Associated Press

Το λεωφορείο έχει δεχτεί επίθεση από την ιρακινή αντίσταση έξω από το αρχηγείο του στρατού των κατακτητών

Τώρα, Ουάσιγκτον και Λονδίνο, μετά από αναρίθμητες κατηγορηματικές δηλώσεις, αναγκάζονται, υπό το βάρος των αποκαλύψεων των δικών τους ανθρώπων, όπως ο Ντέιβιντ Κέι, να παραδεχτούν ότι «μάλλον δεν υπάρχουν όπλα μαζικής καταστροφής στο Ιράκ». Ο Κέι, μάλιστα, τόνισε ότι, μετά από όσα είδε ο ίδιος, όχι μόνο δεν υπάρχουν τώρα αλλά πιθανότατα δεν υπήρξαν ποτέ μετά το 1991. Αν σε όλα αυτά συνυπολογίσει κανείς ότι, στον έναν ή στον άλλο βαθμό, έχει, επίσης, καταρρεύσει πλήρως και η σχέση του προηγούμενου ιρακινού καθεστώτος με τη «διεθνή τρομοκρατία της αλ Κάιντα», τότε είναι σαφές ότι οι δύο βασικοί πυλώνες της ρητορικής των «απελευθερωτών» έχουν πλέον εξαφανιστεί.

«Θα πρέπει να δοθούν εξηγήσεις από τις μυστικές υπηρεσίες για τα τεράστια κενά και τα λάθη που εμπεριείχαν οι πληροφορίες τους», υποστηρίζει ο Κέι, συμπληρώνοντας ότι θα πρέπει να αποδοθούν ευθύνες γι' αυτό που ο ίδιος αποκαλεί «εξαπάτηση της αμερικανικής ηγεσίας και της κοινής γνώμης». Πολύ, όμως, πριν από τον Κέι, οι επιθεωρητές του ΟΗΕ διαβεβαίωναν το Συμβούλιο Ασφαλείας για την «αθωότητα» του Ιράκ. Πολύ πριν από τον Κέι, τα ΜΜΕ γέμισαν από διαρροές και εκτενή ρεπορτάζ με στοιχεία από μέλη των μυστικών υπηρεσιών που υποστήριζαν ότι δέχτηκαν πιέσεις από τις πολιτικές τους ηγεσίες να προσκομίσουν στοιχεία που δε διέθεταν για το δήθεν επικίνδυνο ιρακινό οπλοστάσιο. Η συντριπτική πλειοψηφία της παγκόσμιας κοινής γνώμης ήταν βέβαιη πριν καν ξεκινήσει η εισβολή ότι όλη αυτή η επιχειρηματολογία δεν είναι παρά το πρόσχημα.

Ο στόχος των «απελευθερωτών» ήταν, εξαρχής, ξεκάθαρος και, φυσικά, ουδεμία σχέση είχε με την «ασφάλεια» ή με τα όπλα. Σήμερα, που το Ιράκ βρίσκεται υπό κατοχή με την κατάσταση να επιδεινώνεται ολοένα και περισσότερο για τους κατακτητές, οι ηγεσίες των «απελευθερωτών», ίσως, χρειάζονται ένα νέο καλό πρόσχημα, για να πείσουν τους λαούς τους ότι τα «αίτια» του πολέμου δεν υπήρξαν ποτέ, σε αντίθεση όμως με τις απώλειές τους, που αναμένεται να αυξηθούν. Μάλλον γι' αυτόν ακριβώς το λόγο η διάθεση και το ηθικό των αμερικανικών στρατευμάτων στο Ιράκ κάθε άλλο παρά ακμαία είναι.

Τα σχέδια ανατροπής της σοσιαλιστικής εξουσίας της Κούβας, δολοφονιών ηγετών του κόσμου, η πολεμοχαρής συμπεριφορά από πλευράς των Ηνωμένων Πολιτειών, αλλά και προειδοποιήσεις ότι οι συμπατριώτες του είναι έτοιμοι να πολεμήσουν με την τακτική του ανταρτοπολέμου, που είχε χρησιμοποιήσει και ο ίδιος τα χρόνια της επανάστασης, ήταν μερικά από τα καίρια σημεία της 5ωρης καταληκτικής ομιλίας του Φιντέλ Κάστρο στο κλείσιμο των εργασιών της 3ης Διεθνούς Συνάντησης, που πραγματοποιήθηκε στην Αβάνα. Η Συνάντηση είχε μοναδικό αντικείμενο την κατάρτηση του πλάνου δράσης των κινημάτων σε όλη τη Λατινική Αμερική κατά της Ζώνης Ελεύθερου Εμπορίου των χωρών της Αμερικής (FTAA-ALCA), στην οποία έτσι κι αλλιώς δε συμμετέχει η Κούβα.

Μιλώντας με απόλυτη σαφήνεια και αποφασιστικότητα ενώπιον των 1.232 εκπροσώπων 32 χωρών της Κεντρικής, Βόρειας και Νότιας Αμερικής, ο Φιντέλ Κάστρο ζήτησε «εξηγήσεις» από τον πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών, Τζορτζ Ουόκερ Μπους, όσον αφορά στα υφιστάμενα σχέδια εκ μέρους των ΗΠΑ εξόντωσης ηγετών της διεθνούς κοινότητας. Ειδικότερα για το έτοιμο σχέδιο της Ουάσινγκτον για την ανατροπή του, τόνισε: «Δεν επιθυμούμε τον πόλεμο, αλλά δε θα μετακινηθούμε ούτε εκατοστό από τις αρχές μας. Εγώ έχω κάνει ό,τι μου αναλογούσε. Λίγη σημασία έχει με ποιον τρόπο θα πεθάνω, αρκεί να είναι με το όπλο στο χέρι. Σε κάθε περίπτωση όμως αν οι ΗΠΑ μάς επιτεθούν, θα πεθάνω πολεμώντας», για να καταλήξει «αυτό το έθνος δεν πρόκειται να παραδοθεί ποτέ. Εχουμε λάβει όλα τα μέτρα. Ο καθένας γνωρίζει τι πρέπει να κάνει»!

Σύμφωνα με πληροφορίες οι κουβανικές Αρχές προετοιμάζουν τον πληθυσμό για πιθανή εισβολή, καθώς θεωρείται πως η Κούβα είναι ο επόμενος στόχος στη λίστα Μπους. Ειδικά, μετά τη σύσταση της «Επιτροπής για την Ειρηνική Μετάβαση» υπό τον Κόλιν Πάουελ και ακόμη περισσότερο μετά τις δηλώσεις ανώτατων αξιωματούχων του Στέιτ Ντιπάρτμεντ στις αρχές του μήνα, όταν εξαπέλυσαν απειλές κατά της Κούβας για «σύμπραξη και δημιουργία άξονα με τη Βενεζουέλα, προκειμένου να αποσταθεροποιήσουν τις δημοκρατικές κυβερνήσεις σε όλη τη Λατινική Αμερική»... Και όλοι πια κατανοούν, μετά τον πρώτο «προληπτικό πόλεμο», την ουσία αυτών των δηλώσεων.

Οσον αφορά το σχέδιο δράσης κατά της ALCA, στο οποίο κατέληξαν οι 1.232 εκπρόσωποι πολιτικών, λαϊκών και κοινωνικών οργανώσεων από όλη την αμερικανική ήπειρο, πρώτος στόχος είναι η ανατροπή της ALCA και οι διμερείς, περιφερειακές εκδοχές της. Πρώτο ραντεβού κινητοποιήσεων, η 8η Μάρτη, Παγκόσμια Μέρα της Γυναίκας και κατόπιν η 24η Απρίλη, ημέρα συμπλήρωσης 60 χρόνων από το Μπρέτον Γουντς, με διαδηλώσεις και κινητοποιήσεις σε όλη την ήπειρο...

ΒΕΛΙΓΡΑΔΙ.--

Το «σερβικό οξύμωρο» που θέλει εκτός διακυβέρνησης το κόμμα που αναδείχτηκε πρώτο στις προτιμήσεις των ψηφοφόρων (Σερβικό Ριζοσπαστικό Κόμμα Β. Σέσελι) επιβεβαιώθηκε προχτές με τη συμφωνία των ηγετών τεσσάρων κομμάτων για τη συγκρότηση κυβέρνησης τάχα «δημοκρατικής συμμαχίας». Ομως, προς το παρόν, «κωλύεται» η ευόδωση της συμφωνίας των Βόισλαβ Κοστούνιτσα (αρχηγός Δημοκρατικού Κόμματος Σερβίας), Μίρολιουμπ Λάμπους (αρχηγός Ομάδας 17 συν), Βουκ Ντράσκοβιτς (αρχηγός του φιλομοναρχικού Κινήματος Σερβικής Ανανέωσης) και Ζόραν Ζίβκοβιτς (αρχηγός του Δημοκρατικού Κόμματος του δολοφονηθέντος πρωθυπουργού Ζόραν Τζίντζιτς). Αφορμή; Η «τρικλοποδιά» που έβαλε το «Δημοκρατικό Κόμμα» στην προχτεσινή συνεδρίαση της Βουλής για την (ανεπιτυχή) ανάδειξη νέου προέδρου του Σώματος...

Η δικαιολογία του «Δημοκρατικού Κόμματος» ήταν πως δεν μπορεί να προχωρήσει η συμφωνία «εάν δεν καταληχτεί λεπτομερές κυβερνητικό πρόγραμμα, σύνθεση κυβέρνησης και χρονοδιάγραμμα». Η αλήθεια ήταν πως η συμμετοχή του «Δημοκρατικού Κόμματος» στη νέα κυβέρνηση (με πιθανό πρωθυπουργό τον Κοστούνιτσα) καθυστερεί για άλλο λόγο: Εκκρεμεί το συνέδριο του κόμματος στις 22 Φλεβάρη με στόχο την ανάδειξη (νέας;) ηγεσίας. Οπως φαίνεται, στο Βελιγράδι τηρείται το καταστατικό των κομμάτων ακόμη και από την παράταξη του δολοφονηθέντος πρωθυπουργού Τζίντζιτς που κατά το παρελθόν έχει κατηγορηθεί για πολλά, όπως συνεργασία με τους ΝΑΤΟικούς εισβολείς, ξεπούλημα της περιουσίας του δημοσίου (Εν αντιθέσει με το εδώ ΠΑΣΟΚ...).

Πάντως, οι πολιτικοί παρατηρητές στο Βελιγράδι εκτιμούν πως θα περάσουν ακόμη μερικές βδομάδες έως ότου το εκλογικό Σώμα της Σερβίας «απολαύσει» το «δημιουργικό» έργο της νέας (ετερόκλητης) κυβέρνησης... Μίας κυβέρνησης που καλείται να περάσει από «Συμπληγάδες», όπως οι πιέσεις ΝΑΤΟ - ΕΕ για «συμμόρφωση» στα ευρωατλαντικά ιμπεριαλιστικά πρότυπα, οι αναμοχλεύσεις γύρω από τη διευθέτηση του καθεστώτος του Κοσσυφοπεδίου, η αντιμετώπιση της υψηλής ανεργίας και φτώχειας κλπ...