Απόλλωνα, θεέ του ήλιου! Δεκαέξι και μία μείνανε. Η «μεγάλη γιορτή» αρχίζει και «τα βλέμματα ολόκληρου του κόσμου θα είναι στραμμένα σε εμάς». Και εμείς θα αναζητούμε δρόμο να διαβούμε, γωνιά να καλύψουμε τα προσωπικά μας δεδομένα, κανένα πεντάλεπτο του ευρώ να σώσουμε στις τσέπες και κεραμίδι να απιθώσουμε το στροβιλιζόμενο μυαλό μας. Αυτή η αντίστροφη μέτρηση μοιάζει με εφιάλτη που προκαλεί δύσπνοια και αλλεργίες από τα διαρκώς αιωρούμενα σωματίδια σκόνης. Προκαλεί νευρικούς κλονισμούς και υπαρξιακές αναζητήσεις, καθώς μετράμε αντίστροφα, τις ώρες (ποιες ώρες, τους μήνες) της ζωής μας που χάθηκαν ανεπιστρεπτί σε ένα μποτιλιάρισμα. Μετράει ανεπιστρεπτί τα δισεκατομμύρια που εξανεμίστηκαν σε αόρατα χέρια αλλά θα βγουν (τι περίεργο) από συγκεκριμένα βαλάντια. Μετράει ανεπιστρεπτί τις ζωές που θεμελίωσαν, στην κυριολεξία, τα έργα που εμείς θα πληρώσουμε και άλλοι θα αξιοποιήσουν «με το αζημίωτο».

Απόλλωνα, θεέ του ήλιου! Δώσε ένα χέρι βοηθείας γιατί χάσαμε το μέτρημα με τους «προστάτες» της «γιορτής της ειρήνης» και ξεπετάξαμε με «ελαφρά τη καρδία» τις χειραψίες με τα αιματοβαμμένα χέρια τους. Χάσαμε το μπούσουλα από το πολύ «νταβατζιλίκι» και από τις παρωπίδες όπου «αυτοβούλως» εγκλωβίσαμε στα μυαλά μας για να ικανοποιήσουμε τα μέτρα «ασφαλείας» μιας, κατά τα άλλα, «αθλητικής πανδαισίας». Χάσαμε το νόημα των λέξεων και της αιδούς, μιλώντας για «ολυμπιακές εκεχειρίες» και υπογράφοντας, με την πρέπουσα σοβαροφάνεια, σχετικές συμφωνίες με όσους μετέτρεψαν το Ιράκ σε Παλαιστίνη, την Παλαιστίνη σε κρανίου τόπο, το Νταρφούρ σε σύγχρονο Αδη, την Αφρική σε μελλοθάνατο, την Ασία σε πάμφθηνο εργατικό δυναμικό, τη Λατινική Αμερική σε εργαστήριο πειραμάτων.

Απόλλωνα, θεέ του ήλιου! Δείξε έλεος και αποτράβηξε τις ακτίνες σου για να μην δεις (και να κάνουμε και εμείς ότι δε βλέπουμε...) τις «εκκαθαρίσεις» δημοσίων χώρων από τις «ενοχλητικές παρουσίες» αστέγων, ναρκομανών και μεταναστών και την Ελλάδα, το «σταυροδρόμι και χωνευτήρι των πολιτισμών» να «παστρεύεται» και να «νοικοκυρεύεται» κατά τα πρότυπα ενός αποστειρωμένου απάνθρωπου εργαστηρίου. Να μην δεις εναέριους και επίγειους εκατοντάδες «ρουφιάνους» να εισβάλλουν και να απομυζούν την κάθε μας ανάσα και να καταγράφουν το κάθε μας καρδιοχτύπι, την κάθε μας σκέψη «για το καλό μας of course». Να μην δεις το «αρχαίο ελληνικό πνεύμα και μέτρο» να τσαλαπατιέται από τις αρβύλες χιλιάδων προστατών και από τα σινιέ υποδήματα χιλιάδων άλλων υποκριτών. Να κρύβεται ζαρωμένο πίσω από τις διαφημιστικές αφίσες των μεγάλων πολυεθνικών, να συνθλίβεται από τα κάθε λογής και κάθε είδους «Καλατραβάκια» (μην ξεχνιέστε, δεν πρέπει να γινόμαστε μίζεροι). Και όταν με το καλό τελειώσουν οι φωταψίες, βάλε «λίγο πλάτη» να καταφέρουμε να αναζητήσουμε ανάμεσα στα σκουπίδια της γιορτής που έγινε γιουσουρούμ, όποιο ψήγμα ανθρώπινης υπόστασης, λογικής και ελευθερίας μας έχει απομείνει. Αλλωστε, τόσες ανθρωποθυσίες, συμβολικές και πραγματικές, έγιναν στο όνομά σου! Οσο για τα άλλα «τείχη» και τις κάμερες, άσε να τις γκρεμίσουμε εμείς για να πούμε και μεις το δικό μας «νενικήκαμεν».