Associated Press

Κατοχή

Επί τουλάχιστον 8 μέρες, οι κατοχικές δυνάμεις σφυροκοπούσαν ανηλεώς από αέρος και εδάφους τις θέσεις των σιιτών μαχητών, ενώ οι συγκρούσεις μεταλαμπαδεύτηκαν και σε άλλες σιιτικές πόλεις, με την Κουτ να σημαδεύεται από εκατόμβη θυμάτων (84 νεκροί) που προκάλεσαν αμερικανικοί βομβαρδισμοί. Επί 8 μέρες, ουδείς ήταν σε θέση να πει με ακρίβεια πόσοι ήταν οι νεκροί και πόσοι οι τραυματίες.

Το βέβαιο είναι ότι το μακελειό έφθασε σε τέτοιο σημείο που ο ΓΓ του Αραβικού Συνδέσμου, Αμρ Μούσα, απηύθυνε έκκληση να σταματήσουν οι μάχες για να συλλεχτούν τα σώματα των νεκρών από τους δρόμους. Και όλα αυτά, αξίζει να υπενθυμιστεί ότι γίνονται ενώ, υποτίθεται, ότι υπάρχει μια «ολυμπιακή εκεχειρία», που φυσικά Αμερικανοί αξιωματούχοι έσπευσαν να δηλώσουν ότι «δεν παραβιάζουν κυνηγώντας εγκληματίες».

Και αυτή τη φορά, όπως και κατά τη διάρκεια της προηγούμενης σιιτικής εξέγερσης μέσα στην άνοιξη, οι κατοχικές δυνάμεις προκάλεσαν την ένταση. Τότε, άνευ εξήγησης και προειδοποίησης, απαγόρευσαν την κυκλοφορία της εφημερίδας του Μουκτάντα Σαντρ και συνέλαβαν μια σειρά από στελέχη της οργάνωσής του ενώ εξέδωσαν ένταλμα σύλληψης εναντίον του. Τώρα, άνευ προειδοποίησης ή εμφανούς αφορμής, περικύκλωσαν το σπίτι του στην Κούφα και προσπάθησαν να τον συλλάβουν.

Δύο 24ωρα μετά, και ενώ πλέον οι συγκρούσεις είχαν, ήδη, ξεσπάσει και κλιμακώνονταν, εκπρόσωποι των κατοχικών δυνάμεων προσπαθούσαν να πείσουν ότι δε σκοπεύουν να συλλάβουν τον Σαντρ. Το ίδιο διαβεβαίωνε και η διορισμένη κυβέρνηση Αλάουι, η οποία εκφράζοντας την πλήρη υποστήριξή της στις επιχειρήσεις των κατοχικών δυνάμεων, φαίνεται ότι απώλεσε όποια αξιοπιστία της είχε απομείνει στα μάτια του ιρακινού λαού.

Σε αυτό το σημείο φαίνεται ότι βρίσκεται και η πραγματική αιτία της δεύτερης αναίτιας κατοχικής επίθεσης κατά του νεαρού σιίτη ηγέτη, Μουκτάντα Σαντρ, ο οποίος είδε την πολιτική του επιρροή να εκτοξεύεται στα ύψη, από τη στιγμή που τέθηκε στο στόχαστρο των κατακτητών. Αυτό το γεγονός, σε συνδυασμό με την υφέρπουσα, αν και διαρκώς, αυξανόμενη δυσαρέσκεια της σιιτικής πλειοψηφίας, όλων των αποχρώσεων, με τους χειρισμούς των κατακτητών και της δοτής κυβέρνησης, αποτελεί πονοκέφαλο για τους εμπνευστές της εισβολής και κατοχής της χώρας.

Η υποτιθέμενη «μεταβίβαση» της εξουσίας στοχεύει στη δημιουργία μιας νέας προσωρινής Βουλής, που θα οδηγήσει τη χώρα σε εκλογές. Η πολιτική δύναμη, όμως, των παρατάξεων και των προσωπικοτήτων εκείνων που αντιτίθενται στην κατοχή και στα υποχείριά της εντός Ιράκ, ενισχύεται μέρα με την ημέρα. Οι πολιτικοί επιτελείς των κατοχικών δυνάμεων, και οι «δικοί τους άνθρωποι» εντός Ιράκ, γνωρίζουν πολύ καλά ότι η οποιαδήποτε στοιχειωδώς ελεύθερη ψηφοφορία θα αναδείκνυε κυρίαρχους τους αντίπαλους της κατοχής. Και ο Σαντρ, που εξέφρασε ήδη την πρόθεσή του για συγκρότηση πολιτικής δύναμης που θα συμμετάσχει στις εκλογές, θα ήταν ένας από τις δυνάμεις αυτές.

Οσο, λοιπόν, και αν ήταν πρόκληση η αμέριστη υποστήριξη του Αλάουι στο κατοχικό μακελειό, όπως φαίνεται, ήταν η μοναδική επιλογή επιβίωσης που είχε ο διορισμένος πρωθυπουργός. Και όσο και αν μοιάζει περίεργο, αναμενόμενη ήταν και η διαφοροποίηση του ενός αντιπροέδρου της νέας διορισμένης ηγεσίας, του Ιμπραχίμ αλ Τζαφάρι, επικεφαλής του σιιτικού κόμματος «Ντάουα», ο οποίος ζήτησε άμεση αποχώρηση των κατοχικών δυνάμεων από όλο το Ιράκ, σε μια προσπάθεια να κεφαλαιοποιήσει τη λαϊκή οργή που αρχίζει να ξεχειλίζει από άκρη σε άκρη στην κατεχόμενη χώρα.

Πολλά τα παράδοξα των τελευταίων ημερών... Κάποιες εγχώριες ή διεθνείς στάρλετ προβάλλονται κατά κόρον εν αντιθέσει με τους Κουβανούς Ολυμπιονίκες που πήραν μέρος σε διάφορες εκδηλώσεις στο πλαίσιο της λαμπαδηδρομίας, με κορυφαίο τον Αλμπέρτο Χουαντορένα. Τυχαία τάχα; `Η αποτελούν συμπτώματα της εκστρατείας πίεσης κυβερνήσεων τρίτων χωρών και μη-κυβερνητικών οργανώσεων στην προσπάθεια πλήρους διπλωματικής και διεθνούς απομόνωσης του νησιού της Επανάστασης;

Ολες οι τελευταίες κινήσεις και σχέδια που έχουν εκπονηθεί για τη «δημοκρατική μετάβαση στην Κούβα» από το Λευκό Οίκο, εμπεριέχουν τη συμβολή των κυβερνήσεων των άλλων χωρών και κυρίως τη δράση των μη-κυβερνητικών οργανώσεων. Κορυφαίο το πρόγραμμα της «Επιτροπής Αρωγής για μία Ελεύθερη Κούβα», επιτροπής της οποίας ηγείται η αποκαλούμενη «περιστερά» και επικεφαλής της αμερικανικής διπλωματίας, Κόλιν Πάουελ. Στο πρώτο κεφάλαιο της έκθεσης που κατέθεσε η Επιτροπή προβλέπονται λοιπόν συγκεκριμένες ενέργειες που στόχο έχουν τη φαλκίδευση της εικόνας της Κούβας και των ηγετών της επαναστατικής κυβέρνησης και με την άμεση αρωγή των πρεσβειών των ΗΠΑ σε όλο τον κόσμο.

Σύμφωνα με την έκθεση λοιπόν, προτείνεται η αμερικανική κυβέρνηση να αποδεσμεύσει ποσό ύψους 5 εκατομμυρίων δολαρίων που θα προορίζεται για την παρακίνηση πρωτοβουλιών όπως η διοργάνωση διασκέψεων και εκστρατεία μέσω του Τύπου σε παγκόσμια κλίμακα, η περισυλλογή «μικρών χρηματικών ποσών» και διάφορες ενέργειες αποκλειστικά προσανατολισμένες στην προσπάθεια απομόνωσης και συγχρόνως στην πρόκληση εσωτερικής υπονόμευσης με στόχο την επίτευξη της αποκαλούμενης «διαδικασίας μετάβασης στη δημοκρατία».

Υπό αυτό το σκεπτικό οι συντάκτες της έκθεσης - δηλαδή του σχεδίου ανατροπής - προτείνουν προώθηση όλων των ειδών εκστρατειών «αλληλεγγύης» στις οποίες οι κυβερνήσεις εκτός των ΗΠΑ χωρών αλλά και οι μη-κυβερνητικές οργανώσεις πρέπει να ενθαρρυνθούν, να δραστηριοποιηθούν ώστε να αποκτήσουν άμεσες σχέσεις με την «εσωτερική αντιπολίτευση και με όσους αντιφρονούντες ζουν στο εξωτερικό», να συντονίζουν την πολιτική και νομική δράση τους με κύριο στόχο την καταδίκη του «καθεστώτος Κάστρο» και την ίδια στιγμή να ασκούν πιέσεις για την προώθηση των αλλαγών και να πρωτοστατούν στα Κοινοβούλια των χωρών για συζητήσεις αλλά και διακηρύξεις.

Οι εναλλακτικές προτάσεις δε λείπουν. Οπως το σχέδιο για τη χάλκευση πληροφοριών όσον αφορά στις «σοβαρές παραβιάσεις των εργασιακών δικαιωμάτων στην Κούβα» και την παρουσίασής τους σε όλα τα επίπεδα των διασκέψεων των Συνδικαλιστικών Οργανώσεων αλλά και τη Σύνοδο του Διεθνούς Οργανισμού Εργασίας -(ILO). Αναπόσπαστο στοιχείο σε τέτοιες συνευρέσεις η διανομή του φυλλαδίου που έχει εκδώσει το Στέιτ Ντιπάρτμεντ, με τίτλο:«Αναβολή επ' αόριστο του ονείρου: ελευθερία και τρόμος στην Κούβα του Φιντέλ».

Οσο για τις μη-κυβερνητικές οργανώσεις έχουν εξαιρετικά τιμητικές αποστολές αφού πρώτα οι «ακτιβιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων εκπαιδευτούν αναλόγως» για τη συλλογή και παρουσίαση «ζωντανών παραδειγμάτων των κατάφωρων παραβιάσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων» με στόχο τη σύνθεση κατηγορητηρίου ενάντια στην Κούβα που θα χρησιμοποιηθεί σε όλους τους διεθνείς οργανισμούς και φορείς. Η πρόσφατη πραγματική μάχη που έλαβε χώρα στην Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ στη Γενεύη, ήταν ένα πρώτο δείγμα αυτής της «εργασίας» των μη-κυβερνητικών οργανώσεων.

Ολα μέρος του «πολέμου» ενάντια στην Κούβα, για την ανατροπή της επαναστατικής κυβέρνησης και του σοσιαλισμού και την επαναποικιοποίηση του Νησιού της Επανάστασης ειδικά μετά τα μέτρα που ανακοινώθηκαν και τέθηκαν σε ισχύ από την 30ή Ιουνίου.

Βέβαια, οι δημοσιογράφοι ακόμη μπορεί να ρωτούν και ξαναρωτούν τους υπεύθυνους του «Αθήνα 2004», «γιατί δεν προσκλήθηκε ο Φιντέλ Κάστρο αφού είχε εκδηλώσει πολλάκις την πρόθεσή του να παραβρεθεί;»...