Από τη συνάντηση Ομπάμα - Σαμαρά στο Λευκό Οίκο την Πέμπτη

Κατά τ' άλλα, η συνάντηση με τον Ομπάμα και οι δηλώσεις που ακολούθησαν έδωσαν έδαφος να κλιμακωθεί η συζήτηση για το ποιο μείγμα διαχείρισης της κρίσης είναι ικανό σήμερα να οδηγήσει ταχύτερα σε ανάκαμψη της καπιταλιστικής οικονομίας. Εχοντας ανταγωνιστικά συμφέροντα, κύρια με τη Γερμανία, οι ΗΠΑ αξιοποίησαν την επίσκεψη Σαμαρά στο Λευκό Οίκο για να παρέμβουν στη διαχείριση της κρίσης στην Ευρωζώνη, την ώρα που αναθερμαίνεται η διαμάχη για μια νέα απομείωση του ελληνικού χρέους.

Στην πραγματικότητα και πίσω από την ομίχλη της αστικής προπαγάνδας, η στήριξη που ζήτησε και πήρε ο πρωθυπουργός από τις ΗΠΑ αποδεικνύει ότι τόσο η ΕΕ όσο και οι ΗΠΑ απαιτούν τη συνέχιση των αντιλαϊκών μέτρων της κυβέρνησης, που οδηγούν το λαό στη χρεοκοπία. Συγκεκριμένα, ο Μπ. Ομπάμα δήλωσε, μετά τη συνάντηση, ότι η ελληνική κυβέρνηση «έχει αναλάβει μερικές πολύ τολμηρές και δύσκολες δράσεις, προκειμένου να ξεκινήσουν οι δομικές μεταρρυθμίσεις που μπορούν να βοηθήσουν τη μείωση του χρέους που βαραίνει τη χώρα».

Κατέθεσε, επίσης, τη βεβαιότητα ότι «ο πρωθυπουργός θα τηρήσει τη δέσμευσή του για τη συνέχιση των δομικών μεταρρυθμίσεων», και πρόσθεσε: «Συμφωνήσαμε ότι στους χειρισμούς των δοκιμασιών που αντιμετωπίζει η Ελλάδα δεν είναι δυνατόν να αντιμετωπίζουμε τη λιτότητα απλώς σαν στρατηγική. Είναι σημαντικό να υπάρχει ένα σχέδιο για δημοσιονομική εξυγίανση, προκειμένου να γίνει το χρέος διαχειρίσιμο, όμως είναι επίσης σημαντικό να βρίσκεται στο επίκεντρο η ανάγκη ανάπτυξης και η δημιουργία θέσεων εργασίας».

Αφού εκθείασε το σύνολο των αντιλαϊκών μέτρων που προωθεί η κυβέρνηση στην Ελλάδα και τους στόχους της για δημοσιονομική προσαρμογή, ο Μπ. Ομπάμα ζήτησε να εμπλουτιστεί το μείγμα της διαχείρισης με περισσότερα επεκτατικά μέτρα. Ζήτησε, δηλαδή, παρεμβάσεις που θα βοηθούν στην ταχύτερη μείωση του χρέους, στην «ανάπτυξη» και τη δημιουργία θέσεων εργασίας. Πρόκειται για μέτρα που περιλαμβάνει στις διακηρύξεις της και η ΕΕ, ανεξάρτητα από το ρυθμό που τις ενσωματώνει στη διαχείριση της κρίσης.

Οπου όμως κι αν εφαρμόστηκαν τέτοια μέτρα, είτε στις ΗΠΑ, είτε σε κράτη - μέλη της Ευρωζώνης (Γαλλία και Ισπανία έχουν ήδη πάρει παράταση στη δημοσιονομική τους προσαρμογή, η ΕΚΤ δανείζει με σχεδόν μηδενικά επιτόκια, κ.ά.), τίποτα καλό δεν προέκυψε για τους λαούς, που συνεχίζουν να χτυπιούνται από τις «δομικές μεταρρυθμίσεις», όπως τις ονομάζουν Ευρωπαίοι και Αμερικανοί καπιταλιστές, που έχουν άμεση σχέση με τη μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης.

Αρα, ένα συμπέρασμα που προκύπτει είναι ότι η λιτότητα, που εμφανίζεται να ξορκίζει ο Ομπάμα και οι άλλοι, δεν αφορά το λαό, αλλά το κεφάλαιο, από το οποίο στερούν λεφτά η αυστηρή δημοσιονομική πειθαρχία και η προσήλωση στην αποπληρωμή του μεγάλου δημόσιου χρέους. Εκεί ζητάνε «χαλάρωση» οι ΗΠΑ και πολλά από τα κράτη - μέλη της Ευρωζώνης, ανταγωνιστικά προς τη Γερμανία, που αντιδρά για να υπερασπιστεί τα κεκτημένα των δικών της μονοπωλίων, στο πλαίσιο της ανισόμετρης ανάπτυξης του καπιταλισμού.

Επιβεβαιώνεται έτσι ότι όλοι εκείνοι που θριαμβολογούν για τις δηλώσεις Ομπάμα περί ανάπτυξης, ότι δήθεν αποτελούν αντίβαρο στην εφαρμοζόμενη αντιλαϊκή πολιτική, όσοι καλούν το λαό να επιλέξει τον ένα «λύκο» (ΗΠΑ) έναντι του άλλου (Γερμανία), τον κοροϊδεύουν ξεδιάντροπα. Το ίδιο κάνουν και εκείνες οι πολιτικές δυνάμεις, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, που σπέρνουν αυταπάτες ότι το επεκτατικό μείγμα καπιταλιστικής διαχείρισης των ΗΠΑ είναι πιο φιλολαϊκό από το περιοριστικό της Γερμανίας και της Ευρωζώνης.

Και τα δύο μείγματα είναι οι δύο όψεις του ίδιου αντιλαϊκού νομίσματος, το οποίο πληρώνουν πανάκριβα οι λαοί. Κατά συνέπεια, οι όποιες αντιθέσεις υπάρχουν ανάμεσα σε τμήματα του κεφαλαίου, ανάμεσα στις ΗΠΑ και σε χώρες της ΕΕ, όπως η Γερμανία, για τη διαχείριση της κρίσης και του χρέους, δεν αφορούν τα λαϊκά συμφέροντα, αλλά εκφράζουν ανταγωνισμούς επιχειρηματικών ομίλων για το ποιος θα βγει περισσότερο κερδισμένος από την κρίση.

Στη συνάντηση με τον ΑΝΤ. Σαμαρά ο Μπ. Ομπάμα είπε ακόμα ότι «η Ελλάδα μπορεί να διαδραματίσει έναν σημαντικό σταθεροποιητικό ρόλο σαν σύμμαχος» στην περιοχή και σημείωσε ότι «στο έδαφος της Ελλάδας φιλοξενούνται μερικές από τις πολύ σημαντικές στρατιωτικές μας δυνάμεις και είμαστε πολύ ευγνώμονες γι' αυτό». Η αναγνώριση του ρόλου της Ελλάδας ως σημαντικού εταίρου στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ σηματοδοτεί την ακόμη πιο ενεργητική συμμετοχή της χώρας σε ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις που προετοιμάζονται στην περιοχή της Ανατ. Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής.

Οι κίνδυνοι είναι μεγάλοι και για το Κυπριακό, με δεδομένο ότι Ομπάμα και Σαμαράς βλέπουν ότι «τώρα είναι μια πολύ σημαντική ευκαιρία για την επίλυση των εδώ και δεκαετίες αντιπαραθέσεων και εντάσεων», αναφερόμενοι στην αναθέρμανση των σχεδίων για διχοτόμηση.

Στα ζητήματα της Ενέργειας ο Αντ. Σαμαράς υπήρξε πιο αποκαλυπτικός στις δηλώσεις του μετά τη συνάντηση στο Λευκό Οίκο. Οπως είπε, ενημέρωσε τον Ομπάμα «για τα τεράστια ενεργειακά αποθέματα που ανακαλύφθηκαν στην ευρύτερη περιοχή», διαβεβαιώνοντας ότι «η Κύπρος, το Ισραήλ και η Ελλάδα μπορούν να "επαναπροσδιορίσουν" αυτούς τους πόρους, προκειμένου να καλύψουν τις ευρωπαϊκές ανάγκες, ιδίως για φυσικό αέριο». Η επισήμανση αυτή αποτελεί μήνυμα στις ΗΠΑ ότι η Ελλάδα δεσμεύεται για την ολοκλήρωση του νότιου διαδρόμου τροφοδοσίας της ΕΕ με φυσικό αέριο, χωρίς τη συμμετοχή της Ρωσίας.

Ισοδυναμεί, ταυτόχρονα, με προσκλητήριο στα αμερικανικά μονοπώλια να συμμετάσχουν στο μοίρασμα της λείας από τους ελληνικούς υδρογονάνθρακες. Σύμφωνα με ανταποκρίσεις από τις ΗΠΑ, ο Αντ. Σαμαράς ενημέρωσε τον Μπ. Ομπάμα ότι το φυσικό αέριο στο υπέδαφος της Ελλάδας (Ιόνιο - νότια της Κρήτης) υπολογίζεται στα 4,7 τρισ. κ.μ. Οι ποσότητες αυτές, είπε, μαζί με τα 4,5 τρισ. κ.μ. που βρίσκονται στις ΑΟΖ Κύπρου και Ισραήλ, μπορούν να καλύψουν το 50% της ζήτησης της ΕΕ για 30 χρόνια.

Η παράδοση του ενεργειακού πλούτου της χώρας σε επιχειρηματικούς ομίλους, η προώθηση της ενεργειακής συνεργασίας με Κύπρο και Ισραήλ εμπλέκουν τη χώρα παραπέρα στους ενεργειακούς ανταγωνισμούς στην περιοχή. Ο ελληνικός λαός πρέπει να βρίσκεται σε επαγρύπνηση και ετοιμότητα απέναντι σε αυτές τις εξελίξεις. Να παλέψει για αποδέσμευση της χώρας από τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, για να κλείσει η βάση της Σούδας και οι άλλες ΝΑΤΟικές στρατιωτικές βάσεις στην Ελλάδα. Η προοπτική για τον ελληνικό λαό δε βρίσκεται στην επιλογή ιμπεριαλιστή, όπως τον καλούν να κάνει όλες οι άλλες πολιτικές δυνάμεις.

Φιλολαϊκή διέξοδος από την κρίση δεν υπάρχει στο πλαίσιο της κυριαρχίας των μονοπωλίων, αλλά στην προοπτική της Λαϊκής Συμμαχίας, για να απαλλαγεί ο λαός από το καπιταλιστικό σύστημα, την ΕΕ, το ΝΑΤΟ και τις άλλες ιμπεριαλιστικές συμμαχίες, να υπάρξει μονομερής διαγραφή του χρέους και κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων με εργατική - λαϊκή εξουσία.