`Η θα εφαρμοστεί η πολιτική που ορίζει ο... οίκος Fitch ή «η Ελλάδα κινδυνεύει να χάσει κυριαρχικά της δικαιώματα»!

(Γιώργος Παπανδρέου - στο προχτεσινό Υπουργικό Συμβούλιο).

***

Ποιος να του το 'λεγε του Λεωνίδα ότι θα έφτανε στιγμή που η άγρια λιτότητα θα παρουσιαζόταν περίπου σαν συνώνυμη του «Μολών λαβέ»!

Ποιος το φανταζόταν ότι θα ζητούσαν τη «θυσία» του 14ου μισθού των εργαζομένων και θα έφταναν να την παρουσιάζουν σαν την θυσία του Παπαφλέσσα στο Μανιάκι!

Ποιος το περίμενε ότι θα ακούγαμε πως είναι εκδήλωση διασφάλισης της κυριαρχίας της Ελλάδας, να αποδεχτεί ο λαός της το σφαγιασμό των ασφαλιστικών του δικαιωμάτων!

*

Οποιος εργάτης, λοιπόν, αρνηθεί το «πάγωμα» του μισθού του, τότε - κατά τον πρωθυπουργό - ανοίγει την ...Κερκόπορτα» για να περάσουν «των εχθρών τα φουσάτα»!

Οποιος συνταξιούχος διαμαρτύρεται για τις συντάξεις πείνας είναι υπόλογος ότι υποσκάπτει την «εθνική κυριαρχία» της χώρας!

Οποιος άνεργος, συμβασιούχος, εργαζόμενος στα «stage» διεκδικήσει δουλειά, πραγματικό μισθό και πραγματική ζωή, είναι ένας σύγχρονος «Πήλιος Γούσης»!

*

Ολος αυτός ο σουρεαλισμός συνάδει απολύτως με τη μόνιμη τακτική της πλαστογράφησης των λέξεων, της παραποίησης της αλήθειας, του αναποδογυρίσματος των εννοιών.

*

Είναι οι ίδιοι που έχουν δηλώσει:

«Δεν έχουμε ταμπού στην εκχώρηση ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων στην ΕΕ»!

(Γιώργος Παπανδρέου, Τάμπερε - Οκτώβρης 1999, Σύνοδος Κορυφής ΕΕ).

*

Μιλούν για «εθνική κυριαρχία» και προωθούν τον εξανδραποδισμό του «έθνους» των εργαζομένων!

Λογικό. Στη γλώσσα τους, στην πολιτική τους,

«εθνική κυριαρχία»

είναι:

Τα «ευχαριστούμε τις ΗΠΑ», η αναγνώριση «νόμιμων και ζωτικών συμφερόντων» της Τουρκίας στο Αιγαίο, οι τεμενάδες στους Αλμούνιες, τους Τρισέ και τους Γιούγκερ, οι υποκύψεις σε διεθνείς «οίκους λωποδυτών», η παράδοση της νομισματικής πολιτικής στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, η πρόσδεση της χώρας στην «μπότα του Γερμανού τραπεζίτη» (σ.σ.: ο «ορισμός» της Συνθήκης του Μάαστριχτ από ...τον Αντρέα Παπανδρέου!), η υπαγωγή του Μισθολογικού, του Ασφαλιστικού και του Εργασιακού στο Εκοφίν!

***

Αυτά εννοούν όταν μιλούν για «εθνική κυριαρχία». Ο,τι δηλαδή συμφέρει την τάξη που εκπροσωπεί ο κ. Παπανδρέου και η οποία τάξη - των βιομηχάνων, των τραπεζιτών, των εφοπλιστών - δεν έχει πατρίδα, διότι πολύ απλά το κεφάλαιο δεν έχει πατρίδα.

Ακριβώς τα αντίθετα είναι όσα συνιστούν «εθνική κυριαρχία» για το λαό.

Πρόκειται για «ιστορικό βήμα και αναπτυξιακό άλμα».

Η Ελλάδα «τώρα είναι δυνατή».

Η χώρα έχει τις «καλύτερες προϋποθέσεις για να καθορίζει πιο αποτελεσματικά τη δική της ιστορία».

(Κώστας Σημίτης)

*

«Είναι για τους Ελληνες και τις Ελληνίδες μια μέρα πανηγυρισμού».

«Εξασφαλίζονται οι προϋποθέσεις για νικηφόρες πορείες (...) για νίκες (...) για μεγάλες εθνικές επιτυχίες (...) είναι το θεμέλιο μιας νέας εθνικής ενότητας».

Και επίσης:

«Αποτελεί για τη χώρα μας, για το λαό μας, ένα ιστορικό γεγονός. Είναι η δικαίωση μιας μεγάλης εθνικής προσπάθειας. Σηματοδοτεί την έξοδο από μια μακρά περίοδο οικονομικής στασιμότητας και περιθωριοποίησης και τη συμμετοχή στο σύγχρονο κόσμο των ανοικτών οριζόντων, της ταχύτερης ανάπτυξης και της κοινωνικής ευημερίας».

«Η Ελλάδα αποκτά τη θέση που της αξίζει (...). Για πρώτη φορά θα βρίσκεται στην πρώτη ευρωπαϊκή ταχύτητα, στην πρωτοπορία των ευρωπαϊκών λαών».

(Γιάννος Παπαντωνίου)

***

Με τέτοια λόγια

(εδώ σταχυολογήσαμε μερικές μόνο από τις «σταγόνες» του «ωκεανού» της ανελέητης προπαγάνδας)

απευθύνθηκαν στον ελληνικό λαό, στις 20 Ιούνη 2000, ο τότε πρωθυπουργός και ο τότε υπουργός Εθνικής Οικονομίας.

*

Αλλά τι ήταν εκείνο που συνέβη στις 20/6/2000 και αποτέλεσε την αφορμή ώστε

Σημίτης και Παπαντωνίου, σύσσωμο το ΠΑΣΟΚ, τα κόμματα της «ευρωπαϊκής προοπτικής της Ελλάδας» και τα ΜΜΕ,

να καλούν τον ελληνικό λαό να την ανακηρύξει σε «μέρα πανηγυρισμού»;

*

Υπενθυμίζουμε:

Ηταν η ημέρα κατά την οποία επικυρώθηκε στη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ στην Πορτογαλία, ότι η Ελλάδα έμπαινε και επισήμως στην Οικονομική και Νομισματική Ενωση (ΟΝΕ)...

Για την ΟΝΕ, δηλαδή,

την «επένδυση ασφαλείας» (!) της Ελλάδας όπως την αποκαλούσαν, ήταν που έλεγαν ότι με την ενσωμάτωση της χώρας στο συγκεκριμένο κλαμπ, η Ελλάδα θα είχε αιώνια «ανάπτυξη» και εξασφαλισμένη «κοινωνική ευημερία»...

Για την ΟΝΕ ήταν όλα αυτά τα πανηγύρια...

Για την ΟΝΕ ήταν, που, την ίδια μέρα ο Παπαντωνίου έγραφε (στα «Νέα») σε ειδικό άρθρο του με θέμα την ένταξη:

«Η πολιτική που εφαρμόζει η κυβέρνηση έχει ορίζοντα δεκαετίας. Οικοδομούμε την Ελλάδα του 2010».

*

Ε, λοιπόν, το 2010 έφτασε. Και ποιος, αλήθεια, μπορεί να αρνηθεί ότι η «υπόσχεση» των «οικοδόμων» της ένταξης της Ελλάδας στην ΟΝΕ, αποδείχτηκε κάτι παραπάνω από «προφητική»!

Σήμερα

- στην Ελλάδα που θα πήγαινε από «νίκες σε νίκες», που θα ήταν «στην πρωτοπορία των εθνών», αλλά που όλως περιέργως τώρα μας λένε ότι έφτασε να βολοδέρνει κάπου μεταξύ της «εντατικής» και της «χρεοκοπίας» -

είναι φανερό, πια, τι «οικοδομούσαν»:

Μια Ελλάδα - παράδεισο για μια χούφτα πολυεθνικές, μονοπώλια και «νταβατζήδες»,

μια Ελλάδα των 2,5 εκατομμυρίων φτωχών και του ενός εκατομμυρίου ανέργων, για το λαό της.

«Υπάρχουν λεφτά», διαβεβαίωνε ο κ. Παπανδρέου προεκλογικά.

Τώρα πια είναι προφανές ποια λεφτά εννοούσε. Των μισθωτών, των συνταξιούχων ακόμα και των ανέργων! Δηλαδή, τα δικά μας...

Στη σύσκεψη υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, με θέμα την καταπολέμηση της διαφθοράς, ο πρωθυπουργός θα προσκομίσει και τα βιβλία του ταμείου του ΠΑΣΟΚ (επί Τσουκάτου) για να πιστοποιηθεί ότι το κόμμα του ουδεμία σχέση είχε με τα «μαύρα» της «Ζήμενς»;