του νοσοκομείου - επιχείρησης και που θέλει να υπερασπιστεί τις ανάγκες των ασθενών.

(Το κείμενο αποτελεί παρέμβαση στην εκδήλωση για το «νέο ΕΣΥ» και τις θέσεις του ΚΚΕ)