Associated Press

Οι μισθοφόροι φονιάδες εκπαιδεύουν Αφγανούς δοσίλογους στρατιωτικούς

Πρόκειται για τη «διαφημιστική εκστρατεία» που ξεκίνησε μέσα σε 48 ώρες μετά το σεισμό στην Αϊτή μία άγνωστη μέχρι χτες ιδιωτική εταιρεία παροχής ασφάλειας, η All Protection and Security. Μάλιστα η εταιρεία που έχει την έδρα της στην πολιτεία της Φλόριντα στην ιστοσελίδα που άνοιξε αμέσως μετά το σεισμό - www.haiti-security.com - «δεσμεύτηκε» ότι θα παρέχει τις υπηρεσίες ασφαλείας της έναντι «οιασδήποτε απειλής έναντι της ευημερίας της Αϊτής» και μεταξύ των υπηρεσιών που προφέρει είναι «εξάλειψη στόχων υψηλού κινδύνου», η αντιμετώπιση «εργατικών αναταραχών» με ένοπλους φρουρούς και η «συνοδεία φορτίων από ένοπλους ειδικευμένους φρουρούς».

Την ίδια στιγμή μία άλλη μισθοφορική εταιρεία με έδρα την πολιτεία του Ορεγκον, η Evergreen International Aviation, παρείχε υπηρεσίες ασφαλείας προστασίας των εκλογικών τμημάτων για τις εκλογές του 2008, με την «σύλληψη ταραχοποιών» και με στόχο να εξασφαλίσει ότι «οι ψηφοφόροι δεν θα βγουν εκτός ελέγχου», έχει επί δεκαετίες συμβόλαια με τη CIA. Σύμφωνα λοιπόν με το περιοδικό Wired, η εταιρεία ήδη έχει αποστείλει μη επανδρωμένα αεροσκάφη σε πτήσεις συλλογής πληροφοριών - προς το παρόν - πάνω από την Αϊτή. Σημειώνεται το προς το παρόν καθώς η Evergreen έχει συμβόλαια με το Πεντάγωνο για την προμήθεια αεροσκαφών και ελικοπτέρων στον αμερικανικό στρατό στο Αφγανιστάν και κατά τις πληροφορίες τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη προορίζονταν για το Αφγανιστάν αλλά... άλλαξαν πορεία και κατευθύνθηκαν στην Αϊτή.

Οι συγκεκριμένες μισθοφορικές εταιρείες που ήδη έσπευσαν να αναλάβουν κάποια συμβόλαια ενόσω βρίσκεται σε εξέλιξη η επιχείρηση ολοκληρωτικής στρατιωτικής κατοχής στην Αϊτή εκ μέρους των ΗΠΑ, δεν είναι οι μόνες. Η δραστηριοποίηση των μισθοφορικών εταιρειών και ο διαγκωνισμός τους για την απόσπαση χρυσοφόρων συμβολαίων αυξάνεται με γεωμετρική πρόοδο και θα συνεχίσει να αυξάνεται όσο συνεχίζεται η εκστρατεία παραπληροφόρησης περί «πλιατσικολόγων» και «συμμοριών» που δρουν ανεξέλεγκτες και ολοένα πλησιάζει η ώρα της ανοικοδόμησης που θα σημάνει το «μεγάλο φαγοπότι».

Ανάλογη δραστηριότητα παρατηρήθηκε στη Νέα Ορλεάνη μετά το πέρασμα του Κατρίνα και την καταστροφή της πόλης. Πρώτη όλων έσπευσε η Blackwater πριν καν από την Εθνοφρουρά... Οι μισθοφόροι της κατέλαβαν τα στρατηγικά σημεία της πόλης για λόγους ασφάλειας και «ενάντια στο πλιάτσικο». Οι εταιρείες «παροχών ασφαλείας» πολύ σύντομα πολλαπλασιάστηκαν σαν τις αμοιβάδες και οι μισθοφορικές εταιρείες παρείχαν τις υπηρεσίες τους στις τράπεζες, στις επιχειρήσεις, στους επιχειρηματίες και πλούσιους ακόμη και στις αμερικανικές αρχές. Ακόμη και Ισραηλινοί μισθοφόροι που απασχολούνταν στην εταιρεία Instinctive Shooting International, δραστηριοποιήθηκαν ως φρουροί ασφάλειας στήνοντας σημεία ελέγχου περιμετρικά περιοχής κατ' εξοχήν πλουσίων.

Εξάλλου ακόμη και η Evergreen ανέλαβε συμβόλαια για την κατάσβεση των πρόσφατων καταστροφικών πυρκαγιών στην Καλιφόρνια καθώς οι πολιτειακές αρχές δεν μπορούσαν να ανταπεξέλθουν εξαιτίας των δραστικών περικοπών των δημόσιων δαπανών στο όνομα της κρίσης και της «κατάρρευσης της οικονομίας της Καλιφόρνια». Παρά το γεγονός ότι διάφορες ιδιωτικές εταιρείες ασφαλείας - το πλέον συνηθισμένο επρόκειτο για εταιρείες-βιτρίνες της CIA - επί χρόνια ελάμβαναν συμβόλαια από την αμερικανική κυβέρνηση για την παροχή «υπηρεσιών», τα τελευταία χρόνια στο πλαίσιο των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων έχει δημιουργηθεί ένα «παραστρατιωτικό βιομηχανικό σύμπλεγμα» όπου η επιβολή του ιμπεριαλισμού γίνεται τόσο εντός των χωρών όσο και στα πεδία των μαχών όχι αποκλειστικά πλέον από τις ίδιες τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις - σε στρατιωτικό επίπεδο μόνο - αλλά από διάφορους «μισθοφορικούς στρατούς».

Η περίπτωση της Blackwater είναι πλέον γνωστή και σχετικώς καλά φωτισμένη με αποτέλεσμα επισήμως η CIA και κυρίως η κυβέρνηση Ομπάμα να προσπαθεί να πείσει την κοινή γνώμη ότι αποστασιοποιείται από τη διαβόητη εταιρεία. Κορυφαίο γεγονός της δράσης της Μπλακγουότερ ήταν το μακελειό στην Νισούρ ενόσω περνούσε μία αμερικανική πομπή. Πέντε μισθοφόροι της Blackwater δολοφόνησαν 17 άοπλους Ιρακινούς αμάχους (14 κατά τους Αμερικανούς) και τραυμάτισαν άλλους 18 σε προάστιο της Βαγδάτης με όπλα και χειροβομβίδες, στις 16 Σεπτεμβρίου του 2007. Μόλις πριν ένα μήνα ο δικαστής Ρικάρντο Ουρμπίνα έκρινε ότι το υπουργείο Δικαιοσύνης, που είχε στραφεί εναντίον των πέντε, χρησιμοποίησε αποδείξεις «που δεν δικαιούτο» και απέρριψε τις κατηγορίες. Η κυβέρνηση του Ιράκ αντέδρασε με οργή ανακοινώνοντας ότι καταθέτει έφεση και νέες μηνύσεις. Εφεση θα καταθέσει και η κυβέρνηση των ΗΠΑ όπως ανακοίνωσαν αξιωματούχοι του υπουργείου Δικαιοσύνης ενώ τόνισαν ότι η εταιρεία έχασε το συμβόλαιο παροχής ασφάλειας στα στελέχη της πρεσβείας των ΗΠΑ στη Βαγδάτη και παράλληλα φέρεται να «έχασε» συμβόλαια με τη CIA. Ψευδέστατο όπως αποδεικνύεται από τη δράση της στο Αφγανιστάν και στο Πακιστάν.

Εξαιτίας του σάλου η εταιρεία Blackwater μετονομάστηκε σε Χe Services, ο ιδρυτής της Ερικ Πρινς πρώτο στέλεχος των ομάδων καταστροφών του αμερικανικού στρατού Seals «έφυγε από την εταιρεία που ίδρυσε» καθώς όπως είχε δηλώσει στο περιοδικό Vanity Fair «ένιωσε προδωμένος από την αποκάλυψη των σχέσεων με τη CIA» για να παραχωρήσει τελικά τη θέση του στον Τζόζεφ Μ. Γιόριο, πρώην αξιωματικό των ειδικών δυνάμεων έχοντας υπηρετήσει «σε εμπόλεμες ζώνες στην Κεντρική Αμερική» αλλά και επί 17 χρόνια στέλεχος πολυεθνικών επιχειρήσεων όπως οι Unisource Worldwide, Corporate Express, DHL και άλλες. Αναγκαία αλλαγή στο προφίλ της εταιρείας.

Πολλά έχουν αλλάξει από την εποχή του πολέμου εναντίον του Βιετνάμ όπου ο ιδιωτικός τομέας συμμετείχε στην διεξαγωγή του πολέμου: οι Lockheed και General Dynamics παρήγαγαν όπλα, η Halliburton και Vinnell παρείχαν επιμελητειακή στήριξη, η DynCorp έκανε μεταφορές, η Pacific Architects & Engineers κατασκεύαζε υποδομές, και ούτω καθεξής. Επιπρόσθετα, ανώτατοι στρατιωτικοί αξιωματούχοι, πολιτικοί και επιχειρηματίες συνωμοτούσαν από κοινού για να μοιραστούν κέρδη από τα συμβόλαια που αναθέτονταν.

Μετά τον πρώτο Πόλεμο του Κόλπου, η εταιρεία Kellogg, Brown and Root (KBR), ως πρόσφατα θυγατρική της Halliburton και σήμερα από τους βασικούς προμηθευτές υπηρεσιών στις δυνάμεις κατοχής των ΗΠΑ στο Ιράκ (διαχειρίζεται και χτίζει βάσεις στο Ιράκ και εκπαιδεύει στρατιώτες), χάρη στον Ντικ Τσένι, τότε υπουργό Αμυνας, συνήψε συμβόλαιο με το Πεντάγωνο για να οργανώσει την ενσωμάτωση των ιδιωτικών στρατιωτικών εταιρειών στην πολεμική μηχανή των ΗΠΑ. Ο στρατηγός Καρλ Βουόνο, από τους κορυφαίους διοικητές στον πρώτο πόλεμο του Κόλπου, έγινε πρόεδρος μιας από τις μεγαλύτερες ιδιωτικές εταιρείες του τομέα, της MPRI. Από το 1994 ως το 2002, πάνω από 3.000 συμβόλαια, αξίας μεγαλύτερης των 300 δισ. δολαρίων, ανατέθηκαν στις αμερικάνικες εταιρείες Halliburton, Blackwater USA, Vinnell, MPRI, KBR, DynCorp, SAIC, CACI, Control Risks Group, Custer & Battle, ArmorGroup κ.λ.π. Στην διάρκεια της δεκαετίας του 1990, η ιδιωτικοποίηση των υπηρεσιών άμυνας, λόγω των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων , επιταχύνθηκε, μετά τις περικοπές στις στρατιωτικές δαπάνες, στο τέλος του ψυχρού πολέμου, που κατέστησαν διαθέσιμους στην «αγορά» χιλιάδες αξιωματικούς και στρατιώτες. Η σφαίρα των δραστηριοτήτων των ιδιωτικών στρατιωτικών εταιρειών διευρύνθηκε ακόμα περισσότερο με τον διαμελισμό της Γιουγκοσλαβικής Ομοσπονδίας. Ο αποκαλούμενος «πόλεμος κατά της τρομοκρατίας» μετά την 11η Σεπτεμβρίου 2001 έδωσε νέα ώθηση στις ιδιωτικές στρατιωτικές εταιρείες. Ο στρατός των ΗΠΑ ήταν ο πρώτος τους πελάτης, με συμβόλαια για εκπαίδευση σε αντιτρομοκρατικές τεχνικές, ειδικότητα της Blackwater USA που διέθετε το μεγαλύτερο ιδιωτικό στρατιωτικό κέντρο εκπαίδευσης σε ολόκληρη τη χώρα, κοντά στο Νόρφολκ, στην μεγαλύτερη ναυτική βάση του κόσμου, όπου βρίσκονται πάνω από 110.000 ναύτες και πεζοναύτες. Το Ιράκ έχει γίνει προνομιακό πεδίο για τους ιδιωτικούς στρατούς. Οι ιδιωτικοί μισθοφορικοί στρατοί που εμπλέκονται σε μάχες είναι από 20.000 ως 50.000 - ο αριθμός αυτός σημαίνει ότι οι μισθοφόροι είναι η δεύτερη μεγαλύτερη δύναμη που συμμετείχε στον πόλεμο, και ξεπερνά το σύνολο των στρατευμάτων που έστειλαν όλες οι άλλες χώρες στο Ιράκ ενώ παραμένει άγνωστος ο ακριβής αριθμός των ξένων μισθοφόρων. Το Πεντάγωνο είχε παραδεχθεί την άνοιξη του 2007 ότι στο Ιράκ ήταν παρόντες 130.000 συμβασιούχοι από 300 και πλέον ιδιωτικές στρατιωτικές εταιρείες όλων των εθνικοτήτων, δηλαδή σχεδόν ίσος αριθμός με αυτόν των αμερικανικών κατοχικών δυνάμεων στα τέλη του 2007, ενώ είχαν εμπλακεί: στα βασανιστήρια στην Αμπου Γκράιμπ, η CACI, στις δολοφονίες αμάχων, η Blackwater, στα σκάνδαλα διαφθοράς η Halliburton ή η KBR κ.ά.

Το σκοτεινό παζλ του «παραστρατιωτικού βιομηχανικού συμπλέγματος» εξελίσσεται συνεχώς.Στην Λατινική Αμερική πολύχρονη είναι η δράση των παραστρατιωτικών μισθοφορικών εταιρειών. «Ιδιωτικές εταιρείες» όπως οι Military Professional Resources Inc., DynCorp, TRW, Virginia Electronics κλπ. και οι κολοσσοί της πολεμικής βιομηχανίας Lockheed Martin και Northrop Grumman επί χρόνια είχαν αναλάβει, όχι μόνο την εκπαίδευση του στρατού του Εκουαδόρ και της Παραγουάης, αλλά και ανεξέλεγκτες μυστικές επιχειρήσεις, κυρίως εναντίον των FARC στην Κολομβία. Είχαν επίσης αναπτύξει «έντονη δραστηριότητα» στην ανατροπή του προέδρου Ζαν Μπερτράντ Αριστίντ το 2004.

Την ίδια στιγμή, όσο το κράτος αναθέτει σε εξωτερικούς προμηθευτές την επιμελητειακή στήριξη του στρατού, τόσο περισσότερο οι ιδιωτικές στρατιωτικές εταιρείες περιέρχονται στον έλεγχο του χρηματιστηριακού κεφαλαίου. Η DynCorp εξαγοράστηκε από την Veritas Capital, η MPRI από την L-3, κατόπιν από το Φρανκ Καρλούτσι, της Carlyle Group, πρώην υποδιευθυντή της CIA και υπουργό Αμυνας του Ρόναλντ Ρέιγκαν. Και όταν μέρος των εταιρειών αυτών αγοράζεται από ασφαλιστικές εταιρείες και συνταξιοδοτικά ταμεία, απλοί Αμερικανοί πολίτες συμμετέχουν ακουσίως. Οι οικονομικές και στρατιωτικές διαστάσεις της καπιταλιστικής κρίσης - τα κέρδη και οι πόλεμοι - συνδέονται στενά ενώ το χρηματιστηριακό κεφάλαιο εισπράττει όλο και περισσότερα σε όλο τον κόσμο όταν ο αμερικάνικος στρατός βομβαρδίζει ή απειλεί να βομβαρδίσει.

Αμερικανός μισθοφόρος στο Πακιστάν

Η δήλωση αυτή του Ρόμπερτ Γκέιτς ρίχνει με μία κίνηση στον κάλαθο των αχρήστων τις συνεχείς και πολύμηνες διαψεύσεις αξιωματούχων της αμερικανικής κυβέρνησης και ειδικά του Πενταγώνου, τις κατηγορηματικές διαψεύσεις της πρέσβειρας των ΗΠΑ στο Ισλαμαμπάντ, Ανν Πάτερσον, και της πακιστανικής κυβέρνησης. Η δήλωση δεν προκάλεσε σάλο, καθώς απλώς επιβεβαίωσε το «κοινό μυστικό». Επίσης δεν προκάλεσε την παραίτηση του υπουργού Εσωτερικών του Πακιστάν, Ρεχμάν Μαλίκ, ο οποίος διαψεύδοντας κατηγορηματικά την παρουσία των μισθοφορικών εταιρειών είχε τονίσει επανειλημμένως ότι «εάν αποδειχθεί ότι δρουν στο Πακιστάν θα παραιτηθεί»!

Το κουβάρι πάντως, όσον αφορά την παρουσία των μισθοφόρων στο Πακιστάν και στο Αφγανιστάν, στο μέτωπο του «δίκαιου πολέμου» - όπως έχει ονομάσει ο πρόεδρος Μπάρακ Ομπάμα το μέτωπο του ιμπεριαλιστικού πολέμου, που το διεύρυνε και στο Πακιστάν, σε μία χώρα που φυσικά δεν έχει κηρύξει τον πόλεμο ποτέ επισήμως - ξετυλίγεται σταδιακά εδώ και μήνες.

Αφορμή ήταν η σημαντική αύξηση των αποκαλούμενων τυφλών επιθέσεων στο Πακιστάν σε μεγάλα αστικά κέντρα, πολυσύχναστες αγορές, όπως στην Πεσαβάρ, ακόμη και στο Ισλαμικό Πανεπιστήμιο της πακιστανικής πρωτεύουσας, με εκατοντάδες άμαχους νεκρούς και τραυματίες. Επιθέσεις που αμέσως και αβίαστα αποδόθηκαν «σε τρομοκράτες της Αλ Κάιντα» ή «ισλαμιστικές εξτρεμιστικές οργανώσεις» όπως η Tehreek e-Taliban Pakistan. Εντούτοις, τα πακιστανικά Μέσα σημείωσαν από την πρώτη στιγμή ότι οι επιθέσεις αυτές αποτελούν «σημείο καμπής», καθώς συνιστούν στροφή 180 μοιρών για τους Ταλιμπάν: από κυβερνητικούς ή στρατιωτικούς στόχους σε πολιτικούς στόχους και μάλιστα σε «ισλαμικούς», όπως στο Πανεπιστήμιο! Η Tehreek e-Taliban Pakistan, με βίντεο που προβλήθηκε από το «Αλ Τζαζίρα», αρνήθηκε κάθε ανάμειξη ενώ επέρριψε τις ευθύνες για τις επιθέσεις σε «εξωτερικές δυνάμεις». Σε ανάλογο κύμα κινήθηκε και η ανακοίνωση της ηγεσίας των Ταλιμπάν του Αφγανιστάν, όπου σημείωνε ότι «κανονισμός των Μουτζαχεντίν για τον κώδικα διεξαγωγής των επιχειρήσεων απαιτεί αυστηρά απ' αυτούς να αποφεύγουν την καταστροφή της δημόσιας περιουσίας, όπως τα σχολεία και άλλες εγκαταστάσεις κοινής ωφέλειας. Σύμφωνα μ' αυτόν τον κανονισμό, ο πρώτος στόχος της Τζιχάντ είναι να διασφαλίσει την κυριαρχία και την προστασία της τιμής, της περιουσίας και της ζωής των απλών ανθρώπων». Παρόλα αυτά οι «τυφλές επιθέσεις» χρησιμοποιήθηκαν ως άλλοθι για μεγάλη εκκαθαριστική επιχείρηση στο νότιο Ουαζιριστάν.

Περισσότερο αποκαλυπτική ωστόσο ήταν η έρευνα του Τζέρεμι Σκάχιλ (συγγραφέας και του βιβλίου «Blackwater: The Rise of the World's Most Powerful Mercenary Army») για το περιοδικό «The Nation», όπου ουσιαστικά άρχισε να ξετυλίγει το κουβάρι: Σε μια μυστική βάση που διοικείται από τις αμερικανικές ειδικές δυνάμεις (JSOC) στο Καράτσι του Πακιστάν, μέλη ενός ελίτ τμήματος της «Blackwater» βρίσκονται στο επίκεντρο ενός απόρρητου προγράμματος βάσει του οποίου σχεδιάζουν δολοφονίες «υπόπτων μαχητών» των Ταλιμπάν και της Αλ Κάιντα, απαγωγές και αρπαγές στόχων υψηλής αξίας και άλλες δράσεις εντός και εκτός συνόρων.

Επίσης η «Blackwater» βοηθά στη συλλογή στρατιωτικών πληροφοριών και υποστηρίζει την αμερικάνικη απόρρητη επιχείρηση τηλεκατευθυνόμενων βομβαρδιστικών αεροσκαφών που λειτουργεί παράλληλα με το γνωστό πρόγραμμα επιδρομών με «Predator» της CIA, σύμφωνα με πηγή σε υψηλή θέση στην ιεραρχία του δικτύου των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών, ο οποίος μάλιστα τόνισε ότι το πρόγραμμα είναι τόσο «κατατμημένο», που υψηλόβαθμα στελέχη εντός της κυβέρνησης Ομπάμα και στο αμερικανικό στρατιωτικό επιτελείο ενδέχεται να αγνοούν την ύπαρξή του.

Το 2006, οι ΗΠΑ και το Πακιστάν είχαν υπογράψει συμφωνία που εξουσιοδοτούσε την JSOC να μπει στο Πακιστάν για να καταδιώξει τον Οσάμα Μπιν Λάντεν, με τον όρο ότι το Πακιστάν θα αρνιόταν ότι είχε παραχωρήσει τέτοιο δικαίωμα. Πρώην υψηλόβαθμο στέλεχος της «Blackwater» μάλιστα επιβεβαίωσε όχι μόνο την παρουσία της μισθοφορικής εταιρείας αλλά ότι δουλεύει για τη CIA και τη JSOC, την προεξάρχουσα δύναμη σε «αντιτρομοκρατικές και μυστικές επιχειρήσεις μέσα στο στρατό».

Επιπλέον υποστήριξε ότι η «Blackwater» δουλεύει και για την πακιστανική κυβέρνηση μέσω υπεργολαβίας με την εταιρεία ασφαλείας «Kestral Logistics», με βάση το Ισλαμαμπάντ - μία πολύ ισχυρή εταιρεία που έχει ειδικότητα στη στρατιωτική επιμελητειακή υποστήριξη, συλλογή μυστικών πληροφοριών κλπ και απασχολεί σχεδόν αποκλειστικά πρώην υψηλόβαθμους αξιωματικούς του πακιστανικού στρατού - η οποία στέλνει δυνάμεις της μαζί με πακιστανικές δυνάμεις σε «αντιτρομοκρατικές» επιχειρήσεις, συμπεριλαμβανομένων επιδρομών σε σπίτια και ελέγχων στα σύνορα, στη βορειοδυτική πριφέρεια και σε άλλες περιοχές του Πακιστάν. Αυτός ο «διακανονισμός» επιτρέπει στην πακιστανική κυβέρνηση να χρησιμοποιεί πρώην αμερικάνικες ειδικές δυνάμεις που τώρα απασχολούνται στην «Blackwater», αρνούμενη ταυτόχρονα οποιαδήποτε επίσημη αμερικανική παρουσία στην περιοχή.

Στο Πακιστάν η «Blackwater» δε χρησιμοποιεί ούτε το πραγματικό όνομά της, ούτε το καινούριο «Xe Services», αλλά «διευθύνουν το μεγαλύτερο μέρος των εργασιών τους μέσω της "Total Intelligence Solutions" (TIS), επειδή τα δύο ονόματα είναι τόσο λερωμένα», λέει πρώην στέλεχος της εταιρείας, ενώ σύμφωνα με τις πληροφορίες η δραστηριότητά της για την JSOC συντονίζεται από την τακτική στρατιωτική δύναμη με βάση την Αεροπορική Βάση Bagram στο γειτονικό Αφγανιστάν. Εκτός από το σχεδιασμό καταρρίψεων πυραύλων και επιχειρήσεων κατά «υπόπτων δυνάμεων» της Αλ Κάιντα και των Ταλιμπάν στο Πακιστάν, η «Blackwater» στο Καράτσι επίσης βοηθά στο σχεδιασμό αποστολών της JSOC εντός του Ουζμπεκιστάν, ενάντια στο Ισλαμικό Κίνημα του Ουζμπεκιστάν.

Κατά τον Μουσάραφ Ζαΐντι, γνωστό Πακιστανό δημοσιογράφο που έχει υπάρξει σύμβουλος του ΟΗΕ και της ΕΕ στο Πακιστάν και το Αφγανιστάν το «Blackwater»/JSOC πρόγραμμα εγείρει σοβαρά ερωτηματικά γύρω από τις νόρμες των διεθνών σχέσεων: «Η άμεση ερώτηση είναι πώς ορίζει κανείς την ενεργητική επιδίωξη στρατιωτικών στόχων σε μία χώρα στην οποία όχι μόνο δεν έχει κηρύξει πόλεμο, αλλά είναι και πρωτοστάτης σύμμαχος εκτός ΝΑΤΟ στον αγώνα των ΗΠΑ να περιορίσουν την εξτρεμιστική βία από το Αφγανιστάν και τις συνοριακές περιοχές του Αφγανιστάν με το Πακιστάν»...«Ας ξεχάσουμε για μια στιγμή την "Blackwater". Αυτό που επιβεβαιώνεται εδώ είναι το ότι υπάρχουν αμερικανικές στρατιωτικές επιχειρήσεις στο Πακιστάν, που δεν αφορούν σε λογιστικά ή στη μεταφορά φαγητού από το Μπαγκράμ, οι οποίες αφορούν αποκλειστικά στην άσκηση σωματικής βίας, φυσικής ισχύος μέσα στα πακιστανικά εδάφη».

Πάντως, κατά τις πηγές του Σκάχιλ οι επιχειρήσεις αυτές, διαφέρουν από την επιχείρηση εκτελέσεων της CIA, που ο διευθυντής της υπηρεσίας Λέον Πανέτα ανακοίνωσε ότι ακυρώθηκε τον Ιούνη 2009. «Αυτή είναι μια επιχείρηση παράλληλη της CIA. Είναι δύο διαφορετικά κτήνη».

Ομως η επίθεση αυτοκτονίας της 30ής Δεκέμβρη, την οποία φέρεται να έκανε Ιορδανός διπλός πράκτορας που κατονομάστηκε ως Χουμάμ Χαλίλ Αμπου Μουλάλ αλ Μπαλάουι και ο οποίος πυροδότησε εκρηκτικά που είχε ζωστεί στην προκεχωρημένη επιχειρησιακή βάση Τσάπμαν, εκτός το θάνατο πέντε πρακτόρων της CIA προκάλεσε και το θάνατο δύο συμβασιούχων της «Blackwater». Η επίθεση, που ήταν η πιο αιματηρή για τη CIA από το 1983, και κυρίως τα δημοσιεύματα που ακολούθησαν αποκάλυψαν ότι η σχέση ανάμεσα στη CIA και την «Blackwater» εξακολουθεί να είναι πολύ στενή και έχει πάντα τους ίδιους στόχους, παρά το γεγονός ότι το «πρόγραμμα» ακυρώθηκε υποτίθεται από τον Λέον Πανέτα... «Ακυρώθηκε» και «καταδικάστηκε» από το Λευκό Οίκο και το πολιτικό κατεστημένο ως «τερατούργημα» των Μπους - Τσένι - Ράμσφελντ...

Ομως η επίθεση αυτοκτονίας, που ήταν πράξη «εκδίκησης», σύμφωνα με ανακοίνωση της Αλ Κάιντα, για τις επιθέσεις στο Πακιστάν αλλά και τις επιχειρήσεις της CIA, με τη συνδρομή ανδρών της «Blackwater» εντός του Αφγανιστάν, ουσιαστικά αποκάλυψε το πραγματικό πρόσωπο του «δίκαιου πολέμου» του προέδρου Ομπάμα. Πρόσωπο που διόλου διαφέρει ως προς την ουσία και το περιεχόμενό του από αυτό του προκατόχου του Τζορτζ Ου. Μπους. Στο «περιτύλιγμα» μόνο.