ΗΜΕΡΟΔΡΟΜΟΣ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

«Γκουρου»(νο)ειδήσεις

Η αρπαγή της «πίτας»

Λένε γαλάζιοι και πράσινοι: Πρώτα πρέπει «να αυξηθεί η πίτα», πρώτα πρέπει «να μεγαλώσει η παραγωγικότητα» και μετά θα ασκήσουν ...φιλολαϊκή πολιτική.

Αφού το ταμείο είναι χωρίς λεφτά (και παρά την ...καλή τους διάθεση) πώς να δώσουν αυξήσεις οι άνθρωποι;..

Φτάσαμε στην 70ή Διεθνή Εκθεση Θεσσαλονίκης και το παραπάνω παραμύθι καλά κρατεί: Η «πίτα» πρέπει να αυξηθεί κι αν και όταν αυξηθεί, τότε θα φάει κι ο φτωχός.

Μέχρι τότε, θα τρώνε μόνον οι πλούσιοι, θα δίνονται φοροαπαλλαγές και κίνητρα στους καπιταλιστές, για να έχουν κέρδη, ώστε να κάνουν επενδύσεις κι έτσι - λένε οι γαλαζοπράσινοι - θα αυξηθεί και η «πίτα», την οποία μετά θα την αναδιανείμουν (δίκαια)...

Επειδή τα πολλά λόγια είναι φτώχεια, ας μιλήσουμε με αριθμούς:

Το 1975 η «πίτα», δηλαδή το ΑΕΠ της χώρας ήταν 805 δισ. δραχμές.
Το 2005, μετά από τρεις δεκαετίες, ο εργαζόμενος λαός μεγάλωσε την «πίτα» στα 56 τρισ. δραχμές.

Ο ελληνικός λαός, δηλαδή, μέσα σε αυτά τα 30 χρόνια αύξησε την «πίτα», το ΑΕΠ, κατά 7.000% (!!!).

Ερώτημα:

α) Τολμούν να ισχυριστούν οι κύριοι της δικομματικής διακυβέρνησης ότι είναι μικρή (!) η αύξηση της «πίτας», που κατάφερε με τον ιδρώτα του ο εργαζόμενος λαός αυτά τα χρόνια; Πόσο άλλο να την αύξανε;

β) Τολμούν να ισχυριστούν οι ταγοί των 30 τελευταίων χρόνων ότι η ζωή του εργάτη καλυτέρευσε κατά 7.000%, όσο δηλαδή και η αύξηση της «πίτας», που προήλθε από τους κόπους, τον ιδρώτα και το αίμα του;

γ) Τολμούν να μας πουν τι από αυτό το 7.000% «έφαγε» ο εργάτης και τι οι καπιταλιστές;

Ξέρουν πολύ καλά πόσο και ποιοι έφαγαν, πόσοι και ποιοι τρώνε.

Ας θέλετε να τους δείτε κι εσείς, ρίχτε μια ματιά στα τραπέζια του Συνεδριακού Κέντρου όπου μιλάει σήμερα ο Καραμανλής. Εκεί κάθονται (όπως και επί Σημίτη) αυτοί που «τρώνε» την «πίτα».

Γράφει
ο Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

Λέτε στις εξαγγελίες του πρωθυπουργού να περιλαμβάνεται η ικανοποίηση και τούτης της απαίτησης των «παραγωγικών» τάξεων;

(Του Γιάννη Ιωάννου στο «Εθνος»)

«Οι περισσότεροι πληγέντες ανήκαν, ούτως ή άλλως, στις μη προνομιούχες τάξεις. Συνεπώς, τα πράγματα εξελίχθηκαν πολύ καλά γι' αυτούς»! * Δήλωση της Μπάρμπαρα Μπους, κατά την επίσκεψή της στους ...καταυλισμούς των πληγέντων της Νέας Ορλεάνης (η κυρία Μπους είναι - φυσικά - η μαμά του γιου της, του Μπους...)

Ο κύριος Φλωρίδης (1)

«Το να απευθύνεις πρόταση συνεργασίας σε ένα κόμμα με το οποίο υπάρχουν τρομακτικές πολιτικές, ιδεολογικές διαφορές είναι τεράστιο λάθος. Δεν μπορώ να καταλάβω αυτή τη στιγμή το ΠΑΣΟΚ και η πολιτική του σε ποιο σημείο μπορεί να συναντηθεί με τις απόψεις του ΚΚΕ. Δε μιλώ για τον ΣΥΝ, είναι διαφορετικά τα πράγματα γιατί οι αντιλήψεις και οι κοσμοθεωρίες και οι πολιτικές του στοχεύσεις έχουν σημεία επαφής με τις δικές μας απόψεις. Το να ασχολούμαστε εμείς και να κάνουμε προτάσεις σε ένα ξενοφοβικό και σχεδόν ρατσιστικό ΚΚΕ, που δεν έχει καμία σχέση ούτε με τους αγώνες του παρελθόντος, ούτε οτιδήποτε, έχει καμία λογική; Δείτε όλη την πολιτική του ΚΚΕ, το νεοκαραμανλικό εθνικοπατριωτικό μέτωπο που αναπτύχθηκε όλα αυτά τα χρόνια, δείτε τις προσεγγίσεις που κάνει το ΚΚΕ για μεγάλα θέματα, όπως τα ναρκωτικά, και με τι συντηρητική πλευρά τα προσεγγίζει. Εχει το ΠΑΣΟΚ ιδεολογική συγγένεια και σημείο επαφής; Πρέπει να τα καταλάβουμε όλα αυτά και να σταματήσουμε το καλαμπούρι της προοδευτικής συμμαχίας».

Αυτό το αντικομμουνιστικό παραλήρημα (στο ρ/σ «Αλφα») προέρχεται από τον γνωστό Φλωρίδη. Είναι ο ίδιος κύριος που ως υπουργός Δημόσιας Τάξης έστελνε αστυνόμους και ΜΑΤ για να καταστείλουν την ...«στάσιν» (όπως έλεγε!) των άλλων αστυνόμων που ζητούσαν αυξήσεις. Είναι ο ίδιος κύριος που ως υφυπουργός Αθλητισμού θα έκανε «εξυγίανση» του ποδοσφαίρου και κατά την περίοδο της θητείας του η «παράγκα» εξαχρειώθηκε.

Αυτόν τον κύριο επέλεξε ο Γιώργος Παπανδρέου να παίξει ρόλο «πιτ μπουλ» του αντικομμουνισμού. Σωστή επιλογή. Αλλωστε, κάθε Παπανδρέου χρειάζεται τον «Κουτσόγιωργά του». Ο Αντρέας είχε τον αυθεντικό Κουτσόγιωργα. Ο Γιώργος για «Κουτσόγιωργά του» έχει τον Φλωρίδη.

1829. Αρχίζει η μάχη της Πέτρας στη Βοιωτία. Ηταν η τελευταία της Ελληνικής Επανάστασης και οδήγησε στην απελευθέρωση ολόκληρης της Ανατολικής Στερεάς, με εξαίρεση την Ακρόπολη των Αθηνών.

1925. Ψηφίζεται το Σύνταγμα της πρώτης Ελληνικής Δημοκρατίας.

1942. Η βρετανική αεροπορία χρησιμοποιεί 476 αεροπλάνα για να ρίξει 100.000 βόμβες στο Ντίσελντορφ, σε μια μόνο επιδρομή.

1945. Κρίνεται ένοχος προδοσίας και καταδικάζεται σε θάνατο ο Βίντκουν Κουίσλινγκ, επικεφαλής του καθεστώτος των εγκαθέτων που είχαν δημιουργήσει οι Γερμανοί στη Νορβηγία. Το όνομά του έγινε συνώνυμο της προδοσίας.

1981. Επιστρέφεται στην Ισπανία ο πίνακας του Πικάσο «Γκουέρνικα». Ζωγραφισμένος το 1937, φιλοξενούνταν στη Νέα Υόρκη από το 1939.

1995. Το ΝΑΤΟ εξαπολύει ρουκέτες εναντίον σερβοβοσνιακών θέσεων.

Ο κύριος Φλωρίδης (2)

Για το ποιόν αυτού του κυρίου, του Φλωρίδη, δεν αξίζει να χαραμίσουμε άλλο χώρο στην εφημερίδα. Το ερώτημα απευθύνεται σε άλλους. Σε κείνους τους «αριστερούς» (προς τους οποίους και απευθύνει τις προσκλήσεις συνεργασίας ο Φλωρίδης). Σε αυτούς, δηλαδή, που δίνουν τη δυνατότητα σε κάτι τέτοια «διαμάντια», σαν τον Φλωρίδη, να το παίξουν κι αυτοί «αριστεροί»! Είστε περήφανοι, κύριοι του ΣΥΝ; Νιώθετε αρκούντως «αριστεροί» με αυτά τα κατορθώματα; Και σαν «αριστεροί», άνθρωποι του λαού δηλαδή, τι έχετε να πείτε για τη λαϊκή ρήση «πες μου το φίλο σου να σου πω ποιος είσαι»;