Eurokinissi |
Η κυβέρνηση προσπαθεί να αποποιηθεί τη δυσαρέσκεια που έχει δημιουργήσει η πολιτική που εφαρμόζει, να ρίξει στάχτη στα μάτια χιλιάδων μαθητών και να αποπροσανατολίσει τη λαϊκή οικογένεια από την Παιδεία που έχουν ανάγκη τα παιδιά της.
Η υπουργός Παιδείας υπερασπίστηκε τον τρόπο εισαγωγής επαναλαμβάνοντας ότι δήθεν διασφαλίζει την «ποιότητα». Η κυβέρνηση βέβαια, γνωρίζει πολύ καλά ότι η βάση του 10 δεν αποτελεί κριτήριο συνολικά των γνώσεων και των εφοδίων που έχει ένας μαθητής. Οι εξετάσεις εισαγωγής είναι εξετάσεις κατάταξης και όχι ελέγχου της γνώσης. Και ως τέτοιες κρίνουν τη σειρά με την οποία εισάγονται ή όχι οι διαγωνιζόμενοι στην ανώτατη εκπαίδευση. Γεγονός που άλλωστε βρίσκεται σε άμεση συνάρτηση με το βαθμό δυσκολίας των θεμάτων.
Είναι ενδεικτικό ότι υπάρχουν χρονιές που τα αποτελέσματα δείχνουν υπερπληθώρα αριστούχων, ενώ σε άλλες χρονιές το μεγαλύτερο ποσοστό των μαθητών γράφει κάτω από τη βάση. Το 2000, για παράδειγμα, η πλειονότητα των μαθητών αρίστευσε γιατί τα θέματα ήταν πολύ εύκολα. Μήπως αυτό μπορεί να σημαίνει ότι εκείνη τη χρονιά οι μαθητές ήταν πιο επιμελείς ή πιο έξυπνοι και ικανοί. Ή μήπως την επόμενη ή την προηγούμενη χρονιά, που το ποσοστό αποτυχίας ξεπέρασε το 30%, οι μαθητές ήταν οκνηροί και φυγόπονοι; Και μόνο τα παραπάνω στοιχεία δείχνουν ότι η βάση του 10 είναι ένα προσχηματικό νούμερο, που υποκριτικά βαφτίζεται δείκτης «ποιότητας» και «αξιοκρατίας».
Η υπουργός Παιδείας, χτες στη Βουλή, σημείωσε ότι «δεν είναι όλοι κατάλληλοι για τα ΑΕΙ» και πως «χρέος της πολιτείας είναι να τους δώσει άλλες ευκαιρίες». Δηλαδή, η κυβέρνηση, αφού πρώτα πέταξε εκτός ανώτατης εκπαίδευσης 39.000 μαθητές, έρχεται να μιλήσει για άλλες ευκαιρίες... Ευκαιρίες που βέβαια δεν έχει προβλέψει να δημιουργήσει και να προσφέρει. Γιατί δεν αποτελεί ευκαιρία για το μαθητή που απέτυχε στις εισαγωγικές ή που ποτέ δεν ενδιαφερόταν για την εισαγωγή του στην ανώτατη εκπαίδευση, να βρίσκεται μπροστά στο δίλημμα, είτε να ξαναπληρώσει φροντιστήρια για να δώσει εξετάσεις είτε να σταθεί στην ουρά της πελατείας των διαφόρων ιδιωτικών σχολών κατάρτισης.
Η λύση και η διέξοδος για τους μαθητές και τις οικογένειές τους δεν έχει καμία σχέση με τις πολιτικές της κυβέρνησης. Τα συμφέροντα και οι ανάγκες των εργαζομένων και της νεολαίας απαιτούν ένα σχολείο που να μορφώνει: Ενιαίο 12χρονο βασικό, όπου όλοι ανεξαιρέτως οι νέοι θα αποκτούν υψηλού επιπέδου, ολόπλευρη, βασική μόρφωση. Μετά από αυτό το σχολείο, για εκείνους που δε θα συνεχίσουν στην ανώτατη εκπαίδευση, είναι απαραίτητο να υπάρχουν δημόσιες και δωρεάν «μεταλυκειακές» επαγγελματικές σχολές, ενταγμένες στο εκπαιδευτικό σύστημα κι όχι στη «σούπα» της πρόσκαιρης κατάρτισης.
Σήμερα:
Αύριο, Πέμπτη:
Μεθαύριο, Παρασκευή:
Δήθεν ανησυχεί η Κεντρική Ενωση Δήμων και Κοινοτήτων Ελλάδας (ΚΕΔΚΕ) για τον αποκλεισμό χιλιάδων υποψηφίων για την ανώτατη εκπαίδευση που δεν «έπιασαν» τη βάση του 10, καθώς και για το μαρασμό κάποιων σχολών. Γι' αυτό και συγκαλεί επείγουσα - όπως τη χαρακτηρίζει - συνάντηση δημάρχων και υποψηφίων δημάρχων πόλεων στις οποίες λειτουργούν ανώτατα εκπαιδευτικά και τεχνολογικά ιδρύματα. Την ίδια ώρα, ό,τι έκανε και στην πορεία των τελευταίων χρόνων, η ηγεσία της ΚΕΔΚΕ συναινεί στην υποβάθμιση της δημόσιας δωρεάν Παιδείας, στην εξάρτηση των πανεπιστημίων από το κεφάλαιο, στην ανάδειξη της εξειδίκευσης και σύνδεσης της γνώσης με την παραγωγικότητα ως το κυρίαρχο στοιχείο της ανώτατης εκπαιδευτικής διαδικασίας.
Η όψιμη ανησυχία των αιρετών της ΚΕΔΚΕ που στηρίζονται από τα κόμματα που βαρύνονται για τα προβλήματα της Παιδείας, δηλαδή το ΠΑΣΟΚ, τη ΝΔ και το ΣΥΝ, έχει να κάνει με την απώλεια πελατών που προκαλεί η βάση του 10, καθώς λιγότεροι εισακτέοι σε πανεπιστήμια και ΤΕΙ σημαίνει λιγότερα χρήματα στις πόλεις που τα φιλοξενούν. Εχει να κάνει με το «όραμα» ανάπτυξης της χώρας που ασπάζεται και η ΚΕΔΚΕ και θέλει την ελληνική οικογένεια να βάζει το χέρι βαθιά στην τσέπη, για να καλυφθούν στοιχειωδώς οι ανάγκες της.
Επείγουσα είναι η ανάγκη να γυρίσουν οι φοιτητές και οι εργαζόμενοι την πλάτη σε αυτά τα κόμματα.