Η κυβέρνηση Παπανδρέου συμμετέχει στην ιμπεριαλιστική κτηνωδία κατά του λαού της Λιβύης διότι - εκτός των άλλων που λέει - θέλει να ευθυγραμμιστεί και να συμβάλει στην εφαρμογή των αποφάσεων του «Διεθνούς Δικαίου».

Ομως πώς γίνεται να είναι κανείς τόσο ένθερμος και «πρόθυμος» στρατιώτης του «Διεθνούς Δικαίου», έτοιμος - όταν πρόκειται για τη Λιβύη - να δώσει τα πάντα για την εφαρμογή του, αλλά ο ίδιος, όταν πρόκειται για την εφαρμογή του Διεθνούς Δικαίου στο Αιγαίο, να επιδίδεται σε ό,τι λογής κωλοτούμπα υπάρχει για να «τακτοποιηθεί» το θέμα μέσα από μυστικές συνομιλίες, που με βάση το Διεθνές Δίκαιο - το οποίο επικαλείται η κυβέρνηση - είναι τουλάχιστον περιττές;...

*

Αν μη τι άλλο, λοιπόν, αυτά τα περί εφαρμογής του «Διεθνούς Δικαίου» θα συνιστούσαν μια πολύ «ευγενική» και συνάμα εξαιρετικά φιλόδοξη προσπάθεια, αν δεν επρόκειτο για υποκρισία στον υπερθετικό βαθμό.

Αρκεί να αναλογιστεί κανείς ποιος τα επικαλείται: Μια κυβέρνηση που όταν πρόκειται για την εφαρμογή του Διεθνούς Δικαίου σε άλλα θέματα, όπως η ΑΟΖ ή η επέκταση των ελληνικών χωρικών υδάτων στα 12 μίλια, σφυρίζει κλέφτικα.

Αντίθετα, στην περίπτωση της Λιβύης (του Ιράκ, του Αφγανιστάν, του Κοσσόβου), η ελληνική πλευρά έχει επιδείξει μια ετοιμότητα που εντυπωσιάζει.

*

Είναι προφανές: Για την ελληνική άρχουσα τάξη είναι προτιμότερο, σημαντικότερο και πολύ πιο επείγον - από άποψη «εθνικού» συμφέροντος - να εφαρμοστεί το «Διεθνές Δίκαιο» στη Λιβύη. Το Αιγαίο μπορεί να περιμένει. Ας κατασταλάξουν πρώτα στο Αιγαίο των πλουτοκρατών οι «μπίζνες» (σ.σ.: συγγνώμη, το «εθνικό» συμφέρον θέλαμε να πούμε) και μετά βλέπουμε...

Αλλά κάποιος που μεταχειρίζεται το Διεθνές Δίκαιο εντός Ελλάδας και για θέματα που αφορούν ευθέως την Ελλάδα, με τον τρόπο που προαναφέραμε, πόσο πειστικός είναι ότι αυτό για το οποίο σπεύδει να «πολεμήσει» στη Λιβύη, μπορεί να έχει οποιαδήποτε σχέση με «Δίκαιο»;

Αν το μνημόνιο και η πολιτική της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ είναι η οδός της «σωτηρίας» για την Ελλάδα. Αν συνιστά «υπόδειγμα» για την υπόλοιπη Ευρώπη. Αν επίσης ο λεγόμενος «Μηχανισμός Στήριξης» είναι κάτι σαν «ναυαγοσώστης» λαών, όπως διαφημίζεται από τους Παπανδρέου - Παπακωνσταντίνου και σία,

*

τότε έχουμε ορισμένες απορίες:

*

Πρώτον, γιατί σε καμία χώρα, καμία πολιτική δύναμη, βλέποντας αφ' ενός τι συμβαίνει στην Ελλάδα, γνωρίζοντας αφ' ετέρου «από τα μέσα» τι κουβεντιάζεται στα κογκλάβια των Βρυξελλών, δεν τολμούν, είτε πρόκειται για τους σοσιαλδημοκράτες είτε για τους συντηρητικούς, να πουν ευθέως στον λαό τους - όπως συμβαίνει π.χ. στην Πορτογαλία ή όπως συνέβη στην Ιρλανδία - ότι θέλουν να εντάξουν τη χώρα τους στον «Μηχανισμό Στήριξης»;

Γιατί, όχι μόνο δεν τρέχουν να ενταχθούν στον «Μηχανισμό», αλλά αντίθετα ομολογούν ότι αυτό θα ήταν ένα μακάβριο ενδεχόμενο, που μάλιστα υποκρίνονται ότι προσπαθούν πάση θυσία να το αποτρέψουν;

*

Δεύτερον, οι ίδιες καλές εφημερίδες και ο ίδιος καλός ηλεκτρονικός Τύπος που εδώ στην Ελλάδα «παπαγαλίζουν» τα ΠΑΣΟΚικά περί μνημονίου και «Μηχανισμού», γιατί όταν αναφέρονται σε άλλες χώρες τα ρεπορτάζ τους έχουν τίτλους όπως «Η Πορτογαλία στο χείλος του Μηχανισμού»;

Εφόσον, όπως παραδέχονται μιλώντας για την Πορτογαλία, ο Μηχανισμός είναι ένας «γκρεμός» στου οποίου το «χείλος» βρίσκεται η Πορτογαλία, πώς γίνεται όταν αναφέρονται στην Ελλάδα - η οποία έχει προ πολλού κάνει πολλά βήματα μπροστά από το «χείλος» - ο «γκρεμός» ως δια μαγείας να μετατρέπεται σε «ευλογία»;