Μεγάλες αντιδράσεις έχει προκαλέσει η ψήφιση από την Πολιτική Επιτροπή της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης του Συμβουλίου της Ευρώπης του αντικομμουνιστικού μνημονίου, καθώς και η προώθησή του προς ψήφιση στην ολομέλεια, στις 24 με 27 Γενάρη.

Με δηλώσεις τους, προσωπικότητες της πολιτικής και κοινωνικής ζωής καταδικάζουν τόσο τη λογική που διαπνέει το κατάπτυστο αυτό ψήφισμα, όσο και την ουσία και το περιεχόμενό του, που στρέφονται ευθέως ενάντια στα δημοκρατικά δικαιώματα του λαού.

Σήμερα, ο «Ρ» ξεκινά την φιλοξενία δηλώσεων, (θα συνεχίσει και τις επόμενες μέρες), καταδίκης του αντικομμουνιστικού μνημονίου του Ευάγγελου Μεϊμαράκη, γραμματέα της ΚΕ της ΝΔ, και του Θεόδωρου Πάγκαλου, βουλευτή του ΠΑΣΟΚ, οι οποίοι, ως εκπρόσωποι των κομμάτων τους στην Πολιτική Επιτροπή της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης του Συμβουλίου της Ευρώπης, καταψήφισαν το «αντικομμουνιστικό μνημόνιο». Επίσης, σήμερα δημοσιεύονται οι δηλώσεις του συνθέτη Μίκη Θεοδωράκη, του υφυπουργού ΠΕΧΩΔΕ Θεμιστοκλή Ξανθόπουλου, του προέδρου του Δικηγορικού Συλλόγου Αθήνας Δημήτρη Παξινού και της υπερνομάρχη Αθηνών - Πειραιά Φώφης Γεννηματά.

Θεωρεί ότι αυτοί οι μεγαλύτεροι εχθροί του ναζισμού, οι κομμουνιστές, είναι εγκληματίες και μάλιστα εξ ίσου με κείνους! Και τώρα ανησυχεί και διαμαρτύρεται, γιατί ενώ οι χιτλερικοί καταδικάστηκαν από τη διεθνή κοινότητα, δε συνέβη ακόμα το ίδιο και με τους κομμουνιστές.

Για το λόγο αυτόν αντιπροτείνει αυτή η καταδίκη να γίνει τώρα από την Ολομέλεια της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης του Συμβουλίου της Ευρώπης στις 24 - 27 του προσεχούς Ιανουαρίου.

Στο μεταξύ ανησυχεί γιατί "η δημόσια συνείδηση για τα εγκλήματα που διαπράχθηκαν από τα ολοκληρωτικά κομμουνιστικά καθεστώτα είναι πολύ πενιχρή". Και ακόμα γιατί "τα κομμουνιστικά κόμματα είναι νόμιμα και δραστήρια σε ορισμένες χώρες ακόμα και αν δεν έχουν πάρει αποστάσεις από τα εγκλήματα αυτά".

Με άλλα λόγια, το Συμβούλιο της Ευρώπης προαναγγέλλει τη μελλοντική δίωξη των Ευρωπαίων κομμουνιστών που δεν έχουν κάνει ακόμα δήλωση μετανοίας σαν κι αυτή που ζητούσαν οι δήμιοι της γκεστάπο και οι βασανιστές στη Μακρόνησο.

Ισως αύριο να αποφασίσουν να θέσουν εκτός νόμου τα Κομμουνιστικά Κόμματα μισανοίγοντας έτσι την πόρτα για να περάσουν οι βρικόλακες των Χίτλερ και των Χίμλερ που, όπως είναι γνωστό, ξεκίνησαν την καριέρα τους απαγορεύοντας τα Κομμουνιστικά Κόμματα και κλείνοντας τους κομμουνιστές σε στρατόπεδα θανάτου.

Τελικά όμως πνίγηκαν μέσα στο αίμα των δικών τους θυμάτων, των 20 εκατομμυρίων νεκρών της Κομμουνιστικής Σοβιετικής Ενωσης και τόσων και τόσων εκατοντάδων χιλιάδων σκοτωμένων κομμουνιστών, που, όπως συνέβη και στην Ελλάδα, μπήκαν επικεφαλής των κινημάτων εθνικής αντίστασης σε όλη την Ευρώπη.

Ομως αυτοί οι κύριοι του Συμβουλίου της Ευρώπης, ως προς την επιθυμία τους να νεκραναστήσουν μεθόδους καταδικασμένες στη συνείδηση της Ιστορίας και των Λαών, έρχονται δεύτεροι, γιατί τους έχουν ήδη προλάβει οι μεγάλοι τους αδερφοί, οι ΗΠΑ, που με χιτλερικές μεθόδους εξοντώνουν ολόκληρους λαούς όπως στο Ιράκ, που το κατάντησαν μια κατεστραμμένη χώρα γεμάτη αμερικανικές φυλακές, όπου καθημερινά βασανίζονται φριχτά και φανερά χιλιάδες αθώα θύματα.

Γι' αυτό το μεγάλο έγκλημα κατά της ανθρωπότητας, όπως και για το σύγχρονο χιτλερικό στρατόπεδο βασανιστηρίων, το Γκουαντανάμο, το Συμβούλιο της Ευρώπης δεν έχει τίποτα να πει.

Πώς λοιπόν να τους πιστέψει κανείς ότι ενδιαφέρονται ειλικρινά για τα ανθρώπινα δικαιώματα, όταν ακόμα και το ίδιο τους το σπίτι, η Ευρώπη, έχει μεταβληθεί σε ένα ξέφραγο αμπέλι, όπου τα αεροπλάνα της CIA, φορτωμένα με ανθρώπους χωρίς δικαιώματα, τους οδηγούν σε ειδικές φυλακές μέσα στην ίδια την Ευρώπη, για να βασανιστούν;

Τέτοιοι πολίτες δεν μπορεί να είναι κατήγοροι. Στο Δικαστήριο της Ιστορίας, που θα καταδικάσει κάποτε τα αμέτρητα εγκλήματα των μεγάλων τους αδελφών, από το Βιετνάμ έως τη Χιλή και από τη Νότια Αμερική έως το Ιράκ, θα είναι υπόδικοι με την κατηγορία της ανοχής, αν όχι της συνενοχής.

Δυστυχώς σήμερα είμαι υποχρεωμένος να μιλώ περισσότερο στο όνομα των νεκρών παρά των ζωντανών. Στο όνομα λοιπόν των νεκρών συντρόφων μου κομμουνιστών, αυτών που πέρασαν από την Γκεστάπο, τα στρατόπεδα θανάτου και τους τόπους των εκτελέσεων για να εξοντωθεί ο ναζισμός και να θριαμβεύσει η Λευτεριά, έχω να απευθύνω στους "κυρίους" αυτούς μόνο μια λέξη: ΝΤΡΟΠΗ!

Γιατί αποσιωπούν οι θιασώτες της καταδίκης των κομμουνιστικών καθεστώτων, το αναμφισβήτητο γεγονός ότι σήμερα τα ψευδο-δημοκρατικά καθεστώτα ανθίζουν παντού, ενώ η καταστροφή των παραδοσιακών πολιτισμών, χωρίς οποιαδήποτε εναλλακτική λύση, ευνοεί την επιστροφή του θρησκευτικού και εθνοτικού φανατισμού με τα γνωστά φρικτά αποτελέσματα, όπως επισημαίνει και στην τελευταία του ομιλία στο «Forum 2000» ο Κορνήλιος Καστοριάδης;

Γιατί επιμένουμε να αγνοούμε το γεγονός της σημερινής εξοντωτικής καταπίεσης στα δισεκατομμύρια των συνανθρώπων μας που ζουν και γύρω μας, κάτω από το όριο της φτώχειας; Μήπως μερικοί από εμάς υποκύψαμε ολοκληρωτικά στις απάνθρωπες, ματαιόδοξες, και αντιαισθητικές, (άρα και ανήθικες) επιλογές των κέντρων μεγιστοποίησης του κέρδους και διαχείρισης του τζόγου και δε βλέπουμε ότι ορισμένες υποκινούμενες «ενθουσιώδεις εξάρσεις» της εποχής μας δεν είναι παρά ανακεφαλαίωση, συχνά αποκρουστική, προηγούμενων προσπαθειών δικαιολόγησης των προνομίων εκείνων που κρατούν στα χέρια τους όχι μόνον τις πλουτοπαραγωγικές πηγές, αλλά και εμπορευματοποιούν ασύστολα τα πανάρχαια δημόσια αγαθά της Παιδείας και της Υγείας;

Μήπως εμείς οι σκεπτόμενοι άνθρωποι έχουμε πλέον απαλλαγεί, ελαφρά τη καρδία, από την υποχρέωση να καταδικάζουμε ένα προφανές έγκλημα κατά της φυσικής ελευθερίας και της ίδιας της επιστήμης, την επιχειρούμενη παραπλάνηση ανασφαλών, μεροκαματιάρηδων συνανθρώπων μας, ότι δήθεν έχουν και άλλα δικαιώματα πέραν αυτών που μπορούν να κερδίσουν με την πώληση της εργατικής τους δύναμης, όπως ορθά επισημαίνει και ο Noam Chomsky (Νόαμ Τσόμσκι) στο έργο του «Παλαιές και νέες πράξεις πραγμάτων»;

Η ανθρώπινη ιστορία επιβραβεύει διαχρονικά τα μεγάλα κινήματα που αν και αιματηρά σε ορισμένες αρχικές φάσεις τους, οδήγησαν στην ανάδειξη μεγάλων πολιτικών, πολιτιστικών και τεχνολογικών επιτευγμάτων. Αιδώς Ευρωπαίοι συνάδελφοι του Συμβουλίου της Ευρώπης, και ο ιστορικός αναλφαβητισμός έχει τα όριά του. Απορώ πώς δεν προτάθηκε ήδη και η αυστηρή καταδίκη των «εγκλημάτων» της Γαλλικής Επανάστασης, χάριν της οποίας ορισμένοι από εμάς με μυωπικούς ιστορικούς ορίζοντες, μεροληπτικές κρίσεις και αφελείς φανατισμούς υπάρχουμε σήμερα και ασκούμε το δικαίωμα της ελευθερίας του λόγου και στο Συμβούλιο της Ευρώπης.