Τις προηγούμενες μέρες πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα η πολυδιαφημισμένη «1η Διεθνής Εκθεση Κάνναβης». Η έκθεση αυτή προκάλεσε έναν προπαγανδιστικό βομβαρδισμό για τα «οφέλη» από ένα «παρεξηγημένο φυτό», που αποτελεί συγχρόνως «καινοτόμο μοχλό ενίσχυσης της ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας», όπως γράφτηκε σε εφημερίδες. Να σημειωθεί ότι μεταξύ των «χορηγών» της έκθεσης ήταν θυγατρικές εταιρείες ομίλων που διακινούν και εμπορεύονται κάνναβη μέσω διαδικτύου. Από 'κει παρέλασαν, μεταξύ άλλων, υπουργοί και στελέχη της κυβέρνησης, αλλά και ο πρώην πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου. Η έκθεση αποτέλεσε, μεταξύ άλλων, το «ντεκόρ» για να διαφημιστεί η πρωτοβουλία της κυβέρνησης να θεσμοθετήσει άμεσα το κατάλληλο πλαίσιο που θα επιτρέπει την καλλιέργεια και διακίνηση της λεγόμενης «φαρμακευτικής» κάνναβης από εταιρείες. Το σχετικό νομοσχέδιο, όπως ανακοινώθηκε από κυβερνητικά στελέχη, πρόκειται να κατατεθεί στη Βουλή τις επόμενες βδομάδες.

Καθόλου τυχαία, για να γίνει ευρύτερα αποδεκτή μια τέτοια νομοθετική πρωτοβουλία, η κυβέρνηση διαφημίζει τα οφέλη που θα προκύψουν από την καλλιέργεια και διακίνηση της «φαρμακευτικής» κάνναβης σε ό,τι αφορά την «ανάκαμψη της οικονομίας», μέσα από την «προσέλκυση επενδύσεων». Για παράδειγμα, διαδίδουν ότι η νέα αγορά θα αποφέρει κέρδη που θα ξεπερνούν τα 2 δισ. ευρώ την πρώτη διετία και τα 250 δισ. σε μια δεκαετία. Η παγκόσμια αγορά της «ιατρικής» κάνναβης το 2015 άγγιξε τα 11,4 δισ. δολάρια και το 2025 αναμένεται να φτάσει τα 55,8 δισ. δολάρια. Ηδη ενδιαφέρον για τέτοιες επενδύσεις στην Ελλάδα έχουν εκδηλώσει πολυεθνικοί όμιλοι και εταιρείες από το Ισραήλ, τον Καναδά, τις ΗΠΑ, εκτιμώντας τις ιδιαίτερα ευνοϊκές κλιματολογικές και εδαφολογικές συνθήκες της χώρας. «Το κέρδος θα μοιραστεί στο κράτος, την κοινωνία, στον εργαζόμενο», ισχυρίζονται κυβερνητικά στελέχη, επιβεβαιώνοντας για άλλη μια φορά ότι είναι άσσοι στο ψέμα και την παραπλάνηση. Ας δούμε, όμως, λίγο καλύτερα ποιοι σκοπεύουν να μοιραστούν τα κέρδη τους «με την κοινωνία και τους εργαζόμενους»...

Αντιπροσωπευτικό δείγμα των εταιρειών που δραστηριοποιούνται στο χώρο της «φαρμακευτικής» κάνναβης είναι η «Canopy Growth Corporation», μια από τις μεγαλύτερες πολυεθνικές βιομηχανίες καλλιέργειας κάνναβης σε θερμοκήπια άνω των 500.000 τ.μ. Τα διευθυντικά στελέχη της είναι μέλη της Παγκόσμιας Τράπεζας, πρώην νομοθέτες, εμπειρογνώμονες στον τομέα της δημόσιας Υγείας και επιχειρηματίες. Το Ισραήλ έχει αναπτύξει πολύ μεγάλη βιομηχανία παραγωγής και εξαγωγών προϊόντων «φαρμακευτικής» κάνναβης, με οκτώ εταιρείες που δραστηριοποιούνται σε αυτόν τον τομέα και παράγουν εννιά τόνους ετησίως, για περισσότερους από 22.000 πελάτες. Επίσης, η ολλανδική εταιρεία «Bedrocan» καλλιεργεί και πουλάει φυτική κάνναβη για «φαρμακευτικούς» σκοπούς, με τουλάχιστον 40.000 Ολλανδούς πελάτες και άλλους 40.000 σε διάφορες χώρες, με το κόστος να κυμαίνεται από 8 έως 18 ευρώ ανά γραμμάριο. Σε ό,τι αφορά την Ελλάδα, η κυβέρνηση διαρρέει ότι 7 ξένες εταιρείες και τρεις ελληνικές έχουν εκφράσει ενδιαφέρον να μπουν άμεσα στην αγορά.

Διερευνητικές επαφές με στελέχη της κυβέρνησης κάνει και μια εταιρεία από την Καλιφόρνια των ΗΠΑ, που εκπροσωπεί περισσότερες από 400 άλλες σε όλο τον κόσμο. Μάλιστα, η εταιρεία αυτή εμφανίζεται όσο καμιά άλλη να διαφημίζει τα «οφέλη» για την τοπική οικονομία της Καλιφόρνια, που αναμένεται να απογειωθούν, μετά την «απελευθέρωση» της καλλιέργειας και της «ευφορικής» κάνναβης. Θιασώτης των ίδιων απόψεων φαίνεται πως είναι και ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Στ. Κούλογλου, ο οποίος δήλωσε: «Ο πόλεμος εναντίον των ναρκωτικών έφερε αντίθετα αποτελέσματα, προκαλώντας δραματική αύξηση της εγκληματικότητας και των μαφιόζικων συμμοριών (...) Δεκάδες χώρες άλλαξαν ήδη τη νομοθεσία τους που αφορά την κάνναβη και ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας έχει επισήμως αναγνωρίσει σειρά θεραπευτικών ιδιοτήτων του (...) Οι Ελληνες ασθενείς όλων των κατηγοριών που αναμένεται να ωφεληθούν από τα φάρμακα κάνναβης μπορούν μεσοπρόθεσμα να αγγίξουν τις 250.000. Η κυβέρνηση να κινηθεί προσεκτικά αλλά γρήγορα, ώστε να ανοίξουν επιχειρήσεις στον κλάδο, να βρουν νέοι άνθρωποι δουλειά και όσοι υποφέρουν από ιατρικά προβλήματα, που θα μπορούσαν να αντιμετωπιστούν μέσω της ιατρικής κάνναβης, να μπορέσουν να ωφεληθούν».

Η αλήθεια βέβαια είναι τελείως διαφορετική: Το πείραμα της Ολλανδίας όχι μόνο δεν μείωσε την εγκληματικότητα, αλλά μετέτρεψε το Αμστερνταμ σε κέντρο του διεθνούς εμπορίου ναρκωτικών και από τις πρώτες πόλεις σε εγκληματικότητα. Η νόμιμη χορήγηση ναρκωτικών ουσιών θεσμοθετεί την αναπαραγωγή της εξάρτησης. Επίσης, σε ό,τι αφορά την «ιατρική» χρήση της κάνναβης, ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας αναφέρει σε έκθεσή του (2015) ότι παραμένουν αρκετά αναπάντητα ερωτήματα και πολλοί παράγοντες που πρέπει να ληφθούν υπόψη. Παρ' όλα αυτά, η κυβέρνηση «τρέχει» ακάθεκτη τις διαδικασίες για να «ανοίξει» η αγορά της «φαρμακευτικής» κάνναβης, βλέποντας το «ψητό», που είναι οι προσδοκώμενες επενδύσεις και η συμβολή τους στην οικονομική «ανάκαμψη». Οχυρώνεται, μάλιστα, πίσω από «συλλόγους ασθενών», όπου δραστηριοποιούνται και άνθρωποι απελπισμένοι, που αναζητούν λύσεις σε χρόνια προβλήματα υγείας, τα οποία επιτείνονται από τη δυσκολία πρόσβασης στην κατάλληλη θεραπεία, εξαιτίας της ιδιωτικοποίησης και εμπορευματοποίησης της Υγείας. Πολλοί απ' αυτούς τους συλλόγους εμφανίζονται και ως συνδιοργανωτές των ναρκωφεστιβάλ που γίνονται τα τελευταία χρόνια στη χώρα μας, προπαγανδίζοντας ότι «η χρήση και κατοχή για προσωπική χρήση πρέπει να αποποινικοποιηθεί, όπως και η αυτοκαλλιέργεια».

Οσο για τις μελέτες που επικαλούνται οι οπαδοί της νομιμοποίησης, πολλές απ' αυτές στηρίζονται απλά στη συμπλήρωση ανώνυμων ερωτηματολογίων από τους ασθενείς ως προς την προσωπική χρήση - «αποτελεσματικότητα» της κάνναβης σε αυτούς. Δεν αξιολογούν την ποιότητα και λειτουργικότητα της καθημερινής ζωής (κοινωνικές συναναστροφές, οδήγηση, εργασία, επιδόσεις στο σχολείο, επιπτώσεις στις γνωστικές ικανότητες κ.λπ.), δεν εκτιμούν τις μακροχρόνιες επιπτώσεις που μπορεί να υπάρχουν (εξάρτηση, μείωση των γνωστικών ικανοτήτων, ψυχολογικές διαταραχές κ.λπ.). Οι οπαδοί της νομιμοποίησης ζητούν, ακόμα, την είσοδο της φυτικής κάνναβης απευθείας στην αγορά, χωρίς τα τεράστια κόστη που προϋποθέτουν οι απαραίτητοι έλεγχοι. Εκτός των άλλων, δημιουργούν ψευδείς προσδοκίες σ' έναν μεγάλο αριθμό ανθρώπων που πάσχει από διάφορες νόσους, δίνουν χέρι βοηθείας στην πολιτική κυβέρνησης - ΕΕ για το πώς οι ασθενείς θα «κοστίζουν» ακόμα λιγότερο στο κράτος και στους επιχειρηματικούς ομίλους, καλλιεργούν την παραίτηση από τη διεκδίκηση να αξιοποιείται η τεράστια δυνατότητα της επιστήμης προς όφελος των ασθενών.