Σε μια εποχή που η ισχυροσύνη της λειτουργίας της χαρακτηρίζεται από το εμπόριο των όπλων και τον έλεγχο του πετρελαίου στο πλαίσιο ενός γεωστρατηγισμού μείζονος σημασίας, οι πολιτικές κρίσεις του πάλαι ποτέ φιλελεύθερου αστισμού και πρώιμου καπιταλιστικού ιμπεριαλισμού χάνουν τη σημασία τους, όπως ένα απλό κρυολόγημα σε μια ανίατη οργανική ασθένεια.
Το κράτος του Ισραήλ είναι το εμπόλεμο κέντρο των ιμπεριαλιστικών συμφερόντων των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή. Οι στιγμιαίες αναλαμπές μιας απατηλής πρόθεσης αλλαγής της πολιτικής των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή γίνονται, εκτός των άλλων, και για να δυναμώσουν το αίσθημα ανασφάλειας της ισραηλίτικης κοινής γνώμης και να προεκτείνουν την υποταγή της στο διηνεκές διά μέσου της αραβο-ισραηλινής διένεξης με επίκεντρο θυμάτων τους Παλαιστίνιους. Ομως, όσο κι αν η αρνητική χρονική συνέχεια παραμένει κι επεκτείνεται, το πολεμικό άπλωμα του αδιεξόδου προδικάζει το τέλος της ανεξέλεγκτης ισραηλίτικης ισχύος. Ενας από τους φαινομενικά παράδοξους, αλλά πλήρως αιτιολογημένους, αυτουργούς αυτού του πιθανού τέλους θα είναι οι ίδιες οι ΗΠΑ, κάτω από πιθανότατες συγκυριακές αλλαγές. Αυτό θα σημαίνει μια επιπλέον προδοσία του ισραηλίτικου λαού από τους αμερικανόπνευστους κι αμερικανομπλεγμένους μεγαλοταγούς του. Η τύχη του λαού του Ισραήλ είναι σφιχτοδεμένη με την τύχη του λαού των Παλαιστινίων.
Για παράδειγμα, είναι εντελώς άδηλο τι θα συμβεί στην περίπτωση καθολικής αγγλο-αμερικανικής επέμβασης και υποταγής του Ιράκ σε προτεκτοράτο. Σήμερα, φαίνεται ότι αυτό θα ενισχύσει το Ισραήλ στον επιμερισμό της λείας. Ομως, η ιστορική εμπειρία διδάσκει ότι κάθε βίαιη αλλαγή της υπάρχουσας κλίμακας σε μια άκρως ευαίσθητη περιοχή υπόκειται και σε δικούς της ανεξέλεγκτους κραδασμούς με άδηλες επιπτώσεις. Η ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής με τους υπαρκτούς αραβικούς πληθυσμούς προσφέρεται σε ένα εξεγερτικό παρανάλωμα στην αρχή των συγκοινωνούντων δοχείων. Αυτό πολλαπλασιάζει την ανάγκη της ιστορικής γενιάς του λαού του Ισραήλ να αναζητήσει τους φυσικούς της συμμάχους στο λαό της Παλαιστίνης. Οσο δραματική κι αν είναι η καθημερινή εξόντωση Παλαιστινίων, η δυναμική τους δε μετριέται πλέον από τον αριθμό των θυμάτων τους, διότι οδηγήθηκαν στον πάτο του βαρελιού από τα συμφέροντα της υπερεθνικής ιμπεριαλιστικής πολιτικής.