- Τρέχουσα
- Προηγούμενη
- Επόμενη
- 20/5/2001
Κυρίως φύλλο - Ενθετο: "7 ΜΕΡΕΣ ΜΑΖΙ"
- Μόνο κείμενο
- Σύνθετη αναζήτηση
- Πολιτική
- Κόσμος
- Οικονομία
- Εργαζόμενοι
- Κοινωνία
- Νεολαία
- Πολιτισμός
- Αθλητισμός
- Από μέρα σε μέρα
- Τετρασέλιδα
- Ολες οι στήλες
- Σκίτσα
- Θέατρα
- Κινηματογράφοι
- Τηλεόραση
- Φαρμακεία
- Νοσοκομεία
- Χρήσιμα τηλέφωνα
- Δρομολόγια πλοίων
- Δελτίο καιρού
- Γιατροί
- Υπεραστικοί Αριθμ.
- Διαφορές ώρας
- Ιστορική διαδρομή
- Ενθετα ιστορίας
- Ειδικές εκδόσεις
- International
- Νέα του site
- Επικοινωνία
Feeds- Οδηγίες
- Υπεραστικοί Αριθμ.
- Διαφορές ώρας
Associated Press |
Αμερικανοί εκπαιδευτές του στρατού της Κολομβίας |
Αυτή η στρατιωτική παρουσία θα προστεθεί στην ήδη υπάρχουσα σήμερα στην αεροπορική βάση Μάντα, στο Εκουαδόρ. Εκεί βρίσκονται ήδη 150 Βορειοαμερικανοί στρατιωτικοί, για την παρουσία των οποίων έχουν επενδυθεί 40.000.000 δολάρια. Αυτή η βάση παρέχει τη δυνατότητα στρατιωτικών επιχειρήσεων στα δάση από κοινού με στρατιωτικούς του Εκουαδόρ. Εκεί έχει δημιουργηθεί και η Σχολή Δάσους Κόκας, όπου εκπαιδεύονται Βραζιλιανοί, Κολομβιανοί και Εκουαδοριανοί στρατιωτικοί σε τεχνικές πολέμου τελευταίας γενιάς.
Τη ναυτική στήριξη σε αυτά τα στρατεύματα την παρέχει η Ναυτική Βάση του Ικίτος, στα βόρεια του Περού, όπου βρίσκονται 33 Βορειοαμερικανοί σύμβουλοι και διαθέτει πολλά ταχύπλοα. Η νέα κυβέρνηση του Εκουαδόρ αναμένεται να είναι πιο ενδοτική απέναντι στις ΗΠΑ, απ' ό,τι ο Φουτζιμόρι, του οποίου οι σχέσεις με τον βόρειο γείτονα είχαν επιδεινωθεί πολύ τελευταία.
Η Νότια Διοίκηση του Στρατού των ΗΠΑ δε φαίνεται να ικανοποιήθηκε με όλα αυτά, οπότε αποφάσισε να διεξαγάγει ταυτόχρονα και την επιχείρηση «Νέοι Ορίζοντες», που περιλαμβάνει, σύμφωνα με τις υπηρεσίες πληροφοριών των πρεσβειών των ΗΠΑ στην περιοχή, «μία σειρά από δραστηριότητες ανθρωπιστικής βοήθειας και στρατιωτικής εκπαίδευσης στη Νότια Αμερική και στην Καραϊβική». Στα πλαίσια αυτού του σχεδίου έχουν ήδη φτάσει στη Γουατεμάλα 400 Βορειοαμερικανοί στρατιωτικοί, γεγονός που έρχεται σε αντίθεση με τη συνθήκη ειρήνης που υπέγραψαν η κυβέρνηση της Γουατεμάλα και οι αντάρτες της Εθνικής Επαναστατικής Ενωσης της Γουατεμάλα. Το Κοινοβούλιο, όπου την πλειοψηφία έχει το κυβερνών κόμμα, κατέφυγε στο χαρακτηρισμό «εθνική έκτακτη ανάγκη» και παραχώρησε τουριστική βίζα για να εγκριθεί η είσοδος των βορειοαμερικανικών στρατευμάτων, έναν μήνα μετά την άφιξή τους στη χώρα.
Στην Παραγουάη, άλλοι 400 Βορειοαμερικανοί στρατιωτικοί, ίδιος αριθμός Παραγουανών και ένα απόσπασμα Αργεντινών στρατιωτικών συμμετέχουν από την 1 του Απρίλη και μέχρι τις 30 του Ιούνη στην επιχείρηση «Νέοι Ορίζοντες», αν και πολλοί Βορειοαμερικανοί και ομάδα πεζικού έφτασαν κατά τη διάρκεια του μήνα Φλεβάρη στον τόπο διεξαγωγής της επιχείρησης, στην επαρχία Κονσεπσιόν. Και πάλι το πρόσχημα που προέβαλαν ήταν η κοινωνική βοήθεια, για τη διεξαγωγή, τελικά, σειράς μαθημάτων και εκπαίδευσης στην αντιμετώπιση των αντάρτικων κινημάτων.
Σε όλα αυτά θα πρέπει να προσθέσουμε και την παρουσία των ΗΠΑ στην Ονδούρα από τη δεκαετία του '80, όπου 2.000 Βορειοαμερικανοί στρατιωτικοί πραγματοποίησαν γυμνάσια τον περασμένο Φλεβάρη. Οπως και τη μελλοντική εγκατάσταση ενός Περιφερειακού Κέντρου για τα Ναρκωτικά στο Ελ Σαλβαδόρ και τα 350.000.000 δολάρια που έλαβε η Κόστα Ρίκα τον περασμένο Δεκέμβρη για τη χρηματοδότηση μιας συμφωνίας κοινών περιπολιών.
Βρισκόμαστε, λοιπόν, όπως σημειώνουν αναλυτές, μπροστά σε μία συνολική στρατιωτική επίθεση, που στόχο έχει τον έλεγχο ευρύτερων λατινοαμερικανικών περιοχών, όπου η φτώχεια και οι τρομερές ανισότητες είναι πολύ πιθανόν να προκαλέσουν κοινωνικές εκρήξεις, οι οποίες με μεγάλη δυσκολία θα τίθονταν υπό έλεγχο, όπως συνέβη πρόσφατα στο Εκουαδόρ και τη Βολιβία. Ακόμα, η κυβέρνηση Μπους επιθυμεί διακαώς την ανάπτυξη της αναγκαίας στρατιωτικής βοήθειας και κάνει το παν, εμφανιζόμενη ιδιαίτερα ευρηματική, έτσι ώστε να περιοριστεί, όσο το δυνατόν περισσότερο, η επίδραση του κολομβιανού αντάρτικου κινήματος στην περιοχή ή ακόμα να ετοιμάσει μία ωμή στρατιωτική επέμβαση στην Κολομβία.
Συνέντευξη με τον Ταντάακι Καουάτα, μέλος της Γραμματείας του Παγκόσμιου Συμβουλίου Ειρήνης και αντιπροσώπου του κινήματος ειρήνης της Ιαπωνίας
Associated Press |
Από κινητοποίηση ενάντια στις αμερικανικές βάσεις |
- Ποια θέματα απασχολούν το κίνημα ειρήνης στην περιοχή της Ασίας;
- «Πιστεύω ότι ένα από τα βασικά θέματα που απασχολούν το κίνημα ειρήνης στην περιοχή της Ασίας και του Ειρηνικού είναι η πολιτική των ΗΠΑ. Και αυτό μιας και αυτή την περίοδο δίνουν μεγαλύτερη έμφαση στην περιοχή και λόγω της Κίνας που πιστεύουν ότι μπορεί να αποτελέσει απειλή για αυτές. Για το λόγο αυτό επιδιώκουν την ενίσχυση τής στρατιωτικής συνεργασίας με τους συμμάχους τους στην περιοχή. Ηδη, τον Απρίλη πραγματοποιήθηκαν κοινά στρατιωτικά γυμνάσια των ΗΠΑ με τη Νότια Κορέα και έχουν προγραμματιστεί γι' αυτό το μήνα και άλλα. Παράλληλα, και η Ιαπωνία, όλο και περισσότερο, ενισχύει τους δεσμούς της με το στρατιωτικό τομέα των ΗΠΑ. Στη Ν. Κορέα σήμερα υπάρχουν 96 στρατιωτικές βάσεις των ΗΠΑ και στην Ιαπωνία 140. Για το κίνημα της ειρήνης είναι πολύ σημαντικό να εμποδίσουμε μια τέτοια πολιτική ηγεμονίας και επέμβασης στα εσωτερικά των κρατών από τις ΗΠΑ και να διασφαλίσουμε την ασφάλεια και την ειρήνη σ' αυτή την περιοχή. Θέλουμε να κρατήσουμε αυτή την τάξη ειρήνης και όχι τη νέα τάξη που επιβάλλουν οι ΗΠΑ».
- Απ' ότι γνωρίζουμε, υπάρχει ένα μαζικό κίνημα ειρήνης στην Ιαπωνία και υπάρχει μια ιδιαίτερη δραστηριότητα ενάντια στις αμερικανικές βάσεις που βρίσκονται στη χώρα σας.
- «Υπάρχουν πολλές αμερικάνικες βάσεις στην Ιαπωνία. Αυτές δημιουργούν πολλά προβλήματα για το λαό της χώρας μας. Για παράδειγμα: ατμοσφαιρική ρύπανση, εγκλήματα από τους ναύτες και τους στρατιώτες που συμπεριλαμβάνουν και βιασμούς. Σήμερα δεν αντιδρά μόνο ο λαός που ζει κοντά στις βάσεις των ΗΠΑ γι' αυτές τις παράνομες πράξεις των στρατιωτικών δυνάμεων των ΗΠΑ, αλλά βλέπουμε και άλλους φορείς να παίρνουν μαζικά μέρος στις διαδηλώσεις ενάντια στις βάσεις. Οχι μόνο τα μαζικά κινήματα, αλλά και οι τοπικές αρχές όπου υπάρχουν οι αμερικανικές βάσεις έχουν αρχίσει να δραστηριοποιούνται ενάντια στις παράνομες δραστηριότητες των ΗΠΑ. Φυσικά, πολλές απ' αυτές τις τοπικές αρχές είναι συντηρητικές και επιδιώκουν τη συνεργασία με τις ΗΠΑ, αλλά δεν μπορούν να επιτρέψουν τέτοιες παράνομες δραστηριότητες να συνεχίζονται από την πλευρά των ΗΠΑ. Ετσι τώρα υπάρχει ένα μεγάλο μέτωπο στην Ιαπωνία ενάντια στα εγκλήματα αυτά των ΗΠΑ. Πιστεύω ότι, ιδιαιτέρα μετά τον Ψυχρό Πόλεμο και την εξαφάνιση της Σοβιετικής Ενωσης, στην ουσία δεν υπάρχει λόγος ύπαρξης τέτοιων στρατιωτικών ξένων βάσεων στην Ιαπωνία».
- Μεγάλη συζήτηση γίνεται το τελευταίο διάστημα για την αναθεώρηση των στρατιωτικών σχέσεων μεταξύ Ιαπωνίας και ΗΠΑ και για τις συνταγματικές αλλαγές σ' ό,τι αφορά το στρατό που προωθεί ο πρωθυπουργός της Ιαπωνίας. Τι γνώμη έχετε εσείς γι' αυτά;
- «Οσον αφορά το Σύνταγμα της χώρας μας, ο πρωθυπουργός, Τζουνισίρο Κοϊζούμι και τα άλλα μέλη του Κοινοβουλίου υποστηρίζουν ότι αυτό το Σύνταγμα επιβλήθηκε από τις ΗΠΑ. Ομως πολλοί είναι οι Ιάπωνες που επιθυμούν τη διατήρηση του ειρηνευτικού χαρακτήρα του Συντάγματος, και την παραμονή της διάταξης που αφορά την αναστολή της διαδικασίας στρατιωτικοποίησης και της απαγόρευσης να αναλαμβάνει η Ιαπωνία στρατιωτικές αποστολές στο εξωτερικό. Σύμφωνα με πρόσφατη δημοσκόπηση μεγάλης, σε κυκλοφορία, εφημερίδας, το 74% του πληθυσμού είναι υπέρ της διατήρησης του ειρηνευτικού χαρακτήρα του Συντάγματος. Ετσι, προσωπικά, δεν πιστεύω να καταφέρουν να προχωρήσουν σε τέτοιες συνταγματικές αλλαγές.
Η μετονομασία των "δυνάμεων αυτοάμυνας" της Ιαπωνίας σε "στρατό" και η γενική αναθεώρηση της συνεργασίας της Ιαπωνίας με τις αμερικανικές στρατιωτικές δυνάμεις, δεν έχουν καμιά σχέση με την άμυνα της Ιαπωνίας. Το κίνημα ειρήνης και ο λαός της Ιαπωνίας τάσσεται κατά αυτών των μεταρρυθμίσεων του Συντάγματος».
- Πως βλέπετε το εθνικό αντιπυραυλικό σύστημα των ΗΠΑ, και πώς αυτό θα επηρεάσει την Ιαπωνία αλλά και την ευρύτερη περιοχή;
- «Το εθνικό αντιπυραυλικό σύστημα των ΗΠΑ είναι ένα σημαντικό θέμα για την Ιαπωνία. Πρόσφατα ο Ρίτσαρντ Αρμιτάζ, αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, επισκέφτηκε την Ιαπωνία, τη Νότια Κορέα και την Ινδία ώστε να προπαγανδίσει κατά κάποιο τρόπο αυτό το αντιπυραυλικό σύστημα. Το σύστημα αυτό αναμένεται να δημιουργήσει εντάσεις με την Κίνα και τις άλλες χώρες. Από την πλευρά μας, δε χρειαζόμαστε άλλα πυρηνικά όπλα σ' αυτή την περιοχή. Ούτε χρειαζόμαστε τέτοια συστήματα, μιας και πιστεύουμε ότι μπορούμε να διασφαλίσουμε την ειρήνη της περιοχής μέσα από την ήδη υπάρχουσα δραστηριότητα των κινημάτων ειρήνης. Για παράδειγμα, πρόσφατα υπήρξε η συνάντηση κορυφής μεταξύ της Βόρειας και Νότιας Κορέας και επίσης το Φόρουμ της Περιφερειακής Ασίας, με πρωτοβουλία της Οικονομικής Ενωσης των χωρών της Νοτιοανατολικής Ασίας. Πρόκειται για ένα Φόρουμ Ειρήνης. Πιστεύω ότι μπορούν να λυθούν τα προβλήματα ειρηνικά και πως δε μας χρειάζεται ένα τέτοιο αντιπυραυλικό σύστημα. Θα πρέπει να πω πως αυτό το σχέδιο δεν είναι για την άμυνα, όπως υποστηρίζουν, αλλά, το αντίθετο μάλιστα, θα δώσει στις ΗΠΑ την ευκαιρία να κάνουν μια πρώτη επίθεση».
Ο Ορλάντο Φουντόρα, αντιπρόεδρος του Παγκόσμιου Συμβουλίου Ειρήνης, που παραβρέθηκε πρόσφατα στην Αθήνα για τη συνεδρίαση της Γραμματείας του ΠΣΕ, είχε την καλοσύνη να παραχωρήσει στο «Ρ» την παρακάτω συνέντευξη
- Η λεγόμενη παγκοσμιοποίηση έχει προκαλέσει κύματα μαζικών αντιδράσεων όπως είδαμε στην Ουάσιγκτον, στο Σιάτλ, στην Πράγα, στο Πόρτο Αλέγκρε κλπ. Ποια είναι η δική σας άποψη για τη σημερινή παγκοσμιοποίηση;
- Πιστεύω ότι η παγκοσμιοποίηση είναι ένα αντικειμενικό γεγονός της ίδιας της εξέλιξης της ανθρωπότητας, όμως τον τελευταίο καιρό αυτή η παγκοσμιοποίηση έχει επιταχυνθεί κυρίως λόγω της ανάπτυξης της πληροφορικής, των μέσων μαζικής επικοινωνίας και πιστεύω ότι το πρόβλημα της σημερινής παγκοσμιοποίησης είναι το επώνυμο, το επίθετο, γιατί πρόκειται για μία νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση.
- Σε αυτήν τη νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση πώς απαντάει το κουβανικό, αλλά και γενικότερα το παγκόσμιο κίνημα ειρήνης;
- Μπροστά σε αυτό το φαινόμενο της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης, που για την ανθρωπότητα σήμανε την παραπέρα όξυνση της πείνας και της φτώχειας, αντί να παγκοσμιοποιούμε την πείνα, την εξαθλίωση και τον πόλεμο, θα πρέπει κατ' αρχήν να παγκοσμιοποιήσουμε την ειρήνη και την αλληλεγγύη. Εμείς πιστεύουμε ότι το βασικό για τα παραπάνω είναι να πετύχουμε τον αφοπλισμό. Ο αφοπλισμός, ο πυρηνικός αφοπλισμός, καθώς και η κατάργηση όλων των όπλων μαζικής εξόντωσης είναι ένα θέμα που βρισκόταν πάντα στη θεματική του Παγκόσμιου Συμβουλίου Ειρήνης, μία οργάνωση που ιδρύθηκε πριν από 50 χρόνια. Εμείς ως ΠΣΕ, αλλά και το Κουβανικό Κίνημα Ειρήνης, έχουμε υποστηρίξει όλες τις συμφωνίες που υπογράφτηκαν, όπως οι ΣΤΑΡΤ Ι, ΣΤΑΡΤ ΙΙ, ΣΤΑΡΤ ΙΙΙ κλπ. και πιστεύουμε ότι πρέπει να συνεχίζουμε να αγωνιζόμαστε σε αυτήν την κατεύθυνση, γιατί πιστεύουμε ότι η επίτευξη του αφοπλισμού θα είναι πολύ σημαντικό γεγονός για την ανθρωπότητα. Ομως, συλλογιστήκαμε και το εξής: Ας υποθέσουμε ότι όχι μόνο έχουν υπογραφεί, όχι μόνο απαγορεύονται τα πυρηνικά όπλα, αλλά και ότι θα προβλέπεται η καταστροφή όλων των όπλων μαζικής εξόντωσης. Αν αυτό επιτευχθεί, εμείς σίγουρα θα το στηρίξουμε, γιατί, όπως ανέφερα και πιο πάνω, αυτό θα ήταν πολύ σημαντικό γεγονός για την ανθρωπότητα.
- Ωστόσο, στην εποχή μας υπάρχουν και πολλά άλλα δεινά, όπως η πείνα, η εξαθλίωση και η εξάπλωση ασθενειών, που λαμβάνουν έκταση επιδημιών και μαστίζουν πολλά μέρη του κόσμου, πώς μπορεί, κατά τη γνώμη σας, να αντιμετωπιστούν αυτά τα προβλήματα;
- Ακριβώς, αφού επιτευχθεί η απαγόρευση και η καταστροφή όλων των όπλων μαζικής καταστροφής, προκύπτει ένα ερώτημα: Και μετά από αυτό, τι γίνεται; Μετά από αυτό, την επόμενη μέρα θα πεθάνουν 40.000 παιδιά από πείνα, από την εξαθλίωση, από ιάσιμες ασθένειες. Θα έλεγα ότι κάθε τρεις μέρες πεθαίνει ο ίδιος αριθμός ανθρώπων, σε αυτήν την περίπτωση μόνο παιδιά, με τον αριθμό των ανθρώπων (125.000) που σκοτώθηκαν όταν έπεσε η ατομική βόμβα στη Χιροσίμα. Εδώ έχουμε μία αθόρυβη ατομική βόμβα, ωστόσο είναι μία ατομική βόμβα που σκοτώνει κάθε χρόνο 14.000.000 παιδιά. Είναι, λοιπόν, χιλιάδες, εκατομμύρια φορές πιο τρομερή απ' ό,τι η ατομική βόμβα στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι. Γι' αυτό και εμείς έχουμε ένα σύνθημα, ένα σύνθημα που επικαλέστηκα εγώ σε μία διάσκεψη που με είχαν καλέσει στη Νέα Υόρκη, στο Πανεπιστήμιο Φόρνταν, όπου είπα ότι ναι πρέπει να αγωνιστούμε για τον αφοπλισμό και συμπλήρωσα αφοπλισμός για την ανάπτυξη και ανάπτυξη για την ειρήνη.
Στη σημερινή εποχή ξοδεύονται ετησίως 800.000.000.000 δολάρια για εξοπλισμούς. Αν μπορούσαμε να πάρουμε μόνο ένα 10% ή 12% από αυτό το τεράστιο ποσό, θα λύναμε πολλά από τα τόσο οξυμένα προβλήματα που αντιμετωπίζει η ανθρωπότητα. Θα μπορούσαμε για παράδειγμα να εξαλείψουμε τη μαλάρια σε ολόκληρο τον κόσμο, θα μπορούσαμε να λύσουμε το πρόβλημα του πόσιμου νερού για εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους. Μια και μιλάμε γι' αυτό, θα πρέπει να πούμε ότι σήμερα στον κόσμο υπάρχουν 2.000.000.000 άνθρωποι που ζουν στη φτώχεια. Ακόμα, ασθένειες που αφήσαμε πίσω στον Μεσαίωνα, όπως η μαλάρια, η φυματίωση κλπ. έχουν επανεμφανιστεί. Ομως έχουμε και καινούριες ασθένειες, με διαστάσεις επιδημιών, όπως το Εϊτζ. Εκατομμύρια άνθρωποι πεθαίνουν από αυτήν την ασθένεια, κυρίως στην Αφρική. Η Αφρική είναι μία ήπειρος υπό εξαφάνιση. Κάποια χρόνια έχουν ανομβρία και κάποια άλλα έχουν πολλές βροχές και πλημμύρες, ωστόσο όλα αυτά έχουν κοινό παρονομαστή την έλλειψη ανάπτυξης. Γιατί αν υπήρχαν φράγματα, θα μπορούσαν να συγκρατήσουν τα ποτάμια και δε θα προκαλούσαν πλημμύρες και μετά όταν θα είχαν ανομβρία θα υπήρχε νερό. Ολα αυτά έχουν να κάνουν με την ανάπτυξη, γι' αυτό εμείς λέμε «αφοπλισμός για την ανάπτυξη και ανάπτυξη για την ειρήνη», γιατί χωρίς ανάπτυξη δεν μπορεί να υπάρχει ειρήνη. Σε μία συζήτηση που είχα με τον διάσημο Βραζιλιάνο ιερέα, Φράι Μπέτο, ένα από τα ηγετικά στελέχη της οργάνωσης «Θεολογία της Απελευθέρωσης» μου είπε κάτι που, φυσικά, στα ισπανικά είναι πιο κατανοητό, μου είπε: «Για να μιλήσουμε για την ειρήνη, πρέπει να μιλήσουμε για το ψωμί».
