Η μακέτα του ελληνικού περιπτέρου στη Φρανκφούρτη το 2001

Ο πρόεδρος του ΕΚΕΒΙ είπε, μεταξύ άλλων, ότι μόνο το χρέος που βρήκε η νέα διοίκηση από τη συμμετοχή της Ελλάδας ως τιμώμενης χώρας στη Διεθνή Εκθεση Βιβλίου της Φρανκφούρτης το 2001 ανέρχεται σε 2 εκατ. ευρώ. Είπε, επίσης, ότι το ΕΚΕΒΙ θα στηρίξει τις επιλογές των εκδοτών, αντίθετα από τους προκατόχους του. Κατήγγειλε την προηγούμενη διοίκηση για διοργάνωση εκδηλώσεων «φαραωνικού τύπου» και πρόσθεσε τη φράση «το μεγάλο φαγοπότι τέλειωσε για το ΕΚΕΒΙ». Εξήγησε, πάντως, πως με τη φράση αυτή εννοούσε μόνο τη σπατάλη χρημάτων και όχι ότι κάποιος ή κάποιοι «έφαγαν» ή «ήπιαν» εις βάρος του ΕΚΕΒΙ.

Εξ ορισμού βέβαια, το ΕΚΕΒΙ θα εφαρμόσει την κυβερνητική πολιτική για το βιβλίο και όπως φαίνεται... στα «τυφλά». Λ.χ. ο Δ. Νόλλας είπε χτες πως οι εκδότες δεν ανταποκρίθηκαν στην πρώτη «SCRIPTA» της Θεσσαλονίκης, μια νέα έκθεση βιβλίου την οποία χαρακτήρισε ως «πολιτική επιλογής» της κυβέρνησης, ανεξάρτητα αν οι στρατηγικοί στόχοι αυτής της επιλογής δεν είναι ξεκαθαρισμένοι. Διευκρίνισε ότι η «SCRIPTA» αποτελεί κάτι σαν «ανταπόδοση» της Ελλάδας προς τις άλλες βαλκανικές χώρες, που διοργανώνουν εκθέσεις βιβλίου με συμμετοχή Ελλήνων εκδοτών και πως η στρατηγική αφορά στις «λεπτομέρειες» αυτού του στόχου.

Ερώτημα παραμένει ωστόσο γιατί δεν μπορούν να εξυπηρετήσουν αυτό το στόχο οι υπάρχουσες εκθέσεις βιβλίου και χρειάζεται κάτι τόσο «βαρύγδουπο» όπως η «πολιτική επιλογή», μόνο για λόγους «ευγένειας» προς τις άλλες χώρες. Εκτός αν στην πραγματικότητα πρόκειται για ενίσχυση του πολιτιστικού «προφίλ» αυτού που ουσιαστικά έχει μετατραπεί η Θεσσαλονίκη: σε οικονομικό, πολιτικό και στρατιωτικο-ιμπεριαλιστικό ορμητήριο στην ευρύτερη περιοχή. Εξάλλου, η «SCRIPTA» είναι καθαρά εμπορική έκθεση και οι εκδότες δεν ανταποκρίθηκαν - και για οικονομικούς λόγους - λόγω του υψηλού κόστους συμμετοχής.

Πάντως, η Ελλάδα θα συμμετάσχει στις παρακάτω εκθέσεις: «Liber» της Βαρκελώνης (29/9-2/10), Φρανκφούρτη (6-10/10), Κωνσταντινούπολη (23-31/10), Βελιγράδι (19-25/10), Τίρανα (2-7/11).

Μακέτα του ΝΜΑ

Ετσι ξεκινά η διαδικασία ένταξης του έργου στο Γ' ΚΠΣ, από το οποίο θα δοθούν 85 εκατ. ευρώ, εκ των οποίων το 50% θα είναι κοινοτικοί πόροι και το άλλο μισό εθνικοί. Από τη μελέτη κόστους - οφέλους προκύπτει ότι ο συνολικός προϋπολογισμός του έργου, συμπεριλαμβανομένων όλων των δαπανών, θα ανέλθει σε 129 εκατ. ευρώ. Τα επιπλέον 44 (από τα 85) εκατ. ευρώ θα δοθούν από αμιγώς εθνικούς πόρους, που σημαίνει ότι το κόστος της εθνικής συμμετοχής για την καταστροφή (πολεοδομική, αρχαιολογική, περιβαλλοντική) της περιοχής του Μακρυγιάννη για την κατασκευή του ΝΜΑ ανέρχεται στα 86,5 εκατ. ευρώ.

Σύμφωνα με την ανακοίνωση του ΥΠΠΟ, στην οποία περιέχονται τα παραπάνω στοιχεία, παράλληλα «προχωρούν η αναδιοργάνωση του Διοικητικού Συμβουλίου του Οργανισμού Ανέγερσης Νέου Μουσείου Ακρόπολης, η σύνταξη ΠΔ με τον κανονισμό του, και - το σημαντικότερο - η οργάνωση της διοίκησης και επίβλεψης του δύσκολου αυτού έργου (για την οποία δεν υπήρχε καμία απολύτως πρόβλεψη). Η οργάνωση του φορέα (ΟΑΝΜΑ) είναι απαραίτητη για την έγκριση του έργου από την ΕΕ, η οποία, μεταξύ των άλλων, θα κρίνει και την ουσιαστική δυνατότητά του να φέρει εις πέρας το έργο, σύμφωνα με τις αυξημένες απαιτήσεις του Γ' ΚΠΣ».

Βέβαια, η αλλαγή προσώπων στον ΟΑΝΜΑ δεν αλλάζει την ουσία της υπόθεσης, η οποία, δεν αφορά μόνο στην καταστροφή των αρχαιοτήτων στου Μακρυγιάννη, αλλά και στο γεγονός ότι ένα κρατικό μουσείο που χτίζεται με χρήματα του ελληνικού λαού (άλλωστε και τα κοινοτικά κονδύλια από χρήματα των ευρωπαϊκών λαών προέρχονται), θα διοικείται από οργανισμό που φέρει το καθεστώς ανώνυμης εταιρίας.

Δεκαοχτώ χρονών, φοβισμένος μπροστά στο απόλυτο άγνωστο, με λαχτάρα για το καινούριο, με χίλιες απορίες και χίλια θέλω.

Και, το ομολογώ, κάπως απρόθυμος να αλλάξω ζωή.

Τη δεύτερη χρονιά, επηρεασμένος από οικογένεια και φίλους, έδωσα πάλι Πανελλήνιες. Για μετεγγραφή, ούτε λόγος.

Είμαι μοναχοπαίδι, άρα πάει το κριτήριο του πολύτεκνου.

Δεν έχω κάποια προφανή αναπηρία - εκτός ίσως ότι φτιάχνω τραγούδια.

Οι γονείς μου δεν είναι πλούσιοι, αλλά ούτε και άποροι.

Αν ήθελα να συνεχίσω να ζω στην Αθήνα, έπρεπε να ξαναδώσω Φυσική.

Ευτυχώς απέτυχα.

Επίπεδο σπουδών; Το Μαθηματικό Τμήμα στην Κρήτη είναι από τα καλύτερα στη χώρα.

Επίπεδο προσωπικής ζωής; Αλλα τέσσερα χρόνια με το μπαμπά και τη μαμά; Ευχαριστώ, δε θα πάρω.

Περιβάλλον διαβίωσης; Ούτε συζήτηση. Ξέχασα τι θα πει νέφος και μποτιλιάρισμα.

Και έμαθα πώς είναι να είσαι κακόκεφος και να κάνεις έναν περίπατο στο λιμάνι για να ξεσκάσεις.

Και το πιο σημαντικό απ' όλα. Εμαθα τι σημαίνει αυτοδιάθεση.

Ευτυχώς που οι μαμάδες όλων είχαν προνοήσει να στείλουν κάθε λογής πίτες.

Αλλά σας ορκίζομαι, άλλη γεύση έχει η σπανακόπιτα αν τη φας στο πατρικό σου, κι άλλη αν έχει προηγουμένως ταξιδέψει με το καράβι για να σε βρει.

Και στο κάτω - κάτω, την πρώτη εκδοχή την ξέρετε. Δοκιμάστε και την καραβίσια, είναι πιο νόστιμη, σας διαβεβαιώνω.

Δεν υπάρχει τίποτα που θα χάσεις φεύγοντας. Κι αν το χάσεις, απλά δεν το είχες ποτέ.

Γι' αυτό σου λέω, πουλάκι μου, αν δεν έχεις αληθινά σοβαρό λόγο - οικονομικό, υγείας, ή κάτι άλλο που δεν μπορώ να ξέρω - τι τη θες τη μετεγγραφή;

Ανοιξε τα φτερά σου και... δρόμο!