Associated Press

Στρατιώτες στο Καράτσι. Οι εκλογές της Παρασκευής σημαδεύτηκαν από επεισόδια βίας παρά τα δρακόντεια μέτρα ασφαλείας

Αυτό που απασχολεί τον Μουσάραφ δεν είναι τι επρόκειτο να ψηφίσουν τα 71 εκατομμύρια εγγεγραμμένων εκλογέων. Το βλέμμα του είναι στραμμένο στις Ηνωμένες Πολιτείες, με το ερώτημα μήπως οι εκλογές προκαλέσουν εξ αντανακλάσεως πρόβλημα στον «πόλεμο κατά της τρομοκρατίας». Ο δημοσιογράφος Ελιοτ Μπλερ Σμιθ π.χ. εμφανίστηκε καθησυχαστικός, γράφοντας στην «USA Today» (9/10) ότι «ο στρατηγός που κατέλαβε την εξουσία με πραξικόπημα τρία χρόνια πριν, θα παραμείνει πρόεδρος για άλλα πέντε, ανεξαρτήτως αποτελέσματος. Τα κέρδισε στο δημοψήφισμα τον Απρίλη που οι πολέμιοί του χαρακτήρισαν νοθευμένο». Αλλά όπως είχε πει κάποιος κάποτε, ομελέτα δε γίνεται χωρίς να σπάσουν αυγά - ναι; Συνέχισε περιγράφοντας τα πλεονεκτήματά του δικτάτορα («προέδρου», κατά την πολιτικώς ορθή λέξη) στην κούρσα: θα «επωφεληθεί των προβλημάτων των άλλων κομμάτων των οποίων οι ηγέτες είναι σε εξορία» - δηλαδή της Μπεναζίρ Μπούτο, ηγέτη του Λαϊκού Κόμματος (PPP), αυτοεξόριστης στο Λονδίνο, καταζητούμενης για σκάνδαλα διαφθοράς από τη χούντα, και του Ναουάζ Σαρίφ, ηγέτη της Μουσουλμανικής Λέγκας (PML) - την οποία ο Μουσάραφ ανέτρεψε το 1999 - αυτοεξόριστου στη Σαουδική Αραβία. Αμφότεροι οι αντίπαλοι βγήκαν εκτός μάχης με νόμους που η χούντα σχεδίασε ειδικά γι' αυτούς - «ή πολύ αδύναμοι για να θέσουν μια πραγματική απειλή».

Πάντως, συνέχισε εμβριθώς ο Σμιθ, «η αντιπολίτευση ενδυναμώνεται, ίσως αρκετά για να απειλήσει (το Μουσάραφ) στη νέα Βουλή. Μια μάχη του προέδρου με τη Βουλή θα μπορούσε να εμποδίσει τις προσπάθειες του Πακιστάν να καταδιώξει τρομοκράτες και όσους τους υποστηρίζουν. Η κυβέρνηση των ΗΠΑ βασίστηκε στον Μουσάραφ για να ξεριζώσει τρομοκράτες από το Αφγανιστάν και για να κάμψει τους εξτρεμιστές στη δική του χώρα. Η υποστήριξη του Μουσάραφ προς τις Ηνωμένες Πολιτείες του έχει ήδη κοστίσει πολιτικά». Το θέμα λοιπόν είναι να παραμείνει ο δικτάτορας στο πλευρό της Ουάσιγκτον. Αυτό πα να πει «δημοκρατικός» κόσμος, εξάλλου: αν ο δικτάτορας είναι μαζί μας, ο λαός εξ ορισμού είναι εναντίον μας.

Το ότι το παιγνίδι είναι στημένο το ομολόγησαν το Εθνικό Δημοκρατικό Ινστιτούτο για Διεθνή Θέματα της Ουάσιγκτον όσο και παρατηρητές της Ευρωπαϊκής Ενωσης, το μεν πρώτο σχολιάζοντας ότι, ούτως ή άλλως, οι εκλογές θα σημάνουν «μια πολύ περιορισμένη μεταφορά της πολιτικής εξουσίας σε εκλεγμένους πολιτικούς», οι δεύτεροι σημειώνοντας πως άκουσαν πολλές «κατηγορίες περί νοθεύσεως του αποτελέσματος, με κατηγορίες ότι στελέχη της κυβέρνησης απειλούν να κόψουν το νερό και το ηλεκτρικό σε τοπικές κοινότητες, αν δεν υπάρξει το επιθυμητό αποτέλεσμα». Ο υποστράτηγος Ράτζα Κερέσι, εκπρόσωπος του Μουσάραφ, διέψευσε μετά της πρέπουσας βδελυγμίας αυτούς τους ισχυρισμούς. «Η κυβέρνηση ουδέποτε βρήκε τέτοια στοιχεία», είπε, προσθέτοντας ότι «ο πρόεδρος ξεκαθάρισε πως κανένας δεν είναι υπεράνω του νόμου»... Του δικού του, θα εννοούσε μάλλον...

Η Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Πακιστάν έδωσε μια συνέντευξη Τύπου στην οποία συνόψισε την προεκλογική κούρσα περίπου ως εξής: «η νοθεία δεν είναι καινούριο φαινόμενο στο Πακιστάν, αλλά η απροκάλυπτη και βάρβαρη μορφή που έχει προσλάβει πλέον δεν έχει προηγούμενο». Ο Ζαχίντ Χουσαΐν, συντάκτης των «Τάιμς του Λονδίνου» που κάλυψε τη συνέντευξη, σχολίασε (9/10) ότι ο στρατός έστειλε μηνύματα υπέρ των «δικών του» υποψηφίων σε όλους.

Οι υποψήφιοι που φέρονται να στηρίζουν ο στρατός και η ISI, η ομπρέλα των μυστικών υπηρεσιών της χώρας, λέγεται ανοιχτά πως είναι τα μέλη του PML (Q), κόμματος που προέκυψε από τη διάσπαση του κόμματος του Σαρίφ και το αποκαλούν «κόμμα του βασιλιά», εξηγεί το περιοδικό «Economist» (3/10). Το περιοδικό πρόβαλε ένα σενάριο κατά το οποίο η νοθεία ελπίζεται «να δώσει στο PML (Q) την απόλυτη πλειοψηφία και να ευνοήσει ανεξάρτητους, αφήνοντας τα δύο μεγάλα κόμματα εκτός Βουλής». Παρ' όλα αυτά, το BBC προβλέπει ότι ενδέχεται να κερδίσει, αντίθετα, το Λαϊκό Κόμμα της Μπούτο. Ενα αποτέλεσμα που θα δυσαρεστούσε ιδιαίτερα τον Μουσάραφ ή το ΜΜΑ, ένα συνασπισμό άνω των δέκα ισλαμιστικών κομμάτων που ένωσαν τις δυνάμεις τους.

Αλλά όποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα, ο Μουσάραφ έχει στήσει το παιγνίδι υπέρ του σε βαθμό καθοριστικό: από τη θέση του Προέδρου, θα μπορεί να διαλύει την κυβέρνηση και τη Βουλή όποτε νομίζει, ενώ το σώμα που ουσιαστικά θα χαράσσει πολιτική θα είναι το Συμβούλιο Εθνικής Ασφαλείας, ένας νέος θεσμός που ίδρυσε ο στρατηγός και στο οποίο θα μετέχει ο πρωθυπουργός και οι κυβερνήτες των τεσσάρων επαρχιών, ο ίδιος και τέσσερις κορυφαίοι στρατηγοί. Η κυβέρνηση δεν έχει τίποτα να φοβάται, «θα έχει πλήρη ελευθερία να κάνει ό,τι θέλει», λέει ο Μουσάραφ, και το ΣΕΑ «θα έχει συμβουλευτικό ρόλο». Αλλά μάλλον δε θα είναι καθόλου έτσι τα πράγματα. Το γεγονός ότι ο στρατός εισήγαγε και «ποσόστωση» για τις γυναίκες (60 έδρες επί συνόλου 272 στη Βουλή) μάλλον ανέκδοτο είναι, σε μια χώρα που οι γυναίκες αντιμετωπίζονται ως κατώτερο είδος, όπου κατά το 50% αν καταγγείλουν βιασμό καταλήγουν στη φυλακή για μοιχεία! Αλλά, στην πραγματικότητα, κανένας δε μιλά στο Πακιστάν για τα αληθινά προβλήματα - την παιδεία (ο αναλφαβητισμός αγγίζει το ανατριχιαστικό 70% στη χώρα των 140 εκατομμυρίων), την εξάρτησή της από τη Δύση, την υπερχρέωση της οικονομίας της, την άνοδο του ισλαμικού εξτρεμισμού των έξαλλων ζηλωτών που γίνονται ιδανικό υλικό για οργανώσεις που εμπνέονται από τον Οσάμα μπιν Λάντεν ή κατευθύνονται τις μυστικές υπηρεσίες ή όλα τα παραπάνω.

Στο άλλο άκρο των αμερικανικών απόψεων ότι η χούνταΜουσάραφ αποτελεί «εχέγγυο σταθερότητας» στο Ισλαμαμπάντ, η εφημερίδα «Guardian» έγραψε ένα κύριο άρθρο με τίτλο «Παίζοντας με τη Φωτιά» (8/10), στο οποίο επισήμαινε ότι αντί για το Ιράκ, στον πόλεμό τους «κατά της τρομοκρατίας» οι ΗΠΑ θα έπρεπε να στραφούν στο Πακιστάν: «στη βάση των κριτηρίων περί "άξονα του τρόμου", το Πακιστάν βρίσκεται στη ζώνη πυρός. Σε ό,τι αφορά τα όπλα μαζικής καταστροφής, οι μη ελεγχόμενες, μη επιθεωρούμενες πυρηνικές βόμβες το βάζουν πολύ πιο μπροστά από το Ιράν και το Ιράκ. Σε ό,τι αφορά τον τρόπο μεταφοράς τέτοιων όπλων, οι ΗΠΑ υποχρεώθηκαν μόλις το Σαββατοκύριακο να επικρίνουν το καθεστώς του στρατηγού Μουσάραφ για την ανησυχητική επίδειξή του ενός μέσου βεληνεκούς πυραύλου. Στοιχεία εντός των υπηρεσιών πληροφοριών και των ένοπλων δυνάμεων του Πακιστάν είχαν στενούς δεσμούς με τους Ταλιμπάν στο Αφγανιστάν, ο μουλάς Ομάρ θεωρείται δημιούργημα του Πακιστάν, και ηγετικές μορφές της "αλ Κάιντα", ίσως και ο Οσάμα μπιν Λάντεν, κρύβονται στο Πακιστάν. Τρομοκρατικές επιθέσεις κατά Δυτικών στο Καράτσι και χριστιανών που προσεύχονταν ακολούθησαν την υποχώρηση της "αλ Κάιντα". Και, σύμφωνα με την Ινδία, το Πακιστάν είναι ο κύριος εξαγωγέας τρομοκρατίας στο Κασμίρ και το Γκουζαράτ». Ωστόσο, πρόσθεσε, «ο ικανός στρατηγός Μουσάραφ πήδηξε έγκαιρα στο στρατόπεδο του κ. Μπους ένα χρόνο πριν και απολαμβάνει ατιμωρησίας. Η παράδοση του Ραμζί Μπιναλσίμπ τον περασμένο μήνα ήταν η τελευταία δόση της συμφωνίας που κρατά τον επικεφαλής της 82ης Αερομεταφερόμενης Μεραρχίας στην εξουσία και συνεχίζει τη ροή των δανείων».

Αλλά ο Μουσάραφ παίζει ένα διπλό, επικίνδυνο παιγνίδι. Επιτρέποντας, αν όχι βοηθώντας ενεργά, τη συνέχιση της βίας στο Κασμίρ, όπου πάνω από 600 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους στις εκλογές από τον Αύγουστο, και δοκιμάζοντας να «φοβίσει» την Ινδία με τις πυραυλικές του δοκιμές (η τελευταία, του «Σαχίν-1», έγινε την Τρίτη) διακινδυνεύει να ξεπεράσει τα όρια. Εξάλλου, ούτε στο Νέο Δελχί κυβερνούν τίποτα ιδεαλιστές: σύμφωνα με την εφημερίδα «Asia Times», η RAW, η υπηρεσία πληροφοριών της Ινδίας, συνεργάζεται με τη Μοσάντ για την ενορχήστρωση υπονομευτικών ενεργειών στο Πακιστάν. Ο Ινδός πρωθυπουργός Αταλ Μπιχάρι Βάτζπαϊ προβάλλεται ως ποιητής, διανοούμενος και ειρηνόφιλος πολιτικός, μόνο που πρόκειται για έναν ηγεμόνα πιο αδίστακτο κι από τον Καίσαρα Βοργία. Τίποτα δεν αποκλείει ότι δε θα μιμηθεί τις ΗΠΑ όσον αφορά στη στρατηγική του «προληπτικού πλήγματος» που υιοθετούν, κι αυτό είναι το ζήτημα: ένας πόλεμος ανάμεσα στο Πακιστάν και την Ινδία, αναγκαστικά, θα είναι πυρηνικός.