Το χωράει ο νους σας; Ο δικός μου δεν μπορούσε να το χωρέσει, καθώς διάβαζα την είδηση. Και μήπως το χωράει τώρα; Για σκέψου, λέω και ξαναλέω στον εαυτό μου! Για σκεφτείτε, λέω και σ' εσάς, που μου κάνετε την τιμή να με διαβάζετε! Τριακόσιοι πενήντα οχτώ άνθρωποι, μετρημένοι, κατέχουν πιο πολλά απ' όσα έχουν δυόμισι δισεκατομμύρια άνθρωποι σ' όλη τη Γη! Για όνομα του Θεού και όλων των αγίων! Πώς μπορεί να συμβαίνει αυτό και να εξακολουθεί να υπάρχει αυτή η μορφή ανθρώπινης κοινωνίας;

- Τι να πεις; Αυτή είναι η κατάσταση.

Ο άλλος πιο απλά:

- Μην το συζητάς...

Αλλος κουνούσε μόνο το κεφάλι του. Και άλλος εξέπεμπε ένα μοιρολατρικό "χμ", συνοδευόμενο από ένα αόριστο χαμόγελο.

Είχα σαστίσει. Αλλά κι εξοργιστεί, χωρίς να το δείχνω. Πού ζούσαν αυτοί οι άνθρωποι; Δε ζούσαν σ' αυτόν τον κόσμο, το σημερινό, που την εφιαλτική εικόνα του μας την έδειξε μόνο μια μικρή παράγραφος της έκθεσης του ΟΗΕ; Δε συλλογίστηκαν, προς στιγμήν έστω, την τραγική θέση του μισού πληθυσμού της Γης, των δυόμισι δισεκατομμυρίων συνανθρώπων τους; Και δε σκέφτηκαν, προς στιγμήν πάλι, ότι με την πορεία, που έχουν πάρει τα πράγματα σε παγκόσμια κλίμακα, είναι ενδεχόμενο να περιπέσουν κι αυτοί στην κατάσταση των δυόμισι δισεκατομμυρίων εξαθλιωμένων; Γιατί, λοιπόν, αυτή η απάθεια;

Οι απλοϊκοί χωρικοί είχαν τόσο συγκινηθεί, ώστε είχαν αρχίσει, άντρες και γυναίκες, να κλαίνε. Μόνο ένας, μέσα στο πλήρωμα του ναού, έμενε ασυγκίνητος και απαθής. Και κάποιος τον ρώτησε:

- Εσύ γιατί δεν κλαις;

Και ο απαθής απάντησε:

- Εγώ είμαι από άλλο χωριό...

Κατά παρόμοιο τρόπο θα μπορούσαν να μου εξηγήσουν οι συνομιλητές μου την απάθειά τους για την αφάνταστη ανισότητα, που έχει θριαμβεύσει στην υδρόγειο. Να μου πουν, δηλαδή:

- Εμείς είμαστε από άλλον πλανήτη!

Τέτοια παραδοχή αυτής της απάνθρωπης κατάστασης; Τέτοιος συμβιβασμός μ' αυτή την τερατώδη αδικία; Τι συμβαίνει; Εχουμε πάθει ένα είδος μιθριδατισμού;

"Ποτέ τόσοι πολλοί δε χρωστούσαν τόσα πολλά σε τόσους λίγους".

Τώρα, για τη συγκέντρωση τόσου πλούτου στους τριακοσίους πενήντα οχτώ, εις βάρος των δυόμισι δισεκατομμυρίων φτωχών ανθρώπων, ο μέγας ποντίφικας του καπιταλισμού θα μπορούσε να πει, σε θριαμβικό τόνο:

"Ποτέ τόσοι πολλοί δεν κατέβαλαν, χωρίς να χρωστάνε, τόσα πολλά, σε τόσο λίγους"!...

Ασημάκης ΓΙΑΛΑΜΑΣ

Οι μνήμες από τα "πέτρινα" χρόνια της ξενοκίνητης δικτατορίας ξαναζωντάνεψαν προχτές το βράδυ, στο μυαλό όλων εκείνων που βίωσαν με το χειρότερο τρόπο την κτηνωδία των δήμιων της χούντας. Η προχτεσινή εκδήλωση, που έγινε με αφορμή τα 22 χρόνια από την κατάρρευση της χούντας, οργανώθηκε από το Σύνδεσμο Φυλακισθέντων και Εξορισθέντων Αντιστασιακών 1967-1974 (ΣΦΕΑ), σε συνεργασία με το Δήμο Αθήνας, στο χώρο που βρίσκονται τα παλιά κρατητήρια του ΕΑΤ - ΕΣΑ. Ενα χώρο που μετέπειτα δίκαια ονομάστηκε "Πάρκο Ελευθερίας", αλλά τότε, για εφτά ολόκληρα χρόνια, ήταν συνώνυμο ενός ελληνικής εκδοχής "Νταχάου". Ενα χώρο όπου εκατοντάδες Ελληνες πατριώτες μαρτύρησαν από τα απάνθρωπα βασανιστήρια των οργάνων της χούντας, γιατί πάλεψαν για Ελευθερία, Εθνική Ανεξαρτησία και Λαϊκή Κυριαρχία. Με αυτά τα δεδομένα, το σύνθημα "Ποτέ πια Φασισμός" ήταν ένα από τα αυτονόητα της προχτεσινής εκδήλωσης.

Το πρόγραμμα της εκδήλωσης άνοιξε με την ομιλία του προέδρου του ΣΦΕΑ, Μ. Βαρδάνη,που τόνισε ότι "η συγκεκριμένη εκδήλωση, που πλέον αποτελεί θεσμό, είναι χρέος στην πατρίδα μας, είναι χρέος στους νέους, είναι μνημόσυνο στους νεκρούς συναγωνιστές μας, που είναι απόντες από το σημερινό προσκλητήριο. Θέλουμε μέσα από αυτή την εκδήλωση να φέρνουμε και να καταθέτουμε την πείρα μας, γιατί πιστεύουμε στην πρόληψη και όχι στην καταστολή, που πολλές φορές είναι οδυνηρή και με τραγικές συνέπειες". Ο ίδιος, στη συνέχεια, υπογράμμισε ότι "σήμερα η "νέα τάξη" πραγμάτων προωθεί επεμβάσεις, με το πρόσχημα της επίλυσης των προβλημάτων, δημιουργεί εντάσεις και υποκινεί θρησκευτικές και άλλες εθνικές διαφορές, δημιουργώντας ένα κλίμα πολέμου στα Βαλκάνια, στην Ανατολική Μεσόγειο, σε ολόκληρο τον κόσμο. Οι ωμές επεμβάσεις του ΝΑΤΟ και των Αμερικανών στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, στην επίλυση του κυπριακού ζητήματος και σε μια σειρά άλλα θέματα δημιουργούν νέες άθλιες προοπτικές για το μέλλον της ανθρωπότητας".

Ο Μ. Βαρδάνης, κλείνοντας την ομιλία του, έστειλε ένα μήνυμα σε κάθε ζωντανό κομμάτι της κοινωνίας μας. "Πρέπει να αντιδράσουμε, τόνισε, και να αντισταθούμε με όλες μας τις δυνάμεις. Αν οι λαοί δεν αποτρέψουν και δε βάλουν φραγμό στις συντηρητικές πολιτικές και επιλογές, στα καινούρια σχέδια και στις άθλιες προοπτικές για το μέλλον της ανθρωπότητας, τότε σίγουρα μας περιμένουν δύσκολες μέρες. Ισως βρεθούμε σε πρωτόγνωρα μονοπάτια, σε νέες δικτατορίες, σε νέα εξαθλίωση πιο προχωρημένης μορφής". Η αντιδήμαρχος Αθήνας Ε. Ευαγγελίδου έκανε απονομή του μεταλλίου της πόλης της Αθήνας στο Σύνδεσμο και παράλληλα διάβασε το μήνυμα του δημάρχου της Αθήνας, Δ. Αβραμόπουλου, με το οποίο, μεταξύ άλλων, τονίστηκε ότι "πρώτιστο έργο της πολιτείας είναι η διασφάλιση των ανθρώπινων δικαιωμάτων και των θεμελιωδών ελευθεριών που χαρακτηρίζουν μια δημοκρατική κοινωνία". Μετά το τέλος των ομιλιών, ακολούθησε καλλιτεχνικό πρόγραμμα με απαγγελίες ποιημάτων από την Κ. Αρσένη και τραγούδια από τον Λ. Χαλκιά και το συγκρότημά του. Η εκδήλωση έκλεισε με κατάθεση λουλουδιών στην προτομή του Σ. Μουστακλή. Στην εκδήλωση παραβρέθηκαν αντιπροσωπείες από την ΠΕΑΕΑ, την ΠΕΚΑΜ, την ΕΕΔΥΕ, την ΠΣΑΕΑ, ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΚΚΕ Μ. Κωστόπουλος,ο Γ. Ανωμερίτης, εκ μέρους της κυβέρνησης, ο πρόεδρος του ΣΥΝ Ν. Κωνσταντόπουλος,ο Γ. Μπανιάς από το ΑΚΟΑ, εκπρόσωποι των Ενόπλων Δυνάμεων, βουλευτές κομμάτων και άλλοι.

Π. Θ.

Το μετάλλιο της πόλης των Αθηνών απονεμήθηκε από την αντιδήμαρχο Ε. Ευαγγελλίδου στον πρόεδρο του Συνδέσμου Φυλακισθέντων - Εξορισθέντων '67-'74, Μ. Βαρδάνη

Πλούσιο φωτογραφικό υλικό από την περίοδο της χούντας περιλάμβανει η έκθεση που λειτουργεί στα παλιά κρατητήρια της ΕΑΤ - ΕΣΑ

Πλήθος κόσμου παρακολούθησε χτες την εκδήλωση, που ήταν αφιερωμένη στα 22 χρόνια από την πτώση της δικτατορίας

Μέσα σ'αυτά τα κελιά βασανίστηκαν εκατοντάδες Ελληνες που αγωνίστηκαν για Ελευθερία, Ανεξαρτησία, Λαϊκή Κυριαρχία