Προς τον κύριον πρωθυπουργόν και τους αρμοδίους υπουργούς Παιδείας, Δικαιοσύνης και Δημοσίας Τάξεως.

Διά της παρούσης θα ήθελα να σας πληροφορήσω ότι τελώ εν πλήρει συγχύσει, εξ αιτίας των προσφάτων αποφάσεων της τυφλής, πλην όμως δικαίας, Θέμιδος, σχετικά με το κατασκευασθέν υπό των εχθρών του ελληνισμού τερατουργήματος του γραικύλου καθηγητού Μπαμπινιώτη. Φρονώ ότι τοιούτα ανθελληνικά σκευάσματα ορθώς πρέπει να ρίπτονται εις την καθαρτήριον πυράν προς αποθάρρυνσιν όσων επιβουλεύονται το Εθνος, την Πατρίδαν, τη Θρησκείαν και την Οικογένειαν (εσχάτως και την ποδοσφαιρικήν Ομάδαν). Ορθώς, κατά την ταπεινήν μου γνώμιν, ενθυμήθητε τους δικαίους αναγκαστικούς νόμους, τους οποίους οι αλληθωρίζοντες προς το Σιδηρούν Παραπέτασμα προκάτοχοί σας είχον απεμπολήσει. Πλην, όμως, αισθάνομαι ένα ελαφρόν ιδεολογικόν κενόν εκ της αποφάσεως ταύτης. Και εξηγούμαι.

Μέχρι πρότινος, η λέξις "Βούλγαρος" ήτο νόμιμος και μαζί με το παράγωγόν της "ΕΑΜοβούλγαρος" εχρησίμευε διά την περιγραφήν παντός ερυθρού εχθρού του Εθνους. Επί δεκαετίας εγαλούχησα τους μαθητάς μου με τα Ελληνοχριστιανικά Ιδεώδη, καλώντας τους να εξοντώνουν μετά βδελυγμίας τους ΕΑΜοβουλγάρους, που επιβουλεύονται την ακεραιότητα της χώρας. Εις αυτόν το παιδαγωγικόν μου έργον είχα πάντοτε την αρωγήν του Κράτους, του Στρατού, της Αστυνομίας και της Εκκλησίας. Τώρα που η λέξις αυτή είναι απαγορευμένη, αισθάνομαι έως και προδότης, επειδή την εχρησιμοποίησα.

Αισθάνομαι την υποχρέωσιν να σας θέσω μερικά κρίσιμα ερωτήματα. Πρώτον: Η χρήσις της λέξεως "Βούλγαρος" είναι πλέον απαγορευμένη, όμως, η λέξις "ΕΑΜοβούλγαρος" επιτρέπεται; Αν όχι, τότε δυνάμεθα να χρησιμοποιούμε την έκφραση "ΕΑΜοαλήτης", "ΕΑΜοπροδότης" και τα συνώνυμά τους; Η, μήπως, θα πρέπει να ζητήσωμεν - θου Κύριε! - αναδρομικά συγχώρεσιν από τους κομμουνιστάς, τους οποίους εχαρακτηρίζαμεν ούτως; Δεύτερον: Μήπως ελλοχεύει ο κίνδυνος να επωφεληθούν οι συνοδοιπόροι των ερυθρών και να ζητήσουν την κατάργησιν παρομοίων εκφράσεων, όπως "Γύφτοι", "Τούρκοι", "Αλβανοί", "Αραπάδες", "Φιλιππινέζοι", "Σκοπιανά σκυλιά", με τας οποίας περιγράφονται οι υπάνθρωποι που εισεχώρησαν εις τον εθνικόν κορμόν και εργάζονται διά την διάβρωσιν του Εθνους και την αλλοίωσιν της φυλετικής μας καθαρότητος; Μήπως, δηλαδή, συρθούν εις τα δικαστήρια οι ελληνόψυχοι νέοι της "Χρυσής Αυγής" που τις χρησιμοποιούν; Μήπως - φευ - διωχθούν και πεφωτισμένοι κληρικοί, οι οποίοι από του άμβωνος ρίπτουν μύδρους εις τοιούτα αθύρματα; Υπάρχει ανάλογη μέριμνα εκ μέρους σας; Τρίτον: Τι θα πρέπει να απαντώμεν ημείς οι εθνικόφρονες εκπαιδευτικοί εις την προπαγάνδαν των πρακτόρων της Μόσχας, που ομιλούν διά "εκφασισμόν της κοινωνίας";

Σας θέτω τοιούτα ερωτήματα, επειδή σήμερον εσυνάντησα έναν παλαιόν μαθητήν μου, όστις προέρχεται από οικογένειαν μιασμάτων. Εκείνος μου παρέθεσε τα επιχειρήματα της κομμουνιστικής προπαγάνδας, λέγοντας πως "όλα αυτά είναι κυνήγι μαγισσών". Μου ανέφερε μίαν φράσιν του κομμουνίζοντος Ψυχάρη (προς Θεού, όχι του εντιμοτάτου κυρίου Σταύρου, αλλά ενός αποθανόντος λογοτέχνου) πως "δεν υπάρχουν χυδαίες λέξεις, αλλά χυδαίοι άνθρωποι". Μάλιστα, ο αχρείος έφθασε εις το σημείον να ειρωνευθεί, λέγοντας πως "αν αρχίσουμε να θεωρούμε βρισιά κάθε εθνικό ή φυλετικό προσδιορισμό, τότε μπορεί και οι ξένοι σύμμαχοί μας να χρησιμοποιούν τους όρους "Ελληνόψυχος", "Εθνικόφρων" ή "Εκσυγχρονιστής" για να περιγράψουν τον "φασίστα" και τον "σοβινιστή"".

Ελπίζω να ασχοληθείτε με το πρόβλημα και να εκπονήσετε λύσεις προς όφελος του Εθνους, της Πατρίδος, της Θρησκείας, της Οικογενείας (και της ποδοσφαιρικής Ομάδος).

Μετά τιμής

Ενας Ελληνόψυχος (μετά συγχρήσεως) συνταξιούχος γυμνασιάρχης

Και για την αντιγραφή

Παναγιώτης ΖΑΒΟΥΔΑΚΗΣ

Στον αέρα τινάζεται το επενδυτικό πρόγραμμα του Οργανισμού Σιδηροδρόμων Ελλάδας (ΟΣΕ), αφού η κυβέρνηση δε φαίνεται διατεθειμένη να εγκρίνει τα απαραίτητα κονδύλια για τον εκσυγχρονισμό του δικτύου του και του τροχαίου υλικού. Για το μόνο που δίνει εγγυήσεις και απαιτεί τη "νομιμοφροσύνη" των εργαζομένων, είναι ο περιορισμός των εργατικών τους δικαιωμάτων, η μείωση του εργατικού κόστους και η δημιουργία θυγατρικών, σε κερδοφόρους τομείς, τις οποίες θα αναλάβουν οι ιδιώτες.

Οπως προέκυψε και από τη χτεσινή σύσκεψη στο υπουργείο Εθνικής Οικονομίας, με τη συμμετοχή των δύο συναρμόδιων υπουργών, άλλων κυβερνητικών στελεχών και της διοίκησης του ΟΣΕ, η μόνη "βοήθεια" της κυβέρνησης θα είναι η μετοχοποίηση των χρεών και η διαγραφή ορισμένων προσαυξήσεων και προστίμων, για τα οποία, έτσι και αλλιώς, ευθύνονται οι κυβερνήσεις με την πολιτική τους.

Για εναλλακτικές πηγές χρηματοδότησης των προγραμματικών συμφωνιών που έχει συνάψει ο ΟΣΕ, οι οποίες, όμως, θα αποφασιστούν τους επόμενους μήνες, έκανε λόγο ο υπουργός Εθνικής Οικονομίας Γ. Παπαντωνίου, ενώ παρέπεμψε και στο Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης. Στην ουσία, η κυβέρνηση καθιστά τον ΟΣΕ όμηρο των Κοινοτικών επιτρόπων και του "ενδιαφέροντος" που θα επιδείξει - με το αζημίωτο, βέβαια - το ιδιωτικό κεφάλαιο.

Στη σύσκεψη καταλήχτηκε το οριστικό σχήμα του "Επιχειρησιακού Σχεδίου" και του συμβολαίου διαχείρισης, που θα υπογραφεί τον Αύγουστο με τη διοίκηση του ΟΣΕ. Σύμφωνα με το Επιχειρησιακό Σχέδιο, η κυβέρνηση επιδιώκει τον κατακερματισμό του ΟΣΕ, με την ίδρυση πέντε θυγατρικών που αποκόπτονται από τον Οργανισμό και την παράδοσή τους στους ιδιώτες. Ξεχωριστή θυγατρική ιδρύεται για την εκμετάλλευση των περιφερειακών και τοπικών γραμμών (Διακοφτού, Πηλίου, Νέστου, Κρυονερίου - Αγρινίου), ενώ μια δεύτερη θα εκμεταλλεύεται τον προαστικό σιδηρόδρομο (Αθήνα - Πειραιάς, Αθήνα - Κόρινθος - Λουτράκι, Αθήνα - Σπάτα). Οι άλλες τρεις θυγατρικές θα δραστηριοποιηθούν στις εμπορευματικές μεταφορές, στην ανάπτυξη και αξιοποίηση των σταθμών και στη δημιουργία του τηλεπικοινωνιακού δικτύου οπτικών ινών.

Σημαντικές μειώσεις σχεδιάζονται και στο προσωπικό. Σύμφωνα με το "Σχέδιο", από 12.000 που είναι σήμερα οι εργαζόμενοι στον ΟΣΕ, το 2002 προβλέπεται μείωση στους 9.439, το 2004 στους 8.122, ενώ το 2007 ο αριθμός τους θα πέσει στις 7.698.

Αντιδρώντας στην πολιτική αυτή, οι σιδηροδρομικοί σταμάτησαν χτες τα τρένα στο κεντρικό σιδηροδρομικό δίκτυο της χώρας (Αθήνα - Κατερίνη). Κατά τη διάρκεια της εικοσιτετράωρης απεργίας, έγινε συγκέντρωση των απεργών στον σιδηροδρομικό σταθμό της Λάρισας.

Μιλώντας στους συγκεντρωμένους, ο αντιπρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Σιδηροδρομικών Σωτήρης Ραυτόπουλος τόνισε ότι οι νέοι κανονισμοί εργασίας, που προσπαθούν να εισάγουν κυβέρνηση και διοίκηση του Οργανισμού, χτυπάνε την καρδιά των εργατικών κατακτήσεων, το οχτάωρο. Με την εφαρμογή πολύωρων διαλειμμάτων κατά τη διάρκεια του οχτάωρου, η εργάσιμη μέρα μετατρέπεται σε απάνθρωπο δωδεκάωρο.

Ο συνδικαλιστής κατήγγειλε ότι μέσα από το "Επιχειρησιακό Σχέδιο", που έχει κατατεθεί, συρρικνώνεται το δίκτυο και αναφέρθηκε στην περίπτωση του τμήματος Βόλος - Παλαιοφάρσαλα που έκλεισε οριστικά, αλλά και στη διακοπή της λειτουργίας για δύο χρόνια της γραμμής Παλαιοφάρσαλα - Καλαμπάκα, με πρόσχημα τα έργα διαπλάτυνσης, αν και αυτά θα μπορούσαν να γίνουν κρατώντας τη γραμμή σε λειτουργία. Η εξέλιξη αυτή, όχι μόνο δημιουργεί κακό προηγούμενο για τη δυνατότητα επαναλειτουργίας της γραμμής, αλλά ξεσπίτωσε και 100 σιδηροδρομικούς από τη Δυτική Θεσσαλία, που μετατέθηκαν σε σταθμούς από την Αθήνα μέχρι το Δομοκό. Τέλος, ο Σ. Ραυτόπουλος κάλεσε τους απεργούς να πάρουν την υπόθεση στα χέρια τους, συμμετέχοντας μαζικά στην πανελλαδική απεργία στις 23 του μήνα.

Στη συγκέντρωση παραβρέθηκαν και μίλησαν ο πρόεδρος της ΠΟΣ Ν. Κούκος και το μέλος της διοίκησης Γ. Μιχαλόπουλος.