Χαραγμένα με ανεξίτηλο «μελάνι» στο μυαλό των ανθρώπων του αθλητισμού και του πνεύματος αλλά και στα τεφτέρια του «γέρου» 20ού αιώνα, που σε λίγες μέρες δύει, είναι τα ονόματα κάποιων αθλητών που με την αγωνιστική αλλά και ηθική τους παρουσία έγραψαν ιστορία.

Αιρετά μέλη της αρμόδιας επιτροπής, που κλήθηκαν σε εκδήλωση η οποία πραγματοποιήθηκε στη Βιέννη, να επιλέξουν τους κορυφαίους εκπροσώπους του αθλητισμού, αναμφισβήτητα βρέθηκαν σε μια από τις δυσκολότερες θέσεις της καριέρας τους. Ο αριθμός των υποψηφίων ήταν αρκετά μεγάλος, αφού 91 από τα μεγαθήρια του παγκόσμιου αθλητικού γίγνεσθαι επιδίωξαν την επιβράβευσή τους από την ιστορία, όχι μόνο για την υπεράνθρωπη προσπάθειά τους, που αγγίζει τα όρια του άθλου, αλλά και για το ότι με τη δική τους εσωαγωνιστική ζωή έγιναν παράδειγμα προς μίμηση πολλών γενεών και γαλούχησης μεγάλου αριθμού νέων ανθρώπων. Εξάλλου, όλοι μας κάποια στιγμή βρεθήκαμε να παίζουμε μπάλα σε κάποια αλάνα της γειτονιάς μας, έχοντας ως μοναδική φράση επιδοκιμασίας κάποιας καλής ενέργειας παίχτη της αντίπαλης ομάδας «Ποιος είσαι, ο Πελέ;».

Η επιλογή ήταν «βασανιστήριο» όμως τελικά η βράβευση έγινε και οι 11 που είχαν την τιμή της καταξίωσης αποτελούν, αν μη τι άλλο, έντεκα «ιερά τέρατα» των διεθνών «στίβων». Ανθρωποι που «μεγαλούργησαν» ο καθένας στον τομέα του και έμειναν στην ιστορία για τις εντυπωσιακές επιδόσεις τους.

Στο «βασιλιά» των σπορ, το ποδόσφαιρο, την παράσταση έκλεψε, ποιος άλλος, από τον Βραζιλιάνο Πελέ. Ο άνθρωπος που από τα 17 του χρόνια μέχρι και τη στιγμή που έβαλε τέλος σε μία εντυπωσιακή καριέρα, άφησε χαραγμένο με μεγάλα γράμματα το όνομά του στο χόρτο. Ηταν ο ποδοσφαιριστής που αγαπήθηκε όσο κανένας άλλο από το φίλαθλο κοινό αλλά και από τους συμπαίχτες του. Ορισμένες, εξάλλου, από τις ενέργειες που έκανε στα γήπεδα όλου του κόσμου, έχουν μείνει στη μνήμη όσων τον παρακολούθησαν «διά ζώσης», αλλά και όλων εκείνων που είχαν την τύχη να παρακολουθήσουν από τα εκάστοτε ραδιοτηλεοπτικά μέσα τα επιτεύγματά του.

Αναφερόμενος στη βράβευσή του, το «μαύρο διαμάντι» παρουσιάστηκε μετριόφρων δηλώνοντας έκπληξη για την επιλογή του τη στιγμή που έπαιρνε το κρυστάλλινο τρόπαιο και πρόσθεσε: «Η μεγαλύτερη επιτυχία του ποδοσφαίρου, είναι πως κατάφερε να συγκεντρώσει τους νέους. Είναι πολλοί αυτοί, με τους οποίους θα ήθελα να μοιραστώ αυτό το βραβείο».

Μετά, όμως, από χρόνια κοπιαστικής και επίπονης προσπάθειας αλλά και συγκινητικών στιγμών που έζησε ο κόσμος της γυμναστικής από το υπερθέαμα που προσέφεραν οι αθλήτριες της δεκαετίας του '70 και δη οι αθλήτριες από την Ανατολική Ευρώπη, ήρθε και η ανάδειξη της κορυφαίας γυμνάστριας στην κατηγορία «αθλητισμός», της Ρουμάνας Νάντια Κομανέτσι. Η αθλήτρια που το παρατσούκλι της ήταν το «κορίτσι - λάστιχο», χάρισε στη χώρα της το χρυσό Ολυμπιακό μετάλλιο στην ενόργανη γυμναστική στους Αγώνες του Μόντρεαλ το 1976, ενώ για αρκετά χρόνια, το όνομά της ήταν άρρηκτα συνδεδεμένο με το εντυπωσιακό και συνάμα όμορφο αυτό άθλημα. Στους άνδρες στην ίδια κατηγορία την επιβράβευση εισέπραξε ο κορυφαίος, ίσως, εκπρόσωπος του κλασικού αθλητισμού, ο υπεραθλητής Καρλ Λιούις. Ο Αμερικανός «γιος του ανέμου» στη σπουδαία και πολύχρονη καριέρα του, κατάφερε να συλλέξει 9 Ολυμπιακά μετάλλια, στο κατοστάρι και στο άλμα εις μήκος.

Εκτός του ποδοσφαίρου, στα υπόλοιπα αθλήματα με μπάλα και συγκεκριμένα στο μπάσκετ τη μέγιστη διάκριση από τους ανθρώπους του αθλητισμού πήρε ο Αμερικανός Μάικλ Τζόρνταν. Ο «Αιρ Τζόρνταν» ήταν ο μπασκετμπολίστας που ξεχώρισε όσο κανείς άλλος στο άθλημά αυτό και συγκεκριμένα στο πρωτάθλημα του ΝΒΑ. Εξάλλου, ο υπεραθλητής αυτός ήταν αναμφισβήτητα ο παίχτης που ταύτισε σε τέτοιο σημείο το όνομά του με την πορτοκαλί μπάλα, ώστε μετά από το οριστικό του «αντίο», περίπου δύο χρόνια πριν, πολλές φίλαθλες καρδιές... ράγισαν. Αξίζει, άλλωστε, να σημειωθεί ότι κυρίως χάρη σ' αυτόν η ομάδα των ΗΠΑ κατέκτησε δύο φορές το χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Στην ίδια κατηγορία στις γυναίκες, κορυφαία αθλήτρια αναδείχτηκε η Στέφι Γκραφ. Η Γερμανίδα αθλήτρια που μόλις πριν λίγους μήνες «κρέμασε» τη ρακέτα της, είναι η τενίστρια που έδωσε μία διαφορετική «διάσταση» στη γυναικεία αντισφαίριση και που ούτε λίγο - ούτε πολύ κατέκτησε 22 τουρνουά στη μεγαλύτερη διοργάνωση του αθλήματος στο «γκραν - σλαμ».

Οσον αφορά τους αθλητές του υγρού στίβου τα βραβεία πήραν δύο μεγάλου βεληνεκούς αθλητές από αυτούς που ο απλός λαός αποκαλεί «μεγάλα πνευμόνια» της πισίνας. Ο λόγος για τον ανυπέρβλητο και ακατάβλητο Αμερικανό κολυμβητή Μαρκ Σπιτς και την Αυστραλέζα «γοργόνα» Ντάουν Φρέιζερ. Στις αγωνιστικές περγαμηνές του Μαρκ Σπιτς συμπεριλαμβάνεται κάτι, που πολύ δύσκολα θα καταφέρει κάποιος συναθλητής του, με δεδομένη βέβαια τη διαφορά των εποχών. Σίγουρα το να κατακτήσει κάποιος 9 Ολυμπιακά μετάλλια και να πραγματοποιήσει 28 παγκόσμια ρεκόρ κάθε άλλο παρά... εύκολη υπόθεση είναι. Στις γυναίκες η Ντάουν Φρέιζερ αναδείχτηκε τρεις φορές χρυσή Ολυμπιονίκης.

Στα «βαρέα αθλήματα» πρώτος των πρώτων χρίστηκε ο Κάσιους Κλέι, γνωστός στο ευρύ κοινό ως Μοχάμεντ Αλι. (άλλαξε το ονοματεπώνυμό του αφότου ασπάστηκε το μωαμεθανισμό). Ο Μοχάμεντ Αλι, ο οποίος στις μέρες μας υποφέρει από πάρκινσον, αγωνίστηκε με τα χρώματα των ΗΠΑ και κατέκτησε τρεις φορές τον τίτλο του παγκόσμιου πρωταθλητή, τοποθετώντας με την εντυπωσιακή του παρουσία το άθλημα της πυγμαχίας στο προσκήνιο του αθλητόκοσμου.

Υστερα από την απονομή του βραβείου του, ο μεγαλύτερος πυγμάχος στην ιστορία του αθλήματος δήλωσε λακωνικά: «Στην καριέρα μου έχω πάρει πάρα πολλά βραβεία. Ομως κανένα δεν ήταν σαν αυτό».

Στην κατηγορία «χειμερινά αθλήματα», αναγνωρίστηκαν και επίσημα δύο άγνωστοι αθλητές στο ευρύ κοινό, σίγουρα όμως πασίγνωστοι στο χώρο τους και στους ανθρώπους που ασχολούνται με το αντικείμενο. Στους άνδρες τα «εύσημα» πήρε ο Γάλλος Ζαν Κλοντ Κίλι, ο οποίος κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στην κατάβαση (αλπικό σκι) των Ολυμπιακών Αγώνων του 1980. Μιλώντας για τη βράβευσή του ο Γάλλος πρώην πρωταθλητής τόνισε:«Αυτό το βραβείο μού δίνει τον τίτλο του κορυφαίου του αιώνα. Ομως εγώ σκέφτομαι τους συναθλητές μου, όπως τους Αυστριακούς Τσίμερμαν και Σάιλερ. Ηταν μια καταπληκτική βραδιά. Αυτή η διάκριση μού φέρνει ίλιγγο. Δεν έχω σταματήσει να αθλούμαι και τους τελευταίους μήνες ασχολούμαι με την κολύμβηση». Στις γυναίκες βραβεύτηκε η Αυστριακή Ανμαρί Μοζέρ Πρόελ, η οποία είχε την ίδια διάκριση με τον Κίλι, στην Ολυμπιάδα του 1968.

Στο μηχανοκίνητο αθλητισμό, ο κόσμος του οποίου έχει θρηνήσει στον αιώνα που σε λίγες μέρες «κλείνει» το χαμό ενός από τα σπουδαιότερα παιδιά του, του Βραζιλιάνου Αϊτον Σένα, η αρμόδια επιτροπή διάλεξε για την ανάδειξη του κορυφαίου των κορυφαίων τον Αλέν Προστ. Ο Γάλλος οδηγός της Φόρμουλα 1 έγραψε το όνομά του με χρυσά γράμματα στο παγκόσμιο στερέωμα του μηχανοκίνητου αθλητισμού, έχοντας να επιδείξει τρία χρυσά τρόπαια σε παγκόσμια πρωταθλήματα. «Είναι μια σημαντική διάκριση για μενα», είπε ο Προστ μετά την απονομή και συνέχισε λέγοντας:«Αισθάνομαι αμηχανία να παραλάβω το βραβείο, έχοντας δίπλα μου αρκετούς από τους συναδέλφους μου».

Πάντως, πολλοί από τους αθλητές που δεν έτυχαν επιβράβευσης σίγουρα δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτα από τους ήδη επιβραβευμένους. Κι αυτό γιατί η ίδια η ιστορία, ξεφεύγοντας, από τον ανθρώπινο παράγοντα, αργά ή γρήγορα θα τους τιμήσει, μέσω της παρακαταθήκης τους. Τα «φιντάνια» άλλωστε ανά τον κόσμο που ασχολούνται με την άθληση ακολουθούν το δικό τους δρόμο, πατώντας στα δικά τους βήματα...