Ταυτόχρονα, οι Αλβανοί ένοπλοι εισβάλλουν και στη Νότια Σερβία προκαλώντας τα ειρωνικά μειδιάματα μερίδας, τουλάχιστον, της διεθνούς κοινής γνώμης που γνωρίζει στοιχειωδώς την αλήθεια του γιουγκοσλαβικού δράματος. Η γελοία αυτή πρόκληση μεγαλώνει όταν είναι γνωστό ότι η Αλβανία δεν είναι σε θέση να προστατέψει ούτε καν το μητροπολιτικό της χώρο. Απουσιάζοντας της υποστήριξης που της παρέχει ο ΝΑΤΟικός ιμπεριαλισμός θα είχε διαλυθεί εντός ολίγων ημερών στα εξ ων συνετέθη. Είναι, λοιπόν, κατανοητό πως οι Αλβανοί αυτονομιστές κατορθώνουν κι έχουν ανοιχτά δυο ταυτόχρονα μέτωπα, ένα στη FYROM κι ένα στη Νότια Σερβία, όσο μικρή ζημιά κι αν κάνουν στο στρατιωτικό τομέα.

Το καθημαγμένο Κοσσυφοπέδιο που «ντε γιούρε» θεωρείται σερβική επαρχία και «ντεφάκτο» κατακτημένη χώρα που σταθμεύουν εκτός της K-FOR του ΝΑΤΟ και δυνάμεις παρανόμων πάσης φύσεως, ίσως να προαλείφεται ως μελλοντική αλβανική επικράτεια αυτής ή εκείνης της μορφής στα κεφάλια της αδιόρθωτης αλβανικής πολλαπλής ηγεσίας. Ισως ακόμη κι η πολεμική δραστηριότητα αλβανικών ομάδων στη FYROM να προαλείφεται κάτι ανάλογο. Ισως να υπάρχουν αλβανικές βλέψεις και παραπέρα...

Οι διασκορπισμένοι αλβανικοί πληθυσμοί των αθλίων, υποτάσσονται κατά κανόνα, έτσι ή αλλιώς στις ορέξεις των αυτοδιορισμένων «αρχηγών» πολιτικών και στρατιωτικών συμμοριών. Ετσι δημιουργείται ένας ιμάντας μεταβίβασης της καθυστερημένης λαϊκής θέλησης στη χαβούζα του υπερεθνικού χρηματιστικού ιμπεριαλιστικού κεφαλαίου και χρησιμοποιείται ως μόνιμη δύναμη αποσταθεροποίησης. Αυτό, ακριβώς, εξακολουθεί, συμβαίνει, με τη χρησιμοποίηση των αλβανικών ομάδων στα Βαλκάνια.

Συνηθίζεται να λέγεται από τους κάθε λογής άσχετους εστέτ και κιοτήδες, ότι είναι αδύνατη κι άνευ ουσίας η κάθε λογής αντίσταση στη σιδερένια θέληση του μιλιταρισμού. Εάν αυτό έχει έστω κι έναν κόκκο αλήθειας, σημαίνει ότι είναι αδύνατη η επιβολή του ιμπεριαλισμού σε κάθε λαό εάν δεν έχει εξασφαλιστεί εκ των προτέρων ένα αξιόλογο στήριγμα από υποταγμένους κάθε κοινωνικής κατηγορίας που προπαγανδίζουν την επιβολή του είτε σαν τον παράδεισο είτε σαν την κακιά μοίρα. Το υποκριτικό παιχνίδι που παίζεται σήμερα στη FYROM θα ήταν αδύνατο εάν δεν υπήρχε αυτό το «λογικοφανές» υπόστρωμα ιδιαίτερα σε χώρες που ο λαός τους διακρίνεται από έντονο παραδοσιακό αντιιμπεριαλιστικό συναίσθημα, όπως π.χ. η Ελλάδα. Θα ήταν αδύνατη η σχετική δικαιολόγηση σε μερίδα της κοινής γνώμης της συνεχούς παλινδρόμησης των ισχυρών του ΝΑΤΟικού ευρωατλαντισμού.

«Ο γγ του ΝΑΤΟ Ρόμπινσον από κοινού με τον υπεύθυνο σε θέματα άμυνας και ασφάλειας της Ευρωπαϊκής Ενωσης Σολάνα, πρώην γγ του ΝΑΤΟ, καταφθάνουν εσπευσμένως στη FYROM. Αφού καθυβρίζουν τις αλβανικές ομάδες και δηλώνουν αμέριστη συμπαράσταση στη FYROM, υποδεικνύουν πιεστικά στην κυβέρνηση των Σκοπίων να γίνει κυβέρνηση «Εθνικής Ενότητας» και να προχωρήσει σε διαπραγματεύσεις με την αλβανική πλευρά, χωρίς να διευκρινίζει εάν εννοεί και τους μεταλλαγμένους Ουτσεκάδες.