«Ενα ακόμη σοβαρό εργατικό "ατύχημα", που προκάλεσε τον βαρύ τραυματισμό έξι εργατών, σημειώθηκε χτες το πρωί στα "Ελληνικά Πετρέλαια" (ΕΛΠΕ ) στον Ασπρόπυργο. Συγκεκριμένα, στις 8.20 π.μ., ξέσπασε πυρκαγιά ύστερα από διαρροή και ανάφλεξη στη Μονάδα U-3300 των διυλιστηρίων, κατά τη διάρκεια εργασιών συντήρησης και ακολούθησαν εκρήξεις. Εξι συνολικά εργαζόμενοι μεταφέρθηκαν σε νοσοκομεία, οι τρεις από αυτούς σε σοβαρή κατάσταση, με εγκαύματα και αναπνευστικά. Η φωτιά κατασβέστηκε περίπου μια ώρα αργότερα. Διαμαρτυρόμενοι για τις συνθήκες εργασίας και τις ελλείψεις σε μέτρα ασφάλειας στα ΕΛΠΕ, οι εργαζόμενοι έκλεισαν για λίγη ώρα την Εθνική Οδό μπροστά από το διυλιστήριο».

Ετσι ξεκινούσε το ρεπορτάζ του «Ριζοσπάστη» το Σάββατο 9 Μάη 2015, για τη δολοφονική έκρηξη στα ΕΛΠΕ, που έγινε την προηγούμενη μέρα και έστειλε στο νοσοκομείο με σοβαρά εγκαύματα 6 εργαζόμενους. Η χτεσινή πανομοιότυπη σχεδόν έκρηξη στη «Motor Oil», που έχει το δικό της «ιστορικό» εργατικών «ατυχημάτων», ξύπνησε μνήμες από εκείνο το δυστύχημα στα ΕΛΠΕ, που οδήγησε τελικά στον θάνατο τέσσερις νέους εργάτες...

Εναν μήνα πριν, στις 12 Απρίλη, είχαν ξεκινήσει στο διυλιστήριο εργασίες γενικής συντήρησης (shut down). Πάνω από 3.000 εργαζόμενοι δουλεύουν κυριολεκτικά ο ένας πάνω στον άλλο, κάτω από την πίεση της εργοδοσίας να τελειώσει η δουλειά το συντομότερο δυνατό και να μπει ξανά σε λειτουργία το διυλιστήριο. Η μεγάλη πλειοψηφία αυτών των εργαζομένων απασχολούνται μέσω εργολαβικών συνεργείων. Ελληνες και μετανάστες δουλεύουν για 30 - 40 μέρες, όσο διαρκούν οι εργασίες συντήρησης, χωρίς να έχουν την απαιτούμενη γνώση του χώρου, την εμπειρία και την ειδίκευση. Οπως αποκάλυψε το ρεπορτάζ του «Ριζοσπάστη», οι αμοιβές τους δεν ξεπερνούσαν τα 3,8 ευρώ την ώρα. Δούλευαν εξαντλητικά ωράρια, σε 12ωρες, 14ωρες, ακόμα και 16ωρες βάρδιες.

Αμέσως μετά το ξέσπασμα της φωτιάς, οι εργαζόμενοι κατήγγειλαν ότι δεν ακούστηκε η σειρήνα του συναγερμού και ότι η εκκένωση έγινε διά μεγαφώνου, από στόμα σε στόμα, από τις φωνές που ακούγονταν από τους ασυρμάτους, ότι υπάρχει φωτιά σε μονάδα. Αλλοι έλεγαν ότι βρήκαν τις εξόδους κλειστές, ότι αναγκάστηκαν ακόμα και να κόψουν το λουκέτο για να βγουν έξω, ενώ μετά την εκκένωση των εγκαταστάσεων, οι εργαζόμενοι αρχικά «μαντρώθηκαν» στον χώρο στάθμευσης, χωρίς να τους επιτρέπεται να μετακινηθούν... Η απουσία ενός ολοκληρωμένου σχεδίου διαχείρισης μιας τόσο σοβαρής και έκτακτης κατάστασης έκανε «μπαμ». Ούτε υπήρχε βέβαια κάποιο σχέδιο για την αντιμετώπιση ενός Βιομηχανικού Ατυχήματος Μεγάλης Εκτασης, όπως θα μπορούσε να εξελιχθεί.

«Ποιος έστειλε τους έξι εργάτες στο νοσοκομείο να χαροπαλεύουν, βυθίζοντας από το ξημέρωμα της Παρασκευής στη θλίψη και την αγωνία τις οικογένειες και τους συναδέλφους τους στα διυλιστήρια στον Ασπρόπυργο; Το κυνηγητό του κέρδους από το μονοπώλιο των ΕΛΠΕ», έγραφε στις 12 Μάη ο «Ριζοσπάστης» και εξηγούσε: «Από εκεί ξεκινάει η "αλυσίδα": Η εργοδοσία μαζί με τους εργολάβους πιέζουν με κάθε τρόπο τα συνεργεία να τελειώνει γρήγορα η δουλειά. Ακόμα και τα στοιχειώδη μέτρα ασφαλείας πάνε περίπατο κάτω από αυτή την πίεση. Η πολύωρη και αδιάκοπη δουλειά εξαντλεί το σώμα και το μυαλό. Τα συνεργεία δουλεύουν το ένα πάνω στο άλλο. Εκατοντάδες ανειδίκευτοι απασχολούνται σε πόστα που απαιτούν ειδίκευση. Και έτσι, το "κακό" δεν άργησε να γίνει».

Η διορισμένη από την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ εργοδοσία των ΕΛΠΕ προσπάθησε από την πρώτη στιγμή να φέρει στα μέτρα της την πραγματικότητα και να «βγει λάδι» για το έγκλημα. Τα στελέχη της επιχείρησης απέδωσαν με θράσος τον τραυματισμό των έξι εργαζομένων σε τυχαίους παράγοντες και σε «ανθρώπινο λάθος». Τα ίδια πάνω κάτω έγραφε και το πόρισμα των «εμπειρογνωμόνων» που διόρισε η εργοδοσία, ενώ το πόρισμα του ΣΕΠΕ που δημοσιοποιήθηκε αργότερα, εστίαζε στην πίεση της δουλειάς και σε διάφορες άλλες ελλείψεις, που οδήγησαν στο εργατικό δυστύχημα. Επιβεβαιώνοντας τις πιέσεις για να τελειώσει γρήγορα το shut down, η εργοδοσία εκβίαζε να ξεκινήσει άμεσα η λειτουργία του διυλιστηρίου και διέρρεε ότι υπάρχουν «δυνάμεις» που θέλουν ...το κακό της επιχείρησης.

Τους επόμενους μήνες, ο ένας μετά τον άλλο, τέσσερις από τους έξι εργαζόμενους που νοσηλεύονταν άφησαν την τελευταία τους πνοή: Χαράλαμπος Δευτεραίος, 41 ετών, Ραμαντάν Ντελιλάι, 32 ετών, Αντώνης Αβράμπος, 27 ετών, Κώστας Μαγγούρας, 31 ετών. Το ονόματά τους προστέθηκαν στη μακρά λίστα των σκοτωμένων και σακατεμένων στους χώρους δουλειάς και μάλιστα σε έναν κλάδο και σε μια επιχείρηση από τις πιο κερδοφόρες στην Ελλάδα. Οπως άλλωστε και η «Motor Oil» που λαμπάδιασε χτες...