Ως «πολυεργαλείο» στα χέρια της κυβέρνησης και της ΝΔ λειτουργεί η απαράδεκτη επίθεση στον δήμαρχο Θεσσαλονίκης, Γ. Μπουτάρη, την προηγούμενη βδομάδα. Τα «απόνερα» αυτής της επίθεσης παραμένουν ψηλά στη αντιπαράθεση, εξυπηρετώντας καταρχάς τη συντήρηση ενός κάλπικου καβγά ανάμεσα στα δύο κόμματα, που αποπροσανατολίζει το λαό και αναπόφευκτα «αγγίζει» όλες τις αστικές πολιτικές δυνάμεις. Η κυβέρνηση αξιοποιεί αμήχανες ή αντιδραστικές δηλώσεις στελεχών της ΝΔ σχετικά με την επίθεση στον Γ. Μπουτάρη και «παίζει τα ρέστα της», θέτοντας διλήμματα που μπορεί να είναι χιλιοπαιγμένα, η χρήση τους όμως εντείνεται όσο περισσότερο αποκαλύπτεται η στρατηγική σύγκλιση του ΣΥΡΙΖΑ με τη ΝΔ. Ετσι, σαν σε σίριαλ σε επανάληψη, ξαναβγήκαν στην επιφάνεια οι ψεύτικες διαχωριστικές γραμμές, όπως «πρόοδος - οπισθοδρόμηση», «φως - σκοτάδι», «παλιό - νέο» κ.λπ.

Ωστόσο, την ίδια στιγμή που τσακώνονται στο όνομα της «προόδου», μπροστά στους βιομηχάνους δεν μπορούν να διαφοροποιηθούν ούτε στις διατυπώσεις, υπερασπιζόμενοι και οι δυο την ανταγωνιστικότητα του κεφαλαίου. ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ και ΝΔ δεν χάνουν ευκαιρία να επαναλάβουν ότι δεν πρόκειται να καταργηθεί ούτε «τελεία» από τους εκατοντάδες αντεργατικούς νόμους. Κι εκεί που αποκαλύπτεται περίτρανα πόσο κάλπικο είναι το δίπολο που προσπαθούν να στήσουν είναι στον τομέα της εξωτερικής πολιτικής. Η εμπλοκή στους ευρωΝΑΤΟικούς σχεδιασμούς είναι «ευαγγέλιο» και για τους δύο, όπως δεδομένη είναι και η αναβάθμιση της χρήσης υποδομών της χώρας για τα πολιτικοστρατιωτικά σχέδια των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ στην περιοχή. Τόσο το «φως» του ΣΥΡΙΖΑ, όσο και το «σκοτάδι» της ΝΔ, δεν αμφισβητούν το ρόλο σημαιοφόρου του ΝΑΤΟ στην περιοχή, που υπηρετεί τα συμφέροντα του κεφαλαίου, όχι του λαού.

Από τις ίδιες τις εξελίξεις επιβεβαιώνεται επίσης ότι ενέργειες όπως η επίθεση στον δήμαρχο Θεσσαλονίκης αξιοποιούνται ως «καταλύτης» στην αναμόρφωση του αστικού πολιτικού συστήματος. Οπως είπε ο πρωθυπουργός κατά τη συνάντησή του με τον Γ. Μπουτάρη, ανοίγοντας τη συζήτηση για τα «χρίσματα» ενόψει των τοπικών εκλογών και τροφοδοτώντας τις σχετικές διεργασίες, «ο κ. Μπουτάρης είναι σύμβολο του αγώνα κάθε δημοκρατικού πολίτη. Τον ενθάρρυνα να βγει μπροστά και επειδή το μαύρο μέτωπο νικιέται πολιτικά και στην κάλπη, να βγει μπροστά, ηγούμενος ενός ευρύτερου δημοκρατικού μετώπου, ώστε η Θεσσαλονίκη να μην γυρίσει πίσω, να παραμείνει ανοιχτή και δημοκρατική». Είχαν προηγηθεί ανιστόρητες δηλώσεις στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ που συνέκριναν την επίθεση στον Γ. Μπουτάρη με τη δολοφονία Λαμπράκη στη Θεσσαλονίκη, επιβεβαιώνοντας ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν διστάζει μπροστά σε τίποτα προκειμένου να θολώσει τα νερά, να αποκρύψει ότι υπηρετεί τον ίδιο αντιλαϊκό σχεδιασμό με τη ΝΔ και τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Ετσι, μορφές του φιλειρηνικού - αντιπολεμικού κινήματος, που στάθηκαν με αποφασιστικότητα απέναντι στα ιμπεριαλιστικά σχέδια των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ, σκυλεύονται κανονικά από τους σύγχρονους σημαιοφόρους αυτών των σχεδίων στην περιοχή.

Σπεύδοντας εξάλλου να «συμβολοποιήσει» τον δήμαρχο Θεσσαλονίκης, ο ΣΥΡΙΖΑ θέλησε να αυξήσει την πίεση και προς το Κίνημα Αλλαγής, σε μια περίοδο που στο εσωτερικό του αναπτύσσεται διαπάλη για το ενδεχόμενο μετεκλογικής συνεργασίας με τον έναν ή τον άλλο πόλο, τον ΣΥΡΙΖΑ ή τη ΝΔ. Σε κάθε περίπτωση, ενδεικτικό του πόσο θολές είναι οι περιβόητες διαχωριστικές γραμμές του «χτες» με το «σήμερα», της «προόδου» με τη «συντήρηση», είναι και η τοποθέτηση του Ν. Δένδια, πρώην υπουργού και στελέχους της ΝΔ, που τόνισε ότι «θα μπορούσε και η ΝΔ να κάνει τη συζήτηση με τον Γ. Μπουτάρη που κάνει ο Αλ. Τσίπρας», μέχρι και να εξετάσει τη στήριξη της υποψηφιότητας Μπουτάρη στη Θεσσαλονίκη.

Εκεί όμως που φαίνονται περίτρανα ο ξεπεσμός και η σύμπνοια όλου του φάσματος του αστικού πολιτικού συστήματος και των επιτελείων του κεφαλαίου, είναι η αξιοποίηση της τραμπούκικης επίθεσης για να συντηρείται και να αναπαράγεται η βρώμικη προπαγάνδα των «δύο άκρων» και της «καταδίκης της βίας από όπου κι αν προέρχεται», κάνοντας προσπάθεια να συγκρίνουν τη φασιστική βία με τη δράση του εργατικού - λαϊκού κινήματος. Φτάνοντας μάλιστα να μιλάνε για δεξιό και αριστερό φασισμό, όπως χαρακτηριστικά είπε ο ίδιος ο Γ. Μπουτάρης δίπλα στον πρωθυπουργό, όταν ο τελευταίος τον έχριζε «σύμβολο» του «δημοκρατικού μετώπου»: «Δεν επιτρέπεται να επιστρέψουμε πίσω, στο φασισμό, που δεν παίζει ρόλο αν είναι ακροδεξιοί ή ακροαριστεροί...», είπε χαρακτηριστικά.

Παρόμοιες αναλύσεις δεν σταμάτησαν να αναπαράγονται όλες τις τελευταίες μέρες, προκειμένου να κρυφτεί ότι οι ρίζες του φασισμού και της βίας «το σύστημα αγκαλιάζουν», αυτό το ίδιο που υπερασπίζουν και τα «δημοκρατικά μέτωπα» πολιτικών δυνάμεων που τσακίζουν το λαό και τα δικαιώματά του, που τον εμπλέκουν σε ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς. Οι εργαζόμενοι λοιπόν πρέπει να διαβάσουν πίσω από τις εξελίξεις και τον δικομματικό κουρνιαχτό, πίσω από τις σκοπιμότητες που υπηρετούν η προπαγάνδα και η πολλαπλή αξιοποίηση της επίθεσης των φασιστοειδών. Να χρεώσουν στην κυβέρνηση και τα άλλα αστικά κόμματα την ανοχή στη φασιστική βία, πότε με την υιοθέτηση του αντικομμουνισμού και πότε με το χαϊδολόγημα της Χρυσής Αυγής και την τοποθέτησή της στο «κάδρο» της «εθνικής ενότητας». Να απορρίψουν τη θεωρία των «δύο άκρων», που αξιοποιείται για το χτύπημα των εργαζομένων, του λαού και της νεολαίας.