«ΕΜΕΙΣ ΠΙΣΤΕΥΟΥΜΕ ΣΤΟ ΩΡΑΙΟΤΕΡΟ ΙΔΑΝΙΚΟ ΠΟΥ ΔΙΑΝΟΗΘΗΚΑΝ ΤΑ ΠΙΟ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΑ ΜΥΑΛΑ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ. ΓΙΑ ΤΟ ΣΚΟΠΟ ΑΥΤΟ ΑΓΩΝΙΖΟΜΑΣΤΕ ΚΙ ΟΤΑΝ ΧΡΕΙΑΣΤΕΙ, ΘΥΣΙΑΖΟΥΜΕ ΚΑΙ ΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ».

Διαβάζοντας το απόσπασμα αυτό από την απολογία του σ. Νίκου Μπελογιάννη, βλέπει κανείς τη στάση ζωής που πρέπει να κρατά ο κάθε κομμουνιστής μπροστά στο κίνημα. Μπορεί τα λόγια αυτά να μη φτάνουν στο μυαλό του κάθε νέου ανθρώπου που θέλει να παλέψει μέσα από τις γραμμές της ΚΝΕ. Ομως απεικονίζουν μια πραγματικότητα σε σχέση με το ρόλο και τη δουλιά του νέου κομμουνιστή - του συνεχιστή της πάλης για το σοσιαλισμό. 83 ΟΛΟΚΛΗΡΑ ΧΡΟΝΙΑ τώρα, το Κόμμα δίνει τις μάχες του, κάτω από συνθήκες σκληρής διαπάλης με τα εμπόδια που βάζει ο εχθρός του. Ειδικότερα μετά την ανατροπή των Σοσιαλιστικών χωρών και την κρίση που πέρασε το Κόμμα, το ΚΚΕ και η ΚΝΕ ήταν που ανέπτυξαν πάλι τους αγώνες, μπροστά στα μέτωπα που κατά καιρούς ανοίχτηκαν την τελευταία δεκαετία: αγροτικά, μαθητικές κινητοποιήσεις, αντιιμπεριαλιστικό κίνημα, εργατικό κίνημα, ασφαλιστικό. Μέσα απ' αυτή τη διαδικασία, η Οργάνωση και το Κόμμα κατάφεραν να ξεπεράσουν τις δυσκολίες και ν' αναπτύξουν το κύρος μπροστά στον κόσμο και τη νεολαία. Ειδικότερα από το 7ο Συνέδριό της, η Οργάνωση κατάφερε να τριπλασιάσει τις γραμμές της και βέβαια, να συνεχίζει να τις αυξάνει.

Ομως, η άνοδος αυτή της Οργάνωσης, η αύξηση του κύρους και του Κόμματος στυλώθηκαν πάνω στο αίσθημα ευθύνης και λειτουργικότητας της Οργάνωσης και του Κόμματος να δώσει τις μάχες με θάρρος και αυτοπεποίθηση. Δε χρειάζεται όμως, να μείνουμε εδώ. Το βάρος της μάχης που έχει να δώσει το Κόμμα και η Οργάνωση ειδικά στη νεολαία είναι μεγάλο μια και η νεολαία είναι το μεγάλο θύμα κάτω από τα δεινά που έρχονται το επόμενο διάστημα για να τσακίσουν τη νέα γενιά σε όλους τους ευρύτερους τομείς της ζωής. Εδώ, λοιπόν, έρχεται ο ρόλος της Οργάνωσης για να δείξει τον άλλο δρόμο απ' αυτό που έχουν επιλέξει για να παίξουν στις πλάτες της οι αστοί, το δρόμο της πάλης και του αγώνα, το δρόμο δηλαδή, «ή τις αλυσίδες ή τα όπλα, όπως πρότεινε στο λαό το ιστορικό ΕΑΜ - ΕΛΛΑΣ. Για να πραγματοποιηθεί όμως αυτό, χρειάζεται ο κάθε νέος, με μεγαλύτερη θυσία να αναδείξει από μέσα του ένα νέο Ν. Μπελογιάννη, ένα νέο Ν. Πλουμπίδη, ένα νέο Χ. Μαλτέζο.

Εχοντας, λοιπόν, ως όπλο το αίσθημα ευθύνης και καλλιεργώντας πρότυπα ζωής σε κάθε νέο κομμουνιστή, η Οργάνωση θα αποκτήσει άλλους ρυθμούς στη λειτουργικότητά της, αυξάνοντας το χαρακτήρα της στην εσωτερική της δομή «ΟΒ - κύτταρο οργάνωσης, οικονομικά, Οδηγητής», δίνοντας παράλληλα τη μάχη μέσα στο κίνημα της νεολαίας και βέβαια, στο πλευρό του Κόμματος.

Σίγουρα, λοιπόν, οι ανάγκες και τα προβλήματα της νεολαίας απαιτούν πιο ισχυρή, πιο μαζική ΚΝΕ, αλλά και με μεγαλύτερη ευθύνη, περισσότερη αισιοδοξία και οπωσδήποτε καλλιεργώντας άλλη στάση ζωής μέσα από αγωνιστικά πρότυπα.

«Τιμή μου εγώ πάνω απ' όλα έχω την τιμή του ΚΚΕ» - Ν. Πλουμπίδης.

Σύντροφοι! Χαίρομαι που μπορώ, μέσω του προσυνεδριακού διαλόγου, να εκφράσω τις σκέψεις μου για την πορεία της Οργάνωσης, αλλά και για μερικά από τα προβλήματα που αυτή αντιμετωπίζει.

Το 8ο Συνέδριο της Οργάνωσής μας γίνεται σε μια περίοδο όπου η φτώχεια, η εξαθλίωση και η εκμετάλλευση, όχι μόνο δεν αμβλύνθηκαν (στα πλαίσια της «παγκοσμιοποίησης» και της «ανοιχτής κοινωνίας»), αλλά δυστυχώς αυξάνονται επικίνδυνα. Η επίθεση του κεφαλαίου είναι ολομέτωπη. Παιδεία, Υγεία, Κοινωνική Ασφάλιση, Δημοκρατικές Ελευθερίες - τίποτα δεν έχει σκοπό να αφήσει απείραχτο. Πρόσφατα μάλιστα, ξεκίνησε νέα ιμπεριαλιστική επέμβαση με πρόσχημα την τρομοκρατία, αλλά με σαφή στόχο τον έλεγχο των διόδων των πλουτοπαραγωγικών πηγών, την καταστολή των δημοκρατικών κινημάτων και το ξαναμοίρασμα των σφαιρών επιρροής.

Παράλληλα όμως δεν μπορούμε να μην επισημάνουμε την αντίδραση των λαών. Στην Ελλάδα, δεκάδες χιλιάδες κόσμου διαδήλωσαν και κατάφεραν να αναστείλουν τα μέτρα της κυβέρνησης για το ασφαλιστικό, ο ελληνικός λαός είπε ξεκάθαρο όχι στον πόλεμο και τίμησε την επίκαιρη επέτειο του Πολυτεχνείου. Αλλά και στη διεθνή σκηνή τα μηνύματα είναι ευχάριστα. Η κοινή γνώμη της Δύσης για τον πόλεμο έχει μεταστραφεί. Τα κινήματα της Γένοβας κτλ. μπορούν να πάρουν μια αντιιμπεριαλιστική, αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση. Η άνοδος του επιπέδου της ταξικής πάλης είχε και την αναμενόμενη αντανάκλαση στην Οργάνωσή μας. Οπως επισημαίνουν και οι Θέσεις του ΚΣ, τα τελευταία χρόνια τα μέλη της ΚΝΕ πολλαπλασιάστηκαν.

Αυτό από μόνο του μας φέρνει μπροστά σε νέα δεδομένα και νέες απαιτήσεις. Πρέπει να βελτιώσουμε τον τρόπο δουλιάς μας, να μιλήσουμε άφοβα σε καινούριο κόσμο. Ας μην ξεχνάμε πως δυστυχώς η πλειοψηφία του κόσμου μένει απαθής στα δρώμενα. Ναι μεν διαφωνεί με τον πόλεμο, αλλά δε συμμετέχει στις κινητοποιήσεις. Θίγεται από την αντιεκπαιδευτική πολιτική, αλλά δεν παίρνει μέρος στις συνελεύσεις σε ΑΕΙ - ΤΕΙ. Νιώθει ότι όλα αυτά δεν την ενδιαφέρουν, δεν την αφορούν. Το ότι η πλειοψηφία του κόσμου δεν ενδιαφέρεται για την πολιτική και άρα δε διεκδικεί λύσεις σε ζωτικά προβλήματα, το ότι δεν έχουμε καταφέρει να ανατρέψουμε τους συσχετισμούς σε διάφορα όργανα (π.χ. η ΠΚΣ σε ΕΦΕΕ - ΕΣΕΕ) οφείλεται στις διάφορες αδυναμίες μας.

Μια από τις αδυναμίες μας, που θίγεται και στις Θέσεις του ΚΣ είναι η επιφανειακή επαφή μας με την κοσμοθεωρία του Μαρξισμού - Λενινισμού, τη φιλοσοφία του διαλεκτικού υλισμού. Με το να μη γνωρίζουμε και να μην εφαρμόζουμε στην καθημερινή μας δράση τις αρχές και τα συμπεράσματα του διαλεκτικού υλισμού, στερούμαστε του σπουδαίου πλεονεκτήματος της επιστημονικής αυστηρότητας και ορθότητας στην ανάλυση των εξελίξεων. Επίσης, αν αποκοπούμε από τη μόνη φιλοσοφία της εργατικής τάξης, κινδυνεύουμε να αποκοπούμε και από τον τελικό μας στόχο - τη δικτατορία του προλεταριάτου. Ενας από τους διάφορους τρόπους αφομοίωσης της διδασκαλίας των Μαρξ - Ενγκελς - Λένιν είναι τα ακτίφ. Αυτά θα πρέπει να αποκτήσουν μόνιμο χαρακτήρα και οργανωμένη δομή. Το Κόμμα θα πρέπει να έρθει πιο κοντά και να βοηθήσει την ΚΝΕ σε αυτό.

Επίσης, αφού η επίθεση της αστικής τάξης γίνεται σε πολλά μέτωπα, εξίσου ολοκληρωμένη γνώση για όλα τα θέματα είτε αυτά μας αφορούν άμεσα είτε όχι θα πρέπει να έχουμε και εμείς. Να μην περιοριζόμαστε για παράδειγμα όσοι δραστηριοποιούμαστε μέσω των Πανεπιστημίων στα εκπαιδευτικά, αλλά να μπορούμε να τοποθετηθούμε και για τους συνταξιούχους.

Τέλος, όταν μιλάμε με τον κόσμο θα πρέπει κάθε φορά να προσαρμοζόμαστε στην ιδιαίτερη περίπτωση και διαφορετική πολιτική συνειδητοποίηση του καθενός. Ο,τι για εμάς είναι δεδομένο δεν είναι και για τους άλλους. Με βάση την εμπειρία μας πριν οργανωθούμε, μπορούμε να αποφύγουμε τα κλισέ και να κάνουμε τον κόσμο να συνειδητοποιήσει την αναγκαιότητα της πάλης για το Σοσιαλισμό. Οσο για αυτούς που δεν είναι και τόσο κοντά μας, μπορούμε πιστεύω, να βρούμε μερικά σημεία που θίγονται από τον ιμπεριαλισμό για να τους προσεγγίσουμε.

Ετσι η ΚΝΕ, στην πορεία μετά το 8ο Συνέδριό της, πρέπει αυξάνοντας την οργανωτική της και διορθώνοντας τις αδυναμίες της, να στεριώσει τη θέση της στη συνείδηση του λαού, να βγάλει τις μάζες από την αδράνεια και να τις κινητοποιήσει στα πλαίσια του Αντιιμπεριαλιστικού Αντιμονοπωλιακού Δημοκρατικού Μετώπου με τελικό στόχο την οικοδόμηση του Σοσιαλισμού.