Κοντεύουν να συμπληρωθούν τρία (!) ολόκληρα χρόνια από τα προκαταρκτικά, από το «φλερτ» του ΠΑΣΟΚ με το ΔΝΤ.
Διάστημα ικανό να πείσει ότι οι σχέσεις του ΠΑΣΟΚ με το ευαγές ίδρυμα δεν εμπίπτουν στην κατηγορία των «στιγμιαίων αδικημάτων». Το αντίθετο:
Το ΠΑΣΟΚ, ως βασικός πυλώνας πολιτικής έκφρασης της ελληνικής πλουτοκρατίας, των επιλογών και των συμφερόντων της, άρχισε να το «δουλεύει» το πράγμα αρκετά νωρίς.
*
Συγκεκριμένα:
*
«...γι' αυτό πιστεύουν (σ.σ.: στην ΕΕ) ότι η Ελλάδα καλό θα ήταν να αναγκαστεί να προσφύγει στο ΔΝΤ για να εξασφαλίσει τον απαραίτητο δανεισμό ώστε η παρακολούθηση της ελληνικής οικονομίας να είναι αρμοδιότητα εκείνου, του ΔΝΤ, και όχι φροντίδα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής».
*
«Οι διεθνείς αγορές είναι βέβαιες ότι θα υπάρξει αλλαγή κυβέρνησης και ο λόγος αυτός θα είναι που θα υποστυλωθεί, σε κάποιο βαθμό, η εμπιστοσύνη των διεθνών αγορών και θα σταματήσει αυτός ο επικίνδυνος δρόμος προς το ΔΝΤ».
*
«...η σημερινή κρίση συναντάει μια χώρα χωρίς παραγωγική βάση, με αποξηραμένες παραγωγικές δυνατότητες (...). Αγαπητοί φίλοι, το θέμα δεν είναι αν θα μπούμε σε διαδικασία διεθνούς οικονομικού ελέγχου. Επειδή (...) εγώ θα έλεγα μήπως στην κατάσταση που είμαστε, εμείς να ζητήσουμε ένα διεθνή οικονομικό έλεγχο...»!
***
Συμπέρασμα, πρώτο:
Το ΠΑΣΟΚ ήταν αυτό που έθεσε επισήμως στην «ατζέντα» του δημόσιου διαλόγου το θέμα «ΔΝΤ». Κι ακόμα κι αν οι κ. κ. Σημίτης και Βερελής έθεσαν το ενδεχόμενο του «ΔΝΤ» ως «κίνδυνο», ήταν το ΠΑΣΟΚ που την ίδια ώρα, διά του πρώην υπουργού Παπαδόπουλου, το εισήγαγε στην πολιτική συζήτηση ως «ευλογία»...
*
Συμπέρασμα δεύτερο (και βασικότερο):
Οι ίδιοι που ως επικεφαλής του πολιτικού κατεστημένου μιλούσαν περί «ισχυρής Ελλαδας», ήταν αυτοί που ως «παρατηρητές», την ακριβώς επόμενη στιγμή διαπίστωναν ότι πρόκειται για «μια χώρα χωρίς παραγωγική βάση, με αποξηραμένες παραγωγικές δυνατότητες»...
***
Εκτοτε περάσαμε στη μετά των εκλογών του 2009 προπαγάνδα.
Δεδομένης της βρώμικης και απάνθρωπης αποστολής που ανάλαβαν, για να υλοποιήσουν τον προαποφασισμένο ταξικό κανιβαλισμό, χρειάστηκε να επιστρατεύσουν τη θεωρία της «έξωθεν πίεσης» εκ μέρους του ΔΝΤ, της ΕΚΤ, της ΕΕ. Ολων εκείνων, δηλαδή, που οι ίδιοι τους έφεραν στην Ελλάδα, οι ίδιοι τους υπηρετούν και οι ίδιοι συναποφασίζουν μαζί τους, εδώ και δεκαετίες!
*
Οταν αυτό το παραμύθι κατέρρευσε, επιστρατεύτηκε η γνωστή δικομματική καραμέλα:
Για ό,τι κάνει η ΝΔ (όταν είναι εκείνη κυβέρνηση) φταίει το ΠΑΣΟΚ. Για ό,τι κάνει το ΠΑΣΟΚ (όταν είναι εκείνο κυβέρνηση) φταίει η ΝΔ.
Ετσι στην παρούσα φάση, όπως λέει το ΠΑΣΟΚ και αναμεταδίδουν οι παπαγάλοι του (που πριν ήταν παπαγάλοι της ΝΔ) «μας πήγαν οι συντηρητικές δυνάμεις» της Ευρώπης και της Ελλάδας...
*
Ας δούμε, όμως, με φόντο το ΔΝΤ, πόσο πιο... «προοδευτικοί» από τους... «συντηρητικούς», είναι οι κύριοι του ΠΑΣΟΚ.
*
***
Κατόπιν όλων αυτών, και όσον αφορά την αντιπαράθεση ΠΑΣΟΚ - ΝΔ με αφορμή τις γνωστές δηλώσεις του Στρος Καν για τις «υπόγειες» διαβουλεύσεις του με τον Παπανδρέου, δεν έχουμε παρά να επαναλάβουμε - λέξη προς λέξη - το προχτεσινό σχόλιο του Γραφείου Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ:
«Δεν περιμέναμε τις δηλώσεις του Στρος Καν για να μάθουμε πόσο μεγάλα ψέματα έλεγαν και λένε στο λαό το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ. Το ΚΚΕ προειδοποιούσε το λαό πριν τις εκλογές για τη θύελλα που θα εξαπέλυαν εναντίον του, είτε βρισκόταν στην κυβέρνηση ο ένας, είτε ο άλλος. Τώρα θέλουν να καταπιεί ο λαός τα επικίνδυνα και κοινά τους ψέματα για τις αιτίες της κρίσης, το χρέος και τα νέα δεινά που του φέρνουν».
1921 Σχηματίζεται η κυβέρνηση Γούναρη.
1939 Στρατεύματα της φασιστικής Ιταλίας αποβιβάζονται και καταλαμβάνουν την Αλβανία.
1960 Χιλιάδες Γάλλοι αγρότες πραγματοποιούν μεγάλες και μαχητικές διαδηλώσεις σε 18 πόλεις της χώρας, σε ένδειξη διαμαρτυρίας για την αντιαγροτική πολιτική της κυβέρνησης.
1963 Θεμελιώνεται στην Παραλία Διστόμου το εργοστάσιο αλουμινίου της γαλλικής «ΠΕΣΙΝΕ». Το κόστος κατασκευής του υπολογιζόταν σε 3 δισεκατομμύρια δραχμές και ήταν η μεγαλύτερη επένδυση που είχε γίνει ποτέ στην Ελλάδα. Ηταν ταυτοχρόνως και μια από τις πιο αποικιοκρατικές συμφωνίες που υπογράφτηκαν στη νεότερη ελληνική ιστορία.
1986 Η Ελλάδα παραλύει, όταν εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι του ιδιωτικού και του δημόσιου τομέα κατέρχονται σε απεργία. Οι απεργοί διαμαρτύρονται για την εισοδηματική πολιτική της κυβέρνησης (Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου που απαγόρευε τις αυξήσεις) και για τις κυβερνητικές παρεμβάσεις στο συνδικαλιστικό κίνημα («εκπαραθύρωση» της νόμιμης διοίκησης της ΓΣΕΕ).
Κάτι ευρωμάει